KOBIETY z rodziny OBERHARD: Zoja Iwanowna Oberhard – skradzione życie

Słowo wstępne:

Zoja Oberhard www.oberhard.com

Zoja Oberhard www.oberhard.com

W wielu poprzednich wpisach przy różnych okazjach przewijało się nazwisko Zoji Oberhard. Brak osobnego tekstu poświęconego  Zoji wynikał  z faktu braku udokumentowanych źródeł, także rodzinnych. Poniżej przedstawiamy to co wiemy o Zoji Iwanownej Oberhard z domu Anisimowa.  Należy bowiem do KOBIET RODZINY OBERHARD, chociaż Jej pojawienie się w naszej genealogii było nietypowe….

Drugie małżeństwo profesora Izydora Oberhard z młodszą o prawie 20 lat Zoją Iwanowną Anisimową należy do owianych tajemnicą wydarzeń w naszej rodzinie. Z oczywistych względów ( opisywani potomkowie Izydora to dzieci i wnuki z pierwszego związku z Klaudią Kałusowską) rodzinne przekazy na ten temat były fragmentaryczne, bo jakby na to nie patrzeć, ojciec porzucający swoją żonę i dzieci dla młodszej jest zawsze oceniany negatywnie. Z punktu widzenia genealogii, moralna ocena nie ma głębszego sensu.

Grób Irenki Oberhard. Zmienione imię.

Grób Irenki Oberhard. Zmienione imię.

Tym bardziej, że działo się to w państwie totalitarnym Stalina, i bez względu na osobiste postępki cała rodzina Oberhard padła ofiarą represji, podobnie jak miliony innych obywateli ZSRR. To niewiarygodne, ale system represyjny działał tak, że 9-o letnia córka Zoji  i Izydora występuje w spisie ofiar wojny jako: Iosifovna (nie po ojcu Izydorze jak to jest przyjęte w rosyjskim nazewnictwie a po Józefie – oczywiście Stalinie – wszak była córką wroga ludu).. Nie wystarczyło komunistom zamordować. Trzeba było ukraść całe Zycie.

Jeżeli ktoś zna losy, lub należy do rodziny Zoji Oberhard – prosimy o kontakt. (If anyone knows the fate, or belongs to the family Zoya Oberhard – please contact us.), (Если кто-нибудь знает о судьбе, или принадлежит к семейству Зои Oberhard – пожалуйста, свяжитесь с нам)

Nie ulega wątpliwości, że, losy Zoji Iwanownej należą do bardziej tragicznych, w historii rodziny OBERHARD.  Już sam fakt, że została skazana w procesie politycznym czynił z niej i jej bliskich, wroga ludu, co w czasach stalinowskich nie było propagandowym zwrotem, tylko sygnałem dla innych obywateli. Wskazówką, aby dla własnego dobra unikali kontaktów z oskarżoną i jej rodziną. Wcześniej,  romans i  małżeństwo młodej dziewczyny (Zoja ok. 20 lat)  ze starzejącym się znanym w środowisku naukowym profesorem ( Izydor 38 lat), spowodowały  ostracyzm rodzinny i towarzyski    ( Zoja, jakby na to nie patrzeć, rozbiła wieloletnie małżeństwo Izydora z Klaudią).

„Lecz wszystko to było niczym wobec 8 lat spędzonych przez Zoję Oberhard w obozie karnym w Kazachstanie, bez prawa kontaktu,  wobec straty małej córeczki i śmierci męża ( o czym dowiedziała się dopiero po wielu latach).  Rehabilitacja Zoji (podobnie jak Izydora) w 1959 roku, to tylko chichot historii. Dopracowany do perfekcji  radziecki system represji nie tylko mordował, ale kradł  ludziom życie: , zabierano tożsamość, łudzono nadzieją że bliscy żyją, wymazywano twarze z fotografii,  utajniano dokumenty i zmieniano w nich dane etc.   I jeżeli ktoś próbuje  usprawiedliwiać tamten okres, to w niczym nie ustępuje zbrodniarzom , których broni. …      Ale po kolei …”

 

Po kolei (czyli co udało się ustalić):

O małżonkach Izydorze i Klaudii Oberhard pisaliśmy (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj) i (tutaj)

W jednym z poprzednich tekstów, opisaliśmy to w ten sposób:

Irkuck ok. 1922r. Wielka miłość. www.oberhard.com

Irkuck ok. 1922r. Wielka miłość. www.oberhard.com

„Z wielkiej miłości która zapłonęła w Irkucku w 1917 roku, pozostało po przeprowadzce do Leningradu (1923r) : niewiele. Naukowa kariera Izydora Oberhard osłabiła więzi rodzinne. Częste wyjazdy, praca na uczelni i nocne pisanie artykułów naukowych ( a wszystko w jednopokojowym sublokatorskim mieszkaniu z zona i dwójka dzieci ) musiały doprowadzić do spięć i kryzysu. Być może wina leżała także po stronie Klaudii, która pracując na zmiany w aptece musiała prowadzić dom i wychowywać Aleksandra i Annę. Małżonkowie zamknięci w swoich własnych światach oddalali się od siebie coraz bardziej.

Gdy Izydor Oberhard, poznał studiującą na Uniwersytecie Leningradzkim Zoję Anisimową miał 38 lat. Rozwód jest kwestią czasu i w 1928 roku Izydor i Zoja stają na  ślubnym kobiercu. W genealogii rodzinnej pojawia się nowa osoba: Zoja Iwanowna Oberhard.

Klaudia Oberhard z dziecmi: Aleksandrem i Anna ( 1936 r. )

Klaudia Oberhard z dziecmi: Aleksandrem i Anna ( 1936 r. ). Po rozwodzie.

Cóż można dodać ?

Pierwsza żona, Klaudia  przeczuwała zbliżający się kres małżeństwa z Izydorem. W 1928 roku Klaudia miała 36 lat, a Zoja prawdopodobnie ok. 20 (nie znamy dokładnej daty urodzenia). W swoim pamiętniku, który Klaudia prowadziła od 1919 roku, opis dotyczący zagranicznej podróży męża po Europie jest chłodny i pozbawiony emocji (jakże różny od wpisów z poprzednich lat).  Starsza o prawie 20 lat Klaudia nie miała szans z młodszą rywalką. Wystarczy spojrzeć na zdjęcia. Wychowana w polskiej, katolickiej rodzinie zesłańca Cezarego Kałusowskiego (wg. XIX-o wiecznych zasad), gdzie mąż, żona i dzieci były świętością,  dalej ubierała się w czarne suknie (jak żony powstańców na znak żałoby), zapięte pod szyję (a były to już frywolne latach trzydzieste,)  ….Do tego całymi dniami   pracowała  w aptece, wychowywała dzieci, prowadziła dom  i po prostu była zmęczona… .

Mamy więc typowy związek: starzejącego się zapracowanego męża z zapracowaną  żoną (która go nie rozumie) i dwójką dzieci. Jest też i druga strona medalu: władza przychylnie patrzy na Izydora, który „bywa” w świecie,  a także otrzymuje propozycje nowych posad, w tym utworzenie katedry w Moskwie, praca w Instytucie Medycyny Eksperymentalnej, udziały w zjazdach…. Krótko mówiąc: robi karierę.

Zoja, irenka, Izydor - 1934 rok

Zoja, irenka, Izydor – 1936 rok

Nie wiemy, gdzie, ani kiedy dokładnie Izydor Oberhard, poznał i zakochał się w Zoji Anisimowej. Prawdopodobnie na uczelni, gdzie Zoja studiowała lub już pracowała. Przypuszczamy też że z wykształcenia była botanikiem, lub zootechnikiem ,ale pewności nie ma. Z psychologicznego punktu widzenia mógł to być  klasyczny układ uczuciowy : mistrz i uczennica, znany profesor i studentka, lub świeżo upieczona absolwentka. Tak czy inaczej starszy Pan zakochał się i  uczucie musiało być na tyle silne, że Izydor  zgodził się na rozwód z Kaludią, slub z Zoją i pozostawienie własnych dzieci z matką ( chociaż trzeba przyznać, że dbał o nie w miarę możliwości).

Pod koniec 1928 roku Izydor i Zoja biorą ślub. Oczywiście przedtem jest rozwód, ale w ZSRR w tamtych latach to tylko formalna zmiana w dokumentach. Świeżo poślubiona para bez problemu dostaje przydziałowe nowe mieszkanie (ul Zwierińska 2) w Leningradzie. Cztery lata później na świat przychodzi córka Irenka, w 1934 Izydor rozpoczyna prace na Uniwersytecie w Moskwie. Teraz wszyscy troje: Izdor, Zoja i Irenka mieszkają  w Moskwie (przy ulicy Spiridoniewskiej 24/1 m 17.).

Tam też zostają aresztowani. Oto rodzinny przekaz dotyczący samego aresztowania z wcześniej zamieszczonego wpisu (wg Aleksandra II – syna Izydora):

Są już trochę zmęczeni: to ich 9 aresztowanie dzisiaj, a jest dopiero 19.00. Mieszkańcy sąsiednich mieszkań nasłuchują przy drzwiach… U Oberhardów słychać szczęk zamka i otwieranie drzwi… Sąsiedzi oddychają z ulgą: „to nie do nas, to pod numer 17″. A tzw. pożyteczni idioci” pocieszają się: „pewnie słusznie go zamykają, w końcu jak człowiek jest niewinny to nie ma się czego obawiać.. „. Izydor zostaje wyprowadzony. W ręku trzyma torbę z kosmetykami i bielizną. Ot. taki zestaw przygotowany po powrocie z pierwszego aresztowania, który trzymał w szafce, w przedpokoju. Ludzie się uczą.

W mieszkaniu „pracują” jeszcze funkcjonariusze. Pod pozorem rewizji, kradzione są co cenniejsze rzeczy. Oczywiście są spisywane. „Zobacz, skrzypce” – mówi pierwszy czekista. „. „Stra-diva-rius”” literuje. „Wpiszemy skrzypce produkcji radzieckiej” proponuje drugi. Zoja nie oponuje. Stara się uspokoić płacząca córeczkę. ” Kiedy będę mogła odwiedzić męża ?” pyta. Czekiści nie odpowiadają. „Pomóżcie” prosi, wciskając im w dłonie pieniądze. Tamci uśmiechają się do siebie. „Może jutro, towarzyszko”. Na odchodnym czekiści zabierają jeszcze pierścionki z łazienki (” wpiszemy je do protokołu w biurze..”) i przywiezionego przez Izydora z Niemiec dla Irenki puchatego misia. „tez mam córkę” mruczy jeden z nich …”  28 września 1937

O aresztowaniach Izydora  i Jego dalszych losach, a także losach pozostałych członków rodziny OBERHARD pisaliśmy:  [ tutaj], [ tutaj], [ tutaj], [ tutaj],

Co stało się z Zoją Iwanowną Oberhard (Anisimową) ?

Po aresztowaniu męża, Zoja wielokrotnie była wzywana do NKWD i przesłuchiwana. Ostatecznie, po zamordowaniu Izydora ( o czym nie wiedziała), także na nią został wydany wyrok: ” 8 lat więzienia bez prawa korespondencji”.

Anna Karolina Oberhard r.1959 www.oberhard.com

Anna Karolina Oberhard r.1959 www.oberhard.com

Wspomina córka Izydora Oberhard – Anna Karolina:

«Мне было 13 лет, – рассказывает она, – когда я осталась без родителей. Мой отец Исидор Александрович Обергард, доктор медицинских aнаук, один из крупнейших русских учёных в области фармацевтики, был арестован в сентябре 1937 г., а мама, Зоя Ивановна Обергард, – в марте 1938 г. Моя младшая четырёхлетняя сестра была отправлена в детский дом для детей «врагов народа». Я ничего не знала о судьбе моих близких вплоть до их реабилитации в 1959 г., когда мне стало известно, что отец по приговору военного трибунала Московского ВО расстрелян 11 марта 1938 г. Мама после тюремного заключения отбывала ссылку без права переписки. Сестра погибла в 1942 г. 22 года я считалась дочерью «врага народа».

Izydor z synem Aleksandrem. Leningrad 1925r.

Izydor z synem Aleksandrem. Leningrad 1925r.

За полгода до войны были учебные военные тревоги. Мальчиков учили военному делу, а девочек – работе медицинских сестёр. Когда началась война, мне только исполнилось 17 лет. Приходилось копать противотанковые рвы, а с неба нас обстреливали самолёты. В Ленинграде я дежурила в госпитале. Разбирала завалы после бомбёжек. Все, начиная с 14 лет, были задействованы в работе, все старались для фронта».

Tłumaczenie (polski):

„Miałam 13 lat – powiedziała – kiedy został pozostawiona rodziców. Ojciec Izydor A. Obergard, MD, jeden z czołowych rosyjskich naukowców w dziedzinie farmaceutyków, został aresztowany we wrześniu 1937 roku, a jego żona, Zoya Oberhard – w marcu 1938 roku .Moja czteroletnia młodsza siostra (Irenka )  została wysłana do domu dziecka dla dzieci „wrogów ludu”. Nie wiedziałam nic o losie moich krewnych aż do ich rehabilitacji w 1959 roku, kiedy dowiedziałam się, że ojciec przez werdyktu trybunału wojskowego w Moskwie VO został zastrzelony 11 marca 1938, o Zoji w więzieniu nic wiedziałam – był zakaz korespondencji . Moja siostra zmarła w 1942 i została uznana za córkę „wroga ludu”. Ja przez 22 lata miałam etykietę córki wroga narodu i przez 22 lata nie znałam losów Ojca i Zoji.

Sześć miesięcy przed wojną były szkolenia (alert) wojskowej. Chłopców uczono nauk wojskowych, a dziewczęta – pracę pielęgniarek. Kiedy zaczęła się wojna, miałem zaledwie 17 lat. Musieliśa  kopać rowy przeciwpancerne, …. W Leningradzie, miałam dyżur w szpitalu. Usuwaliśmy gruz po bombardowaniu. Wszyscy w wieku od 14 lat, byli zaangażowani w pracę. „

 

Translation (ENGLISH):

„I had 13 years – she said – when he was left to parents. Father Isidore A. Obergard, MD, one of the leading Russian scientists in the field of pharmaceuticals, was arrested in September 1937 and his wife, Zoya Obergard – in March 1938, a four-year .Moja younger sister (Irene) was sent to an orphanage for children of „enemies of the people.” I did not know anything about the fate of my relatives until their rehabilitation in 1959, when he learned that his father was the verdict of the tribunal military in Moscow VO shot March 11, 1938, by Zoya in the prison I knew nothing – a ban on correspondence. My sister died in 1942 and was regarded as the daughter of an „enemy of the people.” I am 22 years I label the daughter of an enemy nation.

Six months before the war were training (alert) military. Boys were taught military science and the girls – the work of nurses. When the war started, I was only 17 years old. We had to dig antitank ditches, …. In Leningrad, I was on duty at the hospital. We cleaned up the debris after the bombing. Everyone from the age of 14 years, were involved in the work.. „

Irenka Oberhard. Wróg ludu. www.oberhard.com

Irenka Oberhard. Wróg ludu. www.oberhard.com

Jak wiadomo z poprzednich wpisów Irenka i Klaudia zginęły w czasie ewakuacji Leningradu w 1942 roku.

 Zoja trafiła do obozu w Kazachstanie na 8 długich lat. Nie podejmujemy się opisać, co czuła gdy jej kilkuletnia córka trafiła do domu dziecka, a mąż został zamordowany przez NKWD. Co przeżyła w obozie przez 8 lat, pozbawiona elementarnych praw i informacji o rodzinie. Zainteresowanych odsyłamy do książek o gułagach, gdzie opisywany jest komunistyczny system reedukacji i karania. Mówimy o atrakcyjnej 30 letniej kobiecie w radzieckim obozie karnym o zaostrzonym rygorze, gdzie komendant mógł bez sądu przedłużyć wyrok o 5 lat (!) i gdzie ponad  połowa więźniów umierała z głodu i wycieńczenia.

Z tego co wiemy – przeżyła. Dopiero po powrocie z obozu (1945) Zoja dowiedziała się o śmierci córeczki Irenki. Wróciła po wojnie do Moskwy. O śmierci Izydora władze oficjalnie poinformowały w 1959 roku i mimo że rodzina wcześniej podejrzewała że nie żyje, to wszyscy łudzili się nadzieją.

Izydor Oberhard w wieku ok 46 lat. www.programs4u.com

Izydor Oberhard w wieku ok 46 lat. www.programs4u.com

Fragmentaryczne informacje sugerują, że prawdopodobnie wyszła ponownie za mąż za kogoś o nazwisku  (ямушко ?, Янушко) i imieniu Paweł (павел). Przeniosła się do Leningradu (Petersburg), by być blisko grobu swojej córki Irenki. Zoja zmarła ok. 1972 roku.  Nie miała więcej dzieci.

Oto cała historia. W latach 70-ych XX wieku przyjechała do Warszawy na zjazd Geologów krewna Zoji Oberhard. Rozmawiała o dalszych losach żony Izydora z jego synem Aleksandrem II. Niestety, nie znamy treści tej rozmowy.

Jeżeli ktoś zna losy, lub należy do rodziny Zoji Oberhard – prosimy o kontakt. (If anyone knows the fate, or belongs to the family Zoya Oberhard – please contact us.), (Если кто-нибудь знает о судьбе, или принадлежит к семейству Зои Oberhard – пожалуйста, свяжитесь с нами.).

W innych wpisach, można przeczytać dalszych losach rodziny Oberhard

Szczęśliwym zrządzeniem losu, Klaudia Kałusowska uniknęła bezpośrednich represji. Dla walczących o władzę komunistów była „nikim”. Tym bardziej, że minęło wiele lat od rozwodu z Izydorem. Ot, zwykła aptekarka w lokalnej aptece, wychowująca dwójkę dzieci. Jak pisaliśmy poprzednio, Aleksander II został wyrzucony po pierwszym roku z uczelni medycznej w Moskwie (przemieszkiwał u ojca i Zoji – stąd znamy relację z aresztowania) i wysłany do pracy w Kazachstanie, a Anna Karolina skierowana na reedukację poprzez pracę. Na szczęście  mogła mieszkać z matką. Umieszczona w domu dziecka Irenka mogła z czasem odwiedzać Klaudię, a ta dokarmiała  i opiekowała się nią na ile to było możliwe.

Stanisław Woszczerowicz i Maria Kałusowska – „i nie opuszczę Cię aż do śmierci ..”

Rodziny Woszczerowiczów i Kałusowskich www.oberhard.com

Rodziny Woszczerowiczów i Kałusowskich www.oberhard.com

Historia rodziny Kałusowskich, opisana została min:

[Cezary Kałusowski – powstaniec 1863, zesłaniec (Irkuck), farmaceuta], [Cezary Kałusowski – zesłaniec – droga na Sybir 1864], [Cezary Kałusowski w Aleksandrowsku – obraz Józefa Baerkmana], [Cezary Kałusowski zesłaniec 1863. Obywatel miasta Irkuck.], [Cezary KAŁUSOWSKI – rok 1870: Nowy początek], [Cezary Kałusowski, Izydor Oberhard. Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku.], [107 rocznica śmierci Cezarego Ignacego Kałusowskiego – powstańca 1863 roku, zesłańca, aptekarza, obywatela miasta Irkuck.], [KOBIETY z rodziny OBERHARD: Klaudia Oberhard z d. Kałusowska – rodzina i patriotyzm.],

Uzupełniono 13 listopada 2017 roku.

Osoby.

Opowieść rodzinna. Jedna z wielu, jakie można opowiedzieć o naszych przodkach, których los umieścił w złych, pełnych dramatu czasach i z dala od Polski. Miłość rozkwitła w Irkucku, w okresie gdy wkoło panował głód,  trwała wojna domowa, a ulicach leżały tysiące zabitych, w tym ofiar masowych egzekucji prowadzonych przez czerwonogwardzistów….

Pamiętnik Klaudi Kałusowskiej www.oberhard.com

Pamiętnik Klaudi Kałusowskiej www.oberhard.com

„Niestety nie znamy wszystkich szczegółów związku dojrzałego, żonatego mężczyzny i młodziutkiej córki szefa. Historię tą można opisać na różne sposoby. My chcemy wierzyć, że była to miłość od pierwszego wejrzenia, a nie banalne zauroczenie młodą dziewczyną.

Sylwester Tarasewicz (Tarasiewicz)

Sylwester Tarasewicz (Tarasiewicz)

 

Pracując w aptece Kałusowskiego, Stanisław często bywał w domu pracodawcy, także ze względu na swojego teścia Tarasewicza.

Środowisko zesłańców było dość hermetyczne, a pierwsza żona Stanisława, Mirosława, córka Sylwestra Tarasewicza (powstańca z 1863 roku), też należała do tego samego grona. Wszyscy spotykali się dość regularnie, rozmawiali o Polsce, o przygotowaniach do świąt, wspólnie modlili się w domu i kościele.

Mirosława Woszczerowicz ( Tarasewicz)

Mirosława Woszczerowicz ( Tarasewicz) I-a żona Stanisława

 

Małżeństwo Stanisława Woszczerowicza, ze starszą o rok Mirosławą przeżywało kryzys. Ona, chciała wracać do Polski. Jako córka powstańca styczniowego przyjechałaby z zesłania otoczona szacunkiem i chwałą. On, były żołnierz armii carskiej nie byłby witany już tak entuzjastycznie…. „

Ok 1915 roku, Mirosława Woszczerowicz i trójka ich dorosłych już dzieci powrócili do Polski. Najmłodsza Zofia została z Ojcem w Irkucku.

Miejsce. Czas. Kontekst.

Irkuck na przełomie wieków (XIX / XX) rozwijał się  i szybko stawał się centrum gospodarczym całego rejonu. Doskonała lokalizacja nad rzeką ułatwiała transport, a wybudowana stacja Kolei Transsyberyjskiej (1899) przeniosła miasto w XX wiek. Tysiące polskich zesłańców, głownie  ze   szlacheckich rodzin, którzy założyli tu własne gniazda i  postanowili pozostać w Irkucku, tworzyło własne firmy, a te z kolei  przyczyniały się do rozkwitu i bogactwa miasta. To była prawdziwa „Mała Polska” z własnymi  teatrami, kulturą, czy gazetami.

Władze rosyjskie – co trzeba uczciwie przyznać – sprzyjały zaangażowanym w rozwój miasta Polakom i wydawały byłym zesłańcom zezwolenia na osiedlanie się w Irkucku,  oraz zgodę na działalność licencjonowaną jak produkcja alkoholu, czy wytwarzanie lekarstw. Nie bez znaczenia był pożar 1879 roku, gdy spłonęło praktycznie całe miasto i trzeba je było szybko odbudować. Tysiące polskich zesłańców uzyskało wtedy zgodę na życie w Irkucku.

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900

Zesłańcy. Obywatele Irkucka rok 1900. Trzeci od lewej siedzi Cezary Kałusowski.

Pośród żyjących tam Polaków, specjalną pozycję zajmowali zesłańcy z lat 1830 i 1863. Stanowili elitę, tworząc własne, zamknięte środowisko wspomagające się nawzajem. To byli seniorzy, kultywujący polskie zwyczaje XIX wieku, a czerń kobiecych ubiorów podkreślała nieustającą żałobę narodową za utraconą ojczyzną. Na temat patriotyzmu i rodzinnego kraju nigdy nie żartowano . Dzieci doskonale mówiły i czytały po polsku, córki wychodziły za mąż prawie zawsze za Polaków.

Te polskie powstańczo, patriotyczne więzi łączyły min. rodziny Ignacego Cezarego Kałusowskiego, i Sylwestra Terasewicza.

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

Cezary Kałusowski otrzymał pozwolenie na osiedlenie się w Irkucku w roku 1870, Sylwester Terasewicz 8 lat później. Obydwaj byli zesłani za udział w Powstaniu Styczniowym i obydwaj założyli rodziny, a  swoją ciężką pracą zyskali szacunek i dorobili się majątku.  Jak wielu innych Polaków prowadzili działalność charytatywną: min. Tarasewicz założył kąpielisko nad brzegiem Uszakowki, a Kałusowski sponsorował szereg przedsięwzięć edukacyjnych.

Regularne spotkania (oficjalne i te towarzyskie) organizowane przez środowisko polonijne w Irkucku, przyciągały wszystkich Polaków – nie tylko ze środowisk powstańczych. Jednym z nich był Stanisław Woszczerowicz, pracownik apteki Ignacego Kałusowskiego, przyszły mąż Marii Kałusowskiej.

Napływ nowej fali zesłańców  po 1914 roku, w tym Polaków wziętych do niewoli przez Rosjan w czasie trwania I Wojny Światowej, tchnął nowe życie w skostniałą społeczność.  Wśród  jeńców wojennych było wielu naukowców i intelektualistów (Izydor Oberhard, Tadeusz Długoszowski, Rosmańscy, Rena Tyszkiewicz, J. Napiórkowska, E.Echilczuk i inni).

Młodzi ludzie wystawiali własne sztuki w polskich teatrach, zmieniała się obyczajowość. Zresztą, większość nowych emigrantów traktowała pobyt na Syberii jako tymczasowy i mieli ku temu realne powody: rewolucyjne wiatry wiały już mocno,  carska władza chwiała się w posadach. Dzieje Polaków w tamtym okresie barwnie opisał naoczny świadek tamtych wydarzeń Wojciech Salwa w książce: „Z kwiatami przez kraje i ludzi od 1912 do 1927 r. Łódź – Rosja – Syberja – Nerczyńsk – Irkuck – Łódź. Garść wrażeń, przeżyć i opisów”. (Format PDF)

ON – Stanisław Woszczerowicz – żonaty, 4 dzieci, lat 43

Stanisław Woszczerowicz ok 1918 roku

Stanisław Woszczerowicz ok 1918 roku

Stanisław Woszczerowicz – syn Konstantego, urodził się w 1875 roku w Suwałkach. W 1876 rodzina przeniosła się  do Irkucka. Ukończył wojskową szkołę felczerską, praktykę zdobywał w szpitalach wojskowych w czasie wojny rosyjsko- japońskiej w 1905 roku.

W 1897 ożenił się z Mirosławą Tarasewicz (Tarasiewicz), córką zesłanego  powstańca 1863 roku. Po wojnie praktykował jako felczer w Bodajbo ( ok. 1500 km od Irkucka, mieściły się tam kopalnie złota). W 1900 osiadł w Irucku, pracował w aptece i administrował 2 domami, które Sylwester Tarasewicz przekazał swoje córce, Mirosławie.

ONA – Maria Kałusowska – panna – lat 22

Maria Kałusowska w wieku ok 6 lat.

Maria Kałusowska w wieku ok 6 lat.

Maria Kałusowska –najmłodsza  córka Ignacego Cezarego Kałusowskiego ( i Anny Judin), powstańca styczniowego 1863 roku, właściciela najwiekszej w tamtych latach apteki mieszczącej się przy ulicy Grammatinskiej 9, oraz Fabryki Wód Mineralnych.  Cezary Kałusowski zmarł w 1909 roku (jego zona 5 lat później).

Po śmierci Kałusowskiego, apteką zarzadzali:  Stanisław Woszczerowicz, oraz druga córka Cezarego-  Klaudia Kałusowska, która zdobyła wykształcenie farmaceutyczne i uzyskała tytuł prowizora w szkole w Tomsku.

Mimo różnicy wieku (gdy pobierali się, Maria miała 22 lata, a Stanisław 43) byli szczęśliwym małżeństwem, o czym pisze Klaudia Oberhard (Kałusowska w swoim pamiętniku). Niestety, po wyjeździe rodziny Oberhard do Leningradu (Petersburga) kontakty rodzinne osłabły ze względu na odległość.

Scenariusz

Dawna apteka Kałusowskich Irkuck

Dawna apteka Kałusowskich Irkuck

Nie wiadomo dokładnie, jak młodzi poznali się i zakochali. Można się domyślać, że posiadający aptekę i zatrudniający kilka osób ( w tym Stanisława Woszczerowicza ), Ignacy Cezary Kałusowski często zapraszał pracowników do domu.  W 1909 roku, gdy Kałusowski zmarł, Maria miała 13 lat, a Stanisław 34, żonę i czworo dzieci z pierwszego małżeństwa (!).

