Stanisław Woszczerowicz i Maria Kałusowska – „i nie opuszczę Cię aż do śmierci ..”

Rodziny Woszczerowiczów i Kałusowskich www.oberhard.com

Rodziny Woszczerowiczów i Kałusowskich www.oberhard.com

Historia rodziny Kałusowskich, opisana została min:

[Cezary Kałusowski – powstaniec 1863, zesłaniec (Irkuck), farmaceuta], [Cezary Kałusowski – zesłaniec – droga na Sybir 1864], [Cezary Kałusowski w Aleksandrowsku – obraz Józefa Baerkmana], [Cezary Kałusowski zesłaniec 1863. Obywatel miasta Irkuck.], [Cezary KAŁUSOWSKI – rok 1870: Nowy początek], [Cezary Kałusowski, Izydor Oberhard. Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku.], [107 rocznica śmierci Cezarego Ignacego Kałusowskiego – powstańca 1863 roku, zesłańca, aptekarza, obywatela miasta Irkuck.], [KOBIETY z rodziny OBERHARD: Klaudia Oberhard z d. Kałusowska – rodzina i patriotyzm.],

Uzupełniono 13 listopada 2017 roku.

Osoby.

Opowieść rodzinna. Jedna z wielu, jakie można opowiedzieć o naszych przodkach, których los umieścił w złych, pełnych dramatu czasach i z dala od Polski. Miłość rozkwitła w Irkucku, w okresie gdy wkoło panował głód,  trwała wojna domowa, a ulicach leżały tysiące zabitych, w tym ofiar masowych egzekucji prowadzonych przez czerwonogwardzistów….

Pamiętnik Klaudi Kałusowskiej www.oberhard.com

Pamiętnik Klaudi Kałusowskiej www.oberhard.com

„Niestety nie znamy wszystkich szczegółów związku dojrzałego, żonatego mężczyzny i młodziutkiej córki szefa. Historię tą można opisać na różne sposoby. My chcemy wierzyć, że była to miłość od pierwszego wejrzenia, a nie banalne zauroczenie młodą dziewczyną.

Sylwester Tarasewicz (Tarasiewicz)

Sylwester Tarasewicz (Tarasiewicz)

 

Pracując w aptece Kałusowskiego, Stanisław często bywał w domu pracodawcy, także ze względu na swojego teścia Tarasewicza.

Środowisko zesłańców było dość hermetyczne, a pierwsza żona Stanisława, Mirosława, córka Sylwestra Tarasewicza (powstańca z 1863 roku), też należała do tego samego grona. Wszyscy spotykali się dość regularnie, rozmawiali o Polsce, o przygotowaniach do świąt, wspólnie modlili się w domu i kościele.

Mirosława Woszczerowicz ( Tarasewicz)

Mirosława Woszczerowicz ( Tarasewicz) I-a żona Stanisława

 

Małżeństwo Stanisława Woszczerowicza, ze starszą o rok Mirosławą przeżywało kryzys. Ona, chciała wracać do Polski. Jako córka powstańca styczniowego przyjechałaby z zesłania otoczona szacunkiem i chwałą. On, były żołnierz armii carskiej nie byłby witany już tak entuzjastycznie…. „

Ok 1915 roku, Mirosława Woszczerowicz i trójka ich dorosłych już dzieci powrócili do Polski. Najmłodsza Zofia została z Ojcem w Irkucku.

Miejsce. Czas. Kontekst.

Irkuck na przełomie wieków (XIX / XX) rozwijał się  i szybko stawał się centrum gospodarczym całego rejonu. Doskonała lokalizacja nad rzeką ułatwiała transport, a wybudowana stacja Kolei Transsyberyjskiej (1899) przeniosła miasto w XX wiek. Tysiące polskich zesłańców, głownie  ze   szlacheckich rodzin, którzy założyli tu własne gniazda i  postanowili pozostać w Irkucku, tworzyło własne firmy, a te z kolei  przyczyniały się do rozkwitu i bogactwa miasta. To była prawdziwa „Mała Polska” z własnymi  teatrami, kulturą, czy gazetami.

Władze rosyjskie – co trzeba uczciwie przyznać – sprzyjały zaangażowanym w rozwój miasta Polakom i wydawały byłym zesłańcom zezwolenia na osiedlanie się w Irkucku,  oraz zgodę na działalność licencjonowaną jak produkcja alkoholu, czy wytwarzanie lekarstw. Nie bez znaczenia był pożar 1879 roku, gdy spłonęło praktycznie całe miasto i trzeba je było szybko odbudować. Tysiące polskich zesłańców uzyskało wtedy zgodę na życie w Irkucku.

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900

Zesłańcy. Obywatele Irkucka rok 1900. Trzeci od lewej siedzi Cezary Kałusowski.

Pośród żyjących tam Polaków, specjalną pozycję zajmowali zesłańcy z lat 1830 i 1863. Stanowili elitę, tworząc własne, zamknięte środowisko wspomagające się nawzajem. To byli seniorzy, kultywujący polskie zwyczaje XIX wieku, a czerń kobiecych ubiorów podkreślała nieustającą żałobę narodową za utraconą ojczyzną. Na temat patriotyzmu i rodzinnego kraju nigdy nie żartowano . Dzieci doskonale mówiły i czytały po polsku, córki wychodziły za mąż prawie zawsze za Polaków.

Te polskie powstańczo, patriotyczne więzi łączyły min. rodziny Ignacego Cezarego Kałusowskiego, i Sylwestra Terasewicza.

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

Cezary Kałusowski otrzymał pozwolenie na osiedlenie się w Irkucku w roku 1870, Sylwester Terasewicz 8 lat później. Obydwaj byli zesłani za udział w Powstaniu Styczniowym i obydwaj założyli rodziny, a  swoją ciężką pracą zyskali szacunek i dorobili się majątku.  Jak wielu innych Polaków prowadzili działalność charytatywną: min. Tarasewicz założył kąpielisko nad brzegiem Uszakowki, a Kałusowski sponsorował szereg przedsięwzięć edukacyjnych.

Regularne spotkania (oficjalne i te towarzyskie) organizowane przez środowisko polonijne w Irkucku, przyciągały wszystkich Polaków – nie tylko ze środowisk powstańczych. Jednym z nich był Stanisław Woszczerowicz, pracownik apteki Ignacego Kałusowskiego, przyszły mąż Marii Kałusowskiej.

Napływ nowej fali zesłańców  po 1914 roku, w tym Polaków wziętych do niewoli przez Rosjan w czasie trwania I Wojny Światowej, tchnął nowe życie w skostniałą społeczność.  Wśród  jeńców wojennych było wielu naukowców i intelektualistów (Izydor Oberhard, Tadeusz Długoszowski, Rosmańscy, Rena Tyszkiewicz, J. Napiórkowska, E.Echilczuk i inni).

Młodzi ludzie wystawiali własne sztuki w polskich teatrach, zmieniała się obyczajowość. Zresztą, większość nowych emigrantów traktowała pobyt na Syberii jako tymczasowy i mieli ku temu realne powody: rewolucyjne wiatry wiały już mocno,  carska władza chwiała się w posadach. Dzieje Polaków w tamtym okresie barwnie opisał naoczny świadek tamtych wydarzeń Wojciech Salwa w książce: „Z kwiatami przez kraje i ludzi od 1912 do 1927 r. Łódź – Rosja – Syberja – Nerczyńsk – Irkuck – Łódź. Garść wrażeń, przeżyć i opisów”. (Format PDF)

ON – Stanisław Woszczerowicz – żonaty, 4 dzieci, lat 43

Stanisław Woszczerowicz ok 1918 roku

Stanisław Woszczerowicz ok 1918 roku

Stanisław Woszczerowicz – syn Konstantego, urodził się w 1875 roku w Suwałkach. W 1876 rodzina przeniosła się  do Irkucka. Ukończył wojskową szkołę felczerską, praktykę zdobywał w szpitalach wojskowych w czasie wojny rosyjsko- japońskiej w 1905 roku.

W 1897 ożenił się z Mirosławą Tarasewicz (Tarasiewicz), córką zesłanego  powstańca 1863 roku. Po wojnie praktykował jako felczer w Bodajbo ( ok. 1500 km od Irkucka, mieściły się tam kopalnie złota). W 1900 osiadł w Irucku, pracował w aptece i administrował 2 domami, które Sylwester Tarasewicz przekazał swoje córce, Mirosławie.

ONA – Maria Kałusowska – panna – lat 22

Maria Kałusowska w wieku ok 6 lat.

Maria Kałusowska w wieku ok 6 lat.

Maria Kałusowska –najmłodsza  córka Ignacego Cezarego Kałusowskiego ( i Anny Judin), powstańca styczniowego 1863 roku, właściciela najwiekszej w tamtych latach apteki mieszczącej się przy ulicy Grammatinskiej 9, oraz Fabryki Wód Mineralnych.  Cezary Kałusowski zmarł w 1909 roku (jego zona 5 lat później).

Po śmierci Kałusowskiego, apteką zarzadzali:  Stanisław Woszczerowicz, oraz druga córka Cezarego-  Klaudia Kałusowska, która zdobyła wykształcenie farmaceutyczne i uzyskała tytuł prowizora w szkole w Tomsku.

Mimo różnicy wieku (gdy pobierali się, Maria miała 22 lata, a Stanisław 43) byli szczęśliwym małżeństwem, o czym pisze Klaudia Oberhard (Kałusowska w swoim pamiętniku). Niestety, po wyjeździe rodziny Oberhard do Leningradu (Petersburga) kontakty rodzinne osłabły ze względu na odległość.

Scenariusz

Dawna apteka Kałusowskich Irkuck

Dawna apteka Kałusowskich Irkuck

Nie wiadomo dokładnie, jak młodzi poznali się i zakochali. Można się domyślać, że posiadający aptekę i zatrudniający kilka osób ( w tym Stanisława Woszczerowicza ), Ignacy Cezary Kałusowski często zapraszał pracowników do domu.  W 1909 roku, gdy Kałusowski zmarł, Maria miała 13 lat, a Stanisław 34, żonę i czworo dzieci z pierwszego małżeństwa (!).

Jednak prowadzenie apteki wymagało uprawnień i  prawdopodobnie po śmierci Kałusowskiego   Woszczerowicz stał się jej współwłaścicielem.

Czas wszystko zmienia…. W 1918 Maria miała już 22 lata, od 1915 Stanisław posiadał własny dom, gdzie mieszkał z najmłodszą córką Zofią (jak wspominaliśmy, żona Mirosława, z trójką dzieci postanowiła wrócić do Polski ),a wkoło szalała wojna domowa.  Bez względu na uczucia, ślub był rozsądnym rozwiązaniem dla obu rodzin.

Woszczerowicz, Kałusowski, Oberhard - genealogia

Woszczerowicz, Kałusowski, Oberhard – genealogia

W 1918 roku, także siostra Marii, Klaudia wyszła za mąż za Izydora Gustawa Oberhard a w styczniu 1919 roku urodziła syna Aleksandra II. Należy sądzić, że jej udział w prowadzeniu apteki był raczej formalny, więc cała odpowiedzialność przeszła na Stanisława.

Z tego co nam wiadomo z przekazów rodzinnych, małżeństwo Stanisława Woszczerowicza i Marii Kałusowskiej należało do udanych.  W 1920 roku, Irkuck został zajęty przez bolszewików a apteka zarekwirowana. Stanisław Woszczerowicz przekwalifikował się na rybaka. Młodzi zamieszkali w Czeremychowie (Czeremchowie).  To własnie tam, Klaudia z synem Aleksanderm II spędzali letnie wakacje.

Stanisław i Maria Woszczerowiczowie mieli 2 dzieci: Jadwigę i Cezarego, którzy pozostali w Irkucku.

Rok 1937

Informacja o zamordowaniu Stanisława Woszczerowicza.

Informacja o zamordowaniu Stanisława Woszczerowicza.

Niestety, nie możemy napisać: „żyli długo i szczęśliwie .. „. Represje stalinowskie, których ofiarą padł Izydor Gustaw Oberhard, i brat Marii: Aleksander Kałusowski, nie ominęły Stanisława Woszczerowicza.

Pod zarzutem zdrady, został aresztowany przez NKWD w 1937 roku i rozstrzelany  8 listopada 1938 roku.  Nikłym pocieszeniem jest fakt, że władza radziecka rehabilitowała Go w 1958 roku.

Nie znamy losów Marii. Nie wiemy kiedy zmarła, ani gdzie została pochowana …

P.S. Specjalne podziękowania dla p. Bogdana Woszczerowicza za udostępnienie materiałów dotyczących historii Jego rodziny.

Uzupełnienie – możliwe, dzięki informacjom przesłanym przez p. Hannę Budnicką (BARDZO dziękujemy) – prawnuczkę Mirosławy Woszczerowicz z domu Tarasewicz – pierwszej żony Stanisława:

MIrosława Woszczerowicz (z d. Tarasewicz) przy grobie Ojca.

MIrosława Woszczerowicz (z d. Tarasewicz) przy grobie Ojca.

“Sylwester Tarasewicz przed powstaniem ukończył 4 rok medycyny.
Zesłany na Syberię szedł 3 miesiące w kajdanach.
Po amnestii miał nakaz osiedlenia w Irkucku.
Do Irkucka ściągnął swoją narzeczoną.
Był właścicielem kąpieli leczniczych(wody żelazne) na rzece Oszukówka ( tak zapisałam)
Jego żona prowadziła zakład krawiecki zatrudniający 8 pracownic.
Mieli dzieci : Edwarda i Mirosławę (na drugie imię Elżbieta) ur. w 1874
Dorobili się dwóch domów przy ulicy Fadiejszinskaja ( zapisałam fonetycznie)

Po ślubie w 1897r, Mirosława Tarasewicz (ur 1874) z mężem Stanisławem Woszczerowiczem ( ur 1875) pobudowali 3-ci dom dla siebie w podwórku przy ulicy Fadiejszinskaja.
Stanisław Woszczerowicz pochodził z Suwałk, był także właścicielem domów. Jeden z jego domów został podarowany Bronisławie, żonie jego zmarłego brata Michała. Stanisław miał też drugiego brata Konstantego. (Znany Aktor Woszczerowicz był kuzynem)
St. Woszczerowicz pracował w aptece , był potem właścicielem apteki. Mieli też kamienicę z mieszkaniami na wynajem.

Stanisław i Mirosława mieli 5 dzieci:
– pierwszy syn urodził się martwy
– Łucja , Józef, Wiktoria, Zofia
– 5-te dziecko zmarło w wieku niemowlęcym.

Stanisław Woszczerowicz opuścił rodzinę , Mirosława spędzała dużo czasu z dziećmi w majątku swego stryja ( brata Sylwestra Tarasewicza ?? czy w majątku Michała ,brata Stanisława Woszczerowicza – to nie jest dla mnie jasne ) w Kokoryczach ( Kokorycze ) niedaleko Mińska.
Łucja i Józef byli na stancji p. Burgielskiej bo chodzili do szkoły w Słucku
Łucja ukończyła gimnazjum z odznaczeniem, Józef nie skończył szkoły handlowej bo dobrowolnie poszedł do Wojska Polskiego .
Wiktoria uczęszczała do gimnazjum Haminowskaja. W 1914 roku powrócili do Irkucka.
W roku 1916 Mirosławie amputowano prawą rękę na skutek zakażenia, miała wtedy 42 lata.

W 1917 roku odebrano Woszczerowiczom prawa do domów, Mirosława utrzymywała się dzięki finansowej pomocy Stanisława oraz należności za czynsz przekazywanych po kryjomu przez żydowskich lokatorów.
Łucja poznała Floriana Grabczyńskiego i wyjechała z nim do Polski w 1917 roku.
Józef także wyjechał do Polski.
(uczył w szkole w okolicy Suwałk w miejscowości Raczki ) i ożenił się z Walerią Popławską, nauczycielką , pracowali w Wierciochach i Dęblinie, mieli dwoje dzieci Romana i Danutę.

W 1922 roku Mirosława z córką Wiktorią wyjechały do Polski w okolice Suwałk. Zamieszkały w domu Józefa. Wiktoria odwiedziła w Grudziądzu siostrę i szwagra Grabczyńskich i tam poznała swojego przyszłego męża Zygmunta Kalksteina-Stolińskiego ( starosta Starogardu w 1928 roku , w 1932 starosta Wąbrzeski)

Zofia została w Irkucku ( była młodsza od Wiktorii o 4 lata(?) ), ponieważ była zakochana w Borysie (Gorszenin) i była w ciąży w wieku 16 lat, miała z nim córkę Alicję. Zofia została porzucona przez Borysa. Drugim jej mężem był adwokat Borysow, który popełnił samobójstwo (chorował na raka). Do końca swojego życia Zofia mieszkała w Dniepropietrowsku z córką Alą, jej mężem i wnuczkami Leną i Miłą.
Od czasu wyjazdu z Irkucka w 1922 roku nie miały z Zofią kontaktu , dopiero w 1958 odszukali się przez Czerwony Krzyż, Zofia kilkakrotnie przyjeżdżała do Polski.”

Dziękujemy też  p. Hannie Budnickiej za przesłanie zdjęć z rodzinnego albumu. Przedstawiają  Mirosławę Woszczerowicz (z d.Tarasewicz), Stanisława Woszczerowicza, brata Mirosławy (Edwarda), oraz Sylwestra Tarasewicza (ojca Mirosławy). Daty podane przez nas, przy fotografiach są przybliżone.

 

107 rocznica śmierci Cezarego Ignacego Kałusowskiego – powstańca 1863 roku, zesłańca, aptekarza, obywatela miasta Irkuck.

Cezary Kalusowski w 1863 roku

Cezary Kalusowski w 1863 roku

 

27 grudnia 1909 roku, w swoim domu, w wieku 73 lat zmarł Cezary Ignacy Kałusowski (Цезарий Игнатьевич Калусовский) – aptekarz, powstaniec 1863 roku, mieszkaniec Irkucka. Pochowany został na nieistniejącym dzisiaj cmentarzu Jerozolimskim w Irkucku. Historię jego życia można znaleźć  ( tutaj), ( tutaj), (tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), (tutaj) .

Barwny życiorys Cezarego Ignacego Kałusowskiego, mógłby z powodzeniem stanowić kanwę powieści przygodowej z końca XIX wieku. Zresztą sami oceńcie

Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni Józef Baerkman

Ciernie i kwiaty. Powrót z robót w cegielni Józef Baerkman

Za działalność w Organizacji Narodowej i udział w Powstaniu Styczniowym, Cezary Ignacy Kałusowski, szlachcic zamieszkały na Litwie (urodzony w powiecie oszmiańskim koło Wilna w 1836 roku, mieszkający i  działający w obwodzie grodzieńskim ), wykształcony aptekarz z własną apteką w Wilnie, został skazany wyrokiem sądu na kare 8 lat ciężkich robót w Aleksandrowsku na Syberii. Był jednym z 60.000 polskich zesłańców po 1863 roku..

W 1868 roku został ułaskawiony i ponownie aresztowany – za udział w tzw. powstaniu zabajkalskim, oraz zesłany do miejscowości Ołonk ( na północ od Irkucka ). Współwięźniowie w Ołonku wspominali medyczne umiejętności Cezarego Kałusowskiego, który leczył swoich towarzyszy niedoli i okoliczną ludność. I to prawdopodobnie przyczyniło się do złagodzenia wyroku i zgodę na przeniesienie do Irkucka.

Kałusowscy - Oberhard drzewo genealogiczne

Kałusowscy – Oberhard drzewo genealogiczne

Już sam fakt przebycia ponad 7000 kilometrów głównie pieszo, w nieprzyjaznych warunkach klimatycznych i przy lichym wyżywieniu, był nie lada wyczynem. Kara zesłania, sama w sobie zakładała eliminację więźniów w czasie wędrówki. Do celu docierali najzdrowsi i  najwytrwalsi, przeznaczani po przybyciu do ciężkich prac fizycznych. W pierwszej kolejności umierali najsłabsi: starcy, kobiety, dzieci – zarówno ci skazani, jak i towarzyszące dobrowolnie swoim mężom, czy synom…

Historię życia Cezarego Ignacego Kałusowskiego można znaleźć  ( tutaj), ( tutaj), (tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), (tutaj) .

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900

W przeciwieństwie do części zesłańców, jęczących nad „biedną Polską” i wiecznie dyskutujących o polityce, Cezary Ignacy Kałusowski , okazał się prawdziwym człowiekiem czynu i realistą. Dla niego Polska była „tu i teraz”  i tutaj musiał nauczyć się żyć:

  • W 1870 roku Cezary Kałusowski uzyskał prawo do osiedlenia się w Irkucku za pomoc w tłumieniu epidemii. Jako wykształcony farmaceuta rozpoczął pracę w aptece Woronowa z pensją 15 rubli miesięcznie.
  • W 1874 roku otrzymał zezwolenie na poruszanie się w obrębie Syberii Wschodniej. Razem z A.Schmidtem i M.Hartungiem otwiera Fabrykę Wód Mineralnych.
  • W 1879 roku wielki pożar w Irkucku niszczy miasto. Cezary Kałusowski traci dom, z fabryki wód mineralnych zostają zgliszcza.
  • W 1879 roku wyrusza na poszukiwanie złota w okolice Bajkału i chyba mu sie udało, gdyż w 1880 roku ponownie otwiera Fabrykę Wód Mineralnych – tym razem z Pontowiczem. W tym samym roku awansyje na stanowisko kierownika apteki.
  • W 1890 otrzymał wszelkie prawa obywatela miasta Irkuck. Łącznie z prawem podróżowania po terytorium Rosji. Dalej jednak obowiązywał go zakaz powrotu do Polski.
  • W 1882 roku otwiera hurtownie wina z obrotami rzędu 5000 rubli i zyskiem ok 1000.
  • W 1885 roku pracuje jako kierownik kolejno w różnych aptekach – zyskując opinie doskonałego fachowca w swojej branży.
  • W 1897 rozpoczyna działalność jego własna apteka w doskonałej lokalizacji przy ulicy Grammatinskiej 9. Apteka zachowała się do dzisiaj, a sam Kałusowski doczekała się wpisu w Irkipedii.
Cezary Kałusowski - zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Cezary Kałusowski – zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Nie wiadomo dokładnie kiedy – Cezary Kałusowski – poznał wdowę Anne Judin (sybiraczkę). Nie mamy też pewności czy to jej panieńskie nazwisko. Samo nazwisko honorowego obywatela JUDIN pojawia sie w historii Irkucka w kontekście handlu alkoholem. Był znanym i bogatym kupcem. Prawdopodobnie Anna pochodziła z tej rodziny lub pochodził z niej, jej pierwszy mąż. Cezary Kalusowski i Anna Judin pobrali sie w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych XIX wieku. On wniósł mit powstańca walczącego o wolność „naszą i waszą” oraz prosperujące firmy, ona dwójkę dzieci z pierwszego małżeństwa: Michała i Annę ( Judin ).

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

W końcu XIX wieku Cezary Kałusowski był szanowanym i zamożnym obywatelem, a jego rodzina żyła w dostatku. Dzieci otrzymały solidne wykształcenie.

Cezary dbał, aby podtrzymywać kontakty z odległą Polską, prenumerował polskie książki i czasopisma, wspomagał finansowo innych zesłańców i różnego rodzaje organizacje działające na Syberii, a związane z ojczyzną. Dzieci, wychowane w duchu katolickim i polskiej tradycji doskonale znały ojczystą mowę – wiemy to z pamiętników jego córki Klaudii Oberhard.

Po latach zmagań z przeciwnościami losu,  Cezary Kałusowski, zmarł w wieku 73 lat, w otoczeniu rodziny i przyjaciół, z nieodłącznym cygarem w ręku. Pozazdrościć !

Cezary Kałusowski był osobą znaną i poważaną, czego dowodem było zdarzenie, opisane w miejscowej gazecie „Восточная Заря” ( „Wschodni Świt” = „Eastern Dawn”) w 3 tygodnie po śmierci znanego aptekarza (klik).

“Było to spotkanie z udziałem lekarzy Syberii Wschodniej, a odbyło się 14 stycznia 1910 roku. Doktor Bergman, otwierając zebranie, przypomniał szczegółowy życiorys Cezarego Kałusowskiego, a przede wszystkim okres zesłania, zarówno w kontekście jego walki z caratem jak i kariery aptekarza, od bazarowego stoiska z lekami, do Apteki Miejskiej.. Po wygłoszonym przez dr. Bergmana przemówieniu, zebrani na sali lekarze wstali i uczcili minutą ciszy Jego pamięć ”

 

104 lata po śmierci Cezarego Ignacego Kałusowskiego ….

Cezary Kałusowski ok 1909 roku.

Cezary Kałusowski ok 1909 roku.

29 listopada 2013 roku, w auli Państwowego Uniwersytetu Medycznego w Irkucku, odbyło się spotkanie zorganizowane przez Polską Autonomię Kulturalną „OGNIWO” w Irkucku i Konsulat Generalny RP i Wydział Farmakologiczny. Spotkanie poświęcone było Cezaremu Kałusowskiemu (Цезарий Игнатьевич Калусовский) i Izydorowi Gustawowi Oberhard (Исидор Александрович Обергард ) – lekarzom przełomu XIX i XX wieku  („Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku”)

Rodzina OBERHARD: 250 lat, 8 pokoleń – początki.

Księgi metrykalne:  urodzin, zaślubin i zgonów.

Prawie 250 lat ( 8 pokoleń), udokumentowanej historii rodziny Oberhard, to tylko mały fragment całości.  To, że nigdy, nie dotrzemy do pierwotnego źródła, jest tak oczywiste, jak cały rozwój naszej cywilizacji.  Przez wieki spisywano dzieje tylko tych największych, a  i to dotrwały do naszych czasów jedynie fragmenty źródeł, legendy i powtarzane przez pokolenia opowieści… Gdy jedni pracowicie zapisywali strony kronik , inni palili ich dzieła, licząc, że sami w ten sposób przejdą do historii. Odwieczna walka dobra ze złem toczyła się także na terenie klasztorów i bibliotek, bo słowo pisane okazywało się groźniejsze od miecza…

Księgi metrykalne ( OBERHARD )

Księgi metrykalne ( OBERHARD )

Pierwszy  rozbiór Polski ( i kolejne) dokonany przez sąsiadujące mocarstwa: Prusy, Austrię i Rosję, miał, paradoksalnie, jeden  pozytyw. Dzielące Rzeczypospolita między siebie, mocarstwa, miały silny aparat administracyjny, wręcz biurokratyczny.  Było to niezbędne, aby sprawować władzę na olbrzymich terenach. Rzesze urzędników  spisywały, podliczały, rejestrowały….  Narodziny, zgony, małżeństwa, adresy, (nie mówiąc o podatkach) musiały być w miarę precyzyjnie zapisane, aby mocarstwo mogło funkcjonować, prowadzić wojny i bogacić się. Nowy system administracji siłą rzeczy  objął także  zaanektowane polskie tereny.

David Oberhard - archiwum

David Oberhard – archiwum

Nieprzypadkowo, wiec, księgi narodzin, małżeństw, czy zgonów ludności są w miarę kompletne dopiero od końca XVIII wieku. Wcześniejszych dokumentów generalnie brak, a nawet jeżeli istnieją, to są praktycznie niedostępne, ukryte w świątyniach małych miasteczek, nieskatalogowane i fragmentaryczne.

DAVID OBERHARD– udokumentowane początki (1783 rok)

Sara i Getzel Oberhard - wypis

Sara i Getzel Oberhard – wypis

Pierwszy archiwalny zapis mówi, że prawdopodobnie, ok.  1783 roku, przyszedł na świat nasz protoplasta: David Oberhard. Nie widomo kim był, co robił, z kim się ożenił. Miał 3 lub 4 synów .

GETZEL OBERHARD– udokumentowane początki. (1805 rok)

Getzel Oberhard - akt zgonu

Getzel Oberhard – akt zgonu

Jednym z synów Davida był Getzel Oberhard, urodzony ok. 1805 (1807 ?) roku. W 1832 roku ożenił się z 17-o letnią Sarą Lazer ( matka z domu Breindl ).  Brak danych o jego statusie majątkowym i społecznym, rekompensuje informacja o jego witalności:  spłodził 6 synów . Chociaż 6 synów łatwiej jest wychować niż 6 córek (które jeszcze trzeba wydać za mąż), to należy sądzić, że lekko nie miał. Na szczęście czas rewolucji przemysłowej sprzyjał przedsiębiorczym ludziom, a 6 młodych  mężczyzn, to był, jakby dzisiaj powiedziano kapitał organizacyjny…

 

Sara Oberhard - akt zgonu

Sara Oberhard – akt zgonu

Oczywiście, trudno powiedzieć – czym zajmował się Getzel Oberhard  w pierwszej połowie XIX wieku.  Równie dobrze mógł być rzemieślnikiem, właścicielem sklepu lub warsztatu, objazdowym sprzedawcą jak  i nauczycielem muzyki ( w końcu niezwykły talent muzyczny jego syna Izaka,  wnuka Aleksandra I i prawnuka Izydora ) musiał mieć gdzieś swoje źródło).

Brak wpisów w tzw. schematyzmach – czyli wydawnictwach rocznych ukazujących struktury organizacyjne administracji i wykazy urzędników wskazuje, że nasz przodek nie działał zawodowo w sektorze publicznym. I chociaż nie wiemy kim był, to na pewno nie był urzędnikiem, radnym, policjantem, wojskowym, nauczycielem czy kimkolwiek opłacanym przez administrację “Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim”

Różne były losy każdego z 6 synów Getzla Oberhard, ale nas najbardziej interesuje historia Izaka ( piatego, licząc w kolejności chronologicznej).

 

IZAK OBERHARD– udokumentowane początki. (1837 rok)

Urodzony w 1837 roku, jako nastolatek wyjechał do Lwowa, gdzie prawdopodobnie przebywał pod opieką krewnych, którzy finansowali jego naukę.  Tam poznał swoją przyszła żonę Reisel (Rachele) z domu Wollisch i w 1856 roku pobrali się. Młoda żona wniosła do związku oprócz urody, także pokaźny majątek, co nie było bez znaczenia dla późniejszych losów rodziny Oberhard. Co ważne, nie było to małżeństwo z rozsądku. Byli ze sobą aż do śmierci Izaka w 1890 roku.

Dziwi trochę  brak danych w spisach adresowych, biznesowych i administracyjnych o osobie Izaka Oberhard. Połowa XIX wieku, w jakiej przyszło mu żyć była już w miarę dobrze udokumentowana, fragmentaryczne wypisy z metryk,  np. dotyczącej ślubu jego syna Izydora z Karoliną Finkelstein (von), wskazują jako miejsce  miejsce pobytu Lwów. Prawdopodobnie pracował u teścia (Wollisch) i nie firmował własnym nazwiskiem żadnych przedsięwzięć.

Info o Izaku i Rejzel Oberhard

Info o Izaku i Rejzel Oberhard ( 1886)

Izak dość wcześnie pojął reguły gry, obowiązujące w społeczeństwie. Kapitał był ważny, ale awans społeczny gwarantowało wykształcenie. Gdy w 1857 roku urodził im się syn Aleksander I, rodzice postanowili zapewnić mu dobry start. Godziny dodatkowej nauki serwowanej za pieniądze rodziców nie były pewnie dla ich syna  najprzyjemniejszym wspomnieniem z dzieciństwa. Wszystko zmieniło się, gdy w wieku 20 lat, rozpoczął studia farmaceutyczne na uniwersytecie w Wiedniu, gdzie był nie tylko zdolnym studentem, ale i dobrze wychowanym młodzieńcem, zabawiającym młode panny grą na skrzypcach na typowych spotkaniach młodzieży, organizowanych przez rodziców szukających mężów dla swoich córek. Krótko mówiąc, Aleksander I trafił na wiedeńskie salony…

 

Karolina i Aleksander Oberhard 1886 rok (Lwów)

Karolina i Aleksander Oberhard 1886 rok (Lwów)

Tutaj, w Wiedniu poznał swoją przyszła żonę: Karolinę Finkelstein o czym pisaliśmy wcześniej.   [ KLIK ]..

Po powrocie z Wiednia Aleksander I Oberhard , był jednym z nielicznych magistrów farmacji we Lwowie.  Czekały na niego posady w najlepszych aptekach …. i Karolina której ojciec, kupiec (Gustaw Finkelstein) przeniósł swój interes z Wiednia prawdopodobnie za namową córek. Bo mając 3 córki na wydaniu, każdy ojciec jest zdolny do największych poświęceń … 😉

Dalsze losy rodziny OBERHARD zostały już poprzednio dokładnie opisane, więc nie będziemy się powtarzać.

Małżeństwo Aleksandra I, losy ich dzieci: Izydora i Ireny, oraz dalszych pokoleń aż do lat 50-tych XX wieku, mają dość bogatą dokumentację, także rodzinną. Wiele tzw. źródłowych materiałów zamieściliśmy w tym blogu.

Ciekawość …

„..nie uderzysz psa nie dlatego, że nie chcesz, ale dlatego, że twój charakter ci na to nie pozwala… „

Rodzina Oberhard

Rodzina Oberhard

Ten tekst i opisane rodzinne historie tak naprawdę, powstały z ciekawości. Wcześniej, czy później każdy (no, prawie każdy) dochodzi do wniosku, że jego własne życie nie jest wyłącznie jego zasługą. Charakter każdego pokolenia, każdego nowo narodzonego dziecka, poprzez wychowanie, oraz dziedziczenie cech determinuje  przyszłość i wpływa  na podejmowane decyzje . Z perspektywy czasu, widać wyraźnie jak w powtarzającym się cyklu: narodzin, życia i zgonów wcześniejszych pokoleń kształtują się losy następnych. Warto o tym pamiętać.

Aleksander I Oberhard – 106 rocznica śmierci znanego lwowskiego aptekarza .

Aleksander i Karolina Oberhard ok 1888r.

Aleksander i Karolina Oberhard ok 1888r.

106 lat temu, 3 maja 1909 roku (niedziela – przed południem) zmarł we Lwowie Aleksander I Oberhard – magister farmacji – właściciel aptek: ‘Pod Zgodą” przy ulicy Zamarstynowskiej 38 oraz  placówki przy ulicy Gródeckiej i Bema.

W poprzednich wpisach podawana została inna data śmierci -wynikało to z braku dokumentów źródłowych, a przekaz rodzinny sugerował rok 1911 czy nawet 1912. Dopiero niedawno udało odnaleźć się skany gazet z tamtego okresu a w nich informacje o śmierci aptekarza.

 

O lwowskiej rodzinie Aleksandra I Oberhard pisalismy:
TUTAJ(klik) , TUTAJ(klik), TUTAJ(klik).

Informacja o smierci Aleksandra I Oberhard

Informacja o smierci Aleksandra I Oberhard

 

Informacja o smierci Aleksandra I Oberhard

Informacja o smierci Aleksandra I Oberhard

” Aleksander I Oberhard od kilku lat chorował na cukrzycę, chorobę nieuleczalną w tamtych czasach. Dzisiaj sklasyfikowalibyśmy ją jako cukrzyca typu 2. Na przełomie XIX i XX wieku cukrzycę próbowano leczyć wyłącznie dietą. Podstawowa zasada stosowana w leczeniu zgodnie do zaleceń Apollinaire Bouchardata brzmiała: ” Jedzcie tak mało jak tylko można !”.

Fragment drzewa genealogicznego rodziny OBERHARD

Fragment drzewa genealogicznego rodziny OBERHARD

W przypadku dorosłych dieta sprowadzała się do najbardziej energetycznych produktów: alkoholu i tłuszczy, dzieciom podawano wyłącznie mięso i jarzyny. Dzisiaj wiadomo, że alkohol i tłuszcze przyspieszały postępy choroby. Dopiero w 1921 roku prof. Nicolae Paulescu opisał swoje doświadczenia z insuliną a rok później zaczęto używać jej do leczenia……”.

Jednak w roku 1909 insuliny nie było i Aleksander I Oberhard, jako medyk mógł na sobie obserwować postęp choroby, której finał znał doskonale……

 

Rodzina Oberhard Lwów XIX - XX wiek

Rodzina Oberhard Lwów XIX – XX wiek

3 maja 1909 roku Aleksander I, nie poszedł do pracy, pozostał w swoim mieszkaniu przy ul. Zamarstynowskiej 28, a czując zbliżającą się smierć, pożegnał się z rodziną i przyjaciółmi. Chwile potem zmarł. Zdarzyło to prawdopodobnie w godzinach porannych lub w południe.

 

Aleksander Oberhard we władzach aptekarskich 1907

Aleksander Oberhard we władzach aptekarskich 1907

O zdarzeniu poinformowano Galicyjskie Towarzystwo Aptekarskie. Towarzystwo zawiadomiło prasę i już w popołudniowym wydaniu galicyjskiego dziennika “Nowa
Reforma” notatka o śmierci znanego farmaceuty została wydrukowana. Dzień później, 4 maja 1909 roku w porannym wydaniu informację o śmierci Aleksandra I Oberhard podała “Gazeta Lwowska” w swoim 100-ym numerze. W domu zamieszkałym przez rodzinę Oberhard zaczeli gromadzić się ludzie. Przyszli aby złożyć rodzinie kondolencje: krewni,  przyjaciele, znajomi, a także klienci apteki “Pod Zgodą”…..

O lwowskiej rodzinie Aleksandra I Oberhard pisalismy:
TUTAJ(klik) , TUTAJ(klik), TUTAJ(klik).

Aptekarz, działacz społeczny, dobroczyńca….

Aleksander Oberhard w Kasie Chorych 1895r

Aleksander Oberhard w Kasie Chorych 1895r

W środowisku galicyjskich farmaceutów Aleksander I Oberhard był osobą znaną i poważaną.

 

“Był w w tamtych latach ikoną lwowskiego aptekarstwa, (działał w branży i organizacjach społecznych przez prawie 30 lat) , gdy przybył po studiach w Wiedniu do Lwowa z tytułem naukowym,  w mieście było tylko 6 aptek prowadzonych przez magistrów farmacji.

Z braku precyzyjnych przepisów funkcjonowało też sporo “punktów aptecznych” nielegalnych, obnośnych lub obwoźnych, sprzedających niesprawdzone leki na bazarach w całej Galicji. W 1894 roku legalnych aptek było już 13.

Dom rodziny OBERHARD Zamarstynowska 28 ( dzisiaj )

Dom rodziny OBERHARD Zamarstynowska 28 ( dzisiaj )

W 20 lat później legalnych  aptek  była blisko setka.

Zanim Aleksander I Oberhard otworzył własną: “Pod Zgodą”, przez wiele lat był kierownikiem apteki “Pod Srebrnym Orłem” której właścicielem był Zygmunt Rucker, przemysłowiec, nie posiadający wykształcenia farmaceutycznego – a więc nie mogący samodzielnie działać w tej branży….”

Zarządzanie apteką Ruckera pozwoliło Aleksandrowi nawiązać kontakty z innymi farmaceutami w Galicji, co więcej był jednym z inicjatorów powołania GALICYJSKIEGO TOWARZYSTWA APTEKARSKIEGO i jako reprezentant Lwowa uczestniczył w I ZJEŹDZIE założycielskim tej organizacji w 1897 roku.

Lwow Zamarstynowska 38 - dzisiaj Tu mieściła się apteka Pod Zgodą

Lwow Zamarstynowska 38 – dzisiaj Tu mieściła się apteka Pod Zgodą

Przez wiele lat pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego. Powołanie Towarzystwa Aptekarskiego, podniosło rangę polityczną galicyjskich farmaceutów , a składane przez nich wnioski  uporządkowały rynek aptekarski, poprzez stworzenie szeregu praw, co pozwoliło usunąć z zawodu , hochsztaplerów oraz umożliwiło  rozwój legalnych aptek, nadzorowanych przez specjalistów.

I Zjazd Farmaceutów Galicyjskich 1897r

I Zjazd Farmaceutów Galicyjskich 1897r

Nie wszyscy wiedza że w tamtych czasach  do zakupu leku nie była wymagana recepta. Zamożni chorzy chodzili do lekarzy i otrzymywali od nich poradę i recepty, biedniejsi udawali się bezpośrednio do apteki i kupowali sugerowane przez farmaceutę lekarstwo, często identyczne z tym, przepisywanym przez lekarzy… Marka i ranga apteki ( a co za tym idzie zyski), opierały się więc na umiejętnościach i profesjonalizmie kierującego placówką farmaceuty, a reklamę zapewniali wdzięczni klienci przysyłając swoich znajomych…

W 1906 roku Aleksander I Oberhard postanawia odejść z apteki Ruckera, zamieszcza nawet ogłoszenie o pracy. To trudny okres dla wieloletniego kierownika znanej apteki, powodem są prawdopodobnie pieniądze, których Aleksander I potrzebuje na inwestowanie we własne przedsięwzięcie.

Aleksander Oberhard rezygnuje z pracy w aptece Ruckera

Aleksander Oberhard rezygnuje z pracy w aptece Ruckera

Dorastające dzieci i być może nieuleczalna choroba , utwierdzają Aleksandra I Oberhard w przekonaniu, że  jako wykształcony i znany działacz lwowskiej farmacji (Galicyjskie Towarzystwo Aptekarskie, Kasa Chorych, członek honorowy i sponsor szeregu społecznych organizacji ) może i powinien założyć własną aptekę.

Określenie “Pod Zgodą” wpisuje się w lwowską tradycję nadawania aptekom nazw związanych z symbolami narodowościowymi (“apteka pod węgierską koroną”, apteka pod srebrnym orłem” etc.) lub społecznymi. “Pod Zgodą” ma symbolizować jedność wielonarodowościowej grupy jaką stanowili mieszkańcy Lwowa. Lokalizacja apteki znajdowała się na styku dzielnic zamieszkałych przez Polaków, Ormian, Rosjan i Żydów. Uroczyste otwarcie ma miejsce 22 października 1908 roku w obecności prezydenta Lwowa. Aleksander I przekazuje na cele dobroczynne 100 koron. To była duża suma (koszt budowy budynku i wyposażenia Opery Lwowskiej wyniósł parę lat wcześniej 1.500.000 koron) i nie jedyna.

Szkoła im T. Czackiego Lwów ok 1900 roku

Szkoła im T. Czackiego Lwów ok 1900 roku

Warto wspomnieć w tym miejscu, o Karolinie Oberhard  ( wykształconej i wyemancypowanej kobiecie)  – wieloletniej dyrektorce szkoły żeńskiej im. T. Czackiego. Podczas, gdy lwowski aptekarz tworzył historię galicyjskiej farmacji, jego żona kontynuowała karierę w edukacji. Zamiast typowej dla kobiet w tamtych czasach roli “kury domowej” wybrała pracę, przechodząc cała drogę zawodową od młodszej nauczycielki do dyrektorki.  Była w swojej

Izydor z siastra Irena ok 1903r

Izydor z siostra Irena ok 1903r

profesji równie znana jak jej mąż  w swojej!.  Opisalismy to [ TUTAJ] klik. Obraz uzupełniała dwójka udanych dzieci: Izydor (student farmacji Uniwersytetu Lwowskiego) i piękna Irena, obiekt westchnień niejednego młodzieńca…

 

Wracając do Aleksandra I Oberhard …..

INFO: Przez krótki czas Aleksander I Oberhard był właścicielem 2 aptek. Oprócz tej znanej “Pod Zgodą” przy ul. Zamarstynowskiej 38, otworzył jeszcze jedną na ul. Gródeckiej (przy Bema). Druga placówka, mieszcząca się w okolicy koszar, miała obsługiwać głownie wojskowych. O ile plan utworzenia apteki ” Pod Zgodą ” przy Zamarstynowskiej był ekonomicznych sukcesem, o tyle placówka nastawiona na obsługę wojska nigdy nie spełniła swoich założeń. Nie wiadomo też jak długo działała apteka na ulicy Gródeckiej Choroba i śmierć aptekarza przekreśliły plany znanego we Lwowie farmaceuty.  

Ogłoszenie w Gazecie Lwowskiej 1907 rok

Ogłoszenie w Gazecie Lwowskiej 1907 rok

Otwarcie Apteki POD ZGODA 1908 rok. Lwow

Otwarcie Apteki POD ZGODA 1908 rok. Lwow

 

 

Nieduża (pod względem powierzchni) apteka przy Zamarstynowskiej 38 stała się szybko znana i generowała duże zyski. Wynikało to z faktu, że prowadził ja osobiście wykształcony chemik, z prawem do samodzielnego produkowania leków, a nabyte przez lata doświadczenie sprawiało, że wykonywane lekarstwa pomagały w chorobach. Apteka nie przyjmowała do dystrybucji “podejrzanych” produktów, a w prasowych ogłoszeniach reklamowych hurtowni pisano: “… do nabycia w aptece Oberharda i innych najlepszych składach”.

Recepta zrealizowana w aptece Pod Zgodą

Recepta zrealizowana w aptece Pod Zgodą

 

Swoistym fenomenem było to, że pod kierunkiem Aleksandra I Oberhard otwarta 22 października 1908 roku apteka “Pod Zgodą” funkcjonowała do 1914 roku. Po śmierci Aleksandra ( niecałe 7 miesięcy po otwarciu), prowadził ją jego syn Izydor (zmienił kierunek swoich studiów na Uniwersytecie Lwowskim z inżynierskiego na farmację – prawdopodobnie za namową chorującego na cukrzyce Ojca) , a w 1914 roku dzierżawił Henryk Wohl. Przez wszystkie te lata, przynosiła wystarczający dochód, aby zapewnić przyzwoitą egzystencję całej rodzinie Oberhard.

Apteki Aleksandra Oberhard (stara mapa Lwowa)

Apteki Aleksandra Oberhard (stara mapa Lwowa)

Zarówno z punktu widzenia genealogii rodzinnej, jak i historii lwowskiej farmacji, śmierć cenionego aptekarza i działacza społecznego zamyka pewna epokę. Chociaż do wybuchu I Wojny Światowej pozostały 4 lata, nadchodząca katastrofa jest widoczna zarówno w naszej historii rodzinnej, jak i w życiu mieszkańców Lwowa. Narastają napięcia społeczne, W czerwcu 1908 roku utworzono tajny Związek Walki Czynnej, oraz legalny Związek Strzelecki we Lwowie (do którego wstąpił przyszły legionista i bohater bitwy pod Marcinkowicami: Izydor Oberhard syn Aleksandra I).

Aleksander Oberhard 1857 - 1909

Aleksander Oberhard 1857 – 1909

Spokojne i dostanie życie lwowskiej rodziny Oberhard powoli odeszło w przeszłość. Wyjazd Karoliny Oberhard do Wiednia zakończył  naszą lwowską historię.

 

Cezary Kałusowski, Izydor Oberhard. Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku.

Cezary Kałusowski (ok. 1900r), Klaudia i Izydor Oberhard (ok 1922r ) - Irkuck

Cezary Kałusowski (ok. 1900r), Klaudia i Izydor Oberhard (ok 1920r ) – Irkuck

„Kiedy człowiek żyje, ocena jego dokonań zawsze jest subiektywna. Wielkość dzieła jest pomniejszana przez emocje związane z życiem rodzinnym, poglądami  politycznymi, koniunkturalnymi trendami w nauce, a często przez zwykła zawiść. Z perspektywy lat, gdy przeminą kolejne pokolenia, łatwiej o prawdziwą ocenę. Wielkość dzieła pozbawiona subiektywnych ocen i rozmaitych kontekstów ukazuje się w całej okazałości.”

29 listopada 2013 roku, w auli Państwowego Uniwersytetu Medycznego w Irkucku, odbyło się spotkanie zorganizowane przez Polską Autonomię Kulturalną “OGNIWO” w Irkucku i Konsulat Generalny RP i Wydział Farmakologiczny.

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (1)

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (1)

Spotkanie poświęcone było Cezaremu Kałusowskiemu (Цезарий Игнатьевич Калусовский) i Izydorowi Gustawowi Oberhard (Исидор Александрович Обергард ) – lekarzom przełomu XIX i XX wieku  (“Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku” ).

Chociaż należą do jednej rodziny, nie było im dane poznać się osobiście. Cezary Kałusowski zmarł w Irkucku 1909 roku, a Izydor Oberhard przybył do Irkucka w końcu 1916.

Rodzinne powiązania powstały dzięki małżeństwu Izydora Gustawa Oberhard z córką Cezarego Kałusowskiego: Klaudią Kałusowską. Ich syn, urodzony w Irkucku, to opisywany wczesniej Aleksander II Oberhard.

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (2)

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (2)

To właśnie on, Aleksander Oberhard (1919 – 1995) zrealizował marzenie powrotu do Polski, przechodząc w czasie II wojny światowej cały szlak bojowy od Lenino do Berlina. Córka Klaudii i Izydora Oberhard – Anna pozostała w Rosjii.

Cezary Kałusowski i Izydor Gustaw Oberhard różnili się  prawie wszystkim: pochodzeniem, wykształceniem, poglądami politycznymi, majątkiem, epoką w której żyli… Byli Polakami wałczącymi o wolność swojego kraju, zesłanymi na Syberię przez carskie władze.

Połączył ich Irkuck – magiczne miejsce na ziemi, gdzie mogli i chcieli zacząć wszystko od nowa. Tutaj zostali, założyli rodziny, pracowali . Przymusowy pobyt, stał się z czasem ich świadomym wyborem „miejsca na ziemi”.

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (3)

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (3)

Cezary Kałusowski, szlachcic z Litwy urodzony w 1836 roku, aptekarz z tytułem prowizora Uniwersytetu w Petersburgu, zesłany został za udział w Powstaniu Styczniowym na Syberię w 1863 roku. Jego życiowa droga: od pozbawionego wszelkich praw zesłańca, poprzez poszukiwacza złota, fabrykanta, do szanowanego obywatela miasta Irkuck, właściciela apteki, wspaniałego farmaceuty niosącego pomoc innym i na koniec statecznego protoplasty rodu – mogłaby stanowić kanwę niejednego scenariusza, czy powieści.

O Cezarym Kałusowskim pisaliśmy ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj),

52 lata później Izydor Gustaw Oberhard (ur. 1888), w czasie I wojny światowej walczący w Legionach Piłsudskiego socjalista, został wzięty do niewoli i również zesłany.

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (4)

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (4)

Izydor Gustaw Oberhard pochodził ze Lwowa z zamożnej, aptekarskiej rodziny. Już jako 10-cio latek wykazywał wyjątkowe uzdolnienia; doskonale grał na skrzypcach i pianinie oraz płynnie posługiwał się 4 językami. Po ukończeniu Uniwersytetu Lwowskiego otrzymał tytuł magistra farmacji oraz doktora filozofii. Chociaż znany jest głównie jako farmaceuta, to właśnie wykształcenie filozofa pozwoliło mu na wyjście poza ówczesne standardy naukowe swojej branży. Po prawie 80 latach jego osiągnięcia w dziedzinie biochemii, czy prac laboratoryjnych stanowią podstawę wielu najnowszych publikacji naukowych.

Otrzymał szereg patentów, współtworzył Wielką Encyklopedię Medyczną, był założycielem Katedry Farmacji na Uniwersytecie w Moskwie. Uczył i wykładał na uniwersytetach w Irkucku, Leningradzie ( Petersburg ) i w Moskwie.

Wielka Encyklopedia Medyczna 1930r

Wielka Encyklopedia Medyczna 1930r

Był jednym z pierwszych naukowców zajmujących się badaniami tak modnej obecnie medycyny tybetańskiej.

O Izydorze Oberhard pisaliśmy ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj), ( tutaj)

” Z rodzinnego punktu widzenia, spotkanie poświęcone Cezaremu Kałusowskiemu i Izydorowi Oberhard to uroczystość bardzo wzruszająca.
Po prawie 100 latach ich życiowe drogi nie zostały zapomniane, a ich dzieła są docenione przez nowe pokolenia.”

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (5)

Polscy lekarze i farmaceuci w Syberii Wschodniej przełomu XIX i XX wieku (5)

Szczególne wyrazy podziękowania należą się organizatorom tego spotkania:

  • Polskiej Autonomii Kulturalnej “OGNIWO” w Irkucku a w szczegóności: p. Natalii Bartosiewicz, p. Helenie Szackich, p. Izoldzie Edwardownie Nowosiełowej.
  • Pracownikom Państwowego Uniwersytetu Medycznego w Irkucku a w szczególności: doktorom farmakologii: Aleksandr Odyniec i Aleksiej Lewenta.
  • Przedstawicielom Konsulatu Generalnego RP w Irkucku.
  • Wszystkim uczestnikom i gościom którzy przybyli na spotkanie.

 

 

 

Cezary KAŁUSOWSKI – rok 1870: Nowy początek

” Historie polskiego zesłańca po Powstaniu Styczniowym 1863 i uczestnika Powstania Zabajkalskiego 1866 – Cezarego Kałusowskiego – opisywalismy juz:

tutaj (klik)  i  tutaj (klik)  i  tutaj (klik)  i tutaj (klik) “

Rok 1870 był decydujacy w zyciu Cezarego Kałusowskiego. Miał wtedy 34 lata, a za sobą lata katorgi, udzial w 2 nieudanych powstaniach i dożywotni zakaz powrotu do Polski. Prawdopodobnie wtedy zrozumiał że przegrał młodość, że samotna walka z imperium rosyjskim jest pozbawiona szans na zwycięstwo i że Polakiem się jest, bez względu na miejsce pobytu.

Miejsce gdzie była apteka Kałusowskiego Irkuck

Miejsce gdzie była apteka Kałusowskiego Irkuck

Kilka faktów dla przypomnienia – czyli jak radzić sobie na dożywotnim zesłaniu:

  • W 1870 roku Cezary Kałusowski uzyskał prawo do osiedlenia sie w Irkucku za pomoc w tłumieniu epidemii. Jako wykształcony farmaceuta rozpoczął pracę w aptece Woronowa z pensją 15 rubli miesięcznie.
  • W 1874 roku otrzymał zezwolenie na poruszanie się w obrębie Syberii Wschodniej. Razem z A.Schmidtem i M.Hartungiem otwiera Fabrykę Wód Mineralnych.
  • W 1879 roku wielki pożar w Irkucku niszczy miasto. Cezary Kałusowski traci dom, z fabryki wód mineralnych zostają zgliszcza.
  • W 1879 roku wyrusza na poszukiwanie złota w okolice Bajkału i chyba mu sie udało, gdyż w 1880 roku ponownie otwiera Fabrykę Wód Mineralnych – tym razem z Pontowiczem. W tym samym roku awansyje na stanowisko kierownika apteki.
  • W 1890 otrzymał wszelkie prawa obywatela miasta Irkuck. Dalej jednak obowiązywał zakaz powrotu do Polski.
  • W 1882 roku otwiera hurtownie wina z obrotami rzedu 5000 rubli i zyskiem ok 1000.
  • W 1885 roku pracuje jako kierownik kolejno w różnych aptekach – zyskując opinie doskonałego fachowca w swojej branży.
  • W 1897 rozpoczyna działalnośc jego własna apteka w doskonałej lokalizacj przy ulicy Grammatinskiej 9.

Życie rodzinne:

Kałusowscy - Oberhard drzewo genealogiczne

Kałusowscy – Oberhard drzewo genealogiczne

Nie wiadomo dokładnie kiedy – Cezary Kałusowski – poznał wdowę Anne Judin (sybiraczkę). Nie mamy też pewności czy to jej panieńskie nazwisko. Samo nazwisko honorowego obywatela JUDIN pojawia sie w historii Irkucka w kontekscie handlu alkoholem. Był znanym i bogatym kupcem. Prawdopodobnie Anna pochodziła z tej rodziny lub pochodził z niej, jej pierwszy mąż. Cezary Kalusowski i Anna Judin pobrali sie w pierwszej połowie lat osiemdziesiatych XIX wieku. On wniósł mit powstańca walczącego o wolnośc “naszą i waszą” oraz prosperujące firmy, ona dwójke dzieci z pierwszego małżeństwa: Michała i Annę ( Judin ).

W koncu XIX wieku Cezary Kałusowski był szanowanym i zamożnym obywatelem, a jego rodzina żyła w dostatku. Dzieci otrzymały solidne wykształcenie.

Klaudia Kałusowska Oberhard ok 1900 r

Klaudia Kałusowska Oberhard  ok 1900 r.

Cezary dbał, aby podtrzymywać kontakty z odległą Polską, prenumerował polskie książki i czasopisma, wspomagał finansowo innych zesłańców i róznego rodzaje organizacje działajace na Syberii, a związane z ojczyzną. Dzieci, wychowane w duchu katolickim i polskiej tradycji doskonale znały ojczystą mowę – wiemy to z pamiętników Klaudii Oberhard.

“Ten idyliczny obraz pryskal pewnie, gdy przy szklance wina, byli powstańcy zebrani razem, wspominali katorgę i poległych towarzyszy. Gdy padało pytanie: “A co z Polską ? “, gdy toczyły sie niekończące dyskusje na temat niepodległości – ci co przeżyli dostrzegali bezsens swojego poświęcenia. Niedocenieni i często zapomnieni przez wspólczesnych, bez możliwości powrotu do kraju, rozchodzili sie do swoich domów. Rozumieli, że dla nich to właśnie w Irkuck był Polską.”

Cezary Kałusowski - zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Cezary Kałusowski – zdjęcie rodzinne ok 1900 roku Irkuck

Zamieszczona fotografia rodzinna wykonana została prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku. Jest na niej cała rodzina Kałusowskich. Od LEWEJ strony są to kolejno:

Michał Judin – wojskowy – zginął w czasie wojny Rosyjsko – Japońskiej w 1905 roku.
Antonina Kałusowska – po mężu Gorochowa i mieli 2 synów: Eugeniusza i Aleksandra (nie mieli dzieci).
Anna Judin – żona Cezarego Kałusowskiego – zmarła w 1914 roku.
Aleksander Kałusowski – urodzony w 1879 roku. Represjonowany. Aresztowany w 1931, zesłany na 3 lata do obozu do Zachodniej Syberi, zmarł w 1943 roku, zrehabilitowany w 2000 roku. ( Na fotografii mylnie zapisano nazwisko. Powinno być Kałusowski – był synem Cezarego i Anny)

Cezary Kałusowski ( z brodą ) ma ok. 64 lat i przed sobą 9 lat zycia.

Maria Kałusowska – wyszła za Stanisława Woszczerowicza – miała dwoje dzieci (Jadwigę i Cezarego). Najbliższa rodzinie Izydora i Klaudii Oberhard – mieszkała niedaleko Irkucka. To tam Klaudia wraz z synem Aleksanderm spedzała wakacje w latach 1920 – 1923.

Klaudia Kałusowska – przejęła po ojcu aptekę. W 1917 roku wyszła za Izydora Oberhard  (ur. 29 kwietnia 1892, zm. 10 kwietnia 1942)
Anna Judin – zmarła w 1907 roku.

Dzisiaj, na prezentowanym zdjęciu są wszyscy. Ustawieni przez fotografa, patrzą ufnie wierząc w przychylny los. Nie znają swojej przyszłosci, mają swoje marzenia, plany i w tym momencie nie róznią się od nas samych. Czas zatrzymany w kadrze.

Ta internetowa strona www.oberhard.com to ostatnie miejsce, gdzie mogą istnieć w naszej świadomości. Nie mają grobów, zostały zaorane. Tutaj są razem i bezpieczni na zawsze. Wszyscy.

Kościół w Irkucku Wniebowzięcia Matki Bożej 1888 r.

Kościół w Irkucku Wniebowzięcia Matki Bożej 1888 r.

Cezary Kałusowski zmarł 27 grudnia 1909 roku. Nabożeństwo odbyło się w katolickim kościele Wniebowzięcia Matki Bożej, tym samym w którym ołtarz głowny stworzył jego przyjaciel Wojciech Koperski. Pochowany został na cmentarzu Jerozolimskim w Irkucku. W 1914 roku w rodzinnym grobie pochowano tam jego żonę Annę Judin. Cmentarz został zniszczony w 1930 roku decyzją władzy radzieckiej.

Podziekowanie dla p. Heleny Szackich i N.E. Nowosiełowej, działaczek Polskiej Autonomii Kulturalnej „Ogniwo” w Irkucku, za udostępnienie zdjęć i informacji dotyczących Irkucka i życia  Cezarego Kałusowskiego.

Cezary Kałusowski zesłaniec 1863. Obywatel miasta Irkuck.

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

Cezary Kałusowski i Stanisław Wojciech Koperski ok 1900 roku

“Bohaterowie są zmęczeni. Nawet najwięksi wojownicy zechcą kiedyś odpocząć. Cezary Kałusowski nie był wyjątkiem.
Skazany na katorgę w 1863 roku, po przebyciu 7000 km do Aleksandrowska, w większości pieszo, poniżany i głodzony jak wiekszość polskich zesłanców, sprowadzony do roli niewolnika jeszcze raz w 1866 roku próbował się zbuntować walcząc w powstaniu zabajkalskim. Uwięziony i skazany powtórnie, z zakazem powrotu do Polski, w podziękowaniu władz Rosji za leczenie strazników i więźniów w czasie epidemii uzyskał pozwolenie na osiedlenie się w Irkucku w 1870 roku. Miał wtedy 34 lata.”

Irkuck rok 1900

Irkuck rok 1900

Irkuck w tym okresie stał u progu rozwoju gospodarczego. Planowana budowa Kolei Transsyberyjskiej podnosiła rangę miasta. Liczba mieszkańców z 30.000 w 1870 roku wzrosła do prawie 50.000 w 1895. Zakupione w Szkocji lodołamacze zaczęły przecierać szlaki wodne jeziora Bajkał po którym pływało 5 statków parowych. Przyjeżdżając do Irkucka Cezary Kałusowski podjął jedyną mozliwą w tych warunkach decyzję: “jeśli nie można wrócić do Polski, należy żyć tutaj. Żyć godnie, wg. polskiej wiary i tradycji i jak długo sie da przypominać wszystkim że jest sie Polakiem.”.

Nie jest tajemnicą, że polscy zesłańcy w tamtych latach stanowili na rosyjskim tle element lepiej wykształcony i rozwinięty cywilizacyjnie. Chociaż Powstanie Styczniowe było zrywem narodowym, to największą ofiarę poniesli ludzie młodzi i wykształceni, to ich głownie wieszano i zsyłano, gdyż z oczywistych względów byli najgroźniejsi dla władz carskich.

Po osiedleniu sie w Irkucku, Cezary Kałusowski rozpoczął nowe zycie. W 1872 roku uzyskał formalne pozwolenie na pracę w zawodzie farmaceuty. Początkowo pracował w jako aptekarz, ale już dwa lata później wraz z przyjaciómi (A.Schmidtem i M.
Hartungiem) założył pierwszą w tym rejonie Fabrykę Wód Mineralnych. Interes prosperował świetnie i z każdym łykiem spragnionych wody mieszkańców Irkucka, wspólnicy stawali się bogatsi…

Kopalnia zlota, koniec XIX wieku.

Kopalnia zlota, koniec XIX wieku. Syberia

W krótkim czasie stał się zamożnym i poważanym obywatelem miasta Irkuck. W 1879 roku, podczas wielkiego pożaru stracił cały majątek. Irkuck był jednym wielkim pogorzeliskiem. W tym samym roku 43 letni Cezary Kałusowski zmienia sie w poszukiwacza złota i wyrusza do okregu kireńskiego znanego ze swoich kopalń złota. Te rejony to taki odpowiednik “amerykanskiej gorączki złota” na zachodnim wybrzezu USA (San Francisco).

Nie wiadomo ile tego złota znalazł. Faktem jest że powrócił do Irkucka w 1882 roku i ok. 1885 wziął za żonę wdowę z dwójką dzieci: Annę Judin (Judinę). Ponownie wstąpił w rolę aptekarza, w 1895 roku wydzierżawił miejską aptekę, a 2 lata później otworzył własną.

Pierwszy pociąg w Irkucku (pocztówka z 1899r)

Pierwszy pociąg w Irkucku (pocztówka z 1899r)

W 1989 roku do Irkucka wjechał pierwszy pociąg koleji Transsyberyjskiej.

W 1900 roku 64-o letni Cezary Kałusowski nalezy do elity społecznej w grupie byłych zesłanców, którzy założyli rodziny i pozostali na stałe w Irkucku. Oto zdjęcie przedstawiające 8 starszych mężczyzn, dla których Syberia stała się z wyboru drugą ojczyzną. Są to (ale nie kolejno) : Adam Jastrzębski (1845-1919), Gabriel Bohdanowicz (1840-1919), Franciszek Rybczyński, Seweryn Józef Chłopicki, Cezary Kałusowski (1836-1909) – trzeci z lewej, Mateusz Baczenas, Karol Woźnicki (1841-1914), Stanisław Wojciech Koperski (1845 – 1919) – pierwszy z prawej, Klemens Melin (1823-1907).

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900

Zesłańcy Obywatele Irkucka rok 1900. Trzeci od lewej: Cezary Kałusowski.

TRZECI od LEWEJ to własnie Cezary Kałusowski, PIERWSZY z PRAWEJ, to Stanisław Wojciech Koperski – przyjaciel Cezarego, znakomity rzeźbiarz i konstruktor, którego dzieła mozna podziwiać w miejskich muzeach, cerkwiach i kościołach miasta, oraz obwodu irkuckiego.

W 1909 roku Cezary Kałusowski odchodzi, aptekę prowadzą Jego dwie córki. Klaudia, zona Izydora Gustawa Oberhard i Maria, która wyszła za Stanisława Woszczerowicza i zamieszkała w Czeremychowie

Podziekowanie dla p. Heleny Szackich, działaczki Polskiej Autonomii Kulturalnej „Ogniwo” w Irkucku, za udostępnienie zdjęć i informacji dotyczących Irkucka i życia  Cezarego Kałusowskiego.

Mapa Irkucka1915 rok

Mapa Irkucka1915 rok

Oto mapa starego Irkucka z 1915 roku z zaznaczoną apteką, prowadzoną przez Cezarego Kalusowskiego, a po jego smierci przez Klaudie i Marię. Widoczny jest tez cmentarz Jeruzalemski, gdzie prawdopodobnie pochowani byli Anna i Cezary Kałusowscy. Dzisiaj w miejscu cmentarza znajduje się park rekreacyjny.

 

 

Lwowskie apteki Aleksandra OBERHARD XIX – XX wiek

“Druga połowa XIX wieku. Okres fascynacji nauką i wiara, że jest ona panaceum  na wszystkie bolączki ludzkości. Kilkanascie lat temu wynaleziono rower, maszynę do szycia, znaczki pocztowe, rewolwer i telegraf, zapałki, fotografie, strzykawki i igły lekarskie. Tysiące nowych wynalazków jest właśnie opracowywanych:
samochód, nitrogliceryna, telefon, czy fonograf…. Wkrótce wszyscy zaczną korzystać z kinematografu i radia, a życie zacznie ratować aspiryna…”

APTEKA POD ZGODA Lwow Zamarstynowska 38 - dzisiaj

APTEKA POD ZGODA Lwow Zamarstynowska 38 – dzisiaj

Lwów, był wówczas miastem szczególnym, siedliskiem wielu narodowości i idei, ale i miejscem, gdzie emocje zwiazane z historią tego rejonu, oraz podziały na
biednych i bogatych tworzyły swoistą beczkę prochu. Był tez dynamicznie rozwijajacym się ośrodkiem wiedzy ( Uniwerytet Lwowski ) i kultury ( Teatr Miejski ). Ze względu na swoje położenie geograficzne, był swoistym barometrem na wszelkie nowe idee: polityczne, technologiczne i obyczajowe.
Lukrowany, sentymentalny opis Lwowa z okresu międzywojennego powstał później i nijak się miał do XIX – o wiecznego miasta w którym żyła rodzina Oberhard.

Aleksander i Krolina Oberhard ( Finkelstein von ) ok 1875 r

Aleksander i Krolina Oberhard ( Finkelstein von ) ok 1875

Urodzony we Lwowie w 1857 Aleksander I Oberhard pochodził zamożnej rodziny i prawdopodobnie dzieciństwo spedził w rodzinnym mieście. Rodzice, zadbali o
ogólne, staranne wykształcenie swojego jedynaka. Dość szybko dostrzegli muzyczne zdolności Aleksandra i jego zamiłowanie do gry na skrzypcach, zatrudniając Nalepszych nauczycieli muzyki. Jako dwudziestoletni młodzieniec wysłany został do Wiednia, gdzie rozpoczął i ukonczył studia w dziedzinie farmacji, otrzymując tytuł magistra. Tam też poznał swoja przyszłą żonę, Karolinę Finkelstein, córkę Gustawa i Fany. Pobrali sie prawdopodobnie na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku.

” Były dwie drogi na otrzymanie uprawnień aptekarza w tamtym czasie.

Dom rodziny OBERHARD Zamarstynowska 28 ( dzisiaj )

Dom rodziny OBERHARD Zamarstynowska 28 ( dzisiaj )

Jedna polegała na kilkuletnim terminowaniu w aptece przez absolwenta szkoły (
odpowiednika dzisiejszej szkoły średniej ) i egzaminie przed “Gremium Aptekarskim Obwodowym” (Ignacy Łukasiewicz tak własnie został aptekarzem). Pozwalało to na samodzielną pracę w aptece z pewnymi ograniczeniam ( nie wolno było samemu tworzyć nowych leków ). Drugim sposobem było skończenie studiów na wydziale farmacjii i otrzymanie tytułu magistra farmacji. Ta opcja wymagała dużego wysiłku, zdolności, a przede wszystkim pieniędzy – stąd niewielka liczba magistrów farmacjii we Lwowie.”

Gazeta Lwowska 1907. Apteki Aleksandra Oberhard

Gazeta Lwowska 1907. Apteki Aleksandra Oberhard

Aleksander I Oberhard i jego żona Karolina osiedli we Lwowie. Byli młodzi, piękni, wykształceni i jak na tamte czasy zamożni. Tytuł magistar farmacji ( na ok 100.000 mieszkanców Lwowa posiadało go wtedy może kilkudziesieciu ) pozwalał Aleksandrowi I wybierac wśród najlepszych posad.
Aleksander rozpoczął pracę w aptece “Pod Srebrnym Orłem” której właścicielem był Zygmunt Rucker ( farmeceuta i przemysłowiec ), gdzie po kilku latach pełnił funkcję kierownika. Oberhardowie posiadali kilka nieruchomości wniesione do wspólnego majatku przez Karolinę, która z kolei odnalazła swoje posłannictwo w
nauczaniu szkolnym. Uzdolniony muzycznie Aleksander I grywał zawodowo na skrzypcach w orkiestrach symfonicznych. Gdy urodziły się dzieci ( Izydor: 1888 i Irena: 1893 ),

Aleksander Oberhard we władzach aptekarskich 1907

Aleksander Oberhard we władzach aptekarskich 1907

Oberhardowie stanowili zamożną, mieszczańską rodzinę, aktywnie uczestniczącą w zyciu społecznym Lwowa i o której wspominano w Gazecie Lwowskiej przy  róznych okazjach.

Wielokrotnie wymieniano ich jako bezinteresownych filantropów. Aleksander uczestniczył też we władzach szeregu organizacji aptekarskich i kasy chorych.
Należy sądzić, że to własnie wspólna pasja do nauki i wiedzy, a także poczucie misji pomagania innym u Karoliny i Aleksandra była ważnym spoiwem ich małżeństwa. Obydwoje dbali o to, aby ich dzieci
zostały starannie wykształcone. Izydor, podobnie jak jego ojciec był doskonałym skrzypkiem i biegle władał obcymi językami.
Byli awangardą rozwijającej się wówczas klasy średniej, Swoją pozycję zawdzięczali pracy i wykształceniu, oraz przestrzeganiu moralnych zasad, co nie było łatwe w tak zróżnicowanym socjalnie i narodowościowo Lwowie.

Apteki Aleksandra Oberhard (stara mapa Lwowa)

Apteki Aleksandra Oberhard (stara mapa Lwowa)

W 1907 roku, Aleksander postanowił założyć DWIE apteki. Jedną główną, położoną w doskonałej lokalizacji przy ul Zamarstynowskiej 38 i drugą ( prawdopodobnie jako
filę ) przy skrzyżowaniu ul Gródeckiej i Bema ( obie ulice już nie istnieją ). Filia w założenie – mieszcząca się w okolicy koszar wojska – miała obsługiwać głownie
wojskowych. O ile plan utworzenia apteki ” Pod Zgodą ” przy Zamastynowskie był ekonomicznych sukcesem, o tyle placówka nastawiona na obsluge wojska
rozczarowała. Po prostu wojskowi nie mieli pieniędzy, tracąc otrzymany żołd na rozrywki.

Karolina Oberhard lista uchodzcow ze Lwowa 1914

Karolina Oberhard lista uchodzcow ze Lwowa 1914

W 1911 roku, Aleksander zaczyna mieć problemy ze zdrowiem. Ma 54 lata. Choruje na cukrzycę, a to oznacza wyrok śmierci. Insulina zostanie odkryta dopiero w 1922 roku. On, znany filantrop i aptekarz, który przez całe życie pomagał innym wie że wkrótce odejdzie. Izydor pomaga ojcu w pracy, ale apteka stworzona  przez Aleksandra wymaga cięzkiej pracy i twórczej pasji, a Izydor ma inne, ważniejsze sprawy na głowie, takie jak “ratowanie świata”.
Apteka “Pod Zgodą “ była jedną z bardziej znanych we Lwowie i funkcjonowała jeszcze krótko po śmierci Aleksandra I, prowadził ją jego syn Izydor. Później,
prawdopodobnie pod koniec 1912 roku została sprzedana. Izydor, całkowicie pochłonięty ideami  społecznymi kończy ze spokojnym , mieszczańskim życiem i wyrusza walczyć w polskim wojsku.

Irene Oberhard wraz z bratem Izydorem - ok. roku 1903. Lwow.

Irene Oberhard wraz z bratem Izydorem – ok. roku 1903. Lwow.

” Trudno oceniać powody, dla których Izydor Gustaw Oberhard – wykształcony i zdolny 24 -o latek z mieszczucha przeistoczył sie w wojownika. Czy zachłysnął sie lewackimi rewolucyjnymi ideami mającej nadejść rewolucji, czy dał się uwieść socjalistycznym opowieścim Daszyńskiego i jego partii PPSD wspólpracującej z władzami Austrii ( zaborcą ), czy po prostu zaszumiała mu w głowie myśl o romantycznej przygodzie. Faktem jest, że zlikwidowanie rodzinnej apteki stało sie początkiem końca lwowskiej historii rodziny Oberhard. “

Rodzina rozpada się, a schorowana Karolina wyjeżdża ze Lwowa do odziedziczonego po swojej matce mieszkania w Wiedniu. Jej córka Irena Oberhard, z niewiadomych powodów i w niejasnych okolicznościach pod przybranym nazwiskiem, potajemnie bierze ślub z Arnoldem Felickim ( Feld ) .

Wieden kamienica.. Ostatnie miejsce pobytu Karoliny Oberhard. Zdjecie wspolczesne.

Wieden kamienica.. Ostatnie miejsce pobytu Karoliny Oberhard. Zdjecie wspolczesne.

Kilka miesięcy później, po tych wydarzeniach rozpoczyna się I Wojna Światowa.

Karolina Oberhard spędza ostatni rok życia w swoim mieszkaniu, w Wiedniu pod adresem Wollzeile 31. Przed samą smiercią, odwiedza ją córka Irena, będaca w  ciąży. Przebywa z matką prawdopodobnie do samej śmierci ( 9 sierpnia 1915r ). Uczestniczy w pogrzebie.

Pozostaje w Wiedniu aż do końca wojny, później wraca do Lwowa. Lecz jest to już inny świat i całkiem inne rodzinne historie, toczące się oddzielnie i oddalone od siebie o tysiące kilometrów.

 

Aleksander OBERHARD II – dzieciństwo i młodość ( do 1942 roku )

Aleksander OBERHARD II – syn Klaudii i Izydora – polskich zesłańców – urodził się w Irkucku 1 stycznia 1919 roku.
Trwająca od 2 lat wojna domowa w Rosji odbijała się dość nikłym echem w samym Irkucku. Miasto którego większość stanowili zesłancy i ich rodziny rozwijało się prężnie. Paradoksalnie status zesłańca jako buntownika przeciwko Rosji (carskiej) zmienił się. Dla nowej władzy byli to już nie buntownicy, a ludzie którzy walczyli z carskim wyzyskiem.
Dodajmy ludzie jak na tamte czasy wykształceni w przeciwieństwie do nowej robotniczej, rewolucyjnej władzy.

Irkuck 1923 - rodzina OBERHARD

Irkuck 1923 – rodzina OBERHARD

Pierworodny syn Klaudii i Izydora miał szczęśliwe dzieciństwo – tak przynajmniej opisuje je Klaudia w swoim
pamiętniku. Jako osoba na utrzymaniu męża, Klaudia mogła poświęcić wiele czasu na wychowanie i edukację syna. Zabierała go na publiczne koncerty (gdzie grywał na skrzypcach Izydor), do teatru i kina. Sama uczyła go języka polskiego, polskiej historii, czytała polskie książki. Wakacje maly Aleksander spędzał u krewnych poza Irkuckiem, w bajkowej scenerii dzikiej przyrody, niezniszczonej jeszcze przez cywilizację.
W 1923 roku rodzina OBERHARD przeniosła się do Leningradu. Małego chłopca zachwyciło nowe miejsce. Ulice pełne samochodów, elektryczne tramwