” Rodzinne archiwa, oraz dokumenty takie jak: spisy mieszkańców, księgi metrykalne, oficjalne listy urzędników Galicji, gazety, oraz branżowe czasopisma tworzą pewien obraz życia rodziny Oberhard w ostatnich 20 latach XIX wieku. Tak jak w dziecięcej układance, gdy po właściwym ułożeniu klocków powstaje obrazek, tak i teraz, materialne fakty źródłowe, poukładane chronologicznie i wsparte rodzinna historią pozwalają zajrzeć w głąb czasu, gdy Aleksander I i Karolina Oberhard rozpoczęli wspólne życie..”
Szalone czasy !
Krąg rodzinny: Oberhard, Finkelstein, Kleiner, Hirschhorn ….
- W 1858 roku na lwowskich ulicach po raz pierwszy rozbłysły lampy gazowe…..
- W 1861 na lwowski dworzec wjechał pociąg linii Przemyśl – Lwów ….
Gustaw i Fany Finkelstein mieli 3 córki: Karolinę ( ur. 1856 ), Cecylię ( ur. 1857) i Zofie ( ur. 1858).
Wspaniałe lata 50-e XIX wieku spędzane w Wiedniu, radosne powroty ze służbowych wyjazdów (min Rumunii). Czas jednak płynął, dzieci rosły i 3 aniołki – córeczki zaczęły stanowić problem: trzeba je było wydać za mąż !
To były czasy, gdy przyszłego męża nie poznawało się w kawiarni, czy na spacerze. Drogi były dwie: poprzez tzw swatkę, która była swoistym administratorem danych i posiadała listę potencjalnych kandydatów i kandydatek okazywaną do wglądu , lub poprzez różnego rodzaju spotkania organizowane przez rodziców przyszłej panny młodej. Zapraszani byli młodzi ludzie z dobrych domów, często studenci, którzy mogli najeść się i obejrzeć ewentualną narzeczoną. Tak w Wiedniu,
studiujący farmację Aleksander I Oberhard poznał Karolinę Luizę.
Początkowo nic nie iskrzyło. Karolina zauroczona ideą emancypacji mimo płynących lat i namów ze strony Gustawa i Fany traktowała mężczyzn jako oprawców. Nic więc dziwnego, że Aleksander I mimo przychylności rodziny Finkelstein nie palił się do ślubu.
- W 1875 roku zainstalowano stałe połączenie telegraficzne ze Lwowem…
- W 1883 – pierwsze telefony we Lwowie …
Powrót do Lwowa magistra farmacji Aleksandra I Oberhard, zbiegł się z osiedleniem we Lwowie także państwa Finkelstein i ponownym otwarciem salonów.
W 1882 roku, Aleksander I przyprowadził swojego kolegę, syna kawiarza z Tarnopola Salomona Hirschhorna, który zakochał się z wzajemnością w Cecylii
Finkelstein, co młodzi przypieczętowali ślubem, otrzymując w prezencie kawiarnię, przy ul. Lwiej 2.
Także bliski przyjaciel Aleksandra, Herman Kleiner – absolwent politechniki Lwowskiej o specjalizacji inżynierii kolejnictwa znalazł szczęście żeniąc się Zofią (1882r),
siostrą Karoliny i Cecylii.
Mimo dozgonnej wdzięczności, jaką państwo Finkelstein darzyli Aleksandra za pomoc w wydaniu za mąż 2 córek, Karolina dalej broniła cnoty pod pretekstem emancypacji i misji nauczania dziewcząt, co miało by doprowadzić do zwycięstwa sufrażystek na świecie ( w 1880 roku Karolina miała tytuł „nauczycielki młodszej” w szkole im Czackiego).
Tymczasem Aleksander posiadając tytuł magistra farmacji (patrzący na świat bardziej praktycznie) prowadząc aptekę Ruckera ” Pod srebrnym orłem”, stawał się
znany w swojej branży i zamożny, a Gustaw Finkelstein coraz bardziej wściekły nie mogąc mimo tak sprzyjających okoliczności wydać córki za mąż za tak dobrego kandydata.
24 kwietnia 1886 roku rodzi się syn państwa Kleiner: Juliusz Edwin.
Aż stało się !!! ….
28 listopada 1886 roku, na ślubnym kobiercu stanęli Karolina Luiza Finkelstein i Aleksander I Oberhard.