Jednak prowadzenie apteki wymagało uprawnień i  prawdopodobnie po śmierci Kałusowskiego   Woszczerowicz stał się jej współwłaścicielem.

Czas wszystko zmienia…. W 1918 Maria miała już 22 lata, od 1915 Stanisław posiadał własny dom, gdzie mieszkał z najmłodszą córką Zofią (jak wspominaliśmy, żona Mirosława, z trójką dzieci postanowiła wrócić do Polski ),a wkoło szalała wojna domowa.  Bez względu na uczucia, ślub był rozsądnym rozwiązaniem dla obu rodzin.

Woszczerowicz, Kałusowski, Oberhard - genealogia

Woszczerowicz, Kałusowski, Oberhard – genealogia

W 1918 roku, także siostra Marii, Klaudia wyszła za mąż za Izydora Gustawa Oberhard a w styczniu 1919 roku urodziła syna Aleksandra II. Należy sądzić, że jej udział w prowadzeniu apteki był raczej formalny, więc cała odpowiedzialność przeszła na Stanisława.

Z tego co nam wiadomo z przekazów rodzinnych, małżeństwo Stanisława Woszczerowicza i Marii Kałusowskiej należało do udanych.  W 1920 roku, Irkuck został zajęty przez bolszewików a apteka zarekwirowana. Stanisław Woszczerowicz przekwalifikował się na rybaka. Młodzi zamieszkali w Czeremychowie (Czeremchowie).  To własnie tam, Klaudia z synem Aleksanderm II spędzali letnie wakacje.

Stanisław i Maria Woszczerowiczowie mieli 2 dzieci: Jadwigę i Cezarego, którzy pozostali w Irkucku.

Rok 1937

Informacja o zamordowaniu Stanisława Woszczerowicza.

Informacja o zamordowaniu Stanisława Woszczerowicza.

Niestety, nie możemy napisać: „żyli długo i szczęśliwie .. „. Represje stalinowskie, których ofiarą padł Izydor Gustaw Oberhard, i brat Marii: Aleksander Kałusowski, nie ominęły Stanisława Woszczerowicza.

Pod zarzutem zdrady, został aresztowany przez NKWD w 1937 roku i rozstrzelany  8 listopada 1938 roku.  Nikłym pocieszeniem jest fakt, że władza radziecka rehabilitowała Go w 1958 roku.

Nie znamy losów Marii. Nie wiemy kiedy zmarła, ani gdzie została pochowana …

P.S. Specjalne podziękowania dla p. Bogdana Woszczerowicza za udostępnienie materiałów dotyczących historii Jego rodziny.

Uzupełnienie – możliwe, dzięki informacjom przesłanym przez p. Hannę Budnicką (BARDZO dziękujemy) – prawnuczkę Mirosławy Woszczerowicz z domu Tarasewicz – pierwszej żony Stanisława:

MIrosława Woszczerowicz (z d. Tarasewicz) przy grobie Ojca.

MIrosława Woszczerowicz (z d. Tarasewicz) przy grobie Ojca.

„Sylwester Tarasewicz przed powstaniem ukończył 4 rok medycyny.
Zesłany na Syberię szedł 3 miesiące w kajdanach.
Po amnestii miał nakaz osiedlenia w Irkucku.
Do Irkucka ściągnął swoją narzeczoną.
Był właścicielem kąpieli leczniczych(wody żelazne) na rzece Oszukówka ( tak zapisałam)
Jego żona prowadziła zakład krawiecki zatrudniający 8 pracownic.
Mieli dzieci : Edwarda i Mirosławę (na drugie imię Elżbieta) ur. w 1874
Dorobili się dwóch domów przy ulicy Fadiejszinskaja ( zapisałam fonetycznie)

Po ślubie w 1897r, Mirosława Tarasewicz (ur 1874) z mężem Stanisławem Woszczerowiczem ( ur 1875) pobudowali 3-ci dom dla siebie w podwórku przy ulicy Fadiejszinskaja.
Stanisław Woszczerowicz pochodził z Suwałk, był także właścicielem domów. Jeden z jego domów został podarowany Bronisławie, żonie jego zmarłego brata Michała. Stanisław miał też drugiego brata Konstantego. (Znany Aktor Woszczerowicz był kuzynem)
St. Woszczerowicz pracował w aptece , był potem właścicielem apteki. Mieli też kamienicę z mieszkaniami na wynajem.

Stanisław i Mirosława mieli 5 dzieci:
– pierwszy syn urodził się martwy
– Łucja , Józef, Wiktoria, Zofia
– 5-te dziecko zmarło w wieku niemowlęcym.

Stanisław Woszczerowicz opuścił rodzinę , Mirosława spędzała dużo czasu z dziećmi w majątku swego stryja ( brata Sylwestra Tarasewicza ?? czy w majątku Michała ,brata Stanisława Woszczerowicza – to nie jest dla mnie jasne ) w Kokoryczach ( Kokorycze ) niedaleko Mińska.
Łucja i Józef byli na stancji p. Burgielskiej bo chodzili do szkoły w Słucku
Łucja ukończyła gimnazjum z odznaczeniem, Józef nie skończył szkoły handlowej bo dobrowolnie poszedł do Wojska Polskiego .
Wiktoria uczęszczała do gimnazjum Haminowskaja. W 1914 roku powrócili do Irkucka.
W roku 1916 Mirosławie amputowano prawą rękę na skutek zakażenia, miała wtedy 42 lata.

W 1917 roku odebrano Woszczerowiczom prawa do domów, Mirosława utrzymywała się dzięki finansowej pomocy Stanisława oraz należności za czynsz przekazywanych po kryjomu przez żydowskich lokatorów.
Łucja poznała Floriana Grabczyńskiego i wyjechała z nim do Polski w 1917 roku.
Józef także wyjechał do Polski.
(uczył w szkole w okolicy Suwałk w miejscowości Raczki ) i ożenił się z Walerią Popławską, nauczycielką , pracowali w Wierciochach i Dęblinie, mieli dwoje dzieci Romana i Danutę.

W 1922 roku Mirosława z córką Wiktorią wyjechały do Polski w okolice Suwałk. Zamieszkały w domu Józefa. Wiktoria odwiedziła w Grudziądzu siostrę i szwagra Grabczyńskich i tam poznała swojego przyszłego męża Zygmunta Kalksteina-Stolińskiego ( starosta Starogardu w 1928 roku , w 1932 starosta Wąbrzeski)

Zofia została w Irkucku ( była młodsza od Wiktorii o 4 lata(?) ), ponieważ była zakochana w Borysie (Gorszenin) i była w ciąży w wieku 16 lat, miała z nim córkę Alicję. Zofia została porzucona przez Borysa. Drugim jej mężem był adwokat Borysow, który popełnił samobójstwo (chorował na raka). Do końca swojego życia Zofia mieszkała w Dniepropietrowsku z córką Alą, jej mężem i wnuczkami Leną i Miłą.
Od czasu wyjazdu z Irkucka w 1922 roku nie miały z Zofią kontaktu , dopiero w 1958 odszukali się przez Czerwony Krzyż, Zofia kilkakrotnie przyjeżdżała do Polski.”

Dziękujemy też  p. Hannie Budnickiej za przesłanie zdjęć z rodzinnego albumu. Przedstawiają  Mirosławę Woszczerowicz (z d.Tarasewicz), Stanisława Woszczerowicza, brata Mirosławy (Edwarda), oraz Sylwestra Tarasewicza (ojca Mirosławy). Daty podane przez nas, przy fotografiach są przybliżone.

 

78 rocznica śmierci Izydora Gustawa Oberhard – historia prawdziwa.

Izydor Gustaw Oberhard - ostatnie zdjęcie 1937 rok

Izydor Gustaw Oberhard – ostatnie zdjęcie 1937 rok

To jest historia prawdziwa. O tym, jak w majestacie prawa został zamordowany polski patriota, wielki naukowiec i po prostu człowiek. W rosyjskich dokumentach, poza krótką wzmianką o śmierci profesora Izydora Gustawa Oberhard trudno znaleźć coś więcej na Jego temat. Wszystkie zdjęcia,  teksty, poza kilkoma oficjalnymi, powielanymi i zawierającymi wiele błędów zostały zniszczone, lub ich publikacja została zakazana.  Tak jest i teraz w 2016 rokużadna fotografia ( z wyjątkiem tych, które znajdują się na stronie www.oberhard.com ) w rosyjskim internecie nie istnieje. Światowej sławy naukowiec, jeden z twórców radzieckiej farmacji medycyny eksperymentalnej po prostu był i zniknął.

 

Pobierz .PDFINFO: niniejszy tekst można pobrać w formacie .PDF (klik – pobierz ten tekst, download .PDF format)

„Niniejszy tekst powstał w oparciu o przekaz rodzinny, historię zapamiętaną i opowiedzianą, przez syna Izydora Gustawa:  Aleksandra II Oberhard, naocznego świadka tamtych wydarzeń. Studiował wtedy na Uniwersytecie Moskiewskim (medycyna) i mieszkał  z Ojcem, Zoją i Irenką pod adresem Spiridoniewska 24/1 m 17.”

Izydor Gustaw Oberhard 1912r

Izydor Gustaw Oberhard 1912r

15 marca 1938 roku, w masowej egzekucji wykonanej przez NKWD  na terenie zwanym Komunarka, zamordowany został Izydor Gustaw Oberhard.

Historia życia i śmierci I.G. Oberhard została opisana już wcześniej, oto kilka linków prowadzących do  wybranych tekstów:

kariera naukowa (klik)

życie rodzinne (1) (klik)

życie rodzinne (2) (klik)

Legionista. Bohater bitwy pod Marcinkowicami 6 grudnia 1914 roku.

ostatnie lata – zamordowany przez NKWD

Masowe groby (Moskwa Kommunarka) Izydor Oberhard

Masowe groby (Moskwa Kommunarka) Izydor Oberhard

Powody zabicia I.G. Oberhard przez radzieckich władze,  są dość oczywiste.  Za czasów swoich rządów, Stalin zamordował miliony własnych obywateli. Z rożnych powodów, ale także bez żadnej przyczyny. Wystarczył donos zawistnego sąsiada, żart powiedziany na ulicy, czy spreparowany dokument i wyrok był prawie zawsze ten sam: kara śmierci, ewentualnie obóz koncentracyjny, najczęściej tożsamy z wyrokiem śmierci. System działał precyzyjnie i tak perfidnie, że najbliżsi ofiary nie wiedzieli przez lata, że wyrok został wykonany. Sentencja wyroku zamykała usta wszystkim wkoło: szpiegostwo, próba obalenia ustroju, zdrada.  Wyselekcjonowani sędziowie wydawali w fikcyjnych procesach grupowe wyroki , a gdy liczba oskarżonych przekraczała fizycznie możliwości sądzenia, wyrok wydawał oficer NKWD w „zastępstwie”.

Patenty Izydora OBERHARD

Patenty Izydora OBERHARD

W przypadku Izydora Gustawa Oberhard, sprawa była trochę bardziej skomplikowana, niż gdyby chodziło o szeregowego obywatela. Był znanym naukowcem, profesorem farmacji. Posiadał niekwestionowany dorobek naukowy, był autorem szeregu patentów i publikacji i był  autorytetem w dziedzinie farmacji  i medycyny, w tym medycyny tybetańskiej, autorem podręczników akademickich. Działał także poza granicami ZSRR (min. w Niemieckim Towarzystwie Farmaceutycznym).

Taki człowiek, nie mógł po prostu „zniknąć”. Tutaj, trzeba było zachować pewne pozory.  Stalin, dbał, by w partyjnym kotle „wrzało” i aby żadna z frakcji nie uzyskała przewagi.  Tak było  30 stycznia 1931 roku, gdy po raz pierwszy aresztowano I.G. Oberhard pod błahym pozorem otrzymania paczki z materiałami naukowymi z Niemiec. Dzięki wstawiennictwu znanego naukowca Iwana Pawłowa ( tak, to ten od odruchu Pawłowa), NKWD było zmuszone zwolnić z aresztu profesora i przeprosić. Ale zgromadzone w teczkach materiały pozostały, a czekiści dalej przepytywali znajomych i sąsiadów o Izydora i rodzinę…

Drugie aresztowanie 28 września 1937 roku miało już „solidne podstawy”.  Zabójstwo Kirowa (prawdopodobnie na rozkaz samego Stalina), zaowocowało represjami na masową skalę. Pierwszymi ofiarami byli wysocy  urzędnicy min. komisarz Zdrowia Grzegorz Kamiński, u którego jako konsultant zatrudniony był Izydor Oberhard. Wszystkim stawiano jeden zarzut: zdradę i szpiegostwo.

NKVD_Order_No._00485

NKVD_Order_No._00485

20 sierpnia 1937 roku Nikołaj Jeżow podpisał rozkaz 00485, nakazujący min. aresztować wszystkich obywateli pochodzenia polskiego, którzy byli członkami PPS.  Byłego legionistę, bohatera bitwy pod Marcinkowicami , członka PPS i Lwowskiego oddziału Strzelców, nic już nie mogło uratować !.

28 września 1937 roku Izydor Gustaw Oberhard został zabrany ze swojego mieszkania w Moskwie przy ulicy Spiridoniewskiej 24/1 m 17.

„Taka typowa sytuacja w tamtych latach: pod kamienicę podjeżdżają samochody, czekiści w skórzanych kurtkach, wbiegają po schodach……

Irena Oberhard 1933 - 1942

Irena Oberhard 1933 – 1942

Są już trochę zmęczeni: to ich 9 aresztowanie dzisiaj, a jest dopiero 19.00. Mieszkańcy sąsiednich mieszkań nasłuchują przy drzwiach…  U Oberhardów słychać szczęk zamka i otwieranie drzwi… Sąsiedzi oddychają z ulgą: „to nie do nas, to pod numer 17″. A tzw. pożyteczni idioci” pocieszają się: „pewnie słusznie go zamykają, w końcu jak człowiek jest niewinny to nie ma się czego obawiać.. „. Izydor zostaje wyprowadzony. W ręku trzyma torbę z kosmetykami i bielizną. Ot. taki zestaw przygotowany po powrocie z pierwszego aresztowania, który trzymał w szafce, w przedpokoju. Ludzie się uczą.

Zoja, irenka, Izydor - 1934 rok

Zoja, irenka, Izydor – 1934 rok

 W mieszkaniu „pracują”  jeszcze funkcjonariusze. Pod pozorem rewizji, kradzione są co cenniejsze rzeczy. Oczywiście są spisywane. „Zobacz, skrzypce” – mówi pierwszy czekista. „. „Stra-diva-rius”” literuje. „Wpiszemy skrzypce produkcji radzieckiej” proponuje drugi. Zoja nie oponuje. Stara się uspokoić płacząca córeczkę. ” Kiedy będę mogła odwiedzić męża ?” pyta. Czekiści nie odpowiadają. „Pomóżcie” prosi, wciskając im w dłonie pieniądze. Tamci uśmiechają się do siebie. „Może jutro, towarzyszko”. Na odchodnym czekiści zabierają jeszcze pierścionki z łazienki (” wpiszemy je do protokołu w biurze..”)  i przywiezionego przez Izydora z Niemiec dla Irenki  puchatego misia. „tez mam córkę” mruczy jeden z nich …”

6 miesięcy później taki sam los spotkał  żonę Izydora,  Zoję (aresztowanie), a 4-o letnia córeczka Irenka została umieszczona w domu dla „dzieci wrogów ludu”. Represje spotkały też dzieci Izydora z pierwszego małżeństwa: Aleksandra II   (19 lat, relegowano go z uniwersytetu) i Annę (14 lat, skierowano do pracy, ale pozwolono mieszkać z matką Klaudią Kałusowską).

Komunarka, place of mass-murder by communists

Komunarka, place of mass-murder by communists

To co, dla radzieckich zbrodniarzy było statystyczną pozycją w papierach, w wymiarze rodzinnym było trudną do opisania tragedią. Tragedią ojca i męża, torturowanego przez czekistów, któremu grożono śmiercią własnego dziecka i żony. Chodziło w tym wszystkim o podpis, na piśmie potwierdzający zdradę Kamińskiego.  Izydor Oberhard nie podpisał papierów, wydając na siebie tym samym wyrok. W sfingowanym procesie, gdzie nawet nie dopuszczono do głosu obrońców, 17 lutego 1938 roku skazany został na śmierć za „szpiegostwo”.  Rankiem 15 marca 1938, razem z kilkuset innymi więźniami na terenie specjalnego obiektu KOMUNARKA został zamordowany i pochowany w masowym grobie. Jego zona Zoja Oberhard otrzymała karę 8 lat obozu bez prawa korespondencji.

Nikt z rodziny (syn i córka z pierwszego małżeństwa, pierwsza żona Klaudia) , przez 21 lat nie znał losu Izydora. Oficjalna informacja była taka, że odbywa karę więzienia.

Wspomina Anna Oberhard córka Izydora

Wspomina Anna Oberhard córka Izydora

Oto (na zdjęciu) fragment wspomnień Jego córki: Anny

Na naszych stronach www.oberhard.com staramy się, aby publikowane teksty pozbawione były warstwy emocjonalnej i zawierały udokumentowane historycznie zdarzenia. Trudno jednak przejść obojętnie nad faktami  zwykłego ludobójstwa i to w najgorszej formie. To co budzi największe zdziwienie, to fakt, że prawie 80 lat od tych wydarzeń, rosyjskie instytucje typu Memorial, tak gloryfikowane przez Zachód w okresie ZSRR, ze względu na ujawnianie zbrodni stalinowskich, w praktyce są martwe i nie oferują nic , poza szczątkowymi listami ofiar. Totalny strach z okresu władzy radzieckiej przetrwał w Rosji do dzisiaj.  Miliony ofiar, dalej trwają w zapomnieniu. I nie chodzi tu o ideologię, zimnowojenne animozję, ale o zwykłe poczucie sprawiedliwości dla pomordowanych w tamtych czasach.

Wydane w 1959 roku dokumenty Izydor Gustaw Oberhard

Wydane w 1959 roku dokumenty Izydor Gustaw Oberhard

Oto przykład: wydane w 1959 roku dokumenty w związku z rehabilitacją pośmiertną Izydora . Nawet w akcie zgonu brak informacji o miejscu i przyczynie (!). Urzędowy szary papier wyjaśnia, że był, że nie żyje i że Go zrehabilitowano – więc o co jeszcze wam towarzyszu chodzi ?. Że nie żyje ? No cóż, władza socjalistyczna też się czasem myli. Lepiej zabić 100 swoich niewinnych niż zostawić jednego imperialistę. Nie czytaliście dzieł tow. Stalina ?  Że zarekwirowaliśmy oryginalne skrzypce „Stradivarius” ?. Przecież dostaliście 300 rubli radzieckich odszkodowania. W papierach było napisane że radzieckie, zresztą mogliście nic nie dostać – już my tam wiemy, bez powodu by go nikt nie skazał….

„хорошо ?”. A w ogóle to jak się nazywacie, i co tak się dopytujecie ?.

78 rocznica śmierci Izydora Gustawa Oberhard

78 rocznica śmierci Izydora Gustawa Oberhard pobierz .PDF

Z punktu widzenia rodzinnej genealogii, zamordowanie Izydora Gustawa Oberhard, miało bardzo tragiczne konsekwencje.  Tylko dzięki szczęśliwemu zrządzeniu losu, a także sile charakteru, syna Izydora: Aleksander II, mimo represji („ dziecko wroga ludu”), powrócił do Polski, przechodząc cały szlak bojowy od Lenino do Berlina. Ale o tym już pisaliśmy:

Aleksander Oberhard II dalsze losy

INFO: niniejszy tekst można pobrać w formacie .PDF (klik – pobierz ten tekst, download .PDF format)

Rozmowa o historii, rodzinie i blogu www.oberhard.com …

Rozmawiają Dorota Małachowska  i Aleksander III Oberhard (autor bloga)

DM: Strona rodzinna www.oberhard.com różni się od innych tego typu, przede wszystkim dlatego, że jest bardzo dobrze udokumentowana. Większość opisanych zdarzeń znalazła potwierdzenie w innych zewnętrznych źródłach historycznych, a szereg faktów opisanych w tym blogu, doskonale uzupełnia znane wydarzenia, przez co strona www.oberhard.com, sama staje się źródłem dla innych badaczy przeszłości.

www.oberhard.com

www.oberhard.com

AO:  Każdy, kto chociaż pobieżnie zapoznał się z naszą genealogią, szybko zauważy, że praktycznie do 1950 roku,  losy rodziny Oberhard były bardzo niepewne, i jak to czasem opisują w gazetach: „trup ścieli się gęsto.. „ ;).  Dotyczy to zwłaszcza lat 1863 – 1950. I nie chodziło tylko o  historyczne wydarzenia tamtego okresu ( zabory, Powstanie Styczniowe, zesłanie, dwie wojny światowe, rewolucja i wojna domowa w ZSRR), ale o fakt, że nasi przodkowie należeli do elit intelektualnych w tamtych czasach, co w połączeniu z patriotyzmem skutkowało tym, ze byli na celowniku władzy w pozytywnym i negatywnym słowa znaczeniu. Plusem takiej sytuacji było to, że  „Oberhard” do dzisiaj przewija się w wielu publikacjach: metryki, wycinki prasowe, książki, pamiętniki etc. W konsekwencji, rodzinne opowieści i dokumenty znajdują oparcie w źródłach zewnętrznych. Przyznaję, że nie bez znaczenia jest też samo nazwisko (Oberhard) ułatwiające przeszukiwanie archiwów, czy Internetu.

DM: Kończył Pan studia techniczne, skąd to zainteresowanie genealogią, która raczej jest domeną historyka … ?

Karolina i Aleksander Oberhard 1886 rok (Lwów)

Karolina i Aleksander Oberhard 1886 rok (Lwów)

AO:  Kiedy ma się 20 lat, człowiekowi wydaje się, że jest wspaniały i niepowtarzalny, a świat w dodatku jest pełen pokus. Na wyblakłych fotografiach w albumach, nasi przodkowie sa starzy i surowi ( wrażenie potęguje jeszcze sposób fotografowania: dostojny, pozowany,  stroje z poprzedniej epoki, wszystko w sepii lub czarnobiałe). Praktycznie, dwudziestolatkowi,  trudno znaleźć coś wspólnego, co łączyłoby młodość z posępnymi pradziadkami, czy ubranymi w wiktoriańskie stroje prababciami. Czyli: „Tamci na fotkach  sa starzy i brzydcy, a ja piękny i młody i zawsze takim pozostanę…”.  Z upływem lat,  gdy osiąga się wiek  własnych rodziców, a później i ich poprzedników, pojawia się pewne poczucie więzi z przeszłością a i sam człowiek nabiera pokory. Oni już nie sa tacy starzy; postacie w albumie nagle mają często mniej lat niż wczorajszy dwudziestolatek dzisiaj !.

Skrzywienie zawodowe (techniczne), okazuje się w takim momencie zaletą. Praca inżyniera polega na rozwiązywaniu problemów w oparciu o system przyczyn i skutków, co jest proste w naukach ścisłych, gdzie reguły są jasne, zdefiniowane i niewzruszone (inaczej niż w życiu ).

Tak więc, (dla technokraty) naturalne jest następujące rozumowanie: „nasze dziedzictwo i my sami ( skutek) jesteśmy powiązani z przodkami (przyczyna) w jakiś sposób. Co więcej, gdy  dokładniej przyjrzymy się rodzinnej historii, intuicyjnie czujemy, że nasz los jest efektem tego co działo się przeszłości, chociażby w banalnym zakresie:  miejsca gdzie żyjemy, czy wyznawanych wartości.”

DM: Czyli znamy przyczynę powstania strony www.oberhard.com. Co było dalej ?

Cezary Kałusowski ok 1909 roku.

Cezary Kałusowski ok 1909 roku.

AO:  Kiedyś wpisałem z ciekawości w Google „Izydor Oberhard” i „Cezary Kałusowski” i ku mojemu zdumieniu wyrzuciło kilkaset linków do różnych publikacji: czasopism, książek i stron internetowych. Gdy zacząłem je przeglądać, okazało się, że wymienione osoby wcale nie były „stetryczałymi dziadkami”, co sugerowały oglądane w młodości rodzinne fotografie, a barwnymi postaciami, których życie mogłoby stanowić kanwę nie jednej przygodowej powieści, czy filmu !. Im głębiej sięgałem w czasie, kierując się rodzinnymi opowieściami, tym więcej dowiadywałem się o historii swojej rodziny i tym częściej  początkowy, lekceważący stosunek do „surowych i posępnych postaci” wypierało uczucie dumy !.

Niestety pojawiły się pewne problemy z dostępem do materiałów związanych z Izydorem Oberhard. Nieprzeciętnie zdolny, magister farmacji i doktor filozofii, ochotnik I Brygady Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego , bohater bitwy pod Marcinkowicami, trafił do niewoli i pozostał w Irkucku, żeniąc się córką powstańca 1863 roku: Klaudia Kałusowską.  W ZSRR zrobił wielką karierę naukową i to na skalę światową, mimo to (albo dlatego), jako Polaka (Rozkaz NKWD 00485) zabito go w masowej egzekucji w 1938 roku w sfingowanym procesie o szpiegostwo..

Wakacje na morzem. Rodzina Wołosowicz.

Wakacje na morzem. Rodzina Wołosowicz.

W konsekwencji, większość materiałów dotyczących Izydora Oberhard (poza niektórymi pracami naukowymi) została zniszczona, a i dzisiaj, prawie 80 lat po tym wydarzeniu, mimo oficjalnej rehabilitacji, w rosyjskim Internecie, nie ma praktycznie żadnej fotografii z tamtego okresu. Te, które są, zostały udostępnione z naszej strony www.oberhard.com

Na szczęście środowiska naukowe i organizacje polonijne min.  (Państwowy Uniwersytet Medyczny w Irkucku, Polska Autonomia Kulturalna „OGNIWO” w Irkucku), i szereg osób prywatnych próbują zmienić ten stan, publikując materiały o pracach i życiu obydwu postaci: Izydora Oberhard i Cezarego Kałusowskiego.

Opisani powyżej, są tylko przykładem, w naszej genealogii przewija się wiele wspaniałych i nietuzinkowych postaci . Matka Izydora, Karolina Luiza Oberhard ( z domu Finkelstein) była znaną wieloletnią dyrektorką lwowskiej szkoły żeńskiej im. T. Czackiego, a biorąc pod uwagę tamte lata, mogłaby zostać ikoną wyemancypowanej kobiety XIX wieku ….

Aleksander I Oberhard – znany lwowski aptekarz (ojciec Izydora), był w II połowie XIX wieku jednym z niewielu aptekarzy (było 15 aptek) posiadających tytuł magistra farmacji (na prawie 200.000 mieszkańców) i jednym z animatorów Galicyjskiego Towarzystwa Aptekarskiego.

DM: Nie wszystkie opisane na stronie www.oberhard.com postacie miały burzliwe życiorysy, wiele wiodło spokojny, mieszczański żywot.

Klaudia, Aleksander, Izydor 1922r.

Klaudia, Aleksander, Izydor 1919 r.

AO:  Odbrązawiając przodków i patrząc na nich tak, jakby patrzyło się na kogoś z sąsiedztwa, trudno nie zauważyć, że bohaterska śmierć, czy osobista tragedia zostały im przyniesione przez wiatry historii. To były niedobre czasy. Można podziwiać filmy na których bohaterowie dzielnie machają szabelkami, ale w tle zawsze widać płonące wioski, przerażone dzieci, śmierć i ludzkie nieszczęścia. W tych ciężkich czasach przemocy i zniszczenia, ludzie starali się żyć normalnie, chroniąc swoich bliskich. Irkuck w czasach rewolucji, a więc wtedy, gdy Izydor i Klaudia pobrali się, był miastem tragicznym. Codzienne egzekucje, trwające wiele godzin mordowanie mieszkańców przez rewolucjonistów  (którzy hałasem pracujących na pełnych obrotach silników samochodów próbowali zagłuszyć strzały oraz krzyki rozstrzeliwanych), a dwie ulice dalej rodzinne obiady. Ludzie udawali, że nic się nie dzieje, zaklinając rzeczywistość, inaczej sami staliby się ofiarami. To są naprawdę przerażające fakty, które wynikają z prostego  połączenia rodzinnej historii, z Historią Świata (opisanej w oficjalnych dokumentach).

