Rodzina OBERHARD: 250 lat, 8 pokoleń – początki.

Księgi metrykalne:  urodzin, zaślubin i zgonów.

Prawie 250 lat ( 8 pokoleń), udokumentowanej historii rodziny Oberhard, to tylko mały fragment całości.  To, że nigdy, nie dotrzemy do pierwotnego źródła, jest tak oczywiste, jak cały rozwój naszej cywilizacji.  Przez wieki spisywano dzieje tylko tych największych, a  i to dotrwały do naszych czasów jedynie fragmenty źródeł, legendy i powtarzane przez pokolenia opowieści… Gdy jedni pracowicie zapisywali strony kronik , inni palili ich dzieła, licząc, że sami w ten sposób przejdą do historii. Odwieczna walka dobra ze złem toczyła się także na terenie klasztorów i bibliotek, bo słowo pisane okazywało się groźniejsze od miecza…

Księgi metrykalne ( OBERHARD )

Księgi metrykalne ( OBERHARD )

Pierwszy  rozbiór Polski ( i kolejne) dokonany przez sąsiadujące mocarstwa: Prusy, Austrię i Rosję, miał, paradoksalnie, jeden  pozytyw. Dzielące Rzeczypospolita między siebie, mocarstwa, miały silny aparat administracyjny, wręcz biurokratyczny.  Było to niezbędne, aby sprawować władzę na olbrzymich terenach. Rzesze urzędników  spisywały, podliczały, rejestrowały….  Narodziny, zgony, małżeństwa, adresy, (nie mówiąc o podatkach) musiały być w miarę precyzyjnie zapisane, aby mocarstwo mogło funkcjonować, prowadzić wojny i bogacić się. Nowy system administracji siłą rzeczy  objął także  zaanektowane polskie tereny.

David Oberhard - archiwum

David Oberhard – archiwum

Nieprzypadkowo, wiec, księgi narodzin, małżeństw, czy zgonów ludności są w miarę kompletne dopiero od końca XVIII wieku. Wcześniejszych dokumentów generalnie brak, a nawet jeżeli istnieją, to są praktycznie niedostępne, ukryte w świątyniach małych miasteczek, nieskatalogowane i fragmentaryczne.

DAVID OBERHARD– udokumentowane początki (1783 rok)

Sara i Getzel Oberhard - wypis

Sara i Getzel Oberhard – wypis

Pierwszy archiwalny zapis mówi, że prawdopodobnie, ok.  1783 roku, przyszedł na świat nasz protoplasta: David Oberhard. Nie widomo kim był, co robił, z kim się ożenił. Miał 3 lub 4 synów .

GETZEL OBERHARD– udokumentowane początki. (1805 rok)

Getzel Oberhard - akt zgonu

Getzel Oberhard – akt zgonu

Jednym z synów Davida był Getzel Oberhard, urodzony ok. 1805 (1807 ?) roku. W 1832 roku ożenił się z 17-o letnią Sarą Lazer ( matka z domu Breindl ).  Brak danych o jego statusie majątkowym i społecznym, rekompensuje informacja o jego witalności:  spłodził 6 synów . Chociaż 6 synów łatwiej jest wychować niż 6 córek (które jeszcze trzeba wydać za mąż), to należy sądzić, że lekko nie miał. Na szczęście czas rewolucji przemysłowej sprzyjał przedsiębiorczym ludziom, a 6 młodych  mężczyzn, to był, jakby dzisiaj powiedziano kapitał organizacyjny…

 

Sara Oberhard - akt zgonu

Sara Oberhard – akt zgonu

Oczywiście, trudno powiedzieć – czym zajmował się Getzel Oberhard  w pierwszej połowie XIX wieku.  Równie dobrze mógł być rzemieślnikiem, właścicielem sklepu lub warsztatu, objazdowym sprzedawcą jak  i nauczycielem muzyki ( w końcu niezwykły talent muzyczny jego syna Izaka,  wnuka Aleksandra I i prawnuka Izydora ) musiał mieć gdzieś swoje źródło).

Brak wpisów w tzw. schematyzmach – czyli wydawnictwach rocznych ukazujących struktury organizacyjne administracji i wykazy urzędników wskazuje, że nasz przodek nie działał zawodowo w sektorze publicznym. I chociaż nie wiemy kim był, to na pewno nie był urzędnikiem, radnym, policjantem, wojskowym, nauczycielem czy kimkolwiek opłacanym przez administrację “Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim”

Różne były losy każdego z 6 synów Getzla Oberhard, ale nas najbardziej interesuje historia Izaka ( piatego, licząc w kolejności chronologicznej).

 

IZAK OBERHARD– udokumentowane początki. (1837 rok)

Urodzony w 1837 roku, jako nastolatek wyjechał do Lwowa, gdzie prawdopodobnie przebywał pod opieką krewnych, którzy finansowali jego naukę.  Tam poznał swoją przyszła żonę Reisel (Rachele) z domu Wollisch i w 1856 roku pobrali się. Młoda żona wniosła do związku oprócz urody, także pokaźny majątek, co nie było bez znaczenia dla późniejszych losów rodziny Oberhard. Co ważne, nie było to małżeństwo z rozsądku. Byli ze sobą aż do śmierci Izaka w 1890 roku.

Dziwi trochę  brak danych w spisach adresowych, biznesowych i administracyjnych o osobie Izaka Oberhard. Połowa XIX wieku, w jakiej przyszło mu żyć była już w miarę dobrze udokumentowana, fragmentaryczne wypisy z metryk,  np. dotyczącej ślubu jego syna Izydora z Karoliną Finkelstein (von), wskazują jako miejsce  miejsce pobytu Lwów. Prawdopodobnie pracował u teścia (Wollisch) i nie firmował własnym nazwiskiem żadnych przedsięwzięć.

Info o Izaku i Rejzel Oberhard

Info o Izaku i Rejzel Oberhard ( 1886)

Izak dość wcześnie pojął reguły gry, obowiązujące w społeczeństwie. Kapitał był ważny, ale awans społeczny gwarantowało wykształcenie. Gdy w 1857 roku urodził im się syn Aleksander I, rodzice postanowili zapewnić mu dobry start. Godziny dodatkowej nauki serwowanej za pieniądze rodziców nie były pewnie dla ich syna  najprzyjemniejszym wspomnieniem z dzieciństwa. Wszystko zmieniło się, gdy w wieku 20 lat, rozpoczął studia farmaceutyczne na uniwersytecie w Wiedniu, gdzie był nie tylko zdolnym studentem, ale i dobrze wychowanym młodzieńcem, zabawiającym młode panny grą na skrzypcach na typowych spotkaniach młodzieży, organizowanych przez rodziców szukających mężów dla swoich córek. Krótko mówiąc, Aleksander I trafił na wiedeńskie salony…

 

Karolina i Aleksander Oberhard 1886 rok (Lwów)

Karolina i Aleksander Oberhard 1886 rok (Lwów)

Tutaj, w Wiedniu poznał swoją przyszła żonę: Karolinę Finkelstein o czym pisaliśmy wcześniej.   [ KLIK ]..

Po powrocie z Wiednia Aleksander I Oberhard , był jednym z nielicznych magistrów farmacji we Lwowie.  Czekały na niego posady w najlepszych aptekach …. i Karolina której ojciec, kupiec (Gustaw Finkelstein) przeniósł swój interes z Wiednia prawdopodobnie za namową córek. Bo mając 3 córki na wydaniu, każdy ojciec jest zdolny do największych poświęceń … 😉

Dalsze losy rodziny OBERHARD zostały już poprzednio dokładnie opisane, więc nie będziemy się powtarzać.

Małżeństwo Aleksandra I, losy ich dzieci: Izydora i Ireny, oraz dalszych pokoleń aż do lat 50-tych XX wieku, mają dość bogatą dokumentację, także rodzinną. Wiele tzw. źródłowych materiałów zamieściliśmy w tym blogu.

Ciekawość …

„..nie uderzysz psa nie dlatego, że nie chcesz, ale dlatego, że twój charakter ci na to nie pozwala… „

Rodzina Oberhard

Rodzina Oberhard

Ten tekst i opisane rodzinne historie tak naprawdę, powstały z ciekawości. Wcześniej, czy później każdy (no, prawie każdy) dochodzi do wniosku, że jego własne życie nie jest wyłącznie jego zasługą. Charakter każdego pokolenia, każdego nowo narodzonego dziecka, poprzez wychowanie, oraz dziedziczenie cech determinuje  przyszłość i wpływa  na podejmowane decyzje . Z perspektywy czasu, widać wyraźnie jak w powtarzającym się cyklu: narodzin, życia i zgonów wcześniejszych pokoleń kształtują się losy następnych. Warto o tym pamiętać.

Stanisław TARŁOWSKI – Obywatel miasta Kazimierz Dolny nad Wisłą (1873 – 1938)

Stanisław i Józefa Tarłowscy ok. 1920r

Stanisław i Józefa Tarłowscy ok. 1920r

Nazwisko Tarłowskich przewija się w KAZIMIERSKICH parafialnych księgach od co najmniej 200 lat.

Bez wątpienia Stanisław Tarłowski był w tamtych czasach postacią wyjątkową. A czasy były podłe i niebezpieczne. Najpierw zabory, później I Wojna Światowa, światowy kryzys gospodarczy w 1929 roku. Wszechobecna przemoc i patologia.  Utrzymanie i wykształcenie 7 dzieci, wymagało wielkiego poświecenia ze strony rodziców i mocnego charakteru.

Stanisław Tarłowski, to postać jakby żywcem wyjęta z literatury pozytywistycznej charakterystycznej dla drugiej połowy XIX wieku w Polsce pod zaborami. Swój sukces zawdzięcza owej “pracy od podstaw” , świadomemu i mądremu działaniu, gdzie fizyczny wysiłek szedł w parze z wiedzą i dobrze zorganizowana pracą.

Stanislaw Tarlowski 1932 Kazimierz Dolny

Stanislaw Tarlowski 1932 Kazimierz Dolny

Tarłowscy to jedna z najstarszych polskich rodzin osiadłych w Kazimierzu Dolnym. Sam ród ma prawie 500 letnią historię i wywodzi sie z Tarłowa, oddalonego o ok. 60 kilometrów od Kazimierza Dolnego.
Podobnie jak w przypadku Niezabitowskich (klik) procesy historyczne, które spowodowały spadek znaczenia szlachty i skupienie ziemi w rękach kilkunastu rodzin magnackich, także w rodzinie Tarłowskich doprowadziły do rozdrobnienia szlacheckich dóbr ziemskich . W efekcie, część szlachty sama uprawiała niewielkie pola, nie różniąc się (poza pochodzeniem) od klasy chłopskiej.
Ze względu na popularność nazwiska Tarłowscy – trudno dzisiaj określić z której gałęzi wywodzącej się od protoplasty rodu Andrzeja Tarło (1480 – 1531) pochodzi się Stanisław Tarłowski.

Praca z wykorzystaniem wołu ok 1920r.

Praca z wykorzystaniem wołu ok 1920r. Stanisław Tarłowski

Oto co wiadomo:
Stanisław Tarłowski urodził się w 1873 roku w Kazimierzu Dolnym (nad Wisłą). Jego córka, Irena Marianna Tarłowska wyszła mąż za Stanisława Wołosowicza (1925 r), zaś małżeństwo wnuczki Stanisława – Franciszki Wołosowicz z Aleksandrem II Oberhard w 1949 roku połączyło nasze rodziny…

 

O rodzinie Tarłowskich, Trojanowskich i Wołosowiczów pisaliśmy już (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), (tutaj), 

Wypis metrykalny (narodzin) Stanisław Tarłowski

Wypis metrykalny (narodzin) Stanisław Tarłowski

Kazimierska rodzina Tarłowskich na przełomie XIX – XXw. nie była zbyt liczna. Najwcześniejsze (dostępne) źródła wskazują na Jana Tarłowskiego, który w 1814 roku poślubił w Kazimierzu Dolnym pannę Karolinę Kolasińską.
Stanisław Tarłowski był ich wnukiem – stąd można się domyślać, że Jan i Karolina Tarłowscy mieli co najmniej 1 syna. Nie znamy imienia ojca Stanisława. Prawdopodobnie Stanisław Tarłowski miał też ciotkę (lub siostrę stryjeczną) Agnieszkę, która w 1876 roku wyszła za Franka Pisulę.
Wszystko wskazuje na to, że Tarłowscy (a przynajmniej ta gałąź rodzinna)  mieszkali w Kazimierzu Dolnym przy obecnej ulicy Szkolnej.

Prace polowe ok 1920r.

Prace polowe ok 1920r. Tarłowscy.

W 1892 roku, Stanisław Tarłowski i Stanisława Józefa Trojanowska wzięli ślub. Pan młody miał 19 lat, tak jak i panna młoda (19 lat).

Poza rodzinną legendą, opowiadającą o nieuświadomionej pannie młodej, która przez rok studziła miłosne zapędy małżonka wykopując go z małżeńskiego łoża, niewiele wiemy o tamtym okresie. Widać jednak, że Stanisław znalazł sposób aby przekonać żonę do małżeńskich figlów, gdyż w ciągu kilku kolejnych lat Stanisława Józefa urodziła mu 8 (ośmioro) dzieci !

dziecitarlowskich

Narodziny dzieci (chronologicznie):  Klementyna Tarłowska, Irena Tarłowska,

Kunegunda Tarłowska (Siostra Monika) wybrała powołanie.

Kunegunda Tarłowska (Siostra Monika) wybrała powołanie.

Alfons Tarłowski (zmarł w wieku 3 lat), Adam Tarłowski, Kazimierz Tarłowski, Kunegunda Tarłowska, Cyprian Tarłowski i Maria Tarłowska.

Ponieważ druga córka Irena Marianna Tarłowska urodziła się w Siemiatyczach w 1899 roku, więc małżonkowie musieli tam przebywać – z powodów rodzinnych, lub co bardziej prawdopodobne ze względu na służbę wojskową Stanisława.

Od 1900 roku Tarłowscy zamieszkali ponownie w Kazimierzu Dolnym (prawdopodobnie po śmierci swoich rodziców Stanisław odziedziczył dom przy Szkolnej).

1922 r. Świadectwo Ireny Marianny Tarłowskiej podpisane przez Witkiewicza.

1922 r. Świadectwo Ireny Marianny Tarłowskiej

Majątek Tarłowskich nie był imponujący jak na potomków szlachty, ale wystarczający, aby ciężko pracujący na roli rodzice wraz z dziećmi , żyli bez obaw o przyszłość. Nie bez znaczenia były: doskonała kazimierska gleba (czarnoziem) która gwarantowała bogate plony, oraz lokalizacja miasteczka na szlaku handlowym (Wisła).
Siedmioro dzieci rosło (jedno zmarło), kolejno posyłano je do szkoły elementarnej (mieściła się w izbie wielkiej szpitaliku św. Anny).  Po jej ukończeniu, młodzieńcy odbywali służbę wojskowa, a panny wychodziły za mąż, szły do klasztoru …. lub zostawały przy rodzicach.

Stanisław Tarłowski 1935r

Stanisław Tarłowski 1935r

Typowe gospodarstwo rolne pierwszej połowy XX wieku. Mały areał nie pozwalał na specjalizację. Siano więc żyto, pszenicę, grykę, kukurydzę, oraz warzywa jak cebulę, marchew, fasolę etc. Całość uzupełniały krzewy porzeczek, agrestu i sad złożony z grusz, śliw, jabłoni, oraz wiśni. Wszytko przeznaczone do konsumpcji, nadwyżki były sprzedawane na rynku. Hodowano też buhaje, krowy, trzodę chlewną i oczywiście drób. Do transportu służyła fura ciągnięta przez konia, lub byki. Gospodarstwo znajdowało się ok. 2 kilometrów od domu przy ulicy Szkolnej (dzieci rosły i robiło się coraz ciaśniej), dlatego Tarłowscy postanowili wybudować nowy budynek mieszkalny. Budowę ukończono ok. 1930 roku.

Budowa domu. Tarłowscy ok 1930r

Budowa domu. Tarłowscy ok 1930r

Nowy dom posiadał  3 duże pomieszczenia na parterze i dwa mniejsze na strychu. Oczywiście nie zapomniano o wielkim chlebowym piecu, spiżarni i piwniczce, która latem spełniała rolę lodówki (ściany okładano w zimie lodem zmieszanym z ziemią, który utrzymywał chłód przez cały okres letni).

Sielskie widoczki pól otulonych wieczorną, czy poranną mgłą, tak podziwiane przez letników, dla mieszkańców Kazimierza Dolnego pierwszej połowy XX wieku były synonimem prac porannych, pojenia, karmienia zwierząt, chłodu, niewygody i zmęczenia. Starsze dzieci zajmowały się młodszym rodzeństwem, lub pomagały rodzicom w pracy na polu. Na odrobienie zadanych do domu lekcji miały czas w trakcie pilnowania krów, często przy świetle księżyca. Spać chodziło się z kurami o zmierzchu – nafta do lamp była droga.

Stanisław Tarłowski zmarł ok. 1938 roku. Gospodarstwo przejęła jego zona Stanisława Józefa i najstarsza córka Klementyna (która prowadziła je aż do śmierci w 1988 roku).Przez 50 (!) lat – pół wieku !

Ksiega malzenstw XIX wiek Kazimierz Dolny

Ksiega malzenstw XIX wiek Kazimierz Dolny Tarłowscy kawalerowie

PS. W zapisach ksiąg metrykalnych, sa pewne nieścisłości związane z datami. Prawdopodobnie Stanisław Tarłowski urodził się nie w 1877 roku, ale wcześniej. Księga metrykalna ślubów wskazuje na rok ożenku 1892. Stanisław miałby wówczas 15 lat, co nie wydaje się prawdopodobne.

Zaniżanie wieku poprzez datę urodzin było wtedy dość często praktykowane (aby uniknąć poboru do wojska w niespokojnych czasach) i łatwiej było tego dokonać. Ślub był uroczystością publiczną i jego data była zazwyczaj rzetelna.

Powiązania rodzinne Tarłowskich rodem z Kazimierza Dolnego nad Wisłą – mówimy o XIX wieku – były dość rozległe.

Ksiega malzenstw XIX wiek Kazimierz Dolny Tarłowscy panny

Ksiega malzenstw XIX wiek Kazimierz Dolny Tarłowscy panny

W księgach metrykalnych dotyczących kobiet z rodziny Tarłowskich jak i mężczyzn  można znaleźć wiele nazwisk łączących różne rody mieszkańców Kazimierza Dolnego (kawalerowie: Marcin Błaszczyński,  Wincenty Bobisz, Andrzej Gorecki, Marcin Kozakiewicz, Seweryn Księżopolski, Jan Lasota, Józef Matraszek, Stanisław Niedźwiecki, Franciszek Pisula, Augustyn Puchała, Antoni Stępień, Józef Wójcicki, Józef Zakrzewski) oraz (panny: Konstancja Kolasińska, Franciszka Gorecka, Franciszka Paszkiewicz, Bronisława Mokijowska, Antonina Księzka, Julianna Gierasińska, Karolina Kolasińska, Marianna Kozłowska, Julianna Michalska, Emilia Agnieszka Pisula, Klementyna Gorecka, Konstancja Pisula, Małgorzata Kowalska, Weronika Michalska, Józefa Stanisława Trojanowska, Emilia Kihn) 

Trudno nie zauważyć, że mimo iż w XIX wieku ludność żydowska stanowiła ok. 40% – 50% mieszkańców Kazimierza Dolnego, w małżeństwach przewijają się wyłącznie polsko brzmiące nazwiska. Nie ma w tym nic dziwnego. Sprawa wiary chrześcijańskiej w tamtych czasach ( a był to także czas zaborów) był priorytetem i wyrazem patriotyzmu dla katolików, podobnie hermetyczny był judaizm dla ludności żydowskiej.

Karolina OBERHARD – nauczycielka i dyrektorka szkoły żeńskiej im. T. Czackiego we Lwowie. XIX-XX wiek.

O Karolinie Luizie OBERHARD można przeczytać (tutaj), ( tutaj), (tutaj), ( tutaj)

KrolinaLuizaOberhard

Krolina Luiza Oberhard (Finkelstein) 1856 – 1915

Przypomnijmy: córka zamożnego kupca Gustawa Finkelstein von i Fanny ( z domu Weinreb), urodziła się w 1856 roku w Jassach ( dzisiejsza Rumunia ), gdzie w połowie XIX wieku Gustaw prowadził swoje rozległe interesy handlowe. W latach 60-ych XIX wieku rodzina przeniosła się do Wiednia, tam łatwiej było wykształcić córki, nie mówiąc o wydaniu ich za mąż….
To właśnie w Wiedniu, w czasie swoich studiów na wydziale farmacji, Aleksander I OBERHARD poznał swoją przyszła żonę, o czym pisaliśmy (tutaj).
Ok. 1873 – 1877  roku, rodzina Finkelstein przeprowadziła się do Lwowa – skąd, ze względu na położenie geograficzne miasta łatwiej było Gustawowi kierować handlem i dystrybucją towarów, min. sprowadzaną z Arabii kawą, sprzedawaną w Austrii i Niemczech.

Szkoła im T. Czackiego Lwów ok 1900 roku

Szkoła im T. Czackiego Lwów ok 1900 roku

Prawdopodobnie to podróże i możliwość obejrzenia świata wyrobiły w córkach zamiłowanie do nauki, gdyż dwie z nich (Zofia i Karolina) zdecydowały się na karierę nauczycielek w szkołach państwowych, co w tamtych latach wymagało otrzymania specjalnych licencji od władz Lwowa.

Pamiętajmy, że druga połowa XIX wieku to tzw. epoka wiktoriańska, gdzie rola i prawa kobiet (a właściwie ich brak) były ściśle określone, a podział żeńskiej części społeczeństwa był prosty: albo kobieta anioł, albo kobieta upadła…. . Bycie nauczycielką w państwowej szkole wymagało oprócz wiedzy, nieskalanej opinii moralnej, oraz pogodzenia roli matki i żony z pracą zawodową.

Dawny budynek żeńskiej szkoły im. Tadeusza Czackiego - mapa google 2014

Dawny budynek żeńskiej szkoły im. Tadeusza Czackiego – mapa google 2014

Również  sama kariera  kobiet przebiegała wolniej, niż w przypadku mężczyzn nie wspominając o różnicy w wynagrodzeniu.

Jednak potencjalne trudności nie odstraszyły córek Gustawa Finkelsteina, bo w 1876 w oficjalnym spisie pracowników państwowych Lwowa (Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim) pojawia się Zofia Finkelstein (siostra Karoliny), jako nauczycielka młodsza.

 Dzięki owym spisom: Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim, wydawanym co rok, można prześledzić karierę Karoliny OBERHARD, (do momentu ślubu w 1886 roku występuje pod panieńskim nazwiskiem Finkelstein).

 

Miejsce zamieszkania rodziny OBERHARD i lokalizacja szkoły T. Czackiego. Mapa z 1882 roku. Lwów

Miejsce zamieszkania rodziny OBERHARD i lokalizacja szkoły T. Czackiego. Mapa z 1882 roku. Lwów

To wielki sukces zawodowy i prywatny Karoliny OBERHARD.  Przez 12 lat (od roku 1902) pełniła funkcję dyrektorki szkoły żeńskiej im. T. Czackiego we Lwowie (przed nią prowadziły szkolę Maria Bąkowska i Maria Skrzyńska). Przeszła cała drogę awansu obowiązującego w XIX-o wiecznej oświacie: od praktykantki do dyrektorki szkoły. Jednocześnie stworzyła wspaniały dom rodzinny, urodziła, wychowała i wykształciła dwójkę dzieci. Jesteśmy z Ciebie dumni ! !.

Zamieszczony fragment starej mapy Lwowa z 1882 roku lokalizuje adresy zamieszkania rodziny Oberhard jak i szkoły.

  • W roku 1879, powołano żeńską szkołę im. Tadeusza Czackiego i wtedy prawdopodobnie, Karolina Finkelstein, jako praktykantka została w niej zatrudniona.
  • Tadeusz Czacki - patron szkoły we Lwowie

    Tadeusz Czacki – patron szkoły we Lwowie

    W roku 1880 figuruje już jako “nauczycielka młodsza” pod panieńskim nazwiskiem Finkelstein.

  • W roku 1886 (a więc po ślubie) ma tytuł “nauczycielki starszej” i występuje jako Karolina Oberhardowa.
  • W roku 1889 wymieniona jest już jako “nauczycielka rzeczowa”. Szkoła rozrasta się i otrzymuje (mimo że stworzona została jako 6-o letnia) prawo do prowadzenia klas VII i VIII. Także liczba nauczycieli oscyluje w liczbie ok 20 osób.
  • W roku 1902 Karolina OBERHARD (Oberhardowa) jest  dyrektorką szkoły żeńskiej im. T. Czackiego we Lwowie.
  • Izydor z siostra Irena (ok 1903 r)

    Izydor z siostra Irena (ok 1903 r)

    W roku 1910 – zostaje powołana do komisji egzaminacyjnych dla szkół ludowych.

  • W roku 1914 – ( I Wojna Światowa) szkoła zostaje zamknięta, a Karolina Oberhard wyjeżdża pociągiem ewakuacyjnym do Wiednia.

Swoją prace (a właściwie powołanie) Karolina Oberhard traktowała bardzo poważnie, była animatorką wielu projektów dotyczących szkolnictwa, uczestniczyła w spotkaniach i dyskusjach, a prowadzona przez nią szkoła należała do najlepszych we Lwowie na początku XX wieku. (wycinki prasowe na dole artykułu).

Reforma nauczania 1905 - Karolina Oberhard

Reforma nauczania 1905 – Karolina Oberhard

Wnikliwy czytelnik, zainteresowany współczesną tematyka oświatową, zauważy zadziwiające zbieżności w dyskusjach o wychowaniu młodzieży,  prowadzonych  ponad 100 lat temu i obecnie (!).

Karolina Oberhard, z zawodowego punktu widzenia osiągnęła wszystko, co w zdominowanym przez mężczyzn świecie przełomu wieków, kobieta mogła w szkolnictwie osiągnąć. Wyższe miejsca w edukacji zarezerwowane były dla męskiej części społeczeństwa, lub okazjonalnie dla żon bogatych inwestorów, które pełniły honorowe funkcje, praktycznie bez wpływu na merytoryczny sens nauczania w szkołach.

Akt ślubu Aleksandra i Karoliny Oberhard (source)

Akt ślubu Aleksandra i Karoliny Oberhard (source)

Nasz prawdziwy podziw, budzi  fakt połączenia ról matki i żony z pracą zawodową.

To nie były czasy socjalnych ulg i urlopów macierzyńskich, czy zwolnień lekarskich. Wychowując w tamtych czasach dzieci i prowadząc gospodarstwo domowe, kobieta nie mogła liczyć na pomoc męża – który nijako z definicji był głową domu i sam oczekiwał obsługi, wygody i perfekcji, bo dbająca (i zadbana żona) określała jego pozycje towarzyską….

Grób Karoliny OBERHARD na cmentarzu w Wiedniu.

Grób Karoliny OBERHARD na cmentarzu w Wiedniu.

W 1912 roku umarł mąż Karoliny: Aleksander I Oberhard. To wielki cios, tym bardziej, że nadchodzą złe czasy. Świat szykuje się do wojny. Syn Izydor Gustaw, zauroczony wizjami socjalistów ma coraz mniej czasu, aby prowadzić aptekę po ojcu (apteka zostaje więc wydzierżawiona).

Rok 1914 jest prawdziwym koszmarem,  dla chorej na serce Karoliny. Izydor zostaje wcielony do armii austriackiej, skąd (o czym matka  jeszcze nie wie) ucieka aby dołączyć do Legionów Piłsudskiego. Córka Irena w przeddzień wojny wychodzi za oficera Arnolda Felickiego (Feld)  i nie ma z matką żadnego kontaktu. Karolina nigdy już nie zobaczy swojego syna, a z córką spotka się krótko przed śmiercią w rodzinnym domu odziedziczonym po matce,  w Wiedniu.

Wieden kamienica.. Ostatnie miejsce pobytu Karoliny Oberhard. Zdjecie wspolczesne.

Wieden kamienica.. Ostatnie miejsce pobytu Karoliny Oberhard. Zdjecie wspolczesne.

… Po przybyciu do Wiednia, Karolina poświęca cały czas na poszukiwaniu informacji o dzieciach. Na 2 miesiące przed śmiercią Karoliny przyjeżdża Irena i przywozi wiadomość o bitwie pod Marcinkowicami oraz o dostaniu się Izydora do niewoli rosyjskiej , (walczył w I Brygadzie Piłsudskiego). Irena jest w ciąży a poród planowany jest na styczeń 1916 roku. To dobra wiadomość dla Karoliny, która cieszy się na myśl, że zostanie babcią, ale jednocześnie zamartwia  losem Izydora. Choroba serca jest jednak nieubłagana, a w Wiedniu ze względu na wojnę brakuje lekarstw… Karolina umiera 9 sierpnia 1915 roku w wieku 59 lat. Skromny pogrzeb odbywa się na tym samym cmentarzu w Wiedniu, gdzie spoczywa jej matka Fanny Finkelstein (zm. 6.XII.1908 r) ….

Aleksander i Karolina Oberhard ok 1888r.

Aleksander i Karolina Oberhard ok 1888r.

Poniżej skany stron z kolejnych wydań publikacji Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim. Informacje umieszczone są chronologicznie – widać zarówno stopnie kariery zawodowej Karoliny OBERHARD jak i osobiste wydarzenia ( zmiana nazwiska z panieńskiego Finkelstein na Oberhard – ślub w 1886 roku z Aleksandrem I Oberhard).

Budynek  szkoły żeńskiej im. T. Czackiego we Lwowie projektu A. Kamieniobrodzkiego mieścił się od 1881 roku przy dawnej ulicy Alembeków 11  (obecnie Tamańska). Poprzednio ta sama szkoła zlokalizowana była przy pl. Gołuchowskiego.  

 

Dziennik urzedowy z 1915 roku Karolina OBERHARD

Dziennik urzedowy z 1915 roku Karolina OBERHARD

Dzisiaj w budynku przy obecnej Tasmańskiej 11 mieści się lwowskie Liceum Technologiczne.

Postscriptum:  Przysłowiowo ociężała machina urzędowa CK (cesarsko-królewska)  Austro-Węgier – w tym przypadku CK rady Szkolnej Galicji wydała w 1915 roku szereg rozporządzeń  (w formie dziennika urzędowego) skierowanych do dyrektorów placówek oświatowych na terenie Galicji. W spisie rozdzielnika figuruje także nieżyjąca Karolina OBERHARD – ostatnia, wieloletnia dyrektorka  szkoły żeńskiej im. T. Czackiego we Lwowie

Franciszka OBERHARD ( Wołosowicz ) i Aleksander OBERHARD II – wczesny PRL.

Konferencja jałtańska ( luty 1945 ) jasno określiła przyszłość Europy. “Zwierzchnictwo” nad Polską przypadło ZSRR.

Aleksander II i Franciszka 1949 r.

Aleksander II i Franciszka 1949 r.

W praktyce oznaczało i konkretne granice i konkretny ustrój. Z punkty widzenia losów rodziny Oberhard w momencie zakończenia wojny, żyły tylko 3 osoby: Aleksander Oberhard II – oficer 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, jego siostra Anna (miejsce pobytu wówczas nieznane) i Zoja Anisimowa (druga żona Izydora Gustawa Oberhard).

Siłą rzeczy główny nurt rodzinnej historii toczy się w Polsce. Aleksander Oberhard II jest w 1945 roku ostatnim męskim żyjącym potomkiem rodziny Oberhard i Kałusowskich.

O tym dlaczego tak sie stało mozna przeczytac : tutaj , tutaj , tutaj , tutaj , tutaj ,

Departament WOP 1946r. Z prawej A. Oberhard

Departament WOP 1946r. Z prawej A. Oberhard

Po przejściu całego szlaku bojowego: od Sielc do Berlina, Aleksander Oberhard II został przydzielony do powstałych w maju 1945 roku Wojska Ochrony Pogranicza
jako dowódca odcinka w okolicach Szczecina, później służył w wydziale zwiadowczym.

Jako adiutant generała Czerwińskiego, przeszedł cały szlak bojowy aż do Berlina. Gdy utworzono Wojska Ochrony Pogranicza, wówczas pułkownik. Gwidon Czerwiński został szefem departamentu, a kapitan Aleksander II Oberhard St. Pomocnikiem Szefa Wydziału. To były ciekawe czasy.

Praca po godzinach. Spotkania, operatywki i narady. 1950r

Praca po godzinach. Spotkania, operatywki i narady. 1950r

Wszystko “sie załatwiało” a nie otrzymywało. Rozmowy z dowódcami wojsk radzieckich w departamencie dotyczące przekazywania broni, czy transportu wymagały 50 litrowej beczki spirytusu, ciągłych wyjazdów nocnych libacji… I tak na okrągło do 1947 roku…

“W styczniu 1946 roku zatrudniona w WOP w sekretariacie Franciszka Wołosowicz stukała sennie na maszynę do pisania, gdy w drzwiach staną młody porucznik
Aleksander II Oberhard. Spotkanie było najzupełniej przypadkowe, porucznik co miesiąc przywoził do dowództwa raporty , a sekretarka również przez przypadek znalazła sie w tym gabinecie zastępując chorą koleżankę. Zaiskrzyło, zakochali się i to na całe życie…. ”

Aleksander II Oberhard 1946r

Aleksander II Oberhard 1946r

 

W październiku 1949 roku ( parę dni po otrzymaniu przez Aleksandra obywatelstwa polskiego ) wzięli slub. 17 lutego 1950 r. urodził im się syna Aleksander III Oberhard. Na początku wszyscy zamieszkali w “przydziałowej” (15m2) kawalerce na warszawski Żoliborzu. Było ciasno, wszystkiego brakowało, kraj chociaż powoli podnosił się z ruin: był zniszczony. Trwała walka polityczna nosząca znamiona wojny domowej.

Aleksander II i Franciszka Oberhard 1950r

Aleksander II i Franciszka Oberhard 1950r

W 1951 roku rodzina Oberhard przeniosła sie do niewielkiego (37 m2)  dwupokojowego mieszkania na Ksawerowie: osiedlu na skraju południowego krańca Warszawy.
Dalej wzdłuż wąskiej, wyłożonej kostką brukową ulicy Puławskiej ciągnęły się ogrody, wiejskie domki i pola poprzecinane żwirowymi lub piaszczystymi drogami.
Kilkaset metrów dalej stał niewielki dworzec kolejki wąskotorowej, po drugiej stronie stawy gdzie latem można było się wykapać ( gdy ktoś nie bał się pijawek ), wreszcie mur Wyścigów gdzie zjeżdżali amatorzy końskich gonitw. Dla ludzi, którzy przeżyli lata wojny był to prawdziwy raj…

Równie ciekawie było po drugiej stronie ulicy Puławskiej. Pola ciągnęły się aż do samej skarpy łącząc się z Królikarnią, skąd rozpościerał się dziewiczy widok do samej Wisły.

Aleksander II i Franciszka Oberhard z synem ( 1950 - 1953 )

Aleksander II i Franciszka Oberhard z synem ( 1950 – 1953 )

Przy samej skarpie stała samotna “chata owczarza”, niewielka budowla z czerwonej cegły, która przetrwała działania wojenne. Wszędzie panowała
cisza (główny transport towarów opierał się wtedy na furmankach). Było sielsko, spokojnie i bezpiecznie, wręcz idealnie, aby wychowywać dzieci i zapomnieć o
koszmarze niedawnej wojny…
Przed narodzinami dziecka Aleksander II i Franciszka prowadzili typowe życie ludzi młodych: letnie pikniki na trawie, dancing o ile czas na to pozwalał, spacery po zrujnowanej Warszawie, wspólne wypady za miasto… W latach 1945 – 1950 radość życia i entuzjazm ocalałych nie miał sobie równych.

Prace społeczne odgruzowanie Warszawy ( 1947 )

Prace społeczne odgruzowanie Warszawy ( 1947 )

Narodziny syna Aleksandra III skierowały losy rodziny OBERHARD na całkiem nowe tory. Rodzinne tragedie i koszmar wojny przysłonięte zostały sprawami macierzyństwa i problemami życia codziennego.
Aleksander II, oficer Ludowego Wojska Polskiego miał mało wolnego czasu. Był naczelnikiem w wydziale transportu WOP, a to oznaczało częste wyjazdy w Polskę.
Społeczne akcje odgruzowywania Warszawy zajmowały częśc niedzieli, do tego dochodziły udziały w konferencjach, plenach, zjazdach w zakładach pracy, które za punkt honoru uznawały zaproszenie do prezydium przedstawiciela wojska….
Tak było przez kilka lat. Franciszka praktycznie sama wychowywała syna.

Franciszka Oberhard z synem (1951 - 1952 )

Franciszka Oberhard z synem (1951 – 1952 )

 

” Można sie dzisiaj zastanawiać, motywami Aleksandra II. Na ile było to zauroczenie polityką przeniesione z ojca Izydora na syna ( klik), a na ile chęć dowartościowania się po latach “wykluczenia” ( klik ). Być może odpowiedź jest prostsza. Po  latach wojny i głodu i osobistych tragedii Aleksander II Oberhard wierzył w nowy, lepszy świat, podobnie jak miliony innych. Ktoś w końcu odbudował z ruin Polskę, nauczył czytać i pisać miliony ludzi, stworzył kraj od nowa….”

Franciszka Oberhard 1950r.

Franciszka Oberhard 1950r.

Dla Aleksandra II Oberhard i Franciszki, dla milionów Polaków, którzy przeżyli, wczesny PRL był lepszym światem. Lepszym od świata w którym wyrośli, gdzie zamordowano ich bliskich, gdzie dotąd żyło się w strachu, w głodzie i wiecznej obawie o życie. Lepszym od okupacji przez Niemców, lepszym od dyktatorskiej władzy Stalina w ZSRR. Bezpieczeństwo ( często pozorne ) pozwalało w powojennej Polsce założyć rodzinę, wychować dzieci, mieć dach nad głową, żyć w miarę normalnie. Dla każdego kto przeżył koszmar wojny są to prawdy podstawowe.

Pamiętnik Aleksandra i Franciszki Oberhard ( od 1950r)

Pamiętnik Aleksandra i Franciszki Oberhard ( od 1950r)

Wzorem Klaudii OBERHARD ( Kałusowskiej ), matki Aleksandra II młodzi rodzice także zaczęli pisać pamiętnik poświęcony głownie swojemu synowi. Chociaż opisują tam głownie sprawy związane z dzieckiem, to w tle przewija się codzienne życie wczesnego PRL-u. Pamiętnik ( podobnie jak u Klaudii ) zaczyna się prezentacją rodziców. Wpisy dodawane są regularnie w pierwszych latach, później odstępy czasowe są coraz dłuższe. To ciekawy i co najważniejsze “źródłowy” dokument, Polska widziana oczami młodych ludzi z tamtych lat.

W 1863 roku, dziad Aleksandra II Oberhard – Cezary Kałusowski – za walkę o wolną Polskę w Powstaniu Styczniowym, został zesłany do Rosji i nigdy z tego zesłania nie wrócił. W 1915 roku, ojciec Aleksandra II – Izydor Gustaw Oberhard – walczył w Legionach Piłsudskiego i również, zesłany, został zamordowany w Rosji przez NKWD.

Dopiero Aleksander II Oberhard urodzony w Irkucku ( 7000 km od Polski ) wrócił i jako obywatel polski mógł żyć w kraju marzeń swoich rodziców. Po prostu dokonał tego.

Izydor OBERHARD i Klaudia KAŁUSOWSKA – miłość na końcu swiata w Irkucku. (1892 – 1923).

Irkuck, przełom XIX i XX wieku….. Świat przypominajacy pionierskie czasy na Dzikim Zachodzie.

Pamietnik Klaudii Oberhard -Irkuck

Pamietnik Klaudii Oberhard -Irkuck

Z jednej strony nowi, zsyłani przez carat Polacy, z drugiej tysiące awanturników, dezerterów, poszukiwaczy złota, wiecznie pijani ruscy żołnierze mający pilnować porządku na peryferiach mocarstwa, dla których owa służba była karą i przekleństwem.
W tym tyglu powoli wyłaniało sie nowe pokolenie – dzieci zesłańców, które nigdy nie widziały ojczyzny rodziców, ale żyło zgodnie z polską tradycją. Wśród zesłańców było bowiem bardzo wielu ludzi wykształconych, którzy rozumieli, że jedynym sposobem przetrwania jest kultywowanie własnego dziedzictwa. Rewolucja w 1917 roku, paradoksalnie, pomogła tej grupie społecznej. Nowa władza potrzebowała nowych ludzi, zwłaszcza wykształconych dla unikniecia niepokojów społecznych po wyeliminowaniu starej, carskiej kadry.

Klaudia Oberhard (Kalusowska) - 1914r.

Klaudia Oberhard (Kalusowska) – 1914r.

Izydor Oberhard 1922

Izydor Oberhard 1922

Ona – córka powstańca styczniowego Cezarego Kałusowskiego, urodzona w Irkucku. Zakochana w Polsce, której nigdy nie widziała, a którą znała z opowieści, wychowana w środowisku innych, zesłanych jak jej ojciec Polaków. Dorastajaca panna zaczytana w polskiej literaturze oczekiwała na swojego Kmicica czy Skrzetuskiego, który przybedzie do niej własnie tu, do Irkucka na “końcu świata”…
On – rodowity “lwowiak” z zamożnej aptekarskiej rodziny, wykształcony, z dyplomami uniwersyteckimi farmacji i filozofii, działacz polityczny, legionista Piłsudkiego i bohater I Brygady trafił do obozu po wzięciu do niewoli po bitwie pod Marcinkowicami i w 1915 roku zostal zesłany do guberni jenisejskiej. W nagrodę za opanowanie epidemii w obozie – dostaje pozwolenie na osiedlenie sie w Irkucku.Tak więc drogi Klaudii i Izydora zeszły się i w 1917 roku wzięli ślub. Ona – miała swojego bohatera, On mial wreszcie po latach tułaczki i niebezpieczeństw: miłość, bezpieczny kąt, stabilne zajęcie – cały mieszczanski pakiet o jakim marzą wojownicy ratujacy świat… A apteka prowadzona przez Klaudie zyskała fachowca farmaceutę.Do 1923 roku – wyjazdu z Irkucka do Leningradu całej rodziny, Oberhardowie – stanowią szczęsliwą rodzinę. Miłość do małzonka i dziecka wydaje sie niwelować całkowicie róznice: charakteru, wykształcenia, światopogladu i wizji życia rodzinnego. Klaudia akceptuje ograniczenia wynikające z awansu społecznego Izydora, tym łatwiej, że związane jest to z poprawą bytu całej rodziny: nowe mieszkania, wieksze pieniądze, prestiż ….

Klaudia, Aleksander, Izydor 1920r.

Klaudia, Aleksander, Izydor 1920r.

Od urodzin syna Aleksandra, Klaudia prowadzi pamiętnik – stąd wiemy co się działo w tamtym czasie. Izydor robi oszałamiajaca karierę – staje się postacią znaną. Zostaje profesorem na Uniwersytecie Irkuckim. Publikuje prace naukowe w dziedzinie biochemii i filozofii, prowadzi samodzielne badania docierając aż nad Morze Japońskie. Władza radziecka jest łaskawa – potrzebuje sukcesów a w raportach dobrze prezentuje sie tzw. nowa inteligencja.

Izydor, Aleksander, Klaudia 1922 - ostatnie szczesliwe lata. Irkuck

Izydor, Aleksander, Klaudia 1922 – ostatnie szczesliwe lata. Irkuck

Świat Klaudii – “dziewczyny z sąsiedztwa” staje się dla niej coraz bardziej obcy. Śmietanka towarzyska Irkucka: profesorowie, komisarze, pisarze, rozwijają wizję nowego społeczeństaw i świata. Nikt już nie pyta: “a co z Polską ?”.  Na fotce – “post rewolucyjny” strój Izydora, także świadczy o zmianie jego usposobienia. Nie zapominajmy, że mówimy o autentycznym, uznanym  naukowcu publikującym naukowe artykuły także w prasie zagranicznej…

 

Izydor z synem Aleksandrem w 1928 roku (Leningrad)

Izydor z synem Aleksandrem w 1928 roku (Leningrad)

W 1923 roku, o Izydorze było na tyle głosno, że zaproponowano mu pracę w Leningradzie – w katedrze Iwana Pawłowa – znanego fizjologa badającego u zwierząt tzw. “odruch Pawłowa”.Na poczatek władza przydzieliła im pokój w kamienicy ze wspólną kuchnią i toaletą. Klaudia dostała posadę kierowniczki państwowej apteki. Jednak życie w wielkim mieście – w tamtym czasie –  niosło ze sobą o wiele więcej zagrożeń dla rodziny Oberhard niż ktokolwiek mógł sie spodziewac…

Izydorze Gustawie Oberhard można przeczytać  (tutaj),  (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj)

Kobiety z rodziny OBERHARD: Anna Karolina Oberhard Griczkow – “córeczka tatusia”.

“Przegladając stare dokumenty własnej rodziny, jest się w sytuacji odmiennej od obiektywnego historyka badajacego przeszłość. Każde zdarzenie ma swój własny KONTEKST i punkt odniesienia: EMPATIĘ. Czytając pamiętnik pisany przez Klaudię Oberhard, dostrzegamy, że suchy zbiór faktów jest tylko tłem: ważne jest nie tylko co pisze, ale JAK pisze.

Anna Karolina Oberhard Griszkow 1959

Anna Karolina Oberhard Griczkow 1959

Pamiętnik prowadzony był 10 lat, wiec bez problemu mozna dostrzec emocje , jakie towarzyszyły autorowi podczas  pisania. Z czasem radość młodej matki i żony zanika, dziennik zaczyna przypominać faktografię. Fakt narodzin córki kwituje jednym zdaniem ” 16 czerwca urodziała sie Anna Karolina”. Koniec kropka.  Pozornie dziwne. Ale z perspektywy kobiety przeniesionej z prowincji do wielkiego miasta, rozczarowanej, oddzielonej od przyjaciół i znajomych,  profesorskiej kariery męża, łaczenia wielogodzinnej pracy w państwowej aptece z wychowaniem dzieci i rozpadajacego sie małżeństwa – staje się zrozumiałe.

2013 - spotkanie w domu kombatanta

2013 – spotkanie w domu kombatanta

Mówimy o latach dwudziestych ZSRR, latach terroru, głodu i eleiminowania tzw. ‘wrogów ludu’ – którym mógł być kazdy…..  Na pierwszy rzut oka banalny życiorys Anny Karoliny, którym pewnie nie zainteresował by sie żaden badacz, pod płaszczem codzienności (mąż, dzieci, wnuki ) przedstawia kobietę dla której pasją było wywalczenie sprawiedliwości i ochrona tego, co dla  ludzi jest najwazniejsze: własna przeszłość, obraz dzieciństwa i tradycja z której sie wyrosło. Własne dziedzictwo. Oprócz pamiętnika Klaudii Oberhard, zachowała sie wieloletnia korespondencja pomiędzy Anną Karoliną, a jej bratem Aleksandrem – dokumenty te stały sie podstawą niniejszego wpisu.”

Pamietnik Klaudii Oberhard - wyjazd z Irkucka

Pamietnik Klaudii Oberhard – wyjazd z Irkucka 1923. Przedtem spędzili wakacje u Stanisława Woszczerowicza w Czeremchowie – wuja  Aleksandra Oberhard.

Anna Karolina Oberhard Griszkow 1961

Anna Karolina Oberhard Griczkow 1961. Anna, Aleksander, Fiodor, Michał

30 października 1923 roku rodzina OBERHARD przeniosła się na stałe z Irkucka do Leningradu (Piotrogród, Petersburg) . Podróż trwała 10 dni.  16.06.1924 roku urodziła się Anna Karolina Oberhard. Młodsza od swojego brata Aleksandra była ostatnią nadzieją rozpadajacego się małzeństwa Oberhard na kontynuacje związku. W 1928 roku Izydor rozwiódł sie i poślubił Zoje Anisimową. Perspektywa z jakiej patrza dzieci na swoich rodziców jest zawsze subiektywna i w efekcie, Anna Karolina była “ukochaną córeczka tatusia”, podczas gdy Aleksander czuł do ojca żal i uczuciowo zwiazany był z Kaludią. Faktem jest, że to własnie Anna Karolina Oberhard przez całe swoje zycie robiła wszystko, aby doprowadzic do REHABILITACJI rozstrzelanego  w 1938 roku Izydora. W czasie oblęzenia (1941 – 1944 ) Leningradu, Anna była jedyną osobą z rodziny Oberhard, ktora przeżyła ewakuację. Jej matka i przyrodnia siostra Irena – zginęły (1942 r. ).Po wojnie w 1946 w Astrachaniu roku Anna Karolina wyszła za Michała Griczkowa.

Anna Oberhard Griszkow 1996r.

Anna Karolina Oberhard Griczkow 1996r.

Mieli 2 synów: Aleksandra i Fiodora. W 1979 roku przeszła na emeryturę. Doczekała sie wnuków. Po wojnie tylko raz spotkała się ze swoim bratem Aleksandrem w latach 60-ych XX wieku.

” Po smierci Stalina, rozpoczęło sie w Zwiazku Radzieckim rozliczanie przeszłości. Pisma i podania, które Anna Karolina Oberhard pisała w sprawie Izydora przestały wedrować do ministerialnego radzieckiego kosza.

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

Rehabilitacja: Izydor Oberhard

W 1959 roku otrzymała pismo o rehabilitacji, zasłużonego obywatela i naukowca Izydora Oberhard. Otrzymała tez odszkodowania w “astronomicznej” kwocie 1900 rubli ( ok. 200 $ ) za zarekwirowane mieszkanie, oryginalne skrzypce Stradivarius ( XVIII wiek ), meble, biżuterie etc.”

Podziekowanie od gubernatora (MEMORIAL)

Podziekowanie od gubernatora (MEMORIAL)

Anna Karolina Oberhard (Griczkow) to aktywna działaczka stowarzyszenia MEMORIAL. W 2008 roku otrzymała podziękowanie od gubernatora.

Izydorze Gustawie Oberhard można przeczytać  (tutaj),  (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj)

KOBIETY z rodziny OBERHARD: Karolina Luiza ( Charlotta ) Oberhard (Oberhardowa) z d. Finkelstein – ambitna i niezwykła .

Urodzona w 1856 roku – prawdopodobnie w Wiedniu Karolina Luiza ( Charlotta ) Finkelstein ( ojciec Gustav,  matka  Fanny zd. Weinreb ) dzieciństwo i młodość spędziła  w środkowym okresie epoki wiktoriańskiej, w której rola kobiety była dość precyzyjnie okreslona:

KrolinaLuizaOberhard

Krolina Luiza Oberhard (Finkelstein) 1856 – 1915

Idealna kobieta wiktoriańska to model “anioła w domu” – kobieta zarówno piękna, jak i zaradna, pracowita, odpowiedzialna, będąca strażniczką domowego ciepła i moralności.”

Wszechstronnie wykształcona, wyszła za Aleksandra Oberhard i urodziła dwóję dzieci ( Izydor i Irena ). I nie było by w tym nic niezwykłego, gdyby jak wiekszość kobiet w tamtych czasach, prowadziła wyłącznie życie matki i gospodyni domowej. Tym bardziej że Aleksander był właścicielem dobrze prosperującej apteki we Lwowie, Karolina była właścicielem realnym kamienicy przy ul. Zamarstynowskiej 28  i Oberhardowie należeli do rodzin zamożnych. Należeli do awangardy intelektualnej mieszkańców Lwowa. W pamiętniku rodzinnym zachowała się informacja o koncertach muzycznych organizowanych w ich domu.

Karolina Oberhardowa w wykazie urzedników we Lwowie (1894)

Karolina Oberhardowa w wykazie urzedników we Lwowie (1894)

W książce Kazimierza Rędzińskiego – o szkolnictwie świeckim w Galicji 1813 – 1918 czytamy, że funkcje dyrektorki żeńskiej szkoły im. T. Czackiego na początku XX wieku pełniła Karolina Oberhardowa. Była ostatnią dyrektorką tej placówki przed rozpoczęciem I Wojny Światowej. Przedtem, przez wiele lat łaczyła obowiązki żony i matki z pracą nauczycielki, przechodząc przez wszystkie szczeble kariery zawodowej: od praktykantki, poprzez tzw. “nauczycielkę rzeczową” do dyrektora szkoły. Pamietajmy, że mówimy oprzełomie XIX i XX wieku, gdzie praca i awans zawodowy kobiet były rzeczą niezawyczajną, nawet w tak rozwiniętym dużym ośrodku jak Lwów.

W 1912 roku zmarł jej mąż Aleksander. Aptekę przejął ich syn Izydor.  Zbliżająca się I Wojna Światowa, ślub i wyjazd córki Ireny, aresztowanie syna Izydora stworzyły pustkę wokól Karoliny. W 1914 roku wyjechała wraz z innymi uciekinierami ze Lwowa do Wiednia, gdzie zatrzymała się w domu rodzinnym . Tam jeszcze spotkała się ze swoją  córką Ireną . Zmarła 9 sierpnia 1915 roku. Spoczęła na wiedeńskim cmentarzu, tym samym, gdzie pochowana jest Fanny Weinreb Finkelstein – jej matka.

Zofia Finkelstein Kleiner

Zofia Finkelstein Kleiner

Gustaw Finkelstein i Fanny mieli troje dzieci:  Karolinę Luizę ( 1856 ), Cecylię ( 1857 ), oraz Zofię ( 1858 ).  Zofia Finkelstein wyszła za Hermana Kleinera ( inżyniera, urzędnika kolei, pracujacego we Lwowie ). Obie rodziny utrzymywały bliskie kontakty. Syn Zofii Finkelstein Kleiner i Hermana Juliusz Edwin Kleiner ( 1886 – 1957 ), późniejszy profesor i historyk literatury był bratem ciotecznym Izydora i Ireny. Juliusz i Izydor studiowali w tym samym czasie na Uniwersytecie Lwowskim.

 

Lwów, Zamarstynowska 38, Apteka POD ZGODĄ – Aleksander Oberhard 1857 – 1912

Aleksander Oberhard – magister farmacji, własciciel apteki POD ZGODĄ we Lwowie przy ul. Zamarstynowskiej 38. Otwarciu w 1908 roku towarzyszło uroczyste przekazanie 100 koron dla biednych na ręce prezydenta miasta Lwowa.

Otwarcie Apteki POD ZGODA 1908 rok. Lwow

Otwarcie Apteki POD ZGODA 1908 rok. Lwow

Aleksander Oberhard 1857 - 1912

Aleksander Oberhard 1857 – 1912

 

 

 

 

 

 

Ojciec IZYDORA i IRENY mąż KAROLINY.  Szanowany obywatel, filantrop , patriota, który przekazał 9800 koron na budowę fundamentów pod pomnikiem Adama Mickiewicza we Lwowie. Właściciel realny kamienicy przy Pl. Strzeleckim 3, a następnie przy ul. Zamarstynowskiej 28 we Lwowie. Uzdolniony muzycznie skrzypek koncertujący w Operze lwowskiej. Ale przede wszystkim był  aptekarzem, magistrem farmacji,  jednym z kilkunastu jacy działali w tamtym czasie we Lwowie.

Jako jeden z niewielu lwowskich mieszkańców miał telefon !  o numerze: 1176.

Potwierdza to spis abonentów miasta Lwowa z 1912 roku:

Spis abonentów miasta LWOWA – Apteka POD ZGODA

 

 

Jako lwowski farmaceuta był mocno zaangażowany w działalność społeczną, pełniąc różne funkcje we władzach organizacji aptekarskich Galicji.

Aleksander Oberhard we wladzach organizacji aptekarskich Galicji

Aleksander Oberhard we wladzach organizacji aptekarskich Galicji

W dokumentach rodzinnych zachowała się  RECEPTA wystawiona do REALIZACJI przez aptekarza Aleksandra Oberhard w aptece POD ZGODĄ.

…..Należy wyjasnić, żę na przełomie XIX i XX wieku apteki funkcjonowały całkiem inaczej niż dzisiaj. 90% leków było wyrabianych na miejscu, przez farmaceutów, których wiedza w zakresie chemii była ogromna . Wiekszość sprzedawanych produktów wykonywana była w oparciu o składy podawane przez lekarzy, lub stanowiły autorskie dzieło danej apteki. Bez problemu można było zamówić kolorowy atrament, płyn usuwający plamy, czy nalewkę na spirytusie. Czytając gazety z tamtych lat znajdujemy ogłoszenia o “rewelacyjnych maściach na odciski” wymyślonych przez konkretnego farmaceutę prowadzącego taką a taka aptekę.  Słynny Ignacy Łukasiewicz, który jako pierwszy otrzymał naftę metodą destylacji w 1853 roku był aptekarzem, a badania prowadził w lwowskiej aptece Mikolascha….

Recepta Apteka Pod Zgoda - Aleksander Oberhard

Recepta Apteka Pod Zgoda – Aleksander Oberhard

 

 

“Kalendarz Legionów Polskich na rok 1915” – Komendant Izydor Oberhard

Kalendarz Legionow Polskich na rok 1915 - Podlaska Biblioteka Cyfrowa

I Kalendarz Legionow Polskich na rok 1915 – Podlaska Biblioteka Cyfrowa

 

Relacje o Polskim Legioniście – IZYDORZE OBERHARD i jego bohaterskim wyczynie ( pozostał na polu bitwy ratując rannych towarzyszy, przez co dostał sie do niewoli i został zesłany na Sybir )- pojawiają się w wielu publikacjach. Oto jedna z nich – źródłowa – “Kalendarz Legionow Polskich na rok 1915 – zestawiony przez Antoniego Chmurskiego ” – Podlaska Biblioteka Cyfrowa, dostepna także w wersji elektronicznej. Niezaleznie od tej publikacji, na podstawie archiwów wojskowych, Marek Gałęzowski opisał to zdarzenie w książce  „Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich”.

Lata 1805 – 1950. “… where we came from … “

Aleksander Oberhard family Tree and Genealogy 1805-1950

Aleksander Oberhard family Tree and Genealogy 1805-1950

Mapa pobytu rodziny OBERHARD lata: 1850 – 1950.

Mapa pobytu rodziny OBERHARD lata: 1850 –1950.

Rodząc sie okreslonego dnia w określonym miejscu nie znajdujemy się tam przypadkowo, ale jako skutek działań, błedów, szaleństw, czy marzeń naszych przodków.

Gdyby ktoś, przed laty zadał mi pytanie: “Dlaczego urodziłeś się w Warszawie – skoro twoi pradziadkowie pochodzili ze Lwowa i Wilna” – nie umiałbym odpowiedzieć, lub, co bardziej prawdopodobne, potraktowałbym pytanie jako idiotyczne.

Dzisiaj,  patrząc na powyższą mapę, zawierającą geograficzną drogę jaką przebyli moi protoplaści, znając ich indywidualne życiowe  losy:  odpowiedź jest jest jedna i oczywista.

Należy z pokorą przyjąć fakt, że owe wędrówki po świecie, bynajmniej nie turystyczne, spowodowane były przyczynami, przy wyjaśnianiu których logika zawodzi. Przyczyna bowiem pojawiła się gdzieś dużo wcześniej  . Może były to rozmowy rodziców o wolnej Polsce, może wpływ profesorów uczelni wileńskiej i lwowskiej, może treści kolportowanych ulotek, czy zwykłe przekonanie o sprawiedliwości społecznej wzmocnione młodzieńczą fantazją. Tego  nikt nie wie. Faktem jest, że marząc o Polskę, skazywani na zesłanie, osadzani w więzieniach, zmagając się z klimatem i ciężkim losem, walcząc w powstaniach i na wojnach – Kałusowski i Oberhard  przetrwali.

Przewędrowali pól świata, mieli dzieci i ich dzieci spotkały się.

Dlatego jesteśmy tu i teraz.

Źródło: archiwa rodzinne

 

Mapa pobytu rodziny OBERHARD lata: 1850 – 1950.

MAPA POBYTU RODZINY OBERHARD LATA: 1850 – 1950.

….

Izydor Oberhard w Legionach Polskich Piłsudskiego ( I Brygada )

Marek Gałęzowski, “Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich”. Z przedmową Richarda Pipesa. Warszawa 2010, 800 s., cena 50,00 zł
Na okładce książki zdjęcie 4 legionistów. Od lewej: Leopold Gottlieb (artysta malarz, szkicował portrety dowódców i żołnierzy), stoi Izydor Oberhard ( lekarz, farmaceuta, ale również dr filozofii ) obok niego Ignacy Schrage (żołnierz, oficer zawodowy), na dole siedzi Emanuel Buxbaum (lekarz).
W sierpniu 1914 r. wstąpił do I BrygadyLegionów Polskich Józefa Piłsudskiego ; w czasie I wojny światowej służył jako sanitariusz w 2. kompanii I baonu 1.pp I Brygady.
6 XII 1914 roku, podczas bitwy pod Marcinkowicami – jako dowódca patrolu – pozostał dobrowolnie z rannymi i dostał sie do niewoli rosyjskiej.  Za swoja odwagę, miał byc przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Niepodległści i Virtuti Militari, ale zesłany w głąb Rosji, nigdy nie wrócił już do Polski.
Dalsze losy oddaliły Go od wojny i Legionów:
– w 1915 r. przebywa w guberni jenisejskiej , zasłynął pomagając opanować epidemię tyfusu wśród zesłańców; otrzymuje zgodę na przesiedlenie do Irkucka; pracuje w aptece polskiego zesłańca styczniowego Cezarego Kałusowskiegoinfo. z broszury Towarzystwa Aptekarskiego w 75 rocznicę urodzin profesora Izydora Oberhard; info o naszym pradziadku C. Kałusowskim – “Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy . Katalog fotografii ze zbiorów Muz. Hist. m.st. W-wy”, “Katalog zesłańców postyczniowych”, Instytut Historii PAN, W-wa; “Losy zesłańców postyczniowych w Imperium Rosyjskim” KUL. 2006
-1917 r. żeni się z córką ww. zesłańca Klaudią Kałusowską , aptekarką; apteka ta znacjonalizowana działała przez okres międzywojenny, a później aż do lat 80-tych był w niej dom kultury; w zachowanym pamiętniku żony info. , że władał biegle 12 językami
– 1918 r. naucza na Uniwersytecie Irkuckim – info. z artykułu Zenowiusza Ponarskiego “Postacie niepospolite. W Irkucku i wokół niego” Nowy Kurier ( czasopismo polonijne w Kanadzie) N 24/2009; autor pisze o Tadeuszu Długoszowskim czł. PPS, (po wojnie błyskotliwa kariera u boku Piłsudskiego), który tak jak Izydor Oberhard walczył w bitwie pod Marcinkowicami, że pozostawił pod opieką Izydora- profesora uniwersytetu irkuckiego swoją twórczość “papiery z Syberii”; autor ma nadzieje na odnalezienie tych materiałów. Być może Długoszowski i Oberhard znali się wcześniej z legionów właśnie, skoro tamten dał mu na przechowanie jak pisze “setki swawolnych pisemek” na temat osób spotkanych w czasie syberyjskiego zesłania.
1919 r. Irkuck, rodzi sie syn Aleksander
– 1923 r. rodzina przenosi się do Piotrogrodu, Izydor rozpoczyna karierę naukową w dziedzinie biochemii; pracuje w katedrze prof. Pawłowa; kariera międzynarodowa, prace naukowe tłumaczone na j. niem., ang.
– 1928 r. podróż do Polski (chyba pierwsza od 1914r.) i Niemiec; w pamiętniku żony opis tras, osób z którymi sie spotykał
– 1934 r. przenosi się do Moskwy, kariera kwitnie
1936 r. pierwsze aresztowanie przez NKWD, wypuszczony
– 28 września 1937 ponownie aresztowany wraz z nową żoną, ich 4-letnie dziecko trafia do domu dziecka wrogów ludu, skąd zostaje zabrana przez pierwszą żonę Klaudię Kałusowską ( obie zginą podczas ewakuacji Leningradu w 1942), syn Izydora przerywa studia medyczne i wraca do Leningradu opiekować się matką
– 17 lutego 1938 r. sąd wojskowy skazuje go na karę śmierci za szpiegostwo
15 marca 1938 roku . zostaje rozstrzelany za zdradę narodu radzieckiego.
– 1959 r. zrehabilitowany przez Moskiewski Sąd Wojenny– dokumenty w archiwum rodzinnym.
” … tzw. Wielki Terror w ZSRR po zabójstwie Kirowa, a de facto po próbie usunięcia Stalina zaowocował fala procesów i czystek we wszystkich środowiskach – w tym naukowych. Pragraf 58 – opracowany przez samego Lenina – pozwalał na eleiminowanie niewygodnych obywateli pod byle pretekstem. Wystarczyło, że aresztowany – za iluzoryczna obietnicę złagodzenia kary wskazał dowolna osobę  – i to był wystarczajacy powód aresztowania, czy skazania na obóz, smierć, albo wieloletnie więzienie.   Izydor Oberhard – znany już wówczas naukowiec z dziedziny biochemii ( jego prace są w bibliografiach wielu wspólczesnych badaczy ) został po raz pierwszy aresztowany w 1936 roku. “Ktoś” doniósł, że na ramie lustra wiszącego w przedpokoju znajduje się znaczek “podobny” do symbolu niemieckiej swastyki.  Izydor i Zoja zostali aresztowani, a czteroletnia Irenka przewieziona do domu dziecka dla “wrogów ludu”. Kolejne procesy w sprawie zamordowania Kirowa spowodowały nowa falę czystek i rok później Izydor został ponownie aresztowany. 15 marca 1938 roku w typowy dla NKWD sposób,  podczas prowadzenia na przesłuchanie zostaje zabity strzałem w tył głowy.”
Izydorze Gustawie Oberhard można przeczytać  (tutaj),  (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj)

Drzewo Genealogiczne

Oberhard family at myheritage.com (wersja 1 )

Przodkowie osoby Aleksander Oberhard, III

Przodkowie osoby Aleksander Oberhard, III

Wersja 2

O nas

Rok 2010

Rok 1880 Wieden

Rok 1924Rok 1912. Lwów.

Rok 1960

Ostatnie lata bajkowego świata: dzieciństwo, nauka… Izydor kończy studia (medycyna i filozofia), przejmuje po ojcu aptekę, jako poddany austriacki zostaje wcielony do wojska i wysłany na front. Niewola, ucieczka, powrót do Lwowa i zsyłka na Sybir za naiwną zabawę w politykę. Jako lekarz, opanowuje epidemię tyfusu w obozie i w nagrodę może wyjechać do Irkucka. Tam poznaje Klaudię córkę polskiego zesłańca z okresu Powstania Styczniowego: Cezarego Kałusowskiego. Też lekarz, prowadzi aptekę. Izydor i najmłodsza córka aptekarza zakochują się w sobie, pobierają i w 1919 roku roku na świat przychodzi im syn Aleksander, a w 5 lat później córka: Anna.

Na pewno nie łatwo żyło się w Irkucku na początku XX wieku. Powstająca komunistyczna władza szukała oparcia przede wszystkim wśród ludzi wykształconych – nawet czekista z naganem mógł się zbuntować gdy było zimno i głodno.. I tak oto porządnie wykształcony (mówił 12 językami, doktorat z medycyny i filozofii) i dzielący swój czas pomiędzy badania naukowe i rodzinę, Izydor zaczął tworzyć podstawy radzieckiej nauki (biochemii i farmacji).

Jeździł po świecie, korespondował z największymi sławami tamtych czasów, przeprowadził się z rodziną do Leningradu (Petersburg). Rozwiódł się z Klaudią i ożenił ze swoją studentką Zoją (urodziła im się córka Irena), później przeniósł się do Moskwy.

Ale w 1937 roku komuniści nie potrzebowali już schlebiać swojemu społeczeństwu. W wielkiej czystce tysiące naukowców trafiło do więzień i było rozstrzeliwanych. Izydor został także aresztowany i zamordowany w sierpniu 1938 roku. Pretekstem było lustro przywiezione ze wschodu. Ozdobne motywy na ramie układały się zdaniem czekistów w symbole swastyki. Nie musieli się nawet wysilać:  spreparowany, lub wymuszony donos któregoś z kolegów Izydora spowodował “nalot” na mieszkanie i zabór mienia. Jak wielu innych porządnych ludzi podobno do końca wierzył, że to tylko pomyłka sądowa i wszystko się wyjaśni.

Jego żona Zoja także została aresztowana (przeżyła – zmarła w Moskwie po wojnie), majątek  zarekwirowany (min oryginalne skrzypce Stradivarius), Irenka trafiła do domu dziecka (zginęły razem z Klaudią podczas ewakuacji z Leningradu).

Rok 2007