Niniejszy wpis jest podsumowaniem wcześniejszych artykułów, a wyróżnione odnośniki pozwalają zapoznać się z szerszym opisem.
” Każdy z nas rodząc się, otrzymuje od losu zestaw pewnych predyspozycji, które z czasem określają jego charakter, a tym samym wpływają na podejmowane decyzje i kształtują los. Filozofie wschodu nazywają to karmą, zachodnie osobowością. Owe otrzymane od losu właściwości dla jednych ludzi są darem, dla innych przekleństwem. W zależności od czasu, miejsca naszego istnienia, a także zdarzeń, które nas spotykają, dokonujemy wyborów zgodnie z narzuconym nam przez los charakterem. Dlatego los każdego człowieka jest inny…”
Trudno scharakteryzować postać Izydora Gustawa Oberhard za pomocą klasycznych etykiet nadawanych postaciom przy okazji rocznic i jubileuszy.
Z jednej strony, bowiem, Izydor Gustaw Oberhard podążał ślepo za przeznaczeniem, z pełnym , przekonaniem o słuszności swoich decyzji, z drugiej, dzięki swoim zdolnościom osiągał sukces we wszystkim czego by się nie dotknął (niczym król Midas, który zamieniał wszystko w złoto..).Paradoksalnie, im bardziej Go los krzywdził, tym szybciej wstawał z kolan i tym wyżej sięgał, aby ponownie zaczynać wszystko od początku.
Oto przykłady wzlotów i upadków opisane w innej części www.oberhard.com ( a poniżej zaznaczone odnośnikami):
-
Dzieciństwo i młodość, studia medyczne i doktorat z filozofii, artykuły w międzynarodowej prasie … zamiast wieść spokojne życie, i pozostać na Uniwersytecie Lwowskim, rzuca wszystko i zaciąga się do I Brygady Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego (kliknij), gdzie dokonuje bohaterskiego czynu podczas bitwy pod Marcinkowicami i dostaje się do rosyjskiej niewoli.
- Lata 1914 – 1917 – z pospolitego jeńca staje się jedną z bardziej znanych postaci w mieście zesłania: Irkucku (klik)
- Lata 1917 – 1920 – Dołącza do czołówki zesłanych
do Irkucka członków PPS i organizuje z Tadeuszem Długoszowskim i Zbigniewem Stelmachowiczem grupę SPARTAK (klik) – naiwnie wierząc, że radzieccy przywódcy rewolucyjni mają na uwadze dobro Polski..
- Lata 1920 – 1938 – szybka kariera naukowa w dziedzinie medycyny tybetańskiej, farmakologi i biochemii (klik), tytuł profesora, szereg patentów, oraz setki podręczników, artykułów i prac naukowych – niektóre aktualne do dzisiaj. Równolegle międzynarodowa sława i członkostwo w zagranicznych towarzystwach naukowych i uniwersytetach. Tragiczna śmierć z rozkazu Stalina u szczytu kariery.
Ten kilkakrotnie powtarzany scenariusz jego życia, zakończył się w 15 marca 1938 roku, w masowym grobie Komunarka (klik)
127 lat temu we Lwowie ……. do 1914 roku
Kontekst czasu i miejsca.
XIX-o wieczny Lwów, w którym przyszedł na świat Izydor Gustaw Oberhard, był już silnym ośrodkiem naukowym, przede wszystkim przez fakt istnienia Uniwersytetu Lwowskiego, który był największą uczelnią w Galicji i drugą w Austrii. Na przełomie wieków (XIX/XX) większość wykładowców stanowili polscy uczeni, a większość zajęć była prowadzona w języku polskim. Z drugiej strony, sam Lwów był swoistym kotłem narodowościowym, w którym większość stanowili słabo wykształceni mieszkańcy.
Ojciec Izydora (Aleksander) – magister farmacji po Uniwersytecie Wiedeńskim – był w tym czasie kierownikiem apteki “Pod srebrnym orłem” należącej do przedsiębiorcy Ruckera. Był jednym z animatorów i członków Galicyjskiego Towarzystwa Aptekarskiego – największej organizacji farmaceutycznej w tamtych czasach. Należał więc do wykształconej ale nielicznej części lwowskiego społeczeństwa. Matka (Karolina) pracowała jako nauczycielka, aktywnie uczestnicząc w rozmaitych w miejskich projektach edukacyjnych, była ostatnią dyrektorką szkoły szkoły żeńskiej im. T. Czackiego we Lwowie.
Nakreślony kontekst czasu i miejsca jest bardzo istotny. Rodzice Izydora, stanowili bowiem dość nietypowy w tamtych latach przykład ludzi określanych dzisiaj “Self-made man”. Ludzi, którzy ambitnie dążyli do celu poprzez własna ciężką pracę, bez wykorzystania koneksji rodzinnych, czy nabytych przywilejów.
22 listopada 1888 roku, w domu przy ulicy Skarbkowskiej 7 ( tam na parterze mieściła się apteka “Pod srebrnym orłem” ) w mieszkaniu, które wynajmowała rodzina Oberhard, przyszedł na świat Izydor Gustaw Oberhard.
Mały geniusz.
Rodzice Izydora zawdzięczali swoje sukcesy zawodowe wykształceniu i ciężkiej pracy, więc było oczywiste, że taka własnie idee będą chcieli zaszczepić swojemu synowi. Izydor okazał się dzieckiem wyjątkowo zdolnym i ciekawym świata. Uczył się chętnie, a zdolności muzyczne pozwoliły szybko opanować mu grę na skrzypcach i fortepianie. W wieku 10 lat bez problemu mówił i pisał w 4 językach. W zestawieniach szkolnych (publikowanych po każdym roku nauki) zajmował 1 miejsce. Owe sukcesy zawdzięczał przede wszystkim swoim ponadprzeciętnym zdolnościom. Przyswajał wiedzę i zyskiwał nowe umiejętności bez specjalnego wysiłku, dzięki czemu nie musiał jak jego mniej zdolni koledzy poświęcać szkole dużo czasu. Dla rodziców zaczęło stanowić to pewien problem, bowiem wszechstronność zainteresowań Izydora nie pozwalała nakreślić planu jego przyszłości.
Uniwersytet Lwowski.
W 1906 roku, po otrzymaniu matury ze stopniem celującym, Izydor postanowił zostać inżynierem budownictwa i rozpoczął naukę na Politechnice Lwowskiej – rezygnując z wygodnej przyszłości aptekarza w jednej z aptek swojego ojca Aleksandra, wychodząc prawdopodobnie z założenia, ze farmacja jest nudna i nieciekawa. Pieniądze w rodzinie Oberhard nie stanowiły w 1906 roku problemu . Apteki, pensja Karoliny, oraz przychody z wynajmowanych nieruchomości pozwalały na w miarę beztroskie zycie.
Do czasu.
Postępująca choroba Aleksandra (cukrzyca, w tamtych latach nieuleczalna), wymógła od Izydora zajęcia się rodzinnym biznesem, a to wymagało bycia farmaceutą. Tak więc, w 1907 roku Izydor porzucił Politechnikę i rozpoczął naukę na wydziale medycznym uniwersytetu lwowskiego. Po śmierci ojca Aleksandra w 1909 roku (klik), Izydor kontynuował studia i prowadził aptekę – od 1912 roku już jako magister farmacji. Następnie rozpoczął studia doktoranckie w dziedzinie filozofii; tytuł doktora obronił w 1914 roku. Został jednym z najmłodszych członków Polskiego Towarzystwa Filozoficznego – ogólnopolskiego stowarzyszenia – będącego wówczas de facto zapleczem intelektualnym dla partii i organizacji politycznych walczących o przywrócenie Polsce niepodległości.