Irena, Franciszka, Stanisław Wołosowicz - 1932r

Irena, Franciszka, Stanisław Wołosowicz – 1932r

Stanisław Wołosowicz, bohater „Cudu nad Wisłą”, żył spokojnie z żona i dzieckiem do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Rodzinne wigilie, wczasy nad morzem, praca .. Zabrany przypadkowo z ulicy i osadzony w Aushwitz – Birkenau jako więzień numer 156558. Poszedł na śmierć za innego więźnia i zginął z okrzykiem „Jeszcze Polska nie zginęła..”.

Mała Irenka Oberhard, zabita w bombardowaniu, podczas ewakuacji z Leningradu przez niemieckiego lotnika. Miała 9 lat. Poprzednie 4 spędziła jako „wróg ludu” narodu radzieckiego, w restrykcyjnym domu dziecka (po skazaniu rodziców za szpiegostwo). Historia, która wyciska łzy z oczu, bo co komu, zawiniła kilkuletnia dziewczynka ? Stalinowi ? Hitlerowi ?.

Nikt z nich nie chciał umierać. Śmierć została im dana.

Ale byli w naszej rodzinie też ludzie, którzy spokojnie przeszli przez życie. Żyli, pracowali, kochali i byli kochani. Maja swoje groby, ktoś je odwiedza i składa na nich kwiaty.  Wszyscy są dla nas tak samo ważni, gdyż zawdzięczamy im swoje istnienie.

DM: Czyli warto pisać rodzinne historie ?

Aleksander i Franciszka Oberhard 1950 rok

Aleksander i Franciszka Oberhard 1950 rok

AO:  Wcześniej, czy później, prawie każdy człowiek próbuje ocenić własne życie. Ta potrzeba (chęć ?) przyjmuje czasem formę krótkiej myśli, czasem głębszej refleksji.

Z technokratycznego punku widzenia nasze życie określają dwa punkty brzegowe: data narodzin i śmierci. To pewnik. Podobnie jak fakt, że towarzyszą nam cały czas zmiany powodowane przez nas samych, jak i przez otoczenie. Z drugiej strony posiadamy unikalny charakter, który determinuje wszystkie nasze postępki. Cechy charakteru otrzymaliśmy poprzez geny i wychowanie, od naszych przodków, stad mamy intuicyjne poczucie pewnej kontynuacji całej linii, która niknie w dalekiej przeszłości i zmierza w nieznaną przyszłość. To trochę, tak, jak byśmy stali w długim szeregu trzymając się za ręce …

To tylko tyle i aż tyle. Bez względu na to co myślimy o sobie, nie jesteśmy inni niż nasi poprzednicy i jedyne co możemy sensownego w tej sytuacji zrobić, to przekazać swoje cechy (a w zasadzie cechy przodków, wzbogacone o własne zasady …) dalej, swoim następcom.

Dzięki temu, na swój sposób znajdujemy się w luksusowej sytuacji, chociaż nie każdy to dostrzega. W akcie swoistej iluminacji zauważamy, że przestają być dla nas ważne sprawy o które człowiek tak zabiegał: kariera, pieniądze, sława. Na pierwsze miejsce wysuwa się własna rola (niby niewielka), jaką każdy z nas odgrywa w niekończącym się łańcuchu pokoleń. Pojawia się pojęcie misji, które zmienia perspektywę i  uspokaja …

Znajomość własnej genealogii nie jest konieczna do życia, ale…. pozwala na lepszą ocenę własnego bytu. Ocenianie bowiem zawsze opiera się o analogię i kontekst.  Poznając własna przeszłość, dostrzega się pewien sens i przyczynę tego, co doświadczasz tu i teraz, a brodaci „surowi i ponurzy” pradziadkowie i smutne, odziane w wiktoriańskie stroje prababcie, nagle staja się bliscy, sympatyczni tak bardzo, że chciałbyś się z nimi zaprzyjaźnić … ;). 

107 rocznica śmierci Cezarego Ignacego Kałusowskiego – powstańca 1863 roku, zesłańca, aptekarza, obywatela miasta Irkuck.

Cezary Kalusowski w 1863 roku

Cezary Kalusowski w 1863 roku

 

27 grudnia 1909 roku, w swoim domu, w wieku 73 lat zmarł Cezary Ignacy Kałusowski (Цезарий Игнатьевич Калусовский) – aptekarz, powstaniec 1863 roku, mieszkaniec Irkucka. Pochowany został na nieistniejącym dzisiaj cmentarzu Jerozolimskim w Irkucku. Historię jego życia można znaleźć  ( tutaj), ( tutaj), (tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), (tutaj) .

Barwny życiorys Cezarego Ignacego Kałusowskiego, mógłby z powodzeniem stanowić kanwę powieści przygodowej z końca XIX wieku. Zresztą sami oceńcie

Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni Józef Baerkman

Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni Józef Baerkman

Za działalność w Organizacji Narodowej i udział w Powstaniu Styczniowym, Cezary Ignacy Kałusowski, szlachcic zamieszkały na Litwie (urodzony w powiecie oszmiańskim koło Wilna w 1836 roku, mieszkający i  działający w obwodzie grodzieńskim ), wykształcony aptekarz z własną apteką w Wilnie, został skazany wyrokiem sądu na kare 8 lat ciężkich robót w Aleksandrowsku na Syberii. Był jednym z 60.000 polskich zesłańców po 1863 roku..

W 1868 roku został ułaskawiony i ponownie aresztowany – za udział w tzw. powstaniu zabajkalskim, oraz zesłany do miejscowości Ołonk ( na północ od Irkucka ). Współwięźniowie w Ołonku wspominali medyczne umiejętności Cezarego Kałusowskiego, który leczył swoich towarzyszy niedoli i okoliczną ludność. I to prawdopodobnie przyczyniło się do złagodzenia wyroku i zgodę na przeniesienie do Irkucka.

Kałusowscy - Oberhard drzewo genealogiczne

Kałusowscy – Oberhard drzewo genealogiczne

Już sam fakt przebycia ponad 7000 kilometrów głównie pieszo, w nieprzyjaznych warunkach klimatycznych i przy lichym wyżywieniu, był nie lada wyczynem. Kara zesłania, sama w sobie zakładała eliminację więźniów w czasie wędrówki. Do celu docierali najzdrowsi i  najwytrwalsi, przeznaczani po przybyciu do ciężkich prac fizycznych. W pierwszej kolejności umierali najsłabsi: starcy, kobiety, dzieci – zarówno ci skazani, jak i towarzyszące dobrowolnie swoim mężom, czy synom…

Historię życia Cezarego Ignacego Kałusowskiego można znaleźć  ( tutaj), ( tutaj), (tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), (tutaj) .

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900

W przeciwieństwie do części zesłańców, jęczących nad „biedną Polską” i wiecznie dyskutujących o polityce, Cezary Ignacy Kałusowski , okazał się prawdziwym człowiekiem czynu i realistą. Dla niego Polska była „tu i teraz”  i tutaj musiał nauczyć się żyć:

  • W 1870 roku Cezary Kałusowski uzyskał prawo do osiedlenia się w Irkucku za pomoc w tłumieniu epidemii. Jako wykształcony farmaceuta rozpoczął pracę w aptece Woronowa z pensją 15 rubli miesięcznie.
  • W 1874 roku otrzymał zezwolenie na poruszanie się w obrębie Syberii Wschodniej. Razem z A.Schmidtem i M.Hartungiem otwiera Fabrykę Wód Mineralnych.
  • W 1879 roku wielki pożar w Irkucku niszczy miasto. Cezary Kałusowski traci dom, z fabryki wód mineralnych zostają zgliszcza.
  • W 1879 roku wyrusza na poszukiwanie złota w okolice Bajkału i chyba mu sie udało, gdyż w 1880 roku ponownie otwiera Fabrykę Wód Mineralnych – tym razem z Pontowiczem. W tym samym roku awansyje na stanowisko kierownika apteki.
  • W 1890 otrzymał wszelkie prawa obywatela miasta Irkuck. Łącznie z prawem podróżowania po terytorium Rosji. Dalej jednak obowiązywał go zakaz powrotu do Polski.
  • W 1882 roku otwiera hurtownie wina z obrotami rzędu 5000 rubli i zyskiem ok 1000.
  • W 1885 roku pracuje jako kierownik kolejno w różnych aptekach – zyskując opinie doskonałego fachowca w swojej branży.
  • W 1897 rozpoczyna działalność jego własna apteka w doskonałej lokalizacji przy ulicy Grammatinskiej 9. Apteka zachowała się do dzisiaj, a sam Kałusowski doczekała się wpisu w Irkipedii.
Cezary Kałusowski - zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Cezary Kałusowski – zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Nie wiadomo dokładnie kiedy – Cezary Kałusowski – poznał wdowę Anne Judin (sybiraczkę). Nie mamy też pewności czy to jej panieńskie nazwisko. Samo nazwisko honorowego obywatela JUDIN pojawia sie w historii Irkucka w kontekście handlu alkoholem. Był znanym i bogatym kupcem. Prawdopodobnie Anna pochodziła z tej rodziny lub pochodził z niej, jej pierwszy mąż. Cezary Kalusowski i Anna Judin pobrali sie w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych XIX wieku. On wniósł mit powstańca walczącego o wolność „naszą i waszą” oraz prosperujące firmy, ona dwójkę dzieci z pierwszego małżeństwa: Michała i Annę ( Judin ).

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

W końcu XIX wieku Cezary Kałusowski był szanowanym i zamożnym obywatelem, a jego rodzina żyła w dostatku. Dzieci otrzymały solidne wykształcenie.

Cezary dbał, aby podtrzymywać kontakty z odległą Polską, prenumerował polskie książki i czasopisma, wspomagał finansowo innych zesłańców i różnego rodzaje organizacje działające na Syberii, a związane z ojczyzną. Dzieci, wychowane w duchu katolickim i polskiej tradycji doskonale znały ojczystą mowę – wiemy to z pamiętników jego córki Klaudii Oberhard.

Po latach zmagań z przeciwnościami losu,  Cezary Kałusowski, zmarł w wieku 73 lat, w otoczeniu rodziny i przyjaciół, z nieodłącznym cygarem w ręku. Pozazdrościć !

Cezary Kałusowski był osobą znaną i poważaną, czego dowodem było zdarzenie, opisane w miejscowej gazecie „Восточная Заря” ( „Wschodni Świt” = „Eastern Dawn”) w 3 tygodnie po śmierci znanego aptekarza (klik).

„Było to spotkanie z udziałem lekarzy Syberii Wschodniej, a odbyło się 14 stycznia 1910 roku. Doktor Bergman, otwierając zebranie, przypomniał szczegółowy życiorys Cezarego Kałusowskiego, a przede wszystkim okres zesłania, zarówno w kontekście jego walki z caratem jak i kariery aptekarza, od bazarowego stoiska z lekami, do Apteki Miejskiej.. Po wygłoszonym przez dr. Bergmana przemówieniu, zebrani na sali lekarze wstali i uczcili minutą ciszy Jego pamięć ”

 

104 lata po śmierci Cezarego Ignacego Kałusowskiego ….

Cezary Kałusowski ok 1909 roku.

Cezary Kałusowski ok 1909 roku.

29 listopada 2013 roku, w auli Państwowego Uniwersytetu Medycznego w Irkucku, odbyło się spotkanie zorganizowane przez Polską Autonomię Kulturalną „OGNIWO” w Irkucku i Konsulat Generalny RP i Wydział Farmakologiczny. Spotkanie poświęcone było Cezaremu Kałusowskiemu (Цезарий Игнатьевич Калусовский) i Izydorowi Gustawowi Oberhard (Исидор Александрович Обергард ) – lekarzom przełomu XIX i XX wieku  („Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku”)

00485 Rozkaz NKWD z 11 VIII 1937 – dlaczego zamordowano Izydora Oberhard ?.

Izydor Oberhard. 1937 rok. Przed aresztowaniem przez NKWD.

Izydor Oberhard. 1937 rok. Przed aresztowaniem przez NKWD.

Jednym z bardziej tajemniczych zdarzeń w naszej genealogii było aresztowanie, uwięzienie, skazanie i zabicie przez NKWD profesora Izydora Gustawa Oberhard, uznanego naukowca o światowej sławie, faktycznego twórcy radzieckiej farmacji, autora wielu patentów, cenionego organizatora i wykładowcy uczelni w Irkucku, Leningradzie i Moskwie, a także animatora Instytutu Medycyny Eksperymentalnej. Wspierali go naukowcy min. Iwan Pawłow, czy pisarz Maksym Gorkij. Dokonał wielu odkryć naukowych, a z jego podręcznika o technologii lekarstw do dzisiaj korzystają studenci farmacji.

Wymiar osobisty tragedii – o czym często się zapomina – jest trudny do opisania, zwłaszcza  patrząc na to oczami małego dziecka i żony. Wywlekanie ojca i męża na śmierć – bo szalejący wkoło terror nie budził wątpliwości co do dalszych losów Izydora … słowa tego nie opiszą – a każdy może wyobrazić siebie w takiej sytuacji..

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

Lecz nie zapominajmy o jednym: Izydor Gustaw OBERHARD absolwent Uniwersytetu Lwowskiego, medyk i doktor filozofii był w przeszłości aktywnym członkiem PPS, legionistą I Brygady Piłsudskiego, a po rewolucji pisząc w SPARTAKU, podpadł bolszewikom, którzy zresztą szybko to czasopismo zamknęli.

Historia, przyczyny tragicznej śmierci i faktycznej eliminacji rodziny OBERHARD, opisywane były już:      tutaj , tutaj , tutaj , tutaj , tutaj , tutaj ,

 

Odnalezienie i udostępnienie przez historyka Tomasza Sommera nowych dokumentów dotyczących rozkazu Jeżowa 00485, pozwala dokładniej poznać przyczyny zbrodni dokonanej na niewinnym człowieku i jego rodzinie. Przedtem, o aresztowaniu naukowca można było jedynie spekulować, brak było podstaw prawnych dla wyjaśnienia skali represji rodziny OBERHARD.

Rozkaz NKWD 00485 wydany przez Jeżowa, chociaż nie wszystko, to wyjaśnia wiele, gdyż nawet w okresie Wielkiego Terroru w ZSRR, totalitarna władza potrzebowała dokumentu legitymizującego jej zbrodnicze działania.

Aresztowanie

Świadectwo śmierci z datą 1959 (rehabilitacji) Mimo wyroku wykonanego w 1938 wszystkie dokumenty sygnowane są 1959.

Świadectwo śmierci z datą 1959 (rehabilitacji) Mimo wyroku wykonanego w 1938 wszystkie dokumenty sygnowane są 1959.

28 września 1937 roku, wieczorem, do drzwi moskiewskiego mieszkania Izydora i Zoji OBERHARD (Moskwa ul. Pierwsza Spirydonowskaja 24/1 m 17 – Москва, ул. 1-я Спиридоньевская, д. 24/1, кв. 17.) zapukał dozorca domu. Gdy Zoja otworzyła, do mieszkania wkroczyło 5 funkcjonariuszy NKWD, którzy bez jakichkolwiek wyjaśnień. rozpoczęli rewizję. W pokoju obok rozpłakała się 3 letnia, przerażona Irenka, zaś skuci kajdankami rodzice nie mogli nawet jej zobaczyć Oprawcy wiedzieli czego szukać – już po kilku minutach jeden z nich, odkleił plaster z ozdobnej ramy lustra i odsłonił znak buddyjskiej swastyki. Lustro było zabytkowe i liczyło prawie 200 lat, , wzór przedstawiał znak buddyjski ( odwrócony), co i tak nie miało znaczenia, ponieważ profesor Izydor Gustaw OBERHARD od dawna znajdował sie na liście osób, które własnie 28 września miały być aresztowane… Cwani wojacy Stalina, pod pozorem przeszukania zabrali pieniądze zza szyby kredensu, bizuterię z toaletki Zoji, oryginalne skrzypce Stradivarius , dwie pary skórzanych butów, dokumenty z biurka i wyszli zabierając ze sobą Izydora Oberhard….. W opustoszałym nagle mieszkaniu została Zoja z rozpłakaną Irenką.”

Zoja, irenka, Izydor - 1934 rok

Zoja, irenka, Izydor – 1934 rok

Powyższy opis, był przekazywany w rodzinie przez pokolenia, i mimo iż zawierał wiele nieścisłości nikt nie próbował go zmieniać. Strach, jaki towarzyszył wszystkim, którym przyszło żyć w latach Wielkiego Terroru w ZSRR, a także później , był najlepszym cenzorem. Aresztowanie przeprowadzone przez NKWD, z miejsca powodowało ostracyzm otoczenia. Jakiekolwiek podane przez aresztowanego nazwisko, skutkowało natychmiastowym aresztowaniem wymienionej osoby. Stalin doskonale wiedział, że najłatwiej utrzyma się przy władzy w stanie permanentnego zagrożenia obywateli wrogiem wewnętrznym i zewnętrznym. Znana idea stworzenia problemu i podania recepty jego rozwiązania („wróg jest wkoło, ale ja was uratuje”) sprawiała , że rodziny milionów represjonowanych , usprawiedliwiało doznane krzywdy starym stwierdzeniem: „… jeśli ktoś jest niewinny to nie ma się czego obawiać…” i milczały, także ze strachu.

Zgodnie z punktem nr. 4 rozkazu Jeżowa numerze 00485:

„4. Równocześnie z rozwinięciem operacji dotyczącej aresztowań rozpocząć pracę śledczą. Główny nacisk w śledztwie położyć na pełne zdemaskowanie organizatorów i kierujących grupami dywersyjnymi, w celu pełnego ujawnienia dywersyjnej sieci. Wszystkich wymienionych w zeznaniach przesłuchiwanych – szpiegów, szkodników i dywersantów – NATYCHMIAST ARESZTOWAĆ. Dla prowadzenia śledztwa wyznaczyć specjalną grupę pracowników operacyjnych.”

Dom w ktorym mieszkał Izydor Oberhard przed aresztowaniem

Dom w ktorym mieszkał Izydor Oberhard przed aresztowaniem

Chociaż byłe radzieckie archiwa dotyczące NKWD są nadal praktycznie niedostępne, to z perspektywy kilkudziesięciu lat, to powód zamordowania profesora Izydora Oberhard znacznie wykracza poza banalną opowieść o swastyce na ramie lustra wiszącego od lat w przedpokoju moskiewskiego mieszkania przy ulicy Spirydonowskiej. Odpowiedzi należy szukać w zarówno w przeszłości legionisty, PPS-owca, znanego profesora w ZSRR, jak i w procesach o skali historycznej, jakie zachodziły w trakcie walki na szczytach władzy, którymi kierował Stalin. Dzisiaj, po latach mozna z duzym prawdopodobieństwem powiedzieć, że to własnie przeszłość Izydora Oberhard była powodem aresztowania.

*************************************************************

NKVD_Order_No._00485

NKVD_Order_No._00485

00485 ROZKAZ NIKOŁAJA JEŻOWA, 11 VIII 1937
(rozkaz został rozpowszechniony drogą telegraficzną do wszystkich jednostek wykonawczych na terenie całego Związku Sowieckiego (ok. 60)

**** INFO:

skrót POW oznacza Polską Organizację Wojskową, powiązana z Oddziałem II Sztabu Generalnego WP (tzw. „dwójki”). Organizacje te istniały w formie konspiracyjnej i prowadziły głownie działalność wywiadowczą. W latach 1937 – 1938 w oparciu o wydany rozkaz 00485 zamordowano w ZSRR 200.000 Polaków (!).
**** INFO:

Wyrokami, w zależności od stopnia winy były: rozstrzelanie lub więzienie (obóz) od 5 do 10 lat. Kary więzienia dotyczyły zazwyczaj rodzin skazanych na rozstrzelanie. Tak było w przypadku żony Izydora: Zoji Oberhard (8 lat bez prawa kontaktu).

 

IZYDOR Oberhard - zamordowany przez NKWD 15 marca 1938 roku

IZYDOR Oberhard – zamordowany przez NKWD 15 marca 1938 roku

ROZKAZUJĘ:
1. Od 20 sierpnia 1937 r. rozpocząć szeroką operację, prowadzącą do pełnej likwidacji terenowych jednostek POW i – przede wszystkim – jej dywersyjno-szpiegowskich i powstańczych
kadr w przemyśle, transporcie, sowchozach i kołchozach. Cała operacja powinna być zakończona w terminie 3 miesięcy, tzn. do 20 listopada 1937 r.
2. Aresztowaniu podlegają:
a) ujawnieni w toku śledztwa i dotychczas niewykryci aktywni członkowie POW, zgodnie z załączonym spisem,
b) wszyscy pozostający w ZSRS jeńcy wojenni z armii polskiej,
c) zbiedzy z Polski, niezależnie od czasu ich przejścia do ZSRS,
d) emigranci polityczni i osoby wydalone z Polski z powodu przekonań politycznych,

e) byli członkowie PPS i innych antysowieckich polskich partii politycznych,

f) najaktywniejsza cześć miejscowych elementów antysowieckich i nacjonalistycznych z polskich rejonów.

3. Operację aresztowań przeprowadzić w dwóch kolejnościach:
a) w pierwszej kolejności aresztowaniu podlegają wymienione wyżej kontyngenty pracujące w organach NKWD, w Armii Czerwonej, w fabrykach zbrojeniowych, w obronnych oddziałach
wszystkich pozostałych fabryk, w przedsiębiorstwach transportu kolejowego, wodnego i lotniczego, w gospodarce energetycznej wszystkich przedsiębiorstw przemysłowych, w gazowniach i
rafineriach naftowych,
b) w drugiej kolejności aresztowaniu podlegają wszyscy pozostali, pracujący w przedsiębiorstwach przemysłowych bez znaczenia dla obronności, w sowchozach, kołchozach i instytutach.

4. Równocześnie z rozwinięciem operacji dotyczącej aresztowań rozpocząć pracę śledczą. Główny nacisk w śledztwie położyć na pełne zdemaskowanie organizatorów i kierujących
grupami dywersyjnymi, w celu pełnego ujawnienia dywersyjnej sieci. Wszystkich wymienionych w zeznaniach przesłuchiwanych – szpiegów, szkodników i dywersantów – NATYCHMIAST ARESZTOWAĆ. Dla prowadzenia śledztwa wyznaczyć specjalną grupę pracowników operacyjnych.

5. Wszyscy aresztowani, zależnie od stopnia ujawnionej winy wykazanego w toku śledztwa, dzieleni są na dwie kategorie:
a) pierwsza kategoria, podlegająca rozstrzelaniu, do której należą szpiegowskie, dywersyjne, szkodnicze i powstańcze kadry polskiego wywiadu,
b) druga kategoria, do której należą mniej aktywni z nich, podlegająca karze zamknięcia w więzieniach i łagrach z wyrokami od 5 do 10 lat.

6. Odnośnie przydzielonych w toku śledztwa do pierwszej lub drugiej kategorii co 10 dni sporządza się wykazy z krótkimi streszczeniami śledczych i agenturalnych materiałów,
charakteryzujących stopień winy aresztowanego, które kieruje się w celu ostatecznego zatwierdzenia do NKWD ZSRS. Przydziału do – odpowiednio – pierwszej lub drugiej kategorii
dokonują, na podstawie rozpatrzonych agenturalnych i śledczych materiałów, Komisarz Ludowy Spraw Wewnętrznych republiki i naczelnik UNKWD okręgu lub kraju wraz z odpowiednim prokuratorem: republiki, kraju lub okręgu.

Wykazy – po podpisaniu ich przez Komisarza Ludowego Spraw Wewnętrznych republiki, naczelników UNKWD okręgu lub kraju i prokuratora właściwego dla republiki, okręgu, kraju –
kieruje się do NKWD ZSRS. Po zatwierdzeniu wykazów w NKWD ZSRS i przez prokuratora Związku wyrok podlega natychmiastowemu wykonaniu; to znaczy: oskarżeni zaliczeni do pierwszej kategorii podlegają rozstrzelaniu, zaliczeni do drugiej kategorii – wysłaniu do więzień i łagrów, zgodnie z nakazem NKWD ZSRS.

7. Zaprzestać zwalniania z więzień i łagrów osób kończących odbywanie kary pozbawienia wolności, osądzonych za szpiegostwo na rzecz Polski. Na temat każdej z tych osób przedstawić materiał do rozpatrzenia na Nadzwyczajnym Posiedzeniu NKWD ZSRS.

8. Pracę nad rozgromieniem POW i wszystkich pozostałych kontyngentów polskiego wywiadu umiejętnie i rozważnie wykorzystać w celu pozyskania nowej agentury na polskiej linii. Przy doborze agentury poświecić dużo uwagi środkom ochraniającym organy NKWD przed przeniknięciem do sieci podwójnych (może to oznaczać także „agentów dwójki”) agentów polskiego wywiadu. Wykazy wyznaczonych do werbunku agentów wraz z wyczerpującą charakterystyką każdego z nich kierować w celu ich zatwierdzenia do kierownika GUGB NKWD tow.
FRINOWSKIEGO.
*********************************************

W rozkazie w punkcie nr 2/e napisano wyraźnie: „byli członkowie PPS i innych antysowieckich polskich partii politycznych”….

Z punktu widzenia NKWD, Izydor Oberhard był co najmniej mocno podejrzany:

– członek Lwowskiego Związku Strzeleckiego w okresie studiów na Uniwersytecie Lwowskim.
– członek PPS
Legionista I Brygady Józefa Piłsudskiego
– Współtwórca czasopisma SPARTAK zrzeszającego PPS-owców na Syberii mieńszewików
– członek niemieckiego Towarzystwa Farmaceutycznego.
– przyjaciel i konsultant Komisarza Zdrowia Grzegorza Kamińskiego ((Григорий Наумович Ками́нский), który miał być wyeliminowany na rozkaz Stalina za sprzeczny z oficjalną opinią raport o zmuszeniu do samobójstwa Sergo Ordżonikidze – Gruzina, ministra przemysłu ciężkiego. Sam Kamiński padł ofiarą prowokacji, podczas próby obalenia Berii przez Jeżowa w czerwcu 1937 roku.

Zaświadczenie rok 1959. Mimo wyroku wykonanego w 1938 wszystkie dokumenty sygnowane są 1959.

Zaświadczenie rok 1959. Mimo wyroku wykonanego w 1938 wszystkie dokumenty sygnowane są 1959.

Z drugiej strony profesor Izydor Oberhard (jak już pisaliśmy) był znanym naukowcem o światowej sławie, faktycznym twórcą radzieckiej farmacji, autorem wielu patentów, cenionym organizatorem i wykładowcą uczelni w Irkucku, Leningradzie i Moskwie, a także animatorem Instytutu Medycyny Eksperymentalnej. Wspierali go naukowcy min. Iwan Pawłow, czy pisarz Maksym Gorkij. W sferze nauki był więc profesor Oberhard osobą publiczną. Dopiero ów rozkaz 00845 punkt 2/e dawał podstawę do aresztowania i skazania.

Po pierwszym aresztowaniu w 30 stycznia 1931 roku, Izydor Oberhard został zwolniony min. dzięki rekomendacji Iwana Pawłowa. Zarzuty niby wycofano, a sam profesor Oberhard zrezygnował z członkostwa w Niemieckim Towarzystwie Farmaceutycznym. NKWD spokojnie czekało, zbierając w międzyczasie informacje od współpracowników i sąsiadów o byłym legioniście. Wydany 11 sierpnia 1937 roku rozkaz Jeżowa 00485 był faktycznym wyrokiem śmierci.

Irena Oberhard 1933 - 1942

Irena Oberhard 1933 – 1942 – WRÓG LUDU !

Przypomnijmy rodzinne losy…:

  • 17 lutego 1938 roku Izydor Gustaw Oberhard został skazany za szpiegostwo, a 15 marca 1938 roku zamordowany na terenie specjalnego obiektu NKWD – Komunarka.

  • Jego żona Zoja OBERHARD skazana została na 8 lat obozu bez prawa kontaku. Została zrehabilitowana, przeniosła się z Moskwy do Leningradu aby być bliżej grobu córki Irenki.

  • Córka Irena trafiła do domu dziecka dla wrogów ludu. Zginęła 10 kwietnia 1942 roku podczas ewakuacji dzieci z Leningradu przez zamarznięte jezioro Ładoga.

  • Klaudia Oberhard z dziecmi: Aleksandrem i Anna ( 1936 r. )

    Klaudia Oberhard z dziecmi: Aleksandrem i Anna ( 1936 r. ) – WROGAMI LUDU !.

    Syn Aleksander – relegowany z uczelni, z nakazem pracy trafił do Kazachstanu (jako syn wroga ludu). Później przeszedł cały szlak bojowy od Lenino do Berlina i pozostał w Polsce.

  • Córka Anna – skierowana do pracy – jako wróg ludu. Mieszka w Astrachaniu. Była działaczką organizacji MEMORIAŁ.

Wywiad z córką Izydora: Anną Oberhard

Wywiad z córką Izydora: Anną Karoliną Oberhard

Oficjalne zawiadomienie o śmierci, rodzina otrzymała w 1959 roku – po rehabilitacji Izydora. Wielkość odszkodowania dla rodziny wyceniono na ok. 3800 rubli (ok. 3 średnich pensji). 

Skazanie za szpiegostwo i zamordowanie Izydora Gustawa Oberhard przebiegało zgodnie z wytycznymi rozkazu 00485. Proces był fikcja, bo już sam fakt przynależności Izydora do PPS w przeszłości był wyrokiem.  To, ze był legionistą  tylko potwierdzało jego domniemana winę. Także wyrok skazujący jego zonę Zoję i uznanie dzieci za „wrogów ludu” w myśl następnego rozkazu 00486  było w zgodzie z procedurą zabijania. Był więc jednym z 200.000 Polaków zamordowanych przez reżim Stalina, i jedną z wielu milionów ofiar obywateli radzieckich czasów Wielkiego Terroru.

INFO: Następny rozkaz Jeżowa, o kolejnym numerze 00486   dotyczył rodzin i dzieci osób skazanych. Pisaliśmy o nim tutaj – link.

Wg. Wikipedii:  Rozkaz nr 00486 NKWD (pełna nazwa: Rozkaz Operacyjny Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych ZSRR nr 00486 z dnia 15 sierpnia 1937 roku) instruował funkcjonariuszy aparatu nacisku o konieczności stosowania represji politycznych wobec współmałżonków wrogów ludu, zwanych także „zdrajcami Ojczyzny, członkami prawicowo-trockistowskich organizacji szpiegowsko-dywersyjnych zaliczanych – zgodnie z rozkazem nr 00447 NKWD do pierwszej i drugiej kategorii (przestępców politycznych) począwszy od dnia 1 sierpnia 1936”. Rozkaz został podpisany przez Nikołaja Jeżowa szefa NKWD i Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (GUGB).

Wprawdzie preambuła rozkazu wymieniała jedynie współmałżonków, szczegółowa instrukcja wymieniała także „niebezpieczne socjalnie dzieci w wieku powyżej 15 lat” oraz dzieci poniżej 15 roku życia. Stąd rozkaz ten był nazywany Rozkazem o członkach rodzin zdrajców Ojczyzny (Приказ о ЧСИР (членах семей изменников Родины)).

Izydor Gustaw Oberhard. W rosyjskiej niewoli 1914 – 1917

Marcinkowice, 6 grudnia 1914 rok, godzina 20.00

Marcinkowice 6 grudnia 1914

Marcinkowice 6 grudnia 1914

Bitwa pod Marcinkowicami, chociaż nie zakończyła się sukcesem, przyniosła w skali  MAKRO  trzy  wymierne korzyści. Po pierwsze pozwoliła na realne rozpoznanie wojsk rosyjskich ( sądzono, że w tym rejonie znajdują się tabory i oddziały pomocnicze, a nie regularna armia), po drugie: dała kilkanaście godzin czasu na przegrupowanie sił austriackich, wreszcie, stanowiła preludium do zdobycia Nowego Sącza przez wojska Piłsudskiego.

Izydor Oberhard komendant patrolu sanitarnego 1 kompania, I baonu, 3p.p.

Izydor Oberhard komendant patrolu sanitarnego 1 kompania, I baonu, 3p.p.

Jednak w skali MIKRO wzięcie do niewoli Izydora Gustawa okazało się punktem zwrotnym w historii rodziny Oberhard.  Pomijając, fakt, że zabicie Izydora przez Rosjan w bitwie pod  Marcinkowicami ( co było bardzo prawdopodobne) kończyło by  naszą genealogię, to  także  zesłanie go na Syberię wywołało dalekosiężne skutki dla przyszłych pokoleń !.

Izydor Gustaw był bowiem w 1914 roku ostatnim potomkiem z męskiej linii Oberhard.

6 grudnia 1914  roku ok. godziny 20.00, legioniści wycofali się w stronę Pisarzowej, pozostawiając na polu bitwy zabitych i rannych. Do akcji przystąpiły patrole sanitarne, których zadaniem było przeprowadzenie wstępnej segregacji wśród ofiar. Lżej ranni, byli opatrywani i przygotowywani do transportowania na tyły, tym zaś, którzy nie mieli szans na przeżycie podawano środki mające złagodzić cierpienie…

Marcinkowice - jeńcy rozyjscy

Marcinkowice – jeńcy rozyjscy

Szybki odwrót legionistów – tak chwalony przez historyków jako strategiczny majstersztyk Józefa Piłsudskiego – miał swoje konsekwencje w wymiarze indywidualnych, żołnierskich losów i dla wielu rannych oznaczał wyrok śmierci. Tzw. „tyły” na które miano przenosić ofiary bitwy po prostu nie istniały.

W ciemnościach nocy (słońce 6 grudnia zachodzi ok. godziny 15.00) , patrole sanitarne, pozbawione osłony własnych wojsk stanowiły łatwy cel, a światła potrzebne przy opatrywaniu rannych były widoczne z daleka. Dodatkowo, rozległy obszar, pofałdowany teren i duża liczba rannych opóźniły powrót patrolu na miejsce zbiórki. Poza tym zwykła żołnierska solidarność nakazywała pomóc rannym kolegom.  Rosyjscy zwiadowcy, bez przeszkód zlokalizowali i otoczyli oddział sanitarny złożony z dowódcy Izydora Oberhard, oraz sanitariuszy: Lubingera, Świderskiego i Sikorskiego.

Po bitwie .... grudzień 1914

Po bitwie …. grudzień 1914

Nie ulega wątpliwości, że dla Izydora Gustawa Oberhard, magistra farmacji, doktora filozofii, poligloty mówiącego w kilku językach, muzyka grającego profesjonalnie na skrzypcach i fortepianie etc. spotkanie z brutalną siłą w postaci kozackiego patrolu było traumatycznym przeżyciem. Mając 26 lat i głowę pełną patriotycznych wizji, śmierć traktuje się idealistycznie – bardziej jako mentalne spełnienie raczej i to formie heroicznej –  niż jako fakt, który może przydarzyć się realnie i to w  wykonaniu fizycznie sprawniejszych,  niewykształconych wojaków, dla których zarąbanie człowieka jest jak bułka na śniadanie. Po prostu i bez patosu.

 

Genealogia Oberhard Kałusowski

Genealogia Oberhard Kałusowski

Na szczęście – przede wszystkim dla naszej rodziny – medyk w czasie wojny ma lepsze notowania niż żołnierz. Wojna to ból, cierpienie, choroby po obu stronach frontu. Dodatkowo jeniec mówił biegle po rosyjsku. Prawdopodobnie to zadecydowało, że cała czwórka została pognana w stronę rosyjskich okopów, a nie zabita na miejscu.

Droga na wschód

Przyjazd jeńców do Irkucka 1914

Przyjazd do Irkucka 1914 (Wojciech Salwa)

Na ponad 2,2 miliona Polaków powołanych do wojska Austro-Węgier i Niemiec ponad 100.000 trafiło do niewoli i było przetransportowane na wschód.

 Działający od ponad stu lat rosyjski etapowy system wysyłania polskich obywateli na Syberię, sprawdzony i rozwinięty w przypadku skazanych za uczestniczenie w powstaniach: Listopadowym i Styczniowym doskonale sprawdzał się w przypadku jeńców. Tym bardziej, że rozbudowana sieć kolejowa pozwoliła zwiększyć wydajność. Pociągi z zaopatrzeniem na front nie musiały wracać puste. Ładowano do nich jeńców wojennych, przestępców, oraz wszelkiej maści opozycjonistów – co dokładnie opisuje Wojciech Salwa w książce pt. „Z KWIATAMI PRZEZ KRAJE i LUDZI OD 1912 DO 1927 R.” wydanej w 1928 roku.

Info o niewoli legionisty Izydora Oberharrd

Info o niewoli legionisty Izydora Oberharrd

Prawdopodobnie w połowie grudnia, Izydor Gustaw Oberhard został wysłany do guberni jenisejskiej – a  sądząc z książki Wojciecha Salwy – mógł trafić od razu do Irkucka. Po drodze – na tym polegała etapowość zsyłki – każdy zesłaniec zaliczał dni, tygodnie, czy nawet miesiące w więzieniach lub w przekształconych na obozy koszarach min. w Irkucku, Tomsku czy Nerczyńsku – w zależności od docelowego miejsca zesłania.

Życie codzienne jeńca na Syberii

Wbrew potocznym opiniom, obóz jeniecki na Syberii dawało się przeżyć – zwłaszcza Polakom. Wynikało to zarówno z powodów politycznych jak i nazwijmy to lokalnych: silnej Polonii, istniejącej na tych terenach od ponad 100 lat i wprawionej w pomaganiu zesłańcom (min . organizacja „OGNIWO” istniejące do dzisiaj). Pomógł także Polakom wydany 26 października 1914 roku przez tomskiego powiatowego naczelnika  wojskowego rozkaz który nakazywał: „ aby  w celu ułatwienia losu słowiańskich jeńców wojennych wszystkich narodowości złagodzić reżim ich przetrzymywania”.

Oznaczało to w praktyce swobodę poruszania się poza obozem, możliwość wynajmowania mieszkania i pracy u osób prywatnych. Mróz, choroby (tyfus), oraz głód dziesiątkowały jeńców – stąd możliwość zarabiania pieniędzy i przeznaczania ich na jedzenie, ubrania i leki –  była bezcenna. Wszechobecna nuda wymuszała wśród więzionych szereg działań społecznych takich jak tworzenie grup muzycznych, teatralnych, czy wspólnego kucharzenia, prania etc. co było przy okazji tańszym i bardziej ekonomicznym sposobem na przetrwanie.

Izydor Gustaw Oberhard – jako lekarz i farmaceuta był i tak  w nie najgorszej sytuacji,  a pomagając w stłumieniu epidemii tyfusu w obozie – zyskał prawo do swobodnego poruszania się po terenie Rosji, prawo, które wkrótce rozciągnięto na innych zesłanych po 1914 roku Polaków.

Rok 1917 – nadchodzą zmiany.

Dawna apteka Kałusowskich Irkuck

Dawna apteka Kałusowskich Irkuck

W oparciu o przepisy zatwierdzone , 30 czerwca 1917 roku, przez ministra wojny Aleksandra Kiereńskiego (Керенский, Александр Фёдорович) przepisy:  „jeńcy polscy mogli być zwalniani z obozów, jeśli poręczyły za nich miejscowe organizacje polskie„. Polacy masowo zaczęli uciekać , kierując się do Irkucka, Omska, Tomska, Nowonikołajewska – gdzie Komitety Polskie wydawały stosowne zaświadczenia i pieniądze.

Na początku 1917 roku Izydor Gustaw Oberhard zamieszkał w Irkucku wynajmując pokój u innego zesłańca: Wojciecha Salwy (kwiaciarza, który ożenił się z miejscową nauczycielką).  Dołączył do polskiej organizacji  „Ogniwo” .  Wojciech Salwa wspomina:

Izydor Oberhard - życie wśród Polonii

Izydor Oberhard – życie wśród Polonii

„To też po śmierci prezesa Szewczykowskiego, scenę naszą wzbogaciło takie nazwisko, jak nowy prezes pan Stanisław Rosmański wraz ze swoją drogą i kochaną przez nas małżonką Wandą, oraz panią jenerałową Burhardową, znakomitą pianistką, uczenicą Rubinsteina; ile podniosłych chwil dawała nam jej muzyka; była ona duszą artystow muzykow, w szczegolności jej sola, duety na cztery ręce z Franciszkiem Staniewskim, trio i kwartety z Oberhardem skrzypce i Chmielewskim wiolonczela dodawały splendoru naszym sobotkom. Dalej idzie nasza dramatyczna panna Ala Perlic, naiwna Wacia Napiorkowska, charakterystyczna, komiczna Janina Napiorkowska, na starsze role dramatyczne świetna była pani Rena Tyszkiewicz. Śpiewaczkami do części koncertowej, ktore nigdy nie zawodziły, były panie Emilja Echilczuk i pani Bogusławska, procz tego proszone były często siły artystyczne z miejscowej braci artystow rosjan, ktorzy nigdy nie odmawiali swego udziału.”

Izydor Oberhard - życie wśród Polonii

Izydor Oberhard – życie wśród Polonii

Formalnie rzecz biorąc nic nie stało na przeszkodzie, aby Izydor Gustaw Oberhard wrócił do rodzinnego Lwowa, odebrał Virtuti Militari i spędził resztę życia na ciepłej posadzie wykładowcy  Uniwersytetu Lwowskiego, lub we własnej aptece jak jego ojciec Aleksander Oberhard.

Formalnie … bo oto pojawiła się ona:  Klaudia. Młoda, ładna, wykształcona, rozsądna i ZAKOCHANA w  Polsce – kraju Ojca, który znała tylko  opowieści i książek .  A  do tego aptekarka z rodzinną apteką !.

Rok 1918 – Legionista, który się zakochał……

Izydor Oberhard rok 1920 Irkuck. Grupa Spartak

Izydor Oberhard rok 1920 Irkuck. Grupa Spartak

Izydor Gustaw Oberhard – po zwolnieniu z obozu jenieckiego i przyjeździe do Irkucka, zaczął szukać pracy zaczynając – co oczywiste , jako że był farmaceutą – od aptek.  W aptece pod adresem ул. Каландаришвили (бывшая Грамматинская), 9 spotkał Klaudie Kałusowską, która wraz ze swoją siostrą Marią prowadziła rodzinny biznes odziedziczony po ojcu.

Klaudia Kałusowska (opis tutaj)  (Клавдия Цезариевна Калусовская)- urodzona 29 kwietnia 1892 roku – córka zesłańca Cezarego Kalusowskiego  i Anny Judin. O losach i rodzinie zesłanego po powstaniu styczniowym Cezarego Kałusowskiego pisaliśmy TUTAJ.

Klaudia Oberhard (Kalusowska) - 1914r.

Klaudia Oberhard (Kalusowska) – 1914r.

Miłość – tego jeszcze brakowało do szczęścia Izydorowi Gustawowi Oberhard!. Po latach tułaczki wreszcie znalazł spokojną przystań. Na chwilę.

1 stycznia 1919 roku – rok po ślubie urodził im się syn Aleksander II. Rodzinna historia mogła toczyć się dalej – chociaż nie tak jakby wszyscy chcieli….

 

 

 

Co było dalej opisaliśmy wcześniej – oto linki do artykułów:

Izydor Gustaw Oberhard. Legionista. Bohater bitwy pod Marcinkowicami 6 grudnia 1914 roku.

Izydor Oberhard komendant patrolu sanitarnego 1 kompania, I baonu, 3p.p.

Izydor Oberhard komendant patrolu sanitarnego 1 kompania, I baonu, 3p.p.

Izydor Gustaw Oberhard – dołączył do I Brygady legionów Józefa Piłsudskiego w sierpniu 1914 roku – a więc na samym początku formowania się I Kadrowej. Jest to potwierdzony fakt – Jego nazwisko znajduje się w wykazie legionistów Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku (klik). Opis bohaterskiego czynu jakiego dokonał podczas bitwy pod Marcinkowicami, opisany byl w wielu publikacjach min. w „Kalendarzu Legionów Polskich na rok 1915”, w pracy zbiorowej Legiony Polskie: Walki na Podhalu” (strona 23), czy wydanym ostatnio opracowaniu Marka Gałęzowskiego ” Na wzór Berka Joselewicza”.

Z punktu widzenia genealogii – wstąpienie do legionów Izydora Gustawa Oberhard było zdarzeniem, które przeniosło losy rodziny Oberhard w całkiem inny wymiar. Niewola, zesłanie, późniejsze: kariera naukowa, tragiczna, niepotrzebna śmierć z rozkazu Stalina, wreszcie wojna, prawie całkowicie unicestwiły naszą rodzinę o czym mozna przeczytać w innym miejscu na stronie http://oberhard.com .

Fragment ksiazki LENINO Henryka Huberta

Fragment ksiazki LENINO Henryka Huberta

Powrotna droga do Polski wiodąca szlakiem bojowym od Lenino do Berlina , Aleksandra II Oberhard (syna Izydora) bardzo przypomina losy legionisty. Wstąpienie do Wojska Polskiego i walka o wolną Polskę ……  bo w 1943 roku nie było innej alternatywy dla powrotu do kraju.

Droga do Legionów.

Izydor Gustaw Oberhard 1912r

Izydor Gustaw Oberhard 1912r

W 1910 roku, powstał we Lwowie Związek Strzelecki, paramilitarna organizacja, którą od 1912 roku przewodził Józef Piłsudski. Należał do niej także Izydor Gustaw Oberhard – wówczas świeżo upieczony magister farmacji i doktorant filozofii – podobnie jak większość rozemocjonowanych lwowskich studentów, marzący o niepodległej Polsce.

W lipcu 1914 roku lwowski oddział liczył 1131 przeszkolonych strzelców.

2 sierpnia 1914 roku Józef Piłsudski, za zgodą władz Austrii rozpoczął formowanie tzw. I Kadrowej na bazie  organizacji strzeleckich.

Jozef_Pilsudski

Jozef_Pilsudski

Izydor Oberhard, podobnie jak inni młodzi ludzie ze Lwowa został zmobilizowany do armii austriacko-niemieckiej, ale wydana wcześniej zgoda na tworzenie wojska polskiego umożliwiła mu wstąpienie do I Kadrowej (przemianowanej później na I Brygadę). W sierpniu 1914 roku Izydor Gustaw Oberhard  otrzymał przydział: podoficer sanitarny, 1 kompania, I baonu, 3p.p.

Pierwsze walki .

Armata na czarny proch wzór 1875 rok (kaliber 66 mm)

Armata na czarny proch wzór 1875 rok (kaliber 66 mm)

W momencie powstania, I Kadrowa liczyła 144 osoby, ale jej stan osobowy szybko się powiększał. Pierwsze walki – Nowy Korczyn, czy Laski – miały raczej na celu zdobycie doświadczenia bojowego niż sens strategiczny i odbywały się pod osłoną wojsk Austrii bądź Niemiec. Z militarnego punktu widzenia, to było bardzo słabo wyposażone wojsko. Nie wszyscy mieli mundury, broń była przestarzała, a armaty otrzymane od „sojusznika” były wręcz z innej epoki – jeszcze na proch czarny ( tzw. proch dymny używany był do połowy XIX wieku i w 1914 roku był przeżytkiem).

5 grudnia 1914 (bitwa pod Marcinkowicami) roku stan liczebny oddziałów Piłsudskiego wynosił ok 2000 żołnierzy. Strona rosyjska liczyła 10.000 – 12.000 w rożnych fazach bitwy.

Bitwa pod Marcinkowicami

Oryginalny opis bitwy : „Legiony Polskie: Walki na Podhalu

Bitwa Pod Marcinkowicami (PDF)

Bitwa Pod Marcinkowicami (PDF)

„Z historycznego punktu widzenia, bitwa pod Marcinkowicami, którą stoczyła I Brygada legionów, pod dowództwem Józefa Piłsudskiego była drobnym epizodem. Jednak z wojskowego punktu widzenia, była przykładem talentu Marszałka. Jak sam pisał po latach: „była to jedna z najładniejszych bitew jakie stoczyłem…..”

Marcinkowice to także pierwsza duża potyczka utworzonej 3 sierpnia 1914 roku ( a więc 4 miesiące wcześniej ) I Kompanii Kadrowej (przekształconej wkrótce w I Brygadę Legionów) i pierwsza samodzielna operacją mimo formalnego współdziałania ze sztabem generała Nagy’ego. Warto pamiętać, że stanowiąca lewe skrzydło I Brygada pod dowództwem Piłsudskiego liczyła ok 2000 żołnierzy, a artylerię stanowiły otrzymane z demobilu od Austriaków armaty (8 sztuk) na czarny proch (!).”

Rotmistrz Belina-Prażmowski bohater spod Marcinkowic 1914

Rotmistrz Belina-Prażmowski bohater spod Marcinkowic 1914

Zaskoczeniem dla piłsudczyków, były też siły Rosjan, w liczbie ok 10.000 – 12.000 ludzi – gdyż – zgodnie z danymi wywiadowczymi, przekazanymi przez sztab Austriacki – miały tam stacjonować tabory i zaopatrzenie, a nie kozacy i artyleria. Przekonali się o tym ułani pod dowództwem rotmistrza Beliny-Prażmowskiego, którym udało się wybić cała załogę baterii kozackiej, stacjonującej w miejscu owych „taborów”.

Sama operacja rozpoczęła się 5 grudnia i trwała do ok. 18.00 następnego dnia. Atak ułanów Beliny-Prażmowskiego nastąpił o świcie ok 3.00 rano 6 grudnia 1914 roku, a bitwa trwała prawie 16 godzin, dając wojskom Austrio-węgierskim czas na przegrupowanie sił. Sprawozdanie z bitwy można przeczytać TUTAJ.

Okolice, gdzie 100 lat temu ułani Prażmowskiego  przekroczyli Dunajec.

Okolice, gdzie 100 lat temu ułani Prażmowskiego przekroczyli Dunajec.

W owym czasie w Legionach, nie istniały stopnie podoficerskie. W zależności od potrzeb jeden z podoficerów pełnił funkcje komendanta i był wyznaczany przez dowódcę, lub nawet sam oddział którym miał dowodzić. Izydor Gustaw Oberhard – absolwent kierunku medycznego na Uniwersytecie Lwowskim, został mianowany (wybrany ?) komendantem patrolu sanitarnego, prawdopodobnie liczącego ok 12 osób – przeszkolonych w zakresie pierwszej pomocy.

Bohaterski czyn Komendanta patrolu sanitarnego Izydora Gustawa Oberhard

Bohaterski czyn legionisty Izydora Oberhard. Marcinkowice 6.XII.1914 rok godzina 20.00

Bohaterski czyn legionisty Izydora Oberhard. Marcinkowice 6.XII.1914 rok godzina 20.00

„Chociaż legenda legionów Piłsudskiego, do dzisiaj rozgrzewa umysły i to nie tylko historyków, to przecież była to wojna, wraz ze wszystkimi konsekwencjami. Opisane po latach szarże ułanów na nieprzyjaciela zachwycają, ale ilu z nich zginęło w walce, ilu rannych zostało dobitych, ilu trafiło do niewoli ?

Po każdej bitwie, lub w jej trakcie, patrole sanitarne zabierały rannych, lub opatrywały bezpośrednio pod ostrzałem wroga. Dla lekarzy i sanitariuszy leżący na ziemi, to byli towarzysze broni, przyjaciele, czy po prostu koledzy z okopów i wspólnie stoczonych bitew….”. Żelazna zasada „że nie opuszcza się towarzysza na polu walki” obowiązywała i obowiązuje do dzisiaj każdego żołnierza.”

Lista strat Legionów Polskich

Lista strat Legionów Polskich

6 grudnia 1914 roku, ok. godziny 20.00, prawie 6 razy liczniejsze wojska rosyjskie, przegrupowały się i atakując od południowej strony Marcinkowic (kierunek Trzetrzewina), zamierzały okrążyć legionistów. Polacy zmuszeni byli się wycofać. Na polu walki pozostali ranni, oraz patrol sanitarny pod dowództwem komendanta Izydora Oberhard, oraz sanitariusze: Lubinger, Świderski i Sikorski.

Cała czwórka udzielała pomocy medycznej aż do nadejścia Rosjan, którzy wzięli ich do niewoli wraz z lżej rannymi, dobijając umierających, lub pozostawiając ich na pewną śmierć.

 

Strategia Józefa Piłsudskiego, który wycofał swoje wojsko, przegrupował przyniosła rezultaty. Kilka dni później (13.XII.1914)  Legioniści zdobyli Nowy Sącz.

IZYDOR Oberhard - zamordowany przez NKWD 15 marca 1938 roku

IZYDOR Oberhard – zamordowany przez NKWD 15 marca 1938 roku

Za swoja odwagę, Izydor Gustaw Oberhard miał być przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Niepodległości i Virtuti Militari ale zesłany w głąb Rosji, nigdy nie wrócił już do Polski.

Dalsze losy bohaterskiego legionisty spod Marcinkowic zostały opisane min. (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj),

Aleksander II Oberhard i Gwidon Czerwiński 1943 – 1947

Chelm 1944 z prawej Aleksander II Oberhard

Chelm 1944 z prawej Aleksander II Oberhard (w pierwszym szeregu Gwidon Czerwiński)

O Aleksandrze II Oberhard – synu prof. Izydora Oberhard i wnuku Cezarego Kałusowskiego pisaliśmy: [ tutaj ], [tutaj ], [ tutaj ], [ tutaj ]

O generale Gwidonie Czerwińskim (Гвидон Червинский) można przeczytać [ tutaj ]

„Po tragicznej śmierci rodziców (Izydora i Klaudii Oberhard: opisy: [tutaj ] i [ tutaj]), Aleksander II z etykietą „wroga ludu ZSRR” wstąpił do utworzonego w maju 1943 roku w obozie sieleckim 2 Berlińskiego Pułku Piechoty i przeszedł cały szlak bojowy od Lenino do Berlina. Dowódcą 2 Berlińskiego Pułku Piechoty był płk.Gwidon Czerwiński (Гвидон Червинский), który wyznaczył młodego żołnierza na osobistego łącznika, co zostało przedstawione min. w książce LENINO autorstwa Henryka Huberta opis: [ tutaj].”

Odbiór delegacji. Okęcie 1946. Za kierownicą Aleksander II Oberhard.

Odbiór delegacji. Okęcie 1946. Za kierownicą Aleksander II Oberhard.

4 lipca 1944, sformowana została 1 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego i Aleksander II Oberhard zostal tam skierowany. Dwa tygodnie później brał udział w wyzwoleniu CHEŁMA. Unikalna frontowa fotografia przedstawia wejście polskiego oddziału  do miasta (z prawej Aleksander II Oberhard). Rok później  Aleksander II przeniesiony został do Wojsk Ochrony Pogranicza, gdzie w stopniu porucznika i później kapitana WP pełnił funkcję dowódcy oddziału zwiadowczego w Trzebieży. W latach 1945 – 1947 dowódcą Wojsk Ochrony Pogranicza był płk Gwidon Czerwiński (od 1946 roku Generał Brygady). Porucznik Aleksander II Oberhard był jego adiutantem.

Dowódca i żołnierz

Bez względu na to co dzisiaj sadzą historycy o tamtych czasach przyznać trzeba jedno: Gwidon Czerwiński był żołnierzem z krwi i kości. W czasie wojny domowej w Rosji w wieku 16 lat wstąpił do Armii Czerwonej i całe życie poświęcił w wojsku.

Rok 1946 - Aleksander II Oberhard (trzeci od lewej)

Rok 1946 – Aleksander II Oberhard (trzeci od lewej)

W roku 1937, w czasie czystek stalinowskich Czerwiński,  był aresztowany ( do 1940 roku) – tak jak  Izydor Oberhard. Gwidon Czerwiński miał też żonę i syna – Artura – (rówieśnika Aleksandra II), którzy podobnie jak rodzina Oberhard byli represjonowani po jego uwięzieniu, a w czasie wojny pozostali w ZSRR. Prawdopodobnie z tych powodów, stosunki między nimi wykraczały poza zwykły układ: dowódca – podwładny i były bardziej serdeczne. Wojna i wszechobecna śmierć spolaryzowały jeszcze te relacje, a dowódca w jakiś sposób kształtował karierę młodego żołnierza, który ze swojej strony widział w pułkowniku sowojego mentora. Nie do końca jest jasne, czy w latach stalinowskiego terroru, lub później rodziny Czerwińskich i Oberhard poznały się. Mogli słyszeć o sobie, gdyż obydwaj (Izydor Oberhard i Gwidon Czerwiński) przesłuchiwani byli w Moskwie.

Gdy w 1945 roku do Polski przyjechała rodzina Gwidona Czerwińskiego, jego syn Artur i Aleksander II Oberhard po prostu zaprzyjaźnili się. Później, gdy Aleksander II Oberhard przestał pełnić funkcję adiutanta, był częstym gościem w domu państwa Czerwińskich.

Gwidon Czerwiński i komentarz Artura Czerwińskiego (1946)

Gwidon Czerwiński i komentarz Artura Czerwińskiego (1946)

Zamieszczona fotografia z 1946 roku przedstawia Gwidona Czerwińskiego czytającego gazetę, opatrzona jest humorystycznym tekstem napisanym przez jego syna Artura na temat propagandy serwowanej w gazecie a podarowana Aleksandrowi II Oberhard. Świadczy o wzajemnym zaufaniu – to był rok 1946 i za takie żarty wędrowało się do więzienia.

 

Pierwsze lata po wojnie – samochody dla władzy, konserwy i awans na kapitana !.

Uroczystości na terenie twierdzy Modlin 9 maja 1946 r.

Uroczystości na terenie twierdzy Modlin 9 maja 1946 r.

W 1945 roku Aleksander II Oberhard przeniesiony został do Wojsk Ochrony Pogranicza, gdzie w stopniu porucznika i później kapitana WP pełnił funkcję dowódcy oddziału zwiadowczego w Trzebieży. Z przerwami. Ludzie powoli zapominali o wojnie. Frontowi żołnierze schodzili na drugi plan, bohaterów zastępowali funkcjonariusze partyjni. O ile w 1945 – 1946 roku rocznicowe uroczystości odbywały się w jednostkach wojskowych, a władza ucztowała i poklepywała po plecach generałów i pułkowników, to powoli sytuacja zaczęła się odwracać. Zaczynały się rządy cywilów i papierowych dokumentów.

W 1946 roku nowa władza powoli zaczęła obrastać w pióra i terenowe gaziki przestały wystarczać, zwłaszcza, gdy Polskę zaczęli odwiedzać zagraniczni goście.

Auta kupione dla rządu od Niemców w drodze do Polski (1946)

Auta kupione dla rządu od Niemców w drodze do Polski (1946)

Wojskowy mundur nie był już obowiązkowym strojem, powoli zaczęto przebierać się w garnitury. Przyszedł rozkaz, w tej sytuacji oczywisty: sprowadzić dla rządu reprezentacyjne samochody, oczywiście za darmo. Możliwość była tylko jedna: z Niemiec. Grupa żołnierzy, pod dowództwem porucznika Aleksandra II Oberhard ruszyła czeska Tatrą przez zniszczone Niemcy z bagażnikiem pełnym konserw. Szybko okazało się, że uciekający w popłochu hitlerowcy zakopywali w ziemnych dołach auta dowódców. Doskonale zakonserwowane tkwiły pod ziemią, co nie uszło uwadze niemieckich chłopów, którzy swoją wiedzą podzielili się z płacącymi żywnością, Polakami. W ciągu tygodnia kilka wykopanych limuzyn ruszyło w stronę Polski.

Aleksander II Oberhard. Wreszcie normalne życie. 1952

Aleksander II Oberhard. Wreszcie normalne życie. 1952

Za szybką i sprawną akcję porucznik Aleksander II Oberhard otrzymał awans na kapitana. W maju 1947 roku, posiadający obywatelstwo radzieckie gen. Gwidon Czerwiński, wraz z rodziną powrócił do ZSRR. Zmarł w 1969 roku.

Izydor Gustaw OBERHARD – rok 1912 – 1914. Lwów. Doktorat z filozofii.

Podpis Izydor Oberhard 1912

List do prof. Kazimierza Twardowskiego 1912 Lwow

„Dzieciństwo i młodość, to okres w którym zostaje ukształtowana osobowość każdego człowieka. Najczęściej na całe życie. Emocje i zdarzenia tego okresu wyznaczają kierunek w którym człowiek podąża ku swemu przeznaczeniu. Aby pojąć późniejsze postępowanie Izydora i wyjaśnić często niezrozumiałe przypadki w jego życiu, trzeba cofnąć się do dzieciństwa i młodości, a więc do okresu końca XIX wieku i początku XX.”

Krótki, nasycony osobistymi akcentami list (klik)Dokument PDF , napisany przez Izydora Gustawa OBERHARD w czerwcu 1912 roku, a skierowany do profesora Kazimierza Twardowskiego to doskonałe studium psychologiczne młodego, 26-letniego studenta, magistra farmacji i doktoranta filozofii na Uniwersytecie Lwowskim. Forma listu (bardzo elegancka stylistycznie) okrywa  osobiste wynurzenia. Może to sugerować, że Kazimierz Twardowski – ze względu na 30 letni pobyt w Wiedniu i pobierane tam nauki znał rodziców lub dziadków Izydora i ich relacje wykraczały poza uczelniany standard mistrz – uczeń. Izydor Gustaw to dziecko z szanowanej zamożnej lwowskiej rodziny. Mały geniusz. Już w1899 roku mówił i pisał biegle kilkoma językami, grał na skrzypcach i fortepianie.

Wykaz ocen uczniów 1899 rok (Lwów)

Wykaz ocen uczniów 1899 rok (Lwów)

W szkole miał najlepsze oceny i był prymusem.Łatwość z jaką przychodziła mu nauka wszystkiego, prawdopodobnie wyrobiła w nim specyficzne cechy charakteru: charyzmę, przekonanie o własnej nieomylności i pewność, że można osiągnąć wszystko co się chce. Mimo pozorów, miał delikatną psychikę marzyciela co jest charakterystyczne dla dzieci których rodzice są wymagający i mało obecni emocjonalnie. To efekt kombinacji dwóch czynników: zawodowych karier Aleksander i Karolina OBERHARD , co przekładało się na beztroskie życie w sensie materialnym, oraz tego, że Izydor Gustaw był dzieckiem bezproblemowym: uczył się dobrze i z tej nauki czerpał przyjemność, co jest dość rzadkie w tym wieku.

Izydor Gustaw Oberhard ok 1912 roku (Lwow)

Izydor Gustaw Oberhard ok 1912 roku (Lwow)

Krótko mówiąc, wszyscy członkowie rodziny Oberhard , zarówno rodzice jak i dzieci zdawali sobie sprawę z tego, że wykształcenie i ciężka praca jest jedyną szansą na osiągnięcie sukcesu …. Własna apteka ojca: magistra farmacji i piastująca stanowisko dyrektora żeńskiej szkoły im. Czackiego matka: Karolina Oberhard – to był bez wątpienia synonim sukcesu w tamtych czasach. W 1912 roku, Izydor, magister farmacji i doktor filozofii miał 24 lat. Dobrze zbudowany, mający 174 cm wzrostu, przystojny, starannie wychowany i zamożny młody Oberhard był zapewne obiektem westchnień wielu kobiet.

List do prof Kazimierza Twardowskiego (1)

List do prof Kazimierza Twardowskiego (1)

Ten idylliczny obraz beztroskiego dzieciństwa i młodości Izydora nie jest wymysłem. Sam Izydor pisał w 1912 roku: „ … nadto już długo żyłem kosztem pracy innych, jako swobodny akademik ….„. Faktem jest, że Izydor wybrał drogę humanisty w najlepszym tego słowa znaczeniu. Marzenia zamienione w kreatywność (przy jednoczesnym nienasyconym głodzie wiedzy i łatwości jej pojmowania) skierowały go w stronę filozofii, jak sam to określił :” królowej nauk„, prawdopodobnie jeszcze przed rozpoczęciem studiów na Uniwersytecie Lwowskim. Droga Izydora Gustaw Oberhard do realizacji naukowych marzeń nie była taka prosta, jak wynika z krótkich biografii dostępnych w rożnych publikacjach.

List do prof Kazimierza Twardowskiego (2)

List do prof Kazimierza Twardowskiego (2)

Paradoksalnie – znanym naukowcem został nie w dziedzinie filozofii (do czego dążył), ale w branży do zgłębiania której został nijako przymuszony: farmacji i medycynie.

Skąd to wiadomo ?. We wspomnianym już liście napisał: ” Trzykrotnie nabierałem rozpędu i przezwyciężałem niezwykle przeciwne trudności …. Tym razem nie ma nawet nadziei bym kiedyś wrócił na wszechnicę….”

 

Co miał na myśli 26 letni magister farmacji pisząc o 3 przeciwnościach losu ?

    • I przeciwność losu: W 1906 roku, po skończeniu szkoły, Izydor wstąpił na Politechnikę Lwowską, prawdopodobnie za namową jednego ze swoich dziadków , którzy widzieli w tym szanse dla wnuka na spokojne życie na państwowej posadzie np. w kolejnictwie.
    • II przeciwność losu: W 1907 roku, prawdopodobnie za namową swojego ojca Aleksandra I Oberhard (magistra farmacji), rozpoczął studia na wydziale medycznym, wybierając farmację. Argument kontynuowania tradycji rodzinnej i przejęcia ojcowskiej apteki wydawał się racjonalny, ale niekoniecznie z punktu widzenia samego zainteresowanego.
    • III przeciwność losu: W 1912 roku zmarł ojciec Aleksander I Oberhard. Nagle wszystko się skomplikowało. Beztroskie, (opłacane z zarobionych przez aptekę pieniędzy) studiowanie odleciało w niebyt. Dyrektorska pensja Karoliny wystarczała co najwyżej na skromne życie. A przecież była jeszcze młodsza siostra Izydora: Irena. W 1912 roku miała 19 lat, a to oznaczało bliską datę zamążpójścia, i koszty związane z posagiem.
Ruch Filozoficzny czasopismo

Ruch Filozoficzny czasopismo

To wtedy własnie, po śmierci ojca Aleksandra I Oberhard (1912 r), młody magister farmacji i doktorant filozofii, napisał list do profesora Kazimierza Twardowskiego – swojego mentora, prezesa Polskiego Towarzystwa Filozoficznego i wydawcy wysoko cenionego czasopisma „Ruch Filozoficzny” (w którym Izydor prowadził dział recenzji). 26- latek wymieniany jest na równi z tak znanymi postaciami jak: Kazimierz Kotarbiński, Kazimierz Twardowski, Michał Flattau (radca rządu i dyrektor policji) i inni. To wielka nobilitacja dla studenta. Należy przypuszczać, że to własnie wśród tych wielkich umysłów w gabinetach Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, w merytorycznych dyskusjach rodziła się koncepcja przyszłej wolnej Polski.

Co było dalej ?

Członkowie Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

Członkowie Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

Tytuł doktora filozofii Izydor Gustaw Oberhard otrzymał prawdopodobnie w 1913, lub 1914 roku. Od 1912 roku prowadził rodzinna aptekę „Pod zgodą”, która w 1914 roku została wydzierżawiona, a później zlikwidowana przez dzierżawce. Wybuchła wojna, Karolina wyjechała pociągiem ewakuacyjnym do Wiednia, siostra Irena wyszła za mąż, a Izydor, zmobilizowany do armii austriackiej, dołączył do I Brygady Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. O dalszych losach rodziny Oberhard  można przeczytać (tutaj), (tutaj),(tutaj),(tutaj),(tutaj),(tutaj),(tutaj) …..

Kluczem do zrozumienia osobowości Izydora Gustawa Oberhard, jest więc filozofia, w której Izydor szukał, ale nie znalazł odpowiedzi na podstawowe pytania.

Przeglad Filozoficzny1913 - I. Oberhard

Przeglad Filozoficzny1913 – I. Oberhard

Nieprzypadkowo w końcu XIX wieku w filozofii dominują takie postacie jak : Schopenhauer, Wagner, czy Nietzche – gloryfikujące siłę życiową i moralność jednostek wybitnych, bez szukania ukrytego sensu istnienia.

Koncepcje wskazująca na nadrzędność wiedzy i siły życiowej, empiryczne myślenie, odrzucanie społecznych konwenansów, oraz wiara w naturalny, wręcz darwinowski rozwój społeczeństwa były przyczyną i siłą prowadzącą Izydora przez życie, ale i narobiła sporo zamętu w romantycznej, marzycielskiej (wręcz beztroskiej) naturze młodego chłopaka wychowanego w miłości do rzeczy pięknych (muzyka) i będącego de facto beneficjentem odchodzącego systemu .

Izydor Oberhard w wieku ok 46 lat.

Izydor Oberhard w wieku ok 46 lat.

Niezależnie od przedstawionych  profesorowi Kazimierzowi Twardowskiemu 3 powodów zakończenia swojej kariery w filozofii, należałoby dodać jeszcze jedną przyczynę, wyraźnie widoczną pod powierzchnią poprawnej formy i stylu napisanego przez Izydora listu: rozczarowanie.

Nieprzeciętnie zdolny magister farmacji doktor filozofii bez problemu mógł iść dalej obraną drogą, dzięki swoim naukowym protektorom i wieść, podobnie jak oni, spokojne życie człowieka poczciwego w zaciszu naukowych gabinetów, tworząc nowe, intelektualne światy. Praktycznie jeszcze przez cały 1913 rok, Izydor Gustaw Oberhard zajmował się filozofią, pisał artykuły i analizy, brał aktywny udział w spotkaniach Polskiego Towarzystwa Filozoficznego.

Izydor Oberhard i medycyna tybetanska

Izydor Oberhard i medycyna tybetanska

Wybuch wojny, co oczywiste, oddalił go od naukowych dywagacji i w zasadzie zakończył jego „romans” z królową nauk. Na zawsze.

Nawet w okresie jego szczytowej kariery, gdy jako naukowiec i twórca farmacji w latach 1918 – 1938 w Rosji,  pisał dziesiątki podręczników i naukowych rozpraw, nie powstał ani jeden artykuł na temat filozofii, czy nawet recenzja dotycząca spraw innych niż medycyna. Fakt ten budzi zdziwienie także z tego powodu, że Izydor Oberhard, jako badacz, poświęcał wiele energii medycynie tybetańskiej – dziedzinie, która z założenia opiera się na filozoficznych koncepcjach Wschodu…..

Wykaz artykułów I. Oberhard 1911-1914

Wykaz artykułów I. Oberhard 1911-1914

Z zamieszczonego obok wykazu artykułów ( dotyczy tylko tekstów publikowanych w 'Ruchu Filozoficznym”) wyraźnie widać zakres dat: 1911 – 1914. Ostatni tekst, w numerze kwietniowym (1914). To także najbardziej prawdopodobna data zarówno obrony pracy doktorskiej, jak i wyjazdu związanego z mobilizacją do armii austriackiej ( austro – wegierskiej) i ucieczka do I BrygadyLegionów Polskich Józefa Piłsudskiego. 

Ta ostatnia recenzja publikacji z PHILOSOPHICAL REVIEW kończy przygodę Izydora z „królową nauk” filozofią.  Z krótkiego artykułu, gdzie omawiane są teksty 3 filozofów, zwraca uwagę nieprzeciętny talent Izydora Gustaw Oberhard; kunsztowny w formie i merytoryczny w treści, syntetyczny opis dość rozległych teorii filozoficznych !.

Przegląd Filozoficzny 4_1914 - I. Oberhard

Przegląd Filozoficzny 4_1914 – I. Oberhard

Każdemu wywodowi omawianych filozofów poświęcił 4 zdania, ukazując w sposób jasny i prosty myśl przewodnią, podczas, gdy oni sami potrzebowali do tego aż po kilkanaście stron w PHILOSOPHICAL REVIEW….

28 lipca 1914 roku praktycznie rozpoczyna się I Wojna Światowa i Izydor Gustaw Oberhard rozpoczyna nowy rozdział swojego życia…

Pisaliśmy o tym:  ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), (tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj)

 

 

Izydor Gustaw OBERHARD – Profesor.

MEDYK Artykuł str. 2 o Izydorze Gustwie Oberhard (Елена Федорова)

MEDYK Artykuł str. 2 o Izydorze Gustwie Oberhard (Елена Федорова)

O Izydorze Oberhard pisaliśmy ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), (tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj)

„Jeżeli się komuś wydaje, że panuje nad swoim życiem, że decyduje o własnej przyszłości – bardzo się myli. Jeżeli ktoś sądzi, że postępując właściwie i starannie, oraz żyjąc uczciwie  otrzyma od życia nagrodę – będzie rozczarowany. Jedyne na co można liczyć, to na to, że ktoś będzie o nas pamiętał. Bez gwarancji że tak się stanie… „

Oto opis kariery naukowej i śmierci prawego człowieka: profesora Izydora Gustawa Oberhard.

MSZ Rzeczpospolita Polska - informacja

MSZ Rzeczpospolita Polska – informacja

  • Lata 1916 – 1930 – kariera naukowa.

Po przybyciu do Irkucka, zwolniony z zesłania (1916r.), Izydor Gustaw OBERHARD, dość szybko odnalazł się w nowej rzeczywistości.

Jako socjalista, generalnie popierał rewolucje. Jako naukowiec, magister farmacji i doktor filozofii, zdawał sobie sprawę, jak wielkie możliwości w realizacji naukowych marzeń stwarzają nadchodzące zmiany. Tym bardziej, że nowa władza potrzebowała młodych wykształconych i aktywnych ludzi z wizją nowego świata.

Zresztą większość naukowców sprzed rewolucji i tak rozstrzelano lub wysłano do obozów.

Szczesliwe lata Izydor, Aleksander, Klaudia 1922

Szczesliwe lata Izydor, Aleksander, Klaudia 1922

Lata 1917 – 1930 to w zasadzie pasmo sukcesów naukowych Izydora Gustawa Oberhard. Sukcesów prawdziwych. Zawdzięczał to wiedzy farmaceutyczna, popartej wykształceniem filozofa, dzięki czemu patrzył na problemy naukowe w sposób syntetyczny, a jego wizja medycyny znacznie wykraczała poza czasy w jakich żył.

Został doceniony i w  1918 roku wyznaczono go na ludowego komisarza od spraw farmacji w centralnej Syberii.

Zatrudniony na Uniwersytecie w Irkucku wraz z grupa specjalistów prowadził badania w zakresie medycyny  tybetańskiej – wyrosłej z badań prof Badmajewa ( Н. Н. Бадмаева ) i jednocześnie kreślił wizje kierunków rozwoju farmacji w ZSRR. Władza szybko dostrzegła potencjał młodego naukowca i w 1923 roku zaproponowano mu katedrę profesorska na Uniwersytecie w Leningradzie i Instytucie Medycyny Eksperymentalnej.

  • Rok 1931 – pierwsze ostrzeżenie – Sprawa O. O. Gartocha ( Оскар Оскарович Гартох (1881 – 1942))
Izydor z synem Aleksandrem w 1923 roku (Leningrad)

Izydor z synem Aleksandrem w 1925 roku (Leningrad)

W latach 30-ych XX wieku w ZSRR trwała walka o władzę. Chociaż przywództwo Stalina było niekwestionowane, to wódz uważnie obserwował, czy ktoś z podwładnych nie stanowi zagrożenia. Jednym z potencjalnych kandydatów był Siergiej Kirow, od 1926 roku sekretarz leningradzkiego oddziału partii. Zbyt długie brawa dla Kirowa na XVII Zjeździe Partii w 1934 roku, zmusiły Stalina do zorganizowania spisku i zabicia potencjalnego konkurenta ( 1. XII. 1934).

„…. NKWD cały czas szuka potencjalnych przeciwników i konkurentów dla władzy i jak każda instytucja tego typu rozliczana jest z wyników. Środowisko naukowców, to łatwy chleb dla siepaczy. Są skupieni na własnych sprawach naukowych, łatwo ich złamać, nie są fanatykami żadnej władzy więc bez problemu padają ofiarami prowokacji. A znane nazwiska aresztowanych przynoszą splendor i premie śledczym… W centrum tych wydarzeń znalazł się profesor Izydor Gustaw Oberhard. Nietrudno go było nie zauważyć. W 1931 roku jest cenionym specjalistą w dziedzinie farmacji nie tylko w ZSRR ale i w całej Europie. Nie wszystkim towarzyszom – także spośród naukowców – podoba się kariera Izydora…..”

Pamietnik Klaudii - opis podrózy Izydora do Niemiec w 1928 roku

Pamietnik Klaudii – opis podrózy Izydora do Niemiec w 1928 roku

Oficjalnym powodem pierwszego aresztowania 30 stycznia 1931 roku było: „укрывательстве контрреволюционных элементов, нелегально проживающих в СССР” ( ukrywanie antyrewolucyjnych elementów nielegalnie przebywających w ZSRR ) co oznaczało w przypadku Izydora Oberhard posiadanie r z e c z y ( nie osoby ) zakazanej w ZSRR. Chodzi o paczkę przesłaną z Niemiec.
Przesyłka z dokumentami i próbkami badań wysłana została  na nazwisko współpracownika mikrobiologa O.O. Gartoha, w sprawie otrzymania której Izydor Oberhard musiał składać pisemne wyjaśnienie, że jej zawartość przeznaczona jest dla Instytutu.

Patenty Izydora OBERHARD

Niektóre patenty Izydora OBERHARD

Podejrzenia skupione są na Izydorze Oberhard wynikają z faktu, że był członkiem Niemieckiego Towarzystwa Farmaceutycznego i że w 1928 roku brał udział w sesji tej organizacji w Niemczech. Odwiedził też w drodze powrotnej Polskę, w tamtym czasie wroga ZSRR.

Wraz z Izydorem Oberhard została aresztowana też grupa mikrobiologów: PF Zdrodovsky , Wirginia Barykina OO Gartoh , IP Krichevsky , MI Schuster , LA Zilber , AD Sheboldaeva GI Safonovoj (П.Ф. Здродовского, В.А. Барыкина, О.О. Гартох, И.П. Кричевского,М.И. Шустера, Л.А. Зильбера, А.Д. Шеболдаевой, Г.И. Сафоновой).

 

Оскар Оскарович Гартох ( Gartoch)

Оскар Оскарович Гартох ( Gartoch)

O. O. Gartoch ( О.О. Гартох) , przyznał się do udziału w spisku „majacym na celu zamach na dowódcę i przyjaciela ludzkości Stalina, szpiegostwo na rzecz Niemiec hitlerowskich , w formie działań wywrotowych zanieczyszczenie w przypadku wojny , źródeł wody i sabotażu z przodu kontroli epidemii  „ .Został zwolniony przez NKWD (za protekcją rządu francuskiego i noblisty Romain Rollanda ) i w 1941 roku uhonorowany tytułem ” Zasłużony Naukowiec ZSRR”.
Równo 11 lat później (30 stycznia 1942r) , Gartoch    został skazany na śmierć za szpiegostwo i zabity w więziennym korytarzu przez NKWD.

Wielka Encykloperdia Medyczna -jeden z wielu wpisów I.Oberhard

Wielka Encykloperdia Medyczna -jeden z wielu wpisów I.Oberhard

W efekcie interwencji profesora Iwana Pawłowa i pisarza Gorkiego (wielkiego zwolennika medycyny tybetańskiej i animatora Instytutu Medycyny Eksperymentalnej) – cześć naukowców min. Izydor Gustaw Oberhard została uwolniona, ale ich teczki tylko na jakiś czas zostały odłożone na półki.

Należy pamiętać, że mimo propagandowych mitów, ani uczony Iwan Pawłow (Иван Петрович Павлов), ani pisarz Maxim Gorki j nie należeli to „twardogłowych komunistów” i wielokrotnie wyrażali swoje wątpliwości co do idei „rewolucji światowej”. Jednak ze względu na sławę i osiągnięcia, a także – w przypadku Pawłowa – ze względu na nowatorskie eksperymenty w zakresie poszukiwania „pigułki młodości i zdrowia” ( każdy dyktator marzy o wiecznej władzy ) i prowadzonych badań dla wojska, ich argumenty w obronie naukowców zostały uwzględnione. 

Lata 1932 – 1938 to ostatni okres życia i kariery Izydora Gustawa Oberhard. Jako człowiek prawy, wierzy, że aresztowanie w 1931 roku było pomyłką i dalej pozostaje na celowniku swoich wrogów, walcząc o lepsze jutro ZSRR. To dziwne, bo jako wykształcony i doświadczony obywatel, znający realia tamtego okresu, posiadający znajomych i współpracowników represjonowanych przez władze, będąc świadkiem czystek i prowokacji, powinien przewidzieć co może się wkrótce wydarzyć.

Izydor Oberhard. 1937 rok. Przed aresztowaniem przez NKWD.

Izydor Oberhard. 1937 rok. Przed aresztowaniem przez NKWD.

W 1934 roku, ze względu na reorganizacje Instytutu Medycyny Eksperymentalnej ( ma on status „Państwowy”) Izydor wraz z drugą żoną i Zoją i córeczka Irenką wyjechał do Moskwy, gdzie  kierował utworzoną przez siebie katedrą Chemii na wydziale farmacji Moskiewskiego Uniwersytetu.

Cały czas poświęca na prowadzenie badań, wykłady, pisanie prac naukowych…  jakby chciał zapomnieć o aresztowaniu w 1931 roku, o obserwujących go milicjantach w cywilu, o pytaniach zadawanych współpracownikom i studentom na jego temat. Śpieszy się, bo w 1938 roku, ma opuścić Instytut pierwsza grupa studentów, kształconych w na stworzonym przez Izydora wydziale.

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

Po zabójstwie Kirowa (1934), w Leningradzie (Petersburg) rozpoczęły się represje. Obywatele domyślali się, a władza wiedziała, że za zabójstwem stoi Stalin i że sam Kirow – wieloletni sekretarz partii w Leningradzie był w swoim mieście wpływową osobą. Wypędzono z Leningradu ( Petersburg) dziesiątki tysięcy ludzi (potencjalnych wrogów ludu, ale też potencjalnych zwolenników Kirowa i zmian we władzach), a w obawie przed sabotażem aresztowano naukowców chemików, biochemików i mikrobiologów.

Dom w ktorym mieszkał Izydor Oberhard przed aresztowaniem (28.09.1937)

Dom w ktorym mieszkał Izydor Oberhard przed aresztowaniem (28.09.1937)

Dotyczyło to także grupy specjalistów od spraw tzw. medycyny eksperymentalnej prof Badmajewa ( Н. Н. Бадмаева ), dr. Speranskiego , Izydora Oberhard (А. Д. Сперанский и И. А.Обергард) – wywodzących się z Uniwersytetu w Irkucku oraz  innych badaczy: V.P. Kashkadamov, L.L. Wasiliew, K.I. Povarnin, A. K. Borsuk, P.F. Lesgaft, M.D.Tushino, Y.I Perihanyants, A.F. Gammerman, A.B. Verigo i inni (В. П. Кашкадамов, Л. Л. Васильев, К. И. Поварнин (психоневролог), А. К. Борсук, М. В. Елкин , М. Д. Тушинский , Я. И. Периханянц , А. Ф. Гаммерман, А. Б. Вериго ).

Komunarka, place of mass-murder by communists

Komunarka, place of mass-murder by communists

Także dzięki animozji wśród samych uczonych i ich niespełnionych ambicji NKWD miała łatwe zadanie w wymuszaniu zeznań i preparowaniu oskarżeń ( min. zarzucając twórcy radzieckiej medycyny tybetańskiej Badmajewowi ( ( Н. Н. Бадмаев ) kradzież leków co w efekcie doprowadziło do skazania i zamordowania naukowca w 1939 roku). Podobnie represjonowano V.P. Kashkadamova ( В. П. Кашкадамов) i wielu innych.

25 czerwca 1937 roku, przyjaciel i współpracownik Izydora Oberhard  – Komisarz Zdrowia  Grzegorz Kamiński (Григорий Наумович Ками́нский) wystąpił na 25 plenum Komitetu Centralnego i zarzucił Berii ( Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSRR ) prace w 1920 roku w kontrwywiadzie azerbejdżańskiej partii MUSAWAT – głoszącej wolność dla Azerbejdżanu (który został podbity przez Armie Czerwoną), oraz o wcześniejsza współpracę z wywiadem angielskim . 

 

Grigory Naumovich Kaminsky

Grigory Naumovich Kaminsky

Zarzucenie szefowi NKWD zdrady spowodowało natychmiastowe aresztowanie Kamińskiego. Nikt na plenum go nie poparł, chociaż prawdopodobnie plan przeciwników Berii (Jagoda, Bucharin, Rykow)  zakładał , że  po takim wystąpieniu oprawca Ławrientij Beria  zostanie usunięty z partii.  W obronie przyjaciela podczas przesłuchań w NKWD stanął Izydor Gustaw Oberhard i został także szybko aresztowany (28.09.1937), chociaż bezpośrednim pretekstem była sprawa z lustrem (klik). Obaj Kamiński i Oberhard zostali osądzeni w tym samy procesie w lutym 1938 roku i skazani za szpiegostwo. Kamińskiego zabito 8 lutego 1938 roku, a Izydora Oberhard miesiąc później  15 marca 1938 . Do 1959 roku (gdy został zrehabilitowany) nikt z rodziny nie wiedział, że został stracony 21 lat wcześniej..

Z dzisiejszego punktu widzenia tamtejszych wydarzeń, opisane „procesy” były konsekwencją walki na gorze władzy i przegranej wysokiej rangi dygnitarzy takich jak Bucharin, Rykow Jagoda (Бухарин, Рыков, Ягода) – tzw. „II moskiewski proces”. Izydor Gustaw Oberhard – naukowiec, nie polityk – znalazł się po prostu w złym czasie i w złym miejscu.

 

W 1936 pisarz Maxim Gorkij ( Горький) już nie żył, podobnie jak akademik Iwan Pawłow, a to im Izydor Gustaw Oberhard. zawdzięczał zwolnienie z aresztu w 1931 roku ( pierwsze aresztowanie)

O rodzinnej tragedii związanej z  drugim aresztowaniem pisaliśmy tutaj.

Masowe groby (Moskwa Kommunarka)  Izydor Oberhard

Masowe groby (Moskwa Kommunarka) Izydor Oberhard

Izydor Gustaw Oberhard pozostawił po sobie kilkadziesiąt prac naukowych, podręczników i szereg patentów. Był współautorem min. Wielkiej Encyklopedii Medycznej. Mimo upływu wielu lat, jego prace naukowe są wymieniane w bibliografiach współczesnych badaczy. Był też współtwórcą (1919)  i wieloletnim redaktorem czasopisma farmaceutycznego „Всероссийский фармацевтический вестник”.

Spoczywa w niezidentyfikowanym zbiorowym grobie na Moskiewskim cmentarzu ( Moskowskaja oblast’, Kommunarka ).

KOBIETY z rodziny OBERHARD: Irenka (1933 – 1942) – łzy dziecka. Bez przebaczenia.

” Są wydarzenia których nie można usprawiedliwić w zaden sposób, a skala cierpienia jakie te wydarzenia niosą jest poza możliwością opisu.

Irena Oberhard 1933 - 1942

Irena Oberhard 1933 – 1942

To ból, męczeństwo i krzywda małego, bezbronnego dziecka, niewinnego w swoim dzieciństwie. Żadne argumenty, żale i rehabilitacje, żadna idea i żadna najsprawiedliwsza wojna nie zmażą winy tych, którzy spowodowali ból i cierpienie kilkuletniej dziewczynki, której odebrano rodziców, a następnie zamordowano w czasie ewakuacji Leningradu w 1942 roku.”

O małżonkach Izydorze i Klaudii Oberhard pisaliśmy (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj)

Irkuck 1923 - rodzina OBERHARD

Irkuck 1923 – rodzina OBERHARD

Z wielkiej miłości która zapłonęła w Irkucku w 1917 roku, pozostało po przeprowadzce do Leningradu (1923r) : niewiele. Naukowa kariera Izydora Oberhard osłabiła więzi rodzinne. Częste wyjazdy, praca na uczelni i nocne pisanie artykułów naukowych ( a wszystko w jednopokojowym sublokatorskim mieszkaniu z zona i dwójka dzieci ) musiały doprowadzić do spięć i kryzysu. Być może wina leżała także po stronie Klaudii, która pracując na zmiany w aptece musiała prowadzić dom i wychowywać Aleksandra i Annę. Małżonkowie zamknięci w swoich własnych światach oddalali się od siebie coraz bardziej.

Gdy Izydor Oberhard, poznaje studiująca na Uniwersytecie Leningradzkim Zoję Anisimową ma 38 lat. Rozwód jest kwestią czasu i w 1928 roku Izydor i Zoja stają na slubnym kobiercu. W genealogii rodzinnej pojawia się nowa osoba: Zoja Iwanowna Oberhard.

Zoja, irenka, Izydor - 1934 rok

Zoja, irenka, Izydor – 1934 rok

Małżonkowie zamieszkują pod nowym leningradzkim  adresem przy ulicy Zwierinskiej 2. Dzieci Izydora z pierwszego małżeństwa z Klaudią zostają z matką, ale często przemieszkują także u ojca ( w każdym razie tak się dzieje do 1934 – gdy Izydor podejmuje prace na Moskiewskim Uniwersytecie.)

W 1933 roku Zoji i Izydorowi urodziła się córka, której na (cześć siostry Izydora) nadali imię Irena.

Od początku lat 30-ych XIX wieku w ZSRR szaleje terror, będący wynikiem walki o władzę. Fikcyjne procesy są na porządku dziennym, prowokacje, zabójstwa polityczne, przesłuchania NKWD, krótko mówiąc użyty został cały arsenał władzy totalitarnej.

W 1928 roku Izydor odbywa podróż służbowa min. do Niemiec, po drodze odwiedzając żyjąca w Polsce siostrę Irenę. Już wtedy jest obserwowany i prawdopodobnie wtedy ktoś z NKWD zakłada teczkę dotyczącą „lojalności i możliwości kontaktów Izydora Oberhard z obywatelami obcych państw”

Pierwsze aresztowaniw Izydora Oberhard

Pierwsze aresztowanie Izydora Oberhard

W 1931 rok Izydor Oberhard zostaje ( wraz z innymi uczonymi) zatrzymany przez NKWD, ale po interwencji Pawłowa u Mołotowa, zwolnieni.

Nowe awanse zagłuszają instynkt samozachowawczy Izydora.

W 1934 roku wyjeżdża do Moskwy, tworzy i obejmuje katedrę chemii na wydziale farmacji, współredaguje wielka encyklopedie medyczna, zgłasza cały szereg patentów, pisze książki i podręczniki naukowe……

Swastyka buddyjska (ok 1300 roku)

Swastyka buddyjska (ok 1300 roku). Azjatycki symbol szczęścia

W 1936 roku wraz z rodziną spędza wakacje w kurorcie w Azji i przywozi stamtąd lustro, które wiesza w przedpokoju. W dolnej części ramy jest swastyka – azjatycki symbol szczęścia i pomyślności (zawłaszczony przez Niemców jako symbol faszyzmu). Zoja zakleja swastykę plastrem. Przez mieszkanie nowej rodziny Oberhard  przewijają się dziesiątki naukowców i studentów. Pewnego wieczora, Zoja zauważa, ze plaster został odlepiony, a godzinę później do mieszkania dobija się NKWD i aresztują Zoję i Izydora pod zarzutem szpiegostwa i sprzyjania Niemcom. Zrozpaczona 3 lenia Irenka zostaje przewiezione do specjalnego domu dziecka ” dla dzieci wrogów ludu”.

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

Ponieważ akurat trwa czystka i sprowokowany tzw. proces Kirowa – sprawa Izydora i Zoji zostaje dołączona do procesu. Mimo gróźb ze strony NKWD że Irenka zostanie zabita, Izydor nie przyznaje się, wierząc że ” to tylko pomyłka i sprawiedliwość zwycięży „. Małżonkowie zostają skazani w 1937 roku, a w marcu 1938 Izydor Oberhard zostaje zamordowany w więziennym korytarzu. Zoja trafia do obozu/więzienia (marzec 1938r). Dodatkową karą było pozbawienie praw do korespondencji. Córka Izydora z pierwszego małżeństwa dopiero po 21 latach dowiaduje się o śmierci ojca.

Trudno sobie wyobrazić, co przeżywali rodzice kilkuletniej dziewczynki o której losie nic nie wiedzieli i co czuło dziecko pozbawione kontaktu z rodzicami żyjące w pól więziennym rygorze z etykietą „dziecka wrogów ludu”. System opierał się na indoktrynacji i życia w kolektywie jako czymś lepszym niż rodzina. Dzieci z sierocińca pracowały od najwcześniejszych lat. Myły naczynia i sprzątały dziedziniec w wieku do lat czterech, pracowały na polach kołchozów od siódmego roku życia, a gdy osiągnęły jedenasty rok życia, wysyłane były do pracy w fabryce. Wpajano im kult czynu Pavlika Morozova – gdzie denuncjacja była najwyższym dobrem.

Rozkaz nr 00486 NKWD (pełna nazwa: Rozkaz Operacyjny Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych ZSRR nr 00486 z dnia 15 sierpnia 1937 roku) instruował funkcjonariuszy aparatu nacisku o konieczności stosowania represji politycznych wobec współmałżonków wrogów ludu, zwanych także „zdrajcami Ojczyzny, członkami prawicowo-trockistowskich organizacji szpiegowsko-dywersyjnych zaliczanych – zgodnie z rozkazem nr 00447 NKWD do pierwszej i drugiej kategorii (przestępców politycznych) począwszy od dnia 1 sierpnia 1936”. Rozkaz został podpisany przez Nikołaja Jeżowa szefa NKWD i Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (GUGB).

Wprawdzie preambuła rozkazu wymieniała jedynie współmałżonków, szczegółowa instrukcja wymieniała także „niebezpieczne socjalnie dzieci w wieku powyżej 15 lat” oraz dzieci poniżej 15 roku życia. Stąd rozkaz ten był nazywany Rozkazem o członkach rodzin zdrajców Ojczyzny (Приказ о ЧСИР (членах семей изменников Родины)).

W 1939 roku, po śmierci Izydora, jego pierwszej zonie Klaudii udało się uzyskać opiekę prawną nad Irenką i zabrać ją do swojego mieszkania w Leningradzie.

Klaudia Oberhard z dziecmi: Aleksandrem i Anna ( 1936 r. )

Klaudia Oberhard z dziecmi: Aleksandrem i Anna ( 1936 r. )

Wojna totalna pomiędzy Niemcami i ZSRR, gdzie codziennie ginęły dziesiątki tysięcy żołnierzy i niepoliczalne ilości cywilów, osiągnęła apogeum w czasie blokady Leningradu. Horror jakiego doświadczyli mieszkańcy, łącznie z kanibalizmem był opisywany w setkach publikacji. Świadkiem tego wszystkiego była także kilkuletnia Irenka

10 kwietnia 1942 roku podczas próby ewakuacji przez zamarznięte jeszcze jezioro Ładoga niemiecki lotnik zrzucił bombę na jadącą kolumnę samochodów. Zginęły wtedy Klaudia i mająca 9 lat Irenka Oberhard. Z drugiej strony jeziora czekał na przyjazd matki i przyrodniej siostry Aleksander Oberhard.

Grób Irenki Oberhard.

Grób Irenki Oberhard.

Nie ma grobu Izydora Oberhard pochowanego w zbiorowej mogile pod jakimś statystycznym numerem. Nie ma grobu Klaudii Oberhard. Jedynie Irenka Oberhard spoczywa na cmentarzu w Leningradzie (Petersburg) samotna jak zawsze.

„Gdzieś żyją, lub żyli ludzie dumni ze swojego życiorysu. Ludzie przeklęci.

 Byli funkcjonariusze NKWD prężący się przed lustrem z medalami na piersi otrzymanymi za wyniki w śledztwie Izydora i Zoji Oberhard, niemiecki lotnik, który zrzucił bombę na samochód pełen cywilów, rodziny animatorów tych wydarzeń dumni ze swoich przodków. Wreszcie tzw. wychowawcy specjalnego domu dziecka dla ” dzieci wrogów ludu”, którzy karali biciem i zabieraniem jedzenia zapłakanego malucha  za najmniejsze przewinienie.”

Na ich rękach jest krew Irenki Oberhard, małej dziewczynki której całe krótkie życie było pełne cierpienia krzywdy i strachu. 

 

 

Ignacy Kałusowski i Elzbieta Kałusowska (Rokicka) – Żuprany XIX wiek.

Żuprany - mapa XIX wiek

Żuprany – mapa XIX wiek

Żuprany – niewielkie miasteczko ( obecnie na Białorusi ). Od XV wieku należało do rodu magnackiego Radziwiłłów, a konkretnie do gałęzi wywodzącej sie od Jerzego
Radziwiłła. Nieubłagane procesy historyczne ( wojny, rozbiory etc.) powodowały pauperyzację także wielkich rodów i oddawanie dóbr pod zastaw. Tak było min. z osadą Żuprany, która przechodzac z rąk do rąk w końcu XVIII wieku stała się własnością rodu Rokickich. W 1834 roku, małżeństwo szlachcica Kałusowskiego z Elżbietą z domu Rokicką przeniosło własność Żupran na rodzinę Kałusowskich. Bogactwo Rokickich zapewniło rodzinie Kałusowskich dostatnie życie, rozległy folwark przynosił zyski, a dworek w którym mieszkali stanowił swoiste centrum tradycji i patriotyzmu.

Dobra Rokickich w 1825 roku

Dobra Rokickich w 1825 roku

Nie będziemy opisywać świata w jakim upływało dzieciństwo i wczesna młodość Cezarego – zainteresowanych odsyłamy do „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza -opisywane w poemacie miejsca są odległe o kilkadziesiąt kilometrów od Żupran. To idylliczne, sielskie okolice. Idealne miejsce na wychowanie dzieci w polskiej tradycji i kulturze i na przekazanie patriotycznych zasad. Kilkadziesiąt lat niewoli rosyjskiej, to chwila w porównaniu z wiekami przynależności tych ziem do Polski. O tym jak bardzo Kałusowski kochał Ojczyznę świadczy całe jego dalsze życie na zesłaniu – do końca okreslał siebie Polakiem, a swoim dzieciom przekazał to co najlepsze w polskim dziedzictwie i kulturze.

Zuprany - trakt napoleoński

Zuprany – trakt napoleoński

W 1834 roku, nie istniało j Wielkie Księstwo Litewskie i nie istniała Polska, a jedynie zabór rosyjski. Niewiele dalej ( ale o 22 lata wczesniej) , na ziemi nowogrodzkiej toczyła się akcja „Pana Tadeusza” historii opisanej przez Mickiewicza i wydanej w 1834 roku. Mimo, że Żuprany były niewielką osadą, doskonale prosperowały, leżały bowiem na szlaku wiodącym do Rosji. To własnie przez Żuprany wycofywały się wojska Napoleona w 1812 roku, a także sam książę Józef Poniatowski, który rok później zginął w bitwie pod Lipskiem.

Niewiele wiadomo, o życiu Ignacego i Elżbiety Kałusowskich. W 1834 roku urodził się ich syn Józef, a w 1836 Cezary.

Cezary Kałusowski

Cezary Kałusowski (1836 – 1909)

To własnie Cezarego Kałusowskiego głównie dotyczy nasza genealogia, jako ojca Klaudii, późniejszej zony Izydora Gustawa Oberhard.

„Kałusowscy mieli też córkę, prawdopodobnie urodzoną ok. 1838 roku. To ona właśnie, zgodnie z rodzinną legendą wysłała wiernego sługę Kałusowskich z zaszytymi w ubraniu pieniędzmi, śladami Cezarego Kałusowskiego. Słudze po ok. 5 latach i przejściu tysięcy kilometrów, udało odszukać się polskiego zesłańca i wręczyć mu pieniądze.”

Józef Kałusowski umarł młodo – wykształcony w Wilnie na lekarza, po powstaniu styczniowym działał w Wilnie, Paryżu i Brukseli i zmarł w 1865 roku. Jego działalność, ze względu na słabe zdrowie sprowadzała się do zbierania pieniędzy i działań propagandowych. Wcześniej, ok. 1850 roku Józef Kałusowski rozpoczął studia lekarskie w Wilnie, a dwa lata później jego śladem podążył Cezary Kałusowski kształcąc się na farmaceutę. Po studiach Cezary pracował w aptece w Wilnie. Nawiązał szereg kontaktów, z młodymi, wykształconymi Polakami, którzy razem czynili przygotowania do wystąpienia zbrojnego przeciwko rosyjskiemu zaborcy.

Konstanty Kalinowski - dowódca, przyjaciel Cezarego

Konstanty Kalinowski – dowódca, przyjaciel Cezarego

Z tego okresu i takze okresu studiów datuje się bliska współpraca z prawnikiem i dziennikarzem Konstantym Kalinowskim – późniejszym Komisarzem rządu polskiego Pełnomocnego na Litwę. To własnie pod jego bezpośrednim dowództwem walczył Cezary Kałusowski w powstaniu, zanim Kalinowski, zdradzony przez własnego żołnierza nie został skazany na śmierc przez powieszenie – a oddział rozbity.

Gdy 1 lutego 1863 roku wybuchło na Litwie Powstanie Styczniowe , Cezary Kałusowski ( miał wtedy 27 lat ), po prostu zamknął aptekę  wziął zapas leków i udał się na miejsce zbiórki oddziału.

Co było dalej ? ….

Cezary Kałusowski - zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Cezary Kałusowski – zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Skazanie Cezarego na katorgę, a także przedwczesna śmierć Józefa, miały decydujący wpływ na dalsze życie Ignacego i Elzbiety Kałusowskich. Udział w Powstaniu
Styczniowym niósł surowe konsekwencje także dla rodzin schwytanych i skazanych powstańców, najczęściej w postaci konfiskaty całego majątku lub jego części.
Prawdopodobnie ok. 1870 roku śmierć Ignacego Kałusowskiego i niewiele później jego żony Elzbiety przypieczętowały los folwarku w Żupranach.

Dalsze losy Cezarego Kałusowskiego – ostatniego potomka „żuprańskiej” linii Kałusowskich opisane zostały (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj)

 

Cezary KAŁUSOWSKI – rok 1870: Nowy początek

” Historie polskiego zesłańca po Powstaniu Styczniowym 1863 i uczestnika Powstania Zabajkalskiego 1866 – Cezarego Kałusowskiego – opisywalismy juz:

tutaj (klik)  i  tutaj (klik)  i  tutaj (klik)  i tutaj (klik) „

Rok 1870 był decydujacy w zyciu Cezarego Kałusowskiego. Miał wtedy 34 lata, a za sobą lata katorgi, udzial w 2 nieudanych powstaniach i dożywotni zakaz powrotu do Polski. Prawdopodobnie wtedy zrozumiał że przegrał młodość, że samotna walka z imperium rosyjskim jest pozbawiona szans na zwycięstwo i że Polakiem się jest, bez względu na miejsce pobytu.

Miejsce gdzie była apteka Kałusowskiego Irkuck

Miejsce gdzie była apteka Kałusowskiego Irkuck

Kilka faktów dla przypomnienia – czyli jak radzić sobie na dożywotnim zesłaniu:

  • W 1870 roku Cezary Kałusowski uzyskał prawo do osiedlenia sie w Irkucku za pomoc w tłumieniu epidemii. Jako wykształcony farmaceuta rozpoczął pracę w aptece Woronowa z pensją 15 rubli miesięcznie.
  • W 1874 roku otrzymał zezwolenie na poruszanie się w obrębie Syberii Wschodniej. Razem z A.Schmidtem i M.Hartungiem otwiera Fabrykę Wód Mineralnych.
  • W 1879 roku wielki pożar w Irkucku niszczy miasto. Cezary Kałusowski traci dom, z fabryki wód mineralnych zostają zgliszcza.
  • W 1879 roku wyrusza na poszukiwanie złota w okolice Bajkału i chyba mu sie udało, gdyż w 1880 roku ponownie otwiera Fabrykę Wód Mineralnych – tym razem z Pontowiczem. W tym samym roku awansyje na stanowisko kierownika apteki.
  • W 1890 otrzymał wszelkie prawa obywatela miasta Irkuck. Dalej jednak obowiązywał zakaz powrotu do Polski.
  • W 1882 roku otwiera hurtownie wina z obrotami rzedu 5000 rubli i zyskiem ok 1000.
  • W 1885 roku pracuje jako kierownik kolejno w różnych aptekach – zyskując opinie doskonałego fachowca w swojej branży.
  • W 1897 rozpoczyna działalnośc jego własna apteka w doskonałej lokalizacj przy ulicy Grammatinskiej 9.

Życie rodzinne:

Kałusowscy - Oberhard drzewo genealogiczne

Kałusowscy – Oberhard drzewo genealogiczne

Nie wiadomo dokładnie kiedy – Cezary Kałusowski – poznał wdowę Anne Judin (sybiraczkę). Nie mamy też pewności czy to jej panieńskie nazwisko. Samo nazwisko honorowego obywatela JUDIN pojawia sie w historii Irkucka w kontekscie handlu alkoholem. Był znanym i bogatym kupcem. Prawdopodobnie Anna pochodziła z tej rodziny lub pochodził z niej, jej pierwszy mąż. Cezary Kalusowski i Anna Judin pobrali sie w pierwszej połowie lat osiemdziesiatych XIX wieku. On wniósł mit powstańca walczącego o wolnośc „naszą i waszą” oraz prosperujące firmy, ona dwójke dzieci z pierwszego małżeństwa: Michała i Annę ( Judin ).

W koncu XIX wieku Cezary Kałusowski był szanowanym i zamożnym obywatelem, a jego rodzina żyła w dostatku. Dzieci otrzymały solidne wykształcenie.

Klaudia Kałusowska Oberhard ok 1900 r

Klaudia Kałusowska Oberhard  ok 1900 r.

Cezary dbał, aby podtrzymywać kontakty z odległą Polską, prenumerował polskie książki i czasopisma, wspomagał finansowo innych zesłańców i róznego rodzaje organizacje działajace na Syberii, a związane z ojczyzną. Dzieci, wychowane w duchu katolickim i polskiej tradycji doskonale znały ojczystą mowę – wiemy to z pamiętników Klaudii Oberhard.

„Ten idyliczny obraz pryskal pewnie, gdy przy szklance wina, byli powstańcy zebrani razem, wspominali katorgę i poległych towarzyszy. Gdy padało pytanie: „A co z Polską ? „, gdy toczyły sie niekończące dyskusje na temat niepodległości – ci co przeżyli dostrzegali bezsens swojego poświęcenia. Niedocenieni i często zapomnieni przez wspólczesnych, bez możliwości powrotu do kraju, rozchodzili sie do swoich domów. Rozumieli, że dla nich to właśnie w Irkuck był Polską.”

Cezary Kałusowski - zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Cezary Kałusowski – zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Zamieszczona fotografia rodzinna wykonana została prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku. Jest na niej cała rodzina Kałusowskich. Od LEWEJ strony są to kolejno:

Michał Judin – wojskowy – zginął w czasie wojny Rosyjsko – Japońskiej w 1905 roku.
Antonina Kałusowska – po mężu Gorochowa i mieli 2 synów: Eugeniusza i Aleksandra (nie mieli dzieci).
Anna Judin – żona Cezarego Kałusowskiego – zmarła w 1914 roku.
Aleksander Kałusowski – urodzony w 1879 roku. Represjonowany. Aresztowany w 1931, zesłany na 3 lata do obozu do Zachodniej Syberi, zmarł w 1943 roku, zrehabilitowany w 2000 roku. ( Na fotografii mylnie zapisano nazwisko. Powinno być Kałusowski – był synem Cezarego i Anny)

Cezary Kałusowski ( z brodą ) ma ok. 64 lat i przed sobą 9 lat zycia.

Maria Kałusowska – wyszła za Stanisława Woszczerowicza – miała dwoje dzieci (Jadwigę i Cezarego). Najbliższa rodzinie Izydora i Klaudii Oberhard – mieszkała niedaleko Irkucka. To tam Klaudia wraz z synem Aleksanderm spedzała wakacje w latach 1920 – 1923.

Klaudia Kałusowska – przejęła po ojcu aptekę. W 1917 roku wyszła za Izydora Oberhard  (ur. 29 kwietnia 1892, zm. 10 kwietnia 1942)
Anna Judin – zmarła w 1907 roku.

Dzisiaj, na prezentowanym zdjęciu są wszyscy. Ustawieni przez fotografa, patrzą ufnie wierząc w przychylny los. Nie znają swojej przyszłosci, mają swoje marzenia, plany i w tym momencie nie róznią się od nas samych. Czas zatrzymany w kadrze.

Ta internetowa strona www.oberhard.com to ostatnie miejsce, gdzie mogą istnieć w naszej świadomości. Nie mają grobów, zostały zaorane. Tutaj są razem i bezpieczni na zawsze. Wszyscy.

Kościół w Irkucku Wniebowzięcia Matki Bożej 1888 r.

Kościół w Irkucku Wniebowzięcia Matki Bożej 1888 r.

Cezary Kałusowski zmarł 27 grudnia 1909 roku. Nabożeństwo odbyło się w katolickim kościele Wniebowzięcia Matki Bożej, tym samym w którym ołtarz głowny stworzył jego przyjaciel Wojciech Koperski. Pochowany został na cmentarzu Jerozolimskim w Irkucku. W 1914 roku w rodzinnym grobie pochowano tam jego żonę Annę Judin. Cmentarz został zniszczony w 1930 roku decyzją władzy radzieckiej.

Podziekowanie dla p. Heleny Szackich i N.E. Nowosiełowej, działaczek Polskiej Autonomii Kulturalnej „Ogniwo” w Irkucku, za udostępnienie zdjęć i informacji dotyczących Irkucka i życia  Cezarego Kałusowskiego.

Cezary Kałusowski zesłaniec 1863. Obywatel miasta Irkuck.

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

„Bohaterowie są zmęczeni. Nawet najwięksi wojownicy zechcą kiedyś odpocząć. Cezary Kałusowski nie był wyjątkiem.
Skazany na katorgę w 1863 roku, po przebyciu 7000 km do Aleksandrowska, w większości pieszo, poniżany i głodzony jak wiekszość polskich zesłanców, sprowadzony do roli niewolnika jeszcze raz w 1866 roku próbował się zbuntować walcząc w powstaniu zabajkalskim. Uwięziony i skazany powtórnie, z zakazem powrotu do Polski, w podziękowaniu władz Rosji za leczenie strazników i więźniów w czasie epidemii uzyskał pozwolenie na osiedlenie się w Irkucku w 1870 roku. Miał wtedy 34 lata.”

Irkuck rok 1900

Irkuck rok 1900

Irkuck w tym okresie stał u progu rozwoju gospodarczego. Planowana budowa Kolei Transsyberyjskiej podnosiła rangę miasta. Liczba mieszkańców z 30.000 w 1870 roku wzrosła do prawie 50.000 w 1895. Zakupione w Szkocji lodołamacze zaczęły przecierać szlaki wodne jeziora Bajkał po którym pływało 5 statków parowych. Przyjeżdżając do Irkucka Cezary Kałusowski podjął jedyną mozliwą w tych warunkach decyzję: „jeśli nie można wrócić do Polski, należy żyć tutaj. Żyć godnie, wg. polskiej wiary i tradycji i jak długo sie da przypominać wszystkim że jest sie Polakiem.”.

Nie jest tajemnicą, że polscy zesłańcy w tamtych latach stanowili na rosyjskim tle element lepiej wykształcony i rozwinięty cywilizacyjnie. Chociaż Powstanie Styczniowe było zrywem narodowym, to największą ofiarę poniesli ludzie młodzi i wykształceni, to ich głownie wieszano i zsyłano, gdyż z oczywistych względów byli najgroźniejsi dla władz carskich.

Po osiedleniu sie w Irkucku, Cezary Kałusowski rozpoczął nowe zycie. W 1872 roku uzyskał formalne pozwolenie na pracę w zawodzie farmaceuty. Początkowo pracował w jako aptekarz, ale już dwa lata później wraz z przyjaciómi (A.Schmidtem i M.
Hartungiem) założył pierwszą w tym rejonie Fabrykę Wód Mineralnych. Interes prosperował świetnie i z każdym łykiem spragnionych wody mieszkańców Irkucka, wspólnicy stawali się bogatsi…

Kopalnia zlota, koniec XIX wieku.

Kopalnia zlota, koniec XIX wieku. Syberia

W krótkim czasie stał się zamożnym i poważanym obywatelem miasta Irkuck. W 1879 roku, podczas wielkiego pożaru stracił cały majątek. Irkuck był jednym wielkim pogorzeliskiem. W tym samym roku 43 letni Cezary Kałusowski zmienia sie w poszukiwacza złota i wyrusza do okregu kireńskiego znanego ze swoich kopalń złota. Te rejony to taki odpowiednik „amerykanskiej gorączki złota” na zachodnim wybrzezu USA (San Francisco).

Nie wiadomo ile tego złota znalazł. Faktem jest że powrócił do Irkucka w 1882 roku i ok. 1885 wziął za żonę wdowę z dwójką dzieci: Annę Judin (Judinę). Ponownie wstąpił w rolę aptekarza, w 1895 roku wydzierżawił miejską aptekę, a 2 lata później otworzył własną.

Pierwszy pociąg w Irkucku (pocztówka z 1899r)

Pierwszy pociąg w Irkucku (pocztówka z 1899r)

W 1989 roku do Irkucka wjechał pierwszy pociąg koleji Transsyberyjskiej.

W 1900 roku 64-o letni Cezary Kałusowski nalezy do elity społecznej w grupie byłych zesłanców, którzy założyli rodziny i pozostali na stałe w Irkucku. Oto zdjęcie przedstawiające 8 starszych mężczyzn, dla których Syberia stała się z wyboru drugą ojczyzną. Są to (ale nie kolejno) : Adam Jastrzębski (1845-1919), Gabriel Bohdanowicz (1840-1919), Franciszek Rybczyński, Seweryn Józef Chłopicki, Cezary Kałusowski (1836-1909) – trzeci z lewej, Mateusz Baczenas, Karol Woźnicki (1841-1914), Stanisław Wojciech Koperski (1845 – 1919) – pierwszy z prawej, Klemens Melin (1823-1907).

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900. Trzeci od lewej: Cezary Kałusowski.

TRZECI od LEWEJ to własnie Cezary Kałusowski, PIERWSZY z PRAWEJ, to Stanisław Wojciech Koperski – przyjaciel Cezarego, znakomity rzeźbiarz i konstruktor, którego dzieła mozna podziwiać w miejskich muzeach, cerkwiach i kościołach miasta, oraz obwodu irkuckiego.

W 1909 roku Cezary Kałusowski odchodzi, aptekę prowadzą Jego dwie córki. Klaudia, zona Izydora Gustawa Oberhard i Maria, która wyszła za Stanisława Woszczerowicza i zamieszkała w Czeremychowie

Podziekowanie dla p. Heleny Szackich, działaczki Polskiej Autonomii Kulturalnej „Ogniwo” w Irkucku, za udostępnienie zdjęć i informacji dotyczących Irkucka i życia  Cezarego Kałusowskiego.

Mapa Irkucka1915 rok

Mapa Irkucka1915 rok

Oto mapa starego Irkucka z 1915 roku z zaznaczoną apteką, prowadzoną przez Cezarego Kalusowskiego, a po jego smierci przez Klaudie i Marię. Widoczny jest tez cmentarz Jeruzalemski, gdzie prawdopodobnie pochowani byli Anna i Cezary Kałusowscy. Dzisiaj w miejscu cmentarza znajduje się park rekreacyjny.

 

 

Izydor Gustaw OBERHARD – polityka – śmiertelne zauroczenie 1920.

Izydorze Gustawie Oberhard można przeczytać  (tutaj),  (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj), (tutaj), (tutaj), 

W życiu Izydora Gustawa OBERHARD dominowały dwie pasje: nauka i idea sprawiedliwości społecznej w najlepszym znaczeniu tego słowa. O ile nauka
uczyniła z Izydora Oberhard znakomitego naukowca w dziedzinie farmacji, biochemii, botaniki, dietetyki i filozofii ( tak znanego, że jego nazwisko przewija
się w bibliografiach wspólczesnych prac badawczych ) , o tyle miłośc do rewolucjji okazała sie „śmiertelnym zauroczeniem” …

Izydor Oberhard rok 1920 Irkuck.  Grupa Spartak

Izydor Oberhard rok 1920 Irkuck. Grupa Spartak.

Trudno dzisiaj orzec, jakie były przyczyny, że młody zdolny naukowiec, pochodzący z zamożnej aptekarskiej rodziny, magister farmacji (Uniwersytet Lwowski) i dr. filozofi (Uniwerystet Warszawskii), porzucił swoje dotychczasowe wygodne życie i wybrał drogę pełną niebezpieczeństw i utopijnych idei.
Prawdopodobnie już w trakcie studiów przyłączył sie do organizacji PPS ( Frakcji Rewolucyjnej – przez Józefa Piłsudskiego).

Krótki rys historyczny: Od XVI wieku, Rosją bezwzględnie rządzili carowie. Rewolucja Październikowa 1917 zmieniła wszystko. Lecz jej skutki dotarły do Irkucka z opóźnieniem. Trwała wojna domowa. „Biały” generał Aleksander Kołczak sprawował realne rzady na Syberii i uległ komunistom dopiero w styczniu 1920 roku. W tym czasie w Irkucku rządzili tzw. mieńszewicy i socjaliści – przeciwnicy władzy radzieckiej, ale wydarzenia nabierały tempa i w lutym 1920 roku Aleksander Kołczak został zdradzony przez tzw. entente i rozstrzelany, a obrzymie ilości carskiego złota które chronił przeszły w ręce bolszewików.  (Aleksander Kołczak, admirał, był ministrem wojny i marynarki w antybolszewickim rządzie koalicyjnym tzw. Ogólnorosyjski Rząd Tymczasowy zw. też Rządem Syberyjskim lub Dyrektoriatem z siedzibą w Omsku a od listopada 1919 z siedzibą w Irkucku). „

Tygodnik Spartak (T.Butkiewicz, A,Ślisz "Polscy żołnierze...)

Tygodnik Spartak (T.Butkiewicz, A,Ślisz „Polscy żołnierze…)

Faktem jest, że Izydor Oberhard wzięty do niewoli po bitwie pod Marcinkowicami w 1914 roku jako sanitariusz I Brygady Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego i zesłany do guberni jenisejskiej, a następnie skierowany do Irkucka pozostal dalej czlonkiem PPS (członków tej partii było wówczas w Irkucku ok. 100). Trudy niewoli spowodowały lekką zmianę życiowych priorytetów Izydora . W 1917 roku ożenił się z Kaludią Kałusowską, w 1919 urodził im się syn Aleksander II Oberhard. W tym czasie, prowadził też prace badawcze dotyczace botaniki i biologii. Był też profesorem na założonym w 1918 roku Uniwersytecie Irkuckim. Czyli było sielsko i spokojnie ?. Pozornie.

„27 lutego 1920 roku pojawił się tygodnik „SPARTAK”. Tworzyli go: Tadeusz Długoszowski, Izydor Gustaw Oberhard i Zbigniew Stelmachowicz.

Walki "spartaków"  w wojnie domowej. 1919 rok.

Walki „spartaków” w wojnie domowej. 1919 rok.

Polska Grupa SPARTAK powstała w czasie gdy Irkuck należał do „białych”, a czasopismo „SPARTAK” ukazało się po przejęciu władzy przez „czerwonych” (bolszewików). Grupa Spartak miała nawet swoje oddziały zbrojne utworzone z międzynarodowych ochotników. Chociaż tworzyli go socjaliści z PPS było to pismo „lewicujące” ale nie do końca („rewolucja tak – sowiecki wersja komunizmu w Polsce: nie …..”). Twórcy (intelektualiści ) naiwnie wierzyli, że władza będzie brała pod uwagę głos Polaków i autorzy delikatnie próbowali wskazywac niektóre błędy rewolucji. Utoworzono nawet międzynarodowe oddziały wojskowe do walki z „białymi”. Ale w tych czasach siedzenie „okrakiem na barykadzie” nic nie dawało i tygodnik został zamkniety po kilku tygodniach. Bolszewicy pewni swojego sukcesu nie chcieli się dzielic władzą.

Oto cytat ze SPARTAKA ( nr. 5 z 28 marca 1920 roku): „…. stworzenia w oparciu o 300 tys. Polaków przebywających na Syberii, głównie byłych żołnierzy
5 Dywizji gen. Czumy i ochotniczych oddziałów Armii Czerwonej, jednostek wojskowych, które ruszą ku granicom Polski, by dopomóc polskiemu
proletariatowi zrzucić wiekowe okowy klerykalno – burżuazyjnego ustroju””

Z dzisiejszego punktu widzenia SPARTAK był naiwnym przedsięwzięciem pod względem politycznym. Ale wówczas, w dymiącym tyglu ideii od komunizmu, przez socjaldemokrację, anarchię, po najbardziej egzotyczne ideologie … był postrzegany inaczej.

Klaudia, Aleksander, Izydor 1922r.

Klaudia, Aleksander, Izydor 1922r. Spokojne życie po wojnie domowej.

Opisane wydarzenia historyczne są bardzo istotne w genealogii rodziny OBERHARD. Decyzje jakie podjął wówczas Gustaw Izydor Oberhard , były swoistym punktem zwrotnym (chociaż wówczas nic na to nie wskazywało) , a którego skutki odczuły nastepne pokolenia.

Izydor Gustaw Oberhard miał wszelkie dane, aby wraz z rodziną powrócic do Polski. Był jeńcem wojennym, jako naukowiec miał wielu przyjaciół na Uniwersytetach: Lwowskim i Warszawskim. Był wreszcie bohaterem I Brygady Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego i PPS-owcem, więc prawdopodobnie w nowej Polsce czekała go kariera i odznaczenia, a to przekładało się na spokojne, dostatnie życie i i rentę.
Tak się jednak nie stało.

Pamietnik Kaludii Oberhard 1922.

Pamietnik Kaludii Oberhard 1922.

Nowy porządek, rzutkie bolszewickie hasła, złudne poczucie wolności, możliwość zaistnienia w nowej społeczności i prawdopodobnie pochlebstwa,
lub (i) groźby ze strony bolszewików, a także wizja prowadzenia własnych badań naukowych, przyczyniły sie do decyzji o pozostaniu w Rosji.
Być może był tez już zwyczajnie zmęczony wieczną tułaczką, rozpoczynaniem wszystkiego od nowa i pragnął stabilizacji „tu i teraz”. Po zakończeniu wojny
domowej (1922 rok) rodzina Oberhard funkcjonowała spokojnie w nowej rzeczywistości, a Gustaw Izydor Oberhard dzielił czas między badania naukowe,wykłady na Uniwersytecie Irkuckim i grą na skrzypcach o czym wspomina w swoim pamiętniku Klaudia Oberhard (Kałusowska). W pamiętniku przewijają sie nazwiska muzyków opery oprócz Izydora Oberhard także: Grigorjew, Peakelshill, Simonowa, Birgola-Biadunicka (?), Mielwiejewa, Rasunszyna, Balabina, Speranski, Kantin – sama intelektualna smietanka „nowego” Irkucka.

Izydor Oberhard. 1937 rok. Przed aresztowaniem przez NKWD.

Izydor Oberhard. 1937 rok. Przed aresztowaniem przez NKWD. Ostatnie zdjęcie.

Tak, czy inaczej była to decyzja śmiertelna w skutkach.
15 marca 1938 roku . zostaje rozstrzelany za zdradę narodu radzieckiego w sfingowanych procesach po zabójstwie Kirowa. W akcie oskarżenia „jako
wroga ludu” figurują informacje o Grupie SPARTAK i udziale Izydora Gustawa Oberhard w tej nie do końca  przychylnej komunistom organizacji . Zamordowanie przez bolszewików  NKWD Izydora Oberhard miało szereg następstw i praktyczny rozpad rodziny: napiętnowanie jego dzieci mianem „wrogów ludu” i usuniecie z uczelni medycznej Aleksandra II, oddanie do domu dziecka jego kilkuletniej córki Irenki (zaopiekowała się nią później Klaudia), śmierć Klaudii i Irenki, szlak bojowy Aleksandra od Lenino do Berlina.….

Jedno z wydań opisujące dorobek naukowy Izydora Oberhard ) w 100 lecie urodzin

Jedno z wydań opisujące dorobek naukowy Izydora Oberhard ) w 100 lecie urodzin

Nikła pociechą, był fakt rehabilitacji Izydora Gustawa Oberhard w 1959 roku przez Moskiewski Sąd Wojenny.

Na szczęście doceniony został naukowy dorobek Izydora Oberhard. Jego prace aktualne są do dzisiaj, a w samej Rosji wydano wiele broszur opisujących jego dokonania. Był pionierem w w dziedzinie farmacji, biochemii, botaniki, dietetyki, współpracował z najlepszymi naukowcami w Europie i to własnie głownie dzieki nauce przeszedł do historii.

 

Cezary Kałusowski w Aleksandrowsku – obraz Józefa Baerkmana

Cezary Kalusowski w 1863 roku

Cezary Kalusowski w 1863 roku

” Badanie dziedzictwa własnej rodziny jest zadaniem o wiele trudniejszym, niż zajmowanie się genealogią w ogóle. Wynika to z faktu, że oprócz samej faktografii i dat, najistotniejsze są szczegóły, często nie skutkujące niczym istotnym ( jak przy badaniach historycznych) , ale konieczne dla zrozumienia myśli, postępowania, czy odczuć naszego przodka. W szerszym pojęciu genealogicznym zapis, że ktoś urodził sie danego dnia i ożenił 20 lat później jest wystarczający. Ale w ciągu tych dwudziestu lat miał dzieciństwo, wigilie, urodziny, kochał , był kochany, szczęśliwy …. etc.

Te szczegóły, nieistotne dla historyka, są niezbędne dla poznania bliskich osób żyjących wcześniej. Podstawowa trudność, polega na braku źródeł dokumentujących drobne zdarzenia. Kierunek poszukiwań wyznaczają archiwa rodzinne, ale jak mówią „palec wskazujący księżyc, to jeszcze nie księżyc”…..”

Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni  Józef Baerkman

Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni Józef Baerkman

Czasem jednak sie udaje. Józef Baerkman ( Barkman ), powstaniec 1863 roku, został skazany, podobnie jak Cezary Kałusowski na ciężkie roboty w obwodzie nerczyńskim w Aleksandrowsku. Był absolwentem nauk matematyczno-przyrodniczych i malarzem. Isnieje przypuszczenie, że Józef Baerkman i Cezary Kałusowski część drogi do Aleksandrowska przebyli razem.

Namalował wiele obrazów temetycznie związanych z zyciem zesłańców. Na jednym: „Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni” umieścił swoich towarzyszy w tym Cezarego Kałusowskiego. Prawdopodobnie Cezary Kałusowski wystepuje też na drugim obrazie : „Amatorski teatr zesłańców polskich na Syberii” , gdzie w formie alegorii umieścił wizerunki ok. 80 postaci, które były w tym czasie na zesłaniu ( chociaz niekoniecznie  d o k ł a d n i e   w tym samym czasie i na tym konkretnie przedstawieniu).

Teatr zesłańców..... Józef Baerkman

Teatr zesłańców….. Józef Baerkman

Niestety, umieścił  na odwrocie akwareli „Amatorski teatr ….. ” opisy tylko 26 osób. Pozostałe nie zostały zidentyfikowane, chociaż z całą pewnością  mają imiona i nazwiska. Być może jest wśród nich i Cezary Kałusowski.

” Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni ” dotyczy okresu lat 1864 – 1866 (?), gdy przebywali tam zarówno Baerkman jak i Kałusowski. Na akwareli, Cezary Kałusowski prowadzi drugą parę wołów, sam Baerkman siedzi nad wodą.

Warto dodac, że nazwa kary tzw „ciężkich robót ” w Aleksandrowsku, czy innych syberyjskich osadach była myląca. Aby ją odbyć, należało przedtem pokonac ok 7000 km (!), najczęściej pieszo, w ekstremalnych warunkach pogodowych, bez leków i przy głodowych racjach żywności. Zesłańcami byli nie tylko ludzie młodzi i zdrowi, ale ranni (Józef Baerkman wędrował o kulach), kalecy, starcy, kobiety i dzieci.
Część rodzin decydowała się dołączyć do swoich bliskich i wędrowała wraz z nimi.
W efekcie tego swoistego ludobójstwa z ok 60.000 zesłanych, do kraju po odbyciu kary powróciło ok. 20.000 osób (1/3).

Józef Baerkman ok. 1866 r

Józef Baerkman ok. 1866 r

Chociaż alegoryczny malunek ” Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni ” przedstawia dość idyliczny obraz zesłańców ( jeden z nich wznosi nawet toast ) rzeczywistość była o wiele cięższa. W 1866 roku wybuchło tzw. powstanie zabajkalskie, w którym udział brał także Cezary Kałusowski wraz z kilkuset innymi twarzyszami. Po jego upadku wraz z grupą ok. 100 uczestników został wysłany do miejscowości Ołonok. W 1870 roku pozwolono mu osiedlić się w Irkucku.

Józef Baerkman w 1884 roku wrócił do Polski. W 1913 roku we Lwowie została zorganizowana wystawa gdzie zaprezentowane zostały jego dzieła, a uczestnicy wystawy zgotowali mu burzliwą owację.

Zmarł prawdopodobnie w 1919 roku w Skierniewicach.

Cezary Kałusowski – jak już było opisane ożenił się w latach osiemdziesiątych XIX wieku z wdową Anną Judin. Anna Judin miała już z poprzedniego małżeństwa 2 dzieci: Michała Judin i Anne Judin. W związku z Cezarym Kałusowskim, na świat przyszło jeszcze czworo: Aleksander Kałusowski, Antonina Kałusowska, Maria Kałusowska i Klaudia Kałusowska. Maria i Klaudia po smierci ojca (1909) prowadziły aptekę w Irkucku. W 1917 – Klaudia –  wyszła za Izydora Gustwa Oberhard.

 

Cezary Kałusowski – zesłaniec – droga na Sybir 1864.

Pozegnanie z Europa. Aleksander Sochaczewski

Pozegnanie z Europa. Aleksander Sochaczewski ( slup graniczny pomiedzy Europa i Azja )

Za działalność w Organizacji Narodowej i udział w Powstaniu Styczniowym, Cezary Kałusowski, szlachcic zamieszkały na Litwie ( urodzony w powiecie oszmiańskim koło Wilna w 1836 roku, mieszkający i  działający w obwodzie grodzieńskim ) został skazany wyrokiem sądu na kare 8 lat cieżkich robót w Aleksandrowsku na Syberii. Był jednym z 60.000 polskich zesłańców po 1863 roku.. W 1868 roku został ułaskawiony i ponownie aresztowany – za udział w tzw. powstaniu zabajkalskim, oraz zesłany do miejscowości Ołonk ( na północ od Irkucka ). Współwięźniowei w Ołonku wspominają medyczne umiejętności Cezarego Kałusowskiego, który leczył swoich towarzyszy niedoli i okoliczną ludność. I to prawdopodobnie przyczyniło się do złagodzenia wyroku i zgode na przeniesienie do Irkucka.

Cezary Kałusowski zesłanie 1863

Cezary Kałusowski zesłanie 1863

W 1870 zamieszkał w Irkucku. Mając dożywotni zakaz powrotu do Polski wiódł początkowo burzliwe zycie jako poszukiwacz złota, a gdy się dorobił, załozył Fabrykę Wód Mineralnych i otrzymał pozwolenie na pracę w zawodzie farmaceuty. W latach osiemdziesiątych XIX wieku poznał Annę Judin, ożenił się i załozył rodzinę.Był znaną osobą w Irkucku, prowadził działalnośc charytatywną, doskonałym aptekarzem – włascicielem Miejskiej Apteki od 1895 roku. Mial 3 dzieci: syna i dwie córki. Jedna z nich Klaudia rozpoczyna irkucki wątek rodzinnej histori OBERHARD. Zmarł w 1909 roku jako szanowany obywatel, patriota. Nigdy nie dane było mu zobaczyć ponownie Polski.

Cezary Kałusowski 1864

Cezary Kałusowski 1864

„Całkiem przypadkiem, w starym czasopiśmie Przegląd Powszechny z 1894 roku pojawiło się nazwiski Cezarego Kałusowskiego w zamieszczonych tam wspomnieniach innego zesłańca: Jerzego Kraskowskiego. Jest to fragment pamiętnika z maja 1864 roku, dotyczącego drogi zesłańców do Omska. Gnani przez rosyjskich zołnierzy Polacy, pokonywali wielotysięczne trasy w trudnych do opisania warunkach chłodu, głodu i wycieńczenia. Tysiace z nich umierało w drodze na Sybir.

W grupie prawdopodobnie był także Józef Baerkman ( malarz )- także skazany na ciężkie roboty – podobnie jak Cezary Kałusowski był gnany do Aleksandrowska. Wiele lat później namalował obraz ” Amatorski teatr zesłanców polskich na syberii” w formie alegorii, gdzie przedstawił najbardziej znanych zesłańców min C. Kalusowskiego.

Cezary Kalusowski w 1864 roku

Cezary Kalusowski ok. 1864 roku

System transportu opierał sie na stanicach, gdzie więźniowie nocowali i gdzie łączono transporty zmierzające w tym samym kierunku. Jerzy Kraskowski opisuje własnie taką sytuację, gdzie płączono dwie grupy zesłańców : jego i drugą złozoną z osób o nazwiskach: Jan Lickindorf, Witold Strzemiński, Antoni Jasiewicz, Wincenty Rakoczy, Augustyn Suryn, Wincenty Szuwalski, Cezary Kałusowski, Alfred Zawadzki, Jan Wilbik, Floryan d’Artuzi.

Cezary Kalusowski i Anna Kalusowska ( z d. Judin )

Cezary Kalusowski i Anna Kalusowska ( z d. Judin ) ok 1908 roku Irkuck

Cezary Kałusowski, który miał skierowanie do Aleksandrowska, prawdopodobnie po dotarciu do Omska dołączył do innej grupy którą tam zmierzała.”

Ta krótka notatka opisana w pamiętniku Jerzego Kraskowskiego w zupełności pokrywa się z dokumentami w archiwum rodzinnym i przekazem miedzypokoleniowym o niezwykłym człowieku jakim był Cezary Kalusowski – jeden z protoplastów rodziny Oberhard.

Aleksander OBERHARD II – powrót do korzeni. Polska !

„Patrząc z perspektywy czasu, lata 1943 – 1945 były decydujące o dalszym istnieniu całej gałęzi rodziny OBERHARD. Aleksander II Oberhard był ostatnim męskim potomkiem tej linii. Jakie szanse przeżycia ma zdesperowany dwudziestolatek na pierwszej linii frontu w czasie II Wojny Światowej ?. Pamiętajmy, że wówczas w jednej bitwie ginęło dziennie, od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy żołnierzy !.”

Jest rzeczą co najmniej intrygującą , jak mało zależy od nas samych i jak los rozdaje karty w grze zwanej „życiem”. Gdy w 1963 roku za udział w Powstaniu Styczniowym, Cezary Kałusowski został zesłany w głąb Rosji – marzył i pewnie wierzył, że wróci do Polski. W końcu inni powstańcy po latach i odbyciu carskich wyroków powracali do rodzinnego kraju. Także Izydor Oberhard, który trafił do rosyjskiej niewoli po bitwie pod Marcinkowicami nie przypuszczał, że pozostanie w Rosji ( ZSRR ) do końca życia. Polska to była ich ojczyzna, ich dzieciństwo i groby bliskich. Zostawili wszystko co człowiek kocha najbardziej: Wigilie  polskia literatura, polską tradycję i historię. Byli ludźmi wykształconymi i ich marzenia sięgały dalej niż względnie wygodne zycie na obczyźnie. Matka Aleksandra II – Klaudia ( córka Cezarego Kałusowskiego i żona Izydora ) wszczepiła synowi miłość do dalekiej Polski, mając nadzieje, że chociaż on zrealizuje kiedyś marzenia dziadków i rodziców.

Gdy w Polsce i Europie trwała jeszcze euforia z pokonania Niemiec i zakończenia wojny historia swiatowa znowu zaczęła mieszać losy rodziny Oberhard.

Michal Zymierski - zgoda na obywatelstwo polskie dla Aleksandra II Oberhard

Michal Zymierski – zgoda na obywatelstwo polskie dla Aleksandra II Oberhard

Formalnie, Aleksander II był obywatelem radzieckim, mimo że był żołnierzem Wojska Polskiego. Konferncja Jałtańska ( luty 1945 ) zobowiązywała Stalina do przystąpienia ZSRR do wojny na Dalekim Wschodzie. Oznaczało to przerzucenie milionów żołnierzy z Europy na wschód. A żołnierzy brakowało, bo starty poniesione przez Związek Radziecki były olbrzymie. Brakowało też siły roboczej dla odbudowania zniszczonej gospodarki. Zaczęto więc wycofywać z Wojska Polskiego obywateli radzieckich – także tych, ktorzy kilka lat wczesniej byli „wrogami ludu”. Było to tym łatwiejsze, że Związek Radziecki otrzymał „zwierzchnictwo” nad Polską. Tysiące polskich żołnierzy z dnia na dzień otrzymywało rozkazy powrotu do Moskwy. Aleksander II Oberhard był jednym z nich.

Przyznanie obywatelstwa polskiego Aleksander II Oberhard

Przyznanie obywatelstwa polskiego dla Aleksandra II Oberhard

W koncu 1945 roku, Aleksander II rozpoczął starania dotyczące otrzymania polskiego obywatelstwa. Warunkiem była zgoda osobiście podpisana przez marszałka polski Michała Żymierskiego. Nikt niższy rangą nie miał prawa o tym decydować. W 1948 roku taką zgodę Żymierski podpisał. Zamieszczony w tekście  dokument ma unikatowy charakter. Wydano ich niewiele, ponieważ jak można tam wyczytać, każda zgoda wymagała omówienia i także zgody na poziomie rządowym pomiedzy Polską a ZSRR.  Procedury trwały rok i 25 listopada obywatelstwo polskie zostało przyznane. 5 dni później wziął ślub z Franciszka Wołosowicz. 17 lutego 1950 roku urodził im się syn Aleksander III Oberhard.

Aleksander OBERHARD II – Sielce, Lenino, forsowanie Odry, Berlin – POLSKA ( do 1950 roku )

„W 1943 roku sytuacja Aleksandra II Oberhard była tragiczna. Samotny i bez perspektyw na przyszłość.  Rozstrzelanie ojca ( Izydor Oberhard ), wydalenie ze studiów medycznych,  smierć matki i przyrodniej siostry (Klaudia i Irenka),  etykieta „wroga ludu” i związany z tym ostracyzm znajomych ( nie zasługiwał na mobilizacje w armii radzieckiej ), brak kontaktu z siostrą zesłana „gdzies w głąb kraju „, praca pod specjalnym nadzorem w Kazachstanie – wszystko to determinowało decyzję aby uciec do Polski – kraju który znał tylko z opowiadań rodziców i książek.”

Aleksander Oberhard II rok 1945

Aleksander Oberhard II rok 1945

W maju 1943 roku w Sielcach na Oką sformowano 1 Polska Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Aleksander II Oberhard zabrał ze sobą kilka zdjęć, pamietnik Klaudii i zaciągnął sie do polskiego wojska. Brał udział we wszystkich ważnych bitwach jako żołnierz piechoty, później jako kierowca czołgu. Uczestniczył tez w najwazniejszej: zdobycie Berlina.
Był bohaterem. Nie tylko walczył, ale i przeżył. Był w pierwszej linii, nie chował się jak późniejsi polscy przywódcy PRL-u Ochab, Sokorski, Minc za funkcjami dowódców oświatowych, politycznych etc. Dwukrotnie ranny, wracal po krótkich okresach rekonwalescencji do swojego oddziału. Gdy inni

Fragment ksiazki LENINO Henryka Huberta

Fragment ksiazki LENINO Henryka Huberta

bogacili sie na wojnie zabierając wrogom złote obrączki, obiektywy aparatów fotograficznych, zegarki etc. , aby ustawic się materialnie w czasach pokoju, Aleksander II Oberhard w 1945 roku mial przy sobie jedynie stare fotki rodzinne i garśc medali za odwagę.

” W II Wojnie Światowej zginęło 55 milionów ludzi. Dzis łatwo oceniać tamte czasy, siedząc za klawiatura komputera. Łatwo chwalić sie swoimi generalskimi szlifami otrzymanymi w czasach pokoju, gdy strzela sie tylko na poligonie. Ale walczyc na polu bitwy i nie byc zabitym w wojnie totalnej to bohaterstwo podwójne.”

Aleksander Oberhard II rok 1946/1947

Aleksander Oberhard II rok 1946/1947

W 1945 roku przeniesiony został do Wojsk Ochrony Pogranicza, gdzie w stopniu porucznika i później kapitana WP pełnił funkcję dowódcy oddziału zwiadowczego w Trzebieży. W 1949 roku spełniło sie jego największe marzenie. Dostał polskie obywatelstwo. W 1946 roku poznał Franciszkę Wołosowicz. Zakochali się w sobie. Nie mogli sie jednak pobrać, ze wzgledu na brak polskiego obywatelstwa Aleksandra. Zrobili to zaraz po otrzymaniu dokumentów: w październiku 1949 roku wzięli ślub. W 1950 roku urodził im sie syn, któremu nadali imie Aleksander (III).

 

” Historia rodzinna zatoczyła krąg. Tysiące kilometrów i kilkadziesiat lat tułaczki rodziny Oberhard.  Ziściło sie marzenie

Aleksander Oberhard i Franciszka Wołosowicz rok 1947

Aleksander Oberhard i Franciszka Wołosowicz rok 1947

  dziadka Cezarego Kałusowskiego zesłanego po powstaniu styczniowym, matki Klaudii która wychowana w polskiej tradycji nigdy nie widziała ojczyzny, ojca Izydora żołnierza I Brygady Legionów Polskich Piłsudskiego osadzonego w syberyjskim obozie. Ich wnuk wrócił do Polski.”

Po wojnie rodził sie nowy świat. Radość tych co przeżyli, mieszała się z żalem po utraconych. Nowa władza wykorzystywała entuzjazm powstały po zakończeniu wojny dla swoich celów. Opowieści o Polsce, które Aleksander II slyszał z ust matki stawały się barwnym wspomnieniem, osadzonym gdzies pomiędzy mickiewiczowskim romantyzmem, a przygodą sienkiewiczowskiego „Potopu”.

Aleksander i Franciszka Oberhard 1950 rok

Aleksander i Franciszka Oberhard 1950 rok

Problemy codziennego życia, utrzymania rodziny, wychowania syna wyznaczały nową drogę w w smutnym szarym zyciu PRL-u. Ale dla kogoś kto nigdy nie zaznał stabilizacji, poczucia bezpieczeństwa i nudy codziennego dnia było jak „gwiazdka z nieba”. Normalne zycie. Tak po prostu.

Aleksander II Oberhard, od młodzieńczych lat związany z motoryzacją rozpoczyna prace w tworzonym przez siebie departamencie transportu. Z kilkoma podwładnymi jeździ po zrujnowanych Niemczech, gdzie za bezcen kupuje dla polskiego rządu ocalałe, zakonswerwowane limuzyny, odkopywane przez niemieckich chłopów za przysłowiową  puszke smalcu. Tak utworzona została pierwsza rzadowa flota samochodowa z której korzystal Bierut i jego ministrowie. W malym mieszkaniu na warszawskim Ksawerowie dalej toczy się historia rodziny Oberhard. …..

 

Aleksander OBERHARD II – dzieciństwo i młodość ( do 1942 roku )

Aleksander OBERHARD II – syn Klaudii i Izydora – polskich zesłańców – urodził się w Irkucku 1 stycznia 1919 roku.
Trwająca od 2 lat wojna domowa w Rosji odbijała się dość nikłym echem w samym Irkucku. Miasto którego większość stanowili zesłancy i ich rodziny rozwijało się prężnie. Paradoksalnie status zesłańca jako buntownika przeciwko Rosji (carskiej) zmienił się. Dla nowej władzy byli to już nie buntownicy, a ludzie którzy walczyli z carskim wyzyskiem.
Dodajmy ludzie jak na tamte czasy wykształceni w przeciwieństwie do nowej robotniczej, rewolucyjnej władzy.

Irkuck 1923 - rodzina OBERHARD

Irkuck 1923 – rodzina OBERHARD

Pierworodny syn Klaudii i Izydora miał szczęśliwe dzieciństwo – tak przynajmniej opisuje je Klaudia w swoim
pamiętniku. Jako osoba na utrzymaniu męża, Klaudia mogła poświęcić wiele czasu na wychowanie i edukację syna. Zabierała go na publiczne koncerty (gdzie grywał na skrzypcach Izydor), do teatru i kina. Sama uczyła go języka polskiego, polskiej historii, czytała polskie książki. Wakacje maly Aleksander spędzał u krewnych poza Irkuckiem, w bajkowej scenerii dzikiej przyrody, niezniszczonej jeszcze przez cywilizację.
W 1923 roku rodzina OBERHARD przeniosła się do Leningradu. Małego chłopca zachwyciło nowe miejsce. Ulice pełne samochodów, elektryczne tramwaje, ruch i wreszcie rozmach z jakim żyli mieszkańcy metropolii szybko wyparło wspomnienia o urokliwym Irkucku.

Leningrad 1938 - rodzina OBERHARD

Leningrad 1928 – rodzina OBERHARD (Klaudia, Anna, Aleksander II, Izydor, ?)

Nie tylko Aleksandrowi nowy świat zawrócił w głowie. W 1928 roku Izydor rozwiódł się z Klaudią i wiekszość czasu przebywał w Moskiwie. W 1938 roku został zamordowany przez NKWD podczas prowadzenia na przesłuchanie za zdrade narodu radzieckiego.

W 1937 roku Aleksander zdał maturę i został studentem I roku Akademii Medycznej w Moskwie. Po śmierci ojca (1938) , został uznany za „syna wroga ludu” i wyrzucony z uczelni. Dostał też przydział pracy – „kopalnia złota wKazachstanie: kierowca”.

Aleksander II Oberhard 1935r Leningrad

Aleksander II Oberhard 1935r Leningrad

Trafił do bazy transportowej i jego pierwszym zadaniem było złożyć samochod do transportu złota. Auta przychodziły w formie paczek: silnik, śruby, tylny most, koła i inne metalowe elementy. Takie rzeczy jak kabina, skrzynia wykonywali kierowcy we własnym zakresie z drzewa. Silnik był na tzw. „gaz drzewny”, czyli wodór, metan itd. otrzymywany z zagazowanego drzewa, którego wkoło było pod dostatkiem. Do 1941 roku Aleksander woził złoto w wielkich konwojach złożonych z setek ciężarówek. Podróz w jedną stronę trwala około 3 dni – bez postojów. Baza transportowa mieściła się na totalnym zadupiu, aprowizacja była znikoma, jedynie co dostarczano regularnie, to beczki z wodą kolońską, którą pito przy byle okazji, zakąszając czym popadnie. Chociaż nie był to typowy obóz pracy ogrodzony drutami i tak nie było gdzie uciekać. Wkoło setki kilometrów zabójczej tajgi. W samej bazie transportowej, oprócz pracy ponad siły, choroby: malaria i szkorbut, których doświadczył także Aleksander II.

 

Aleksander II Oberhard 1938r Moskwa

Aleksander II Oberhard 1938r Moskwa

22 czerwca 1941 roku Niemcy napadły na ZSRR. Aleksander, jak wielu innych, zgłosił sie do punktu mobilizacyjnego, ale uznano że jako syn wroga ludu nie jest godny zginąć za Stalina.

„W 1941 roku wrócił do Leningradu, do Klaudii, która opiekowała się zabraną z domu dziecka córką Izydora: Irenką. W czasi blokady Leningradu, woził zapasy żywności poprzez zamarźnięte jezioro Ładoga. Jako cywilny ochotnik – nawet wtedy w tak dramatycznej sytuacji – Armia Czerwona dalej traktowała go jako wroga ludu. 10 kwietnia 1942 roku czekał po drugiej stronie jeziora na mająca przybyć w transporcie ewakuacyjnym swoją matkę Klaudię i przyrodnią siostrę. Nie spotkali się już. Niemiecka bomba trafiła w ciężarówke wiozącą cywilów – mimo oznaczenia czerwonego krzyża.”

Izydor OBERHARD i Klaudia KAŁUSOWSKA – miłość na końcu swiata w Irkucku. (1892 – 1923).

Irkuck, przełom XIX i XX wieku….. Świat przypominajacy pionierskie czasy na Dzikim Zachodzie.

Pamietnik Klaudii Oberhard -Irkuck

Pamietnik Klaudii Oberhard -Irkuck

Z jednej strony nowi, zsyłani przez carat Polacy, z drugiej tysiące awanturników, dezerterów, poszukiwaczy złota, wiecznie pijani ruscy żołnierze mający pilnować porządku na peryferiach mocarstwa, dla których owa służba była karą i przekleństwem.
W tym tyglu powoli wyłaniało sie nowe pokolenie – dzieci zesłańców, które nigdy nie widziały ojczyzny rodziców, ale żyło zgodnie z polską tradycją. Wśród zesłańców było bowiem bardzo wielu ludzi wykształconych, którzy rozumieli, że jedynym sposobem przetrwania jest kultywowanie własnego dziedzictwa. Rewolucja w 1917 roku, paradoksalnie, pomogła tej grupie społecznej. Nowa władza potrzebowała nowych ludzi, zwłaszcza wykształconych dla unikniecia niepokojów społecznych po wyeliminowaniu starej, carskiej kadry.

Klaudia Oberhard (Kalusowska) - 1914r.

Klaudia Oberhard (Kalusowska) – 1914r.

Izydor Oberhard 1922

Izydor Oberhard 1922

Ona – córka powstańca styczniowego Cezarego Kałusowskiego, urodzona w Irkucku. Zakochana w Polsce, której nigdy nie widziała, a którą znała z opowieści, wychowana w środowisku innych, zesłanych jak jej ojciec Polaków. Dorastajaca panna zaczytana w polskiej literaturze oczekiwała na swojego Kmicica czy Skrzetuskiego, który przybedzie do niej własnie tu, do Irkucka na „końcu świata”…
On – rodowity „lwowiak” z zamożnej aptekarskiej rodziny, wykształcony, z dyplomami uniwersyteckimi farmacji i filozofii, działacz polityczny, legionista Piłsudkiego i bohater I Brygady trafił do obozu po wzięciu do niewoli po bitwie pod Marcinkowicami i w 1915 roku zostal zesłany do guberni jenisejskiej. W nagrodę za opanowanie epidemii w obozie – dostaje pozwolenie na osiedlenie sie w Irkucku.Tak więc drogi Klaudii i Izydora zeszły się i w 1917 roku wzięli ślub. Ona – miała swojego bohatera, On mial wreszcie po latach tułaczki i niebezpieczeństw: miłość, bezpieczny kąt, stabilne zajęcie – cały mieszczanski pakiet o jakim marzą wojownicy ratujacy świat… A apteka prowadzona przez Klaudie zyskała fachowca farmaceutę.Do 1923 roku – wyjazdu z Irkucka do Leningradu całej rodziny, Oberhardowie – stanowią szczęsliwą rodzinę. Miłość do małzonka i dziecka wydaje sie niwelować całkowicie róznice: charakteru, wykształcenia, światopogladu i wizji życia rodzinnego. Klaudia akceptuje ograniczenia wynikające z awansu społecznego Izydora, tym łatwiej, że związane jest to z poprawą bytu całej rodziny: nowe mieszkania, wieksze pieniądze, prestiż ….

Klaudia, Aleksander, Izydor 1920r.

Klaudia, Aleksander, Izydor 1920r.

Od urodzin syna Aleksandra, Klaudia prowadzi pamiętnik – stąd wiemy co się działo w tamtym czasie. Izydor robi oszałamiajaca karierę – staje się postacią znaną. Zostaje profesorem na Uniwersytecie Irkuckim. Publikuje prace naukowe w dziedzinie biochemii i filozofii, prowadzi samodzielne badania docierając aż nad Morze Japońskie. Władza radziecka jest łaskawa – potrzebuje sukcesów a w raportach dobrze prezentuje sie tzw. nowa inteligencja.

Izydor, Aleksander, Klaudia 1922 - ostatnie szczesliwe lata. Irkuck

Izydor, Aleksander, Klaudia 1922 – ostatnie szczesliwe lata. Irkuck

Świat Klaudii – „dziewczyny z sąsiedztwa” staje się dla niej coraz bardziej obcy. Śmietanka towarzyska Irkucka: profesorowie, komisarze, pisarze, rozwijają wizję nowego społeczeństaw i świata. Nikt już nie pyta: „a co z Polską ?”.  Na fotce – „post rewolucyjny” strój Izydora, także świadczy o zmianie jego usposobienia. Nie zapominajmy, że mówimy o autentycznym, uznanym  naukowcu publikującym naukowe artykuły także w prasie zagranicznej…

 

Izydor z synem Aleksandrem w 1928 roku (Leningrad)

Izydor z synem Aleksandrem w 1928 roku (Leningrad)

W 1923 roku, o Izydorze było na tyle głosno, że zaproponowano mu pracę w Leningradzie – w katedrze Iwana Pawłowa – znanego fizjologa badającego u zwierząt tzw. „odruch Pawłowa”.Na poczatek władza przydzieliła im pokój w kamienicy ze wspólną kuchnią i toaletą. Klaudia dostała posadę kierowniczki państwowej apteki. Jednak życie w wielkim mieście – w tamtym czasie –  niosło ze sobą o wiele więcej zagrożeń dla rodziny Oberhard niż ktokolwiek mógł sie spodziewac…

Izydorze Gustawie Oberhard można przeczytać  (tutaj),  (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj)

Kobiety z rodziny OBERHARD: Anna Karolina Oberhard Griczkow – „córeczka tatusia”.

„Przegladając stare dokumenty własnej rodziny, jest się w sytuacji odmiennej od obiektywnego historyka badajacego przeszłość. Każde zdarzenie ma swój własny KONTEKST i punkt odniesienia: EMPATIĘ. Czytając pamiętnik pisany przez Klaudię Oberhard, dostrzegamy, że suchy zbiór faktów jest tylko tłem: ważne jest nie tylko co pisze, ale JAK pisze.

Anna Karolina Oberhard Griszkow 1959

Anna Karolina Oberhard Griczkow 1959

Pamiętnik prowadzony był 10 lat, wiec bez problemu mozna dostrzec emocje , jakie towarzyszyły autorowi podczas  pisania. Z czasem radość młodej matki i żony zanika, dziennik zaczyna przypominać faktografię. Fakt narodzin córki kwituje jednym zdaniem ” 16 czerwca urodziała sie Anna Karolina”. Koniec kropka.  Pozornie dziwne. Ale z perspektywy kobiety przeniesionej z prowincji do wielkiego miasta, rozczarowanej, oddzielonej od przyjaciół i znajomych,  profesorskiej kariery męża, łaczenia wielogodzinnej pracy w państwowej aptece z wychowaniem dzieci i rozpadajacego sie małżeństwa – staje się zrozumiałe.

2013 - spotkanie w domu kombatanta

2013 – spotkanie w domu kombatanta

Mówimy o latach dwudziestych ZSRR, latach terroru, głodu i eleiminowania tzw. 'wrogów ludu’ – którym mógł być kazdy…..  Na pierwszy rzut oka banalny życiorys Anny Karoliny, którym pewnie nie zainteresował by sie żaden badacz, pod płaszczem codzienności (mąż, dzieci, wnuki ) przedstawia kobietę dla której pasją było wywalczenie sprawiedliwości i ochrona tego, co dla  ludzi jest najwazniejsze: własna przeszłość, obraz dzieciństwa i tradycja z której sie wyrosło. Własne dziedzictwo. Oprócz pamiętnika Klaudii Oberhard, zachowała sie wieloletnia korespondencja pomiędzy Anną Karoliną, a jej bratem Aleksandrem – dokumenty te stały sie podstawą niniejszego wpisu.”

Pamietnik Klaudii Oberhard - wyjazd z Irkucka

Pamietnik Klaudii Oberhard – wyjazd z Irkucka 1923. Przedtem spędzili wakacje u Stanisława Woszczerowicza w Czeremchowie – wuja  Aleksandra Oberhard.

Anna Karolina Oberhard Griszkow 1961

Anna Karolina Oberhard Griczkow 1961. Anna, Aleksander, Fiodor, Michał

30 października 1923 roku rodzina OBERHARD przeniosła się na stałe z Irkucka do Leningradu (Piotrogród, Petersburg) . Podróż trwała 10 dni.  16.06.1924 roku urodziła się Anna Karolina Oberhard. Młodsza od swojego brata Aleksandra była ostatnią nadzieją rozpadajacego się małzeństwa Oberhard na kontynuacje związku. W 1928 roku Izydor rozwiódł sie i poślubił Zoje Anisimową. Perspektywa z jakiej patrza dzieci na swoich rodziców jest zawsze subiektywna i w efekcie, Anna Karolina była „ukochaną córeczka tatusia”, podczas gdy Aleksander czuł do ojca żal i uczuciowo zwiazany był z Kaludią. Faktem jest, że to własnie Anna Karolina Oberhard przez całe swoje zycie robiła wszystko, aby doprowadzic do REHABILITACJI rozstrzelanego  w 1938 roku Izydora. W czasie oblęzenia (1941 – 1944 ) Leningradu, Anna była jedyną osobą z rodziny Oberhard, ktora przeżyła ewakuację. Jej matka i przyrodnia siostra Irena – zginęły (1942 r. ).Po wojnie w 1946 w Astrachaniu roku Anna Karolina wyszła za Michała Griczkowa.

Anna Oberhard Griszkow 1996r.

Anna Karolina Oberhard Griczkow 1996r.

Mieli 2 synów: Aleksandra i Fiodora. W 1979 roku przeszła na emeryturę. Doczekała sie wnuków. Po wojnie tylko raz spotkała się ze swoim bratem Aleksandrem w latach 60-ych XX wieku.

” Po smierci Stalina, rozpoczęło sie w Zwiazku Radzieckim rozliczanie przeszłości. Pisma i podania, które Anna Karolina Oberhard pisała w sprawie Izydora przestały wedrować do ministerialnego radzieckiego kosza.

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

W 1959 roku otrzymała pismo o rehabilitacji, zasłużonego obywatela i naukowca Izydora Oberhard. Otrzymała tez odszkodowania w „astronomicznej” kwocie 1900 rubli ( ok. 200 $ ) za zarekwirowane mieszkanie, oryginalne skrzypce Stradivarius ( XVIII wiek ), meble, biżuterie etc.”

Podziekowanie od gubernatora (MEMORIAL)

Podziekowanie od gubernatora (MEMORIAL)

Anna Karolina Oberhard (Griczkow) to aktywna działaczka stowarzyszenia MEMORIAL. W 2008 roku otrzymała podziękowanie od gubernatora.

Izydorze Gustawie Oberhard można przeczytać  (tutaj),  (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj)

KOBIETY z rodziny OBERHARD: Klaudia Oberhard z d. Kałusowska – rodzina i patriotyzm.

Pamiętnik Klaudii Oberhard - archiwa rodzinne ( 1919 r. )

Pamiętnik Klaudii Oberhard – archiwa rodzinne ( 1919 r. )

Począwszy od XVIII wieku władze carskie masowo zsyłaly Polaków ( zabór rosyjski ) na
Syberię, a więc min. w rejony dzisiejszego obwodu Irkuckiego, rzeki Amur i jeziora Bajkał.
Każde nieudane powstanie ( Listopadowe, czy Styczniowe ), powodowało masowy napływ w te rejony polskich obywateli. W efekcie, pod koniec XIX wieku Irkuck i sasiadujące z nim tereny stały się prawdziwa Małą Polską, gdzie wszyscy mówili w ojczystym języku, pielęgnowali polską tradycję, kulturę i religię. Rodziły się umierały kolejne pokolenia Polaków, które nigdy nie zobaczyły kraju swoich ojców, ale marzyły o Polsce i wierzyły, że tam właśnie jest ich Ojczyzna.

Klaudia Oberhard ( Kałusowska )

Klaudia Oberhard ( Kałusowska )

Klaudia OBERHARD urodziła sie 29 kwietnia 1892 roku. Ojciec: Cezary Kałusowski, zesłany za udział w powstaniu styczniowym, matka: Anna Kałusowska (Judin). Typowo polski dom, gdzie wszyscy mówili po polsku, czytali polskie książki i żyli zgodnie z polska tradycją. Możemy sie domyślać jak wyglądalo dzieciństwo i młodość Klaudii. Z dokumentów znajdujących się w rodzinnym archiwum wynika, że bezbłednie mówiła po polsku, znała ojczystą literaturę i sztukę i była doskonale wykształcona ( była z zawodu farmaceutką ).

Od śmierci ojca,  Cezarego Kałusowskiego w 1909 roku,   prowadziła wraz z siostrą rodzinną
aptekę w Irkucku. W 1917 roku wychodzi za mąż za Izydora Oberhard zesłanego legionisty z I Brygady Piłsudskiego. W 1919 na świat przychodzi ich syn Aleksander, a w 1924 córka Anna.

Izydor i Klaudia Oberhard

Izydor Klaudia i syn Aleksander Oberhard – Irkuck 1922

W roku 1923 Klaudia z rodziną wyjeżdża do Piotrogrodu ( Leningrad, Petersburg ) – co
związane jest z karierą męża. Wydaje się, że rok 1923 to punkt zwrotny w życiu Klaudii.
Swojski Irkuck, rodzina, przyjaciele – wszystko nagle stało się przeszłością dla dziewczyny z prowincji. Obce, nieprzyjazne, bezduszne miasto, w którym się znalazła, okazało się zabójcze dla jej związku z Izydorem. To zdecydowanie nie były jej klimaty… Musiła bardzo przeżyć rozwód z mężem w 1928 r. i jego ponowne małżeństwo z dwudziestolatką. Zgodnie z ówczesnymi normami dzieci zostały z matką. Klaudia pracowala w państwowej aptece, wszyscy

Klaudia Oberhard z dziecmi: Aleksandrem i Anna ( 1936 r. )

Klaudia Oberhard z dziecmi: Aleksandrem i Anna ( 1936 r. )

troje mieszkali w jednym pokoju, podobnie jak inne rodziny w podzielonym przez władze radzieckie mieszkaniu.

Irena Oberhard  1933 - 1942

Irena Oberhard 1933 – 1942

W czasie czystek stalinowskich w 1937 roku Izydor wraz z nową żoną Zoja zostaje aresztowany ( Izydor zostaje rozstrzelany przez NKWD w 1938) a ich mała córeczka Irena umieszczona w domu dziecka ” dla wrogów ludu „. Klaudia, mimo że ma na utrzymaniu dwójkę własnych dzieci, zabiera Irenkę do domu i opiekuje się nią. W czasie oblężenia Leningradu ( Piotrogród, Petersburg) przez wojska hitlerowskie razem z innymi mieszkańcam głoduje i walczy z Niemcami. Podczas ewakuacji,  możliwej tylko zimą poprzez zamarźnięte jezioro Ładoga, ginie od bomby lotniczej 10 kwietnia 1942 roku razem z 9-o letnią Irenką Oberhard. Nigdy nie zobaczyła Polski.

” Klaudia Oberhard prowadziła przez wiele lat pamiętnik. Częśc kartek uległa zniszczeniu. Ocalałe z zawieruchy wojennej zapiski, przechowywane przez jej dzieci Aleksandra i Anne ponownie przywołują do życia obraz kobiety delikatnej i wrażliwej,  po prostu dobrej, która  żyła w złym czasie i miejscu… „

Lata 1805 – 1950. „… where we came from … „

Aleksander Oberhard family Tree and Genealogy 1805-1950

Aleksander Oberhard family Tree and Genealogy 1805-1950

Cezary Kałusowski – powstaniec 1863, zesłaniec (Irkuck), farmaceuta

Cezary Kałusowski   (1836 – 1909)

Losy Cezarego Kałusowskiego opisane są także:  (tutaj)(tutaj)(tutaj)(tutaj), (tutaj), (tutaj)

Cezary Kałusowski

Cezary Kałusowski (1836 – 1909)

Cezary Kałusowski – syn Ignacego (i Elżbiety Rokickiej), szlachcic z pow. Oszmiańskiego gub. Wileńskiej.  Uczestnik Powstania Styczniowego. Farmaceuta – absolwent Uniwersytetu w Petersburgu.  Działacz Organizacji Narodowej w Grodzieńsku, skazany na 8 lat ciężkich robót – zesłany do Aleksandrowska.  Zwolniony na mocy amnestii, ponownie skazany na karę więzienia za udział w powstaniu bajkalskim.

W 1870 roku zamieszkał w Irkucku, właściciel i założyciel szeregu firm min. Fabryki wód mineralnych. Poszukiwacz złota. Większość zycia poświęcił farmacji – od 1895 roku właściciel Miejskiej Apteki w Irkucku. Do 1909 roku był aptekarzem. Po rewolucji apteka została znacjonalizowana przez władze sowieckie.  Mąż Anny Judin.

Z jego córką Klaudią (zginęła w czasie oblężenia Leningradu 10.04.1942) w 1917 roku , ożenił się Izydor Oberhard – opisywany w innym miejscu legionista piłsudczyk także z zawodu farmaceuta.

W mrocznych czasach przełomu XIX i XX wieku los połączył dwóch niezwykłych ludzi . Obydwaj walczyli o ideały wolności – obydwaj zostali  zesłani  i obydwaj przetrwali dając początek nowej linii naszej genealogii.

…. W rodzinnych archiwach zachowała się opowieść o wiernym służącym i towarzyszu walk powstańczych, który po zesłaniu Cezarego Kałusowskiego zobowiązał sie odnaleźć swego pana i  dostarczyć  mu pieniądze.  Pięć lat trwała podróz i poszukiwania, które zakończyły się sukcesem. Niestety nie zachowało się nazwisko tego dzielnego człowieka…..

Opowiadamy o tym, gdyż ta historia doskonale charakteryzuje  czasy, gdy  ideały kształtowały charaktery i losy żyjących wtedy ludzi.

Bibliografia: „Powstańcy styczniowi i syberyjscy” – Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m.st. Warszawy str. 300 tom II wyd. 2005.

Cezary Kalusowski i Anna Kalusowska ( z d. Judin ) - archiwum rodzinne 1909 r.

Cezary Kalusowski i Anna Kalusowska ( z d. Judin ) – archiwum rodzinne 1909 r.

 

Drzewo Genealogiczne

Oberhard family at myheritage.com (wersja 1 )

Przodkowie osoby Aleksander Oberhard, III

Przodkowie osoby Aleksander Oberhard, III

Wersja 2