Cezary Kałusowski – Восточная Заря No 12, 16.01.1910 – Epitafium

Cezary Kałusowski ok 1909 roku.

Cezary Kałusowski ok 1909 roku.

27 grudnia 1909 roku, w swoim domu, w wieku 73 lat zmarł Cezary Kałusowski (Цезарий Игнатьевич Калусовский) – aptekarz, powstaniec 1863 roku, mieszkaniec Irkucka. Pochowany został na nieistniejącym dzisiaj cmentarzu Jerozolimskim w Irkucku. Historię jego życia można znaleźć  ( tutaj), ( tutaj), (tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), (tutaj) .

 

 

Cezary Kałusowski był osobą znaną i poważaną, czego dowodem było zdarzenie, opisane w miejscowej gazecie „Восточная Заря” ( „Wschodni Świt” = „Eastern Dawn”) w 3 tygodnie po śmierci znanego aptekarza (klik).

Zesłańcy 1863. Zdjęcie z roku 1900 Irkuck

Zesłańcy 1863. Zdjęcie z roku 1900 Irkuck

Było to spotkanie z udziałem lekarzy Syberii Wschodniej, a odbyło się 14 stycznia 1910 roku. Doktor Bergman, otwierając zebranie, przypomniał szczegółowy życiorys Cezarego Kałusowskiego, a przede wszystkim okres zesłania, zarówno w kontekście jego walki z caratem jak i kariery aptekarza, od bazarowego stoiska z lekami, do Apteki Miejskiej.. Po wygłoszonym przez dr. Bergmana przemówieniu, zebrani na sali lekarze wstali i uczcili minutą ciszy pamięć zmarłego farmaceuty.

Data śmierci Cezarego Kałusowskiego pokrywa sie także z końcem pewnej epoki w historii Rosji i polskich zesłańców 1863 roku.

Spotkanie 1910 poświęcone C. Kałusowskiemu

Spotkanie 1910 poświęcone C. Kałusowskiemu

Od końca XIX wieku świat szykuje się do I Wojny Światowej, a powstała Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji (SDPRR)(1898) rośnie w siłę i gdy w 1902 roku Lenin dokonuje rozłamu SDPRR nic nie jest w stanie zatrzymać nadchodzącej rewolucji bolszewików.
Uporządkowany mieszczański świat w którym żył Cezary Kałusowski z rodziną, odchodzi w niebyt. Towarzysze walki powstańczej to dzisiaj schorowani starcy, a ideały młodości: zapomniane i nieaktualne. I to co najgorsze: nadchodzące czasy okażą się najokrutniejsze nie tylko dla świata, ale  także ( a może przede wszystkim) dla poszczególnych członków rodziny Oberhard. Syn Cezarego – Aleksander Kałusowski, podobnie jak jego zięć Izydor Oberhard,  wnuk Aleksander Oberhard, oraz kilkuletnia wnuczka Irenka Oberhard staną się  ofiarami represji…”

Aleksander Kałusowski - represje

Aleksander Kałusowski – represje

Ponad 100 lat później, na Uniwersytecie Irkuckim (29.XI.2013 ) odbyło się podobne spotkanie (klik). Historia zatoczyła koło i nie ma już cara, bolszewików i zesłańców. Z tamtych mrocznych czasów pozostała pamięć o porządnych ludziach i dobrych uczynkach.

Podobnie jak w 1910 tak i w 2013 roku, Cezary Kałusowski trafił do panteonu lekarzy Syberii Wschodniej.

 

Przedstawiamy całe wydanie pisma Восточная Заря No 12, 16.01.1910. w formie PDF (klik).  Na stronie 2 jest omawiany artykuł opisujący spotkanie lekarzy Wschodniej Syberii (source).

Genealogia Oberhard Kałusowski

Genealogia Oberhard Kałusowski

Ale już sama gazeta jest niezwykle ciekawym dokumentem, pozwalającym zapoznać się z tamtą epoka i tamtym miejscem. Tekst jest w języku rosyjskim.

Ślub córki Cezarego Kałusowskiego – Klaudii,  z Izydorem Gustawem Oberhard (Исидор Александрович Обергард ) i narodziny ich syna Aleksandra II Oberhard 1 stycznia 1919 roku połączyły na wieki obie rodziny…

Cezary Kałusowski – zesłaniec – droga na Sybir 1864.

Pozegnanie z Europa. Aleksander Sochaczewski

Pozegnanie z Europa. Aleksander Sochaczewski ( slup graniczny pomiedzy Europa i Azja )

Za działalność w Organizacji Narodowej i udział w Powstaniu Styczniowym, Cezary Kałusowski, szlachcic zamieszkały na Litwie ( urodzony w powiecie oszmiańskim koło Wilna w 1836 roku, mieszkający i  działający w obwodzie grodzieńskim ) został skazany wyrokiem sądu na kare 8 lat cieżkich robót w Aleksandrowsku na Syberii. Był jednym z 60.000 polskich zesłańców po 1863 roku.. W 1868 roku został ułaskawiony i ponownie aresztowany – za udział w tzw. powstaniu zabajkalskim, oraz zesłany do miejscowości Ołonk ( na północ od Irkucka ). Współwięźniowei w Ołonku wspominają medyczne umiejętności Cezarego Kałusowskiego, który leczył swoich towarzyszy niedoli i okoliczną ludność. I to prawdopodobnie przyczyniło się do złagodzenia wyroku i zgode na przeniesienie do Irkucka.

Cezary Kałusowski zesłanie 1863

Cezary Kałusowski zesłanie 1863

W 1870 zamieszkał w Irkucku. Mając dożywotni zakaz powrotu do Polski wiódł początkowo burzliwe zycie jako poszukiwacz złota, a gdy się dorobił, załozył Fabrykę Wód Mineralnych i otrzymał pozwolenie na pracę w zawodzie farmaceuty. W latach osiemdziesiątych XIX wieku poznał Annę Judin, ożenił się i załozył rodzinę.Był znaną osobą w Irkucku, prowadził działalnośc charytatywną, doskonałym aptekarzem – włascicielem Miejskiej Apteki od 1895 roku. Mial 3 dzieci: syna i dwie córki. Jedna z nich Klaudia rozpoczyna irkucki wątek rodzinnej histori OBERHARD. Zmarł w 1909 roku jako szanowany obywatel, patriota. Nigdy nie dane było mu zobaczyć ponownie Polski.

Cezary Kałusowski 1864

Cezary Kałusowski 1864

„Całkiem przypadkiem, w starym czasopiśmie Przegląd Powszechny z 1894 roku pojawiło się nazwiski Cezarego Kałusowskiego w zamieszczonych tam wspomnieniach innego zesłańca: Jerzego Kraskowskiego. Jest to fragment pamiętnika z maja 1864 roku, dotyczącego drogi zesłańców do Omska. Gnani przez rosyjskich zołnierzy Polacy, pokonywali wielotysięczne trasy w trudnych do opisania warunkach chłodu, głodu i wycieńczenia. Tysiace z nich umierało w drodze na Sybir.

W grupie prawdopodobnie był także Józef Baerkman ( malarz )- także skazany na ciężkie roboty – podobnie jak Cezary Kałusowski był gnany do Aleksandrowska. Wiele lat później namalował obraz ” Amatorski teatr zesłanców polskich na syberii” w formie alegorii, gdzie przedstawił najbardziej znanych zesłańców min C. Kalusowskiego.

Cezary Kalusowski w 1864 roku

Cezary Kalusowski ok. 1864 roku

System transportu opierał sie na stanicach, gdzie więźniowie nocowali i gdzie łączono transporty zmierzające w tym samym kierunku. Jerzy Kraskowski opisuje własnie taką sytuację, gdzie płączono dwie grupy zesłańców : jego i drugą złozoną z osób o nazwiskach: Jan Lickindorf, Witold Strzemiński, Antoni Jasiewicz, Wincenty Rakoczy, Augustyn Suryn, Wincenty Szuwalski, Cezary Kałusowski, Alfred Zawadzki, Jan Wilbik, Floryan d’Artuzi.

Cezary Kalusowski i Anna Kalusowska ( z d. Judin )

Cezary Kalusowski i Anna Kalusowska ( z d. Judin ) ok 1908 roku Irkuck

Cezary Kałusowski, który miał skierowanie do Aleksandrowska, prawdopodobnie po dotarciu do Omska dołączył do innej grupy którą tam zmierzała.”

Ta krótka notatka opisana w pamiętniku Jerzego Kraskowskiego w zupełności pokrywa się z dokumentami w archiwum rodzinnym i przekazem miedzypokoleniowym o niezwykłym człowieku jakim był Cezary Kalusowski – jeden z protoplastów rodziny Oberhard.

Aleksander OBERHARD II – dzieciństwo i młodość ( do 1942 roku )

Aleksander OBERHARD II – syn Klaudii i Izydora – polskich zesłańców – urodził się w Irkucku 1 stycznia 1919 roku.
Trwająca od 2 lat wojna domowa w Rosji odbijała się dość nikłym echem w samym Irkucku. Miasto którego większość stanowili zesłancy i ich rodziny rozwijało się prężnie. Paradoksalnie status zesłańca jako buntownika przeciwko Rosji (carskiej) zmienił się. Dla nowej władzy byli to już nie buntownicy, a ludzie którzy walczyli z carskim wyzyskiem.
Dodajmy ludzie jak na tamte czasy wykształceni w przeciwieństwie do nowej robotniczej, rewolucyjnej władzy.

Irkuck 1923 - rodzina OBERHARD

Irkuck 1923 – rodzina OBERHARD

Pierworodny syn Klaudii i Izydora miał szczęśliwe dzieciństwo – tak przynajmniej opisuje je Klaudia w swoim
pamiętniku. Jako osoba na utrzymaniu męża, Klaudia mogła poświęcić wiele czasu na wychowanie i edukację syna. Zabierała go na publiczne koncerty (gdzie grywał na skrzypcach Izydor), do teatru i kina. Sama uczyła go języka polskiego, polskiej historii, czytała polskie książki. Wakacje maly Aleksander spędzał u krewnych poza Irkuckiem, w bajkowej scenerii dzikiej przyrody, niezniszczonej jeszcze przez cywilizację.
W 1923 roku rodzina OBERHARD przeniosła się do Leningradu. Małego chłopca zachwyciło nowe miejsce. Ulice pełne samochodów, elektryczne tramwaje, ruch i wreszcie rozmach z jakim żyli mieszkańcy metropolii szybko wyparło wspomnienia o urokliwym Irkucku.

Leningrad 1938 - rodzina OBERHARD

Leningrad 1928 – rodzina OBERHARD (Klaudia, Anna, Aleksander II, Izydor, ?)

Nie tylko Aleksandrowi nowy świat zawrócił w głowie. W 1928 roku Izydor rozwiódł się z Klaudią i wiekszość czasu przebywał w Moskiwie. W 1938 roku został zamordowany przez NKWD podczas prowadzenia na przesłuchanie za zdrade narodu radzieckiego.

W 1937 roku Aleksander zdał maturę i został studentem I roku Akademii Medycznej w Moskwie. Po śmierci ojca (1938) , został uznany za „syna wroga ludu” i wyrzucony z uczelni. Dostał też przydział pracy – „kopalnia złota wKazachstanie: kierowca”.

Aleksander II Oberhard 1935r Leningrad

Aleksander II Oberhard 1935r Leningrad

Trafił do bazy transportowej i jego pierwszym zadaniem było złożyć samochod do transportu złota. Auta przychodziły w formie paczek: silnik, śruby, tylny most, koła i inne metalowe elementy. Takie rzeczy jak kabina, skrzynia wykonywali kierowcy we własnym zakresie z drzewa. Silnik był na tzw. „gaz drzewny”, czyli wodór, metan itd. otrzymywany z zagazowanego drzewa, którego wkoło było pod dostatkiem. Do 1941 roku Aleksander woził złoto w wielkich konwojach złożonych z setek ciężarówek. Podróz w jedną stronę trwala około 3 dni – bez postojów. Baza transportowa mieściła się na totalnym zadupiu, aprowizacja była znikoma, jedynie co dostarczano regularnie, to beczki z wodą kolońską, którą pito przy byle okazji, zakąszając czym popadnie. Chociaż nie był to typowy obóz pracy ogrodzony drutami i tak nie było gdzie uciekać. Wkoło setki kilometrów zabójczej tajgi. W samej bazie transportowej, oprócz pracy ponad siły, choroby: malaria i szkorbut, których doświadczył także Aleksander II.

 

Aleksander II Oberhard 1938r Moskwa

Aleksander II Oberhard 1938r Moskwa

22 czerwca 1941 roku Niemcy napadły na ZSRR. Aleksander, jak wielu innych, zgłosił sie do punktu mobilizacyjnego, ale uznano że jako syn wroga ludu nie jest godny zginąć za Stalina.

„W 1941 roku wrócił do Leningradu, do Klaudii, która opiekowała się zabraną z domu dziecka córką Izydora: Irenką. W czasi blokady Leningradu, woził zapasy żywności poprzez zamarźnięte jezioro Ładoga. Jako cywilny ochotnik – nawet wtedy w tak dramatycznej sytuacji – Armia Czerwona dalej traktowała go jako wroga ludu. 10 kwietnia 1942 roku czekał po drugiej stronie jeziora na mająca przybyć w transporcie ewakuacyjnym swoją matkę Klaudię i przyrodnią siostrę. Nie spotkali się już. Niemiecka bomba trafiła w ciężarówke wiozącą cywilów – mimo oznaczenia czerwonego krzyża.”