Rodzice panny młodej: Gustaw i Fany Finkelstein ( z domu Weinreb) mieszkali we Lwowie przy ulicy Ormiańskiej 22.
Rodzice pana młodego: Izak i Rejzel Oberhard także mieszkali we Lwowie.
Dwie zapowiedzi o zaślubinach były ogłoszone w czerwcu i listopadzie 1886 roku.
Po zaślubinach wesele odbyło się prawdopodobnie w restauracji przy Lwiej 2, należącej do męża młodszej siostry Karoliny: Salomona Hirschhorna.
Wśród gości byli także państwo Herman i Zofia Kleiner (siostra Karoliny) oraz przemysłowiec Zygmunt Rucker (szef Aleksandra)
W roku swoich zaślubin (1886) Aleksander miał 29 lat, a Karolina lat 30 i pomijając uczucia narzeczonych był to (zwłaszcza dla panny młodej w tamtych czasach)
ostatni moment dla zamążpójścia i rodzenia dzieci.
Po ślubie państwo młodzi zamieszkali pod adresem plac Strzelecki 3 we Lwowie.
22 listopada 1888 roku, zgodnie z oczekiwaniami rodziców i przyjaciół młodej pary, urodził sie Izydor Gustaw Oberhard ( skan). Imiona otrzymał zgodnie z tradycją
po dziadkach, .
Trzy lata później tragedia rodzinna. 27 października 1891 roku urodził się drugi syn Aleksandra I i Karoliny Oberhard. Zmarł 14 listopada z powodu ” chorobliwości”
przed nadaniem imienia.
W 1892 roku zmarł Gustaw Finkelstein.
26 stycznia 1893 roku, urodziła się Irena Oberhard.
- W 1896 mial miejsce pierwszy we Lwowie seans filmowy ……
- W 1900 – Elektryczne oświetlenie ulic i wodociągi ….
W 1895 roku Karolina Oberhard pracuje jako nauczycielka z pełnymi uprawnieniami ( tzw. „nauczyciel rzeczowy”). W 1902 roku będzie już (ostatnią) dyrektorką żeńskiej szkoły im. Czackiego.
Aleksander robi karierę w farmacji. Jest członkiem i uczestnikiem I ZJAZDU FARMACEUTÓW GALICYJSKICH (1897 r), reprezentując Lwów. . W 1908 otworzy własną aptekę, we własnej kamienicy przy ul. Zamarstynowskiej 38.
W 1900 roku we Lwowie oprócz rodziny Oberhard (nieruchomości: pl. Strzelecki 3 i ul. Zamarstynowska 38), mieszkają jeszcze Kleinerowie (ul. Podlewskiego 8) i Hirschhornowie (ul. Beisera 4). Salomon Hirschhorn zmarł w 1909 roku i jego firme poprowadziła żona Cecylia Hirschhorn.
Fany Finkelstein przenosi się do rodzinnej kamienicy w Wiedniu, a rodzice Aleksandra prawdopodobnie oboje już nie żyją.
Uzdolniony 12-letni Izydor Gustaw mówi 4 językami, gra na skrzypcach i oczywiście chodzi do szkoły. Młodsza o 5 lat Irena korzysta jeszcze z uroków dzieciństwa.
„W drugiej połowie XIX wieku Lwów stanowił nie tylko bezprecedensową mieszankę narodowościową, co wynikało z samej historii miasta i wcielenia Lwowa podczas I Rozbioru Polski w 1772 roku do Austrii, a także z wielowiekowego statusu miasta kresowego u zbiegu szlaków handlowych.
Powstały w nim dzielnice polskie, żydowskie, rosyjskie, ormiańskie, niemieckie, austriackie, muzułmańskie etc.
Jednak najciekawszym zjawiskiem we Lwowie drugiej połowy XIX wieku było powstawanie nowej grupy społecznej, którą dzisiaj nazwalibyśmy menedżerami. To
młodzi, ale wykształceni ludzie, bez wielkiego kapitału, którzy stanowią awangardę późniejszych, nowoczesnych kapitalistów. Zatrudniani byli przez posiadaczy ziemskich i przemysłowców, którzy sami poza kapitałem nie posiadali specjalnej wiedzy.Tak było w przypadku apteki ” Pod srebrnym orłem”, będącej własnością Zygmunta Ruckera nie mającego pojęcia o farmacji. Kierownikiem apteki i jej głownym menedżerem był Aleksander I Oberhard, który Ruckerowi ten biznes
rozwinął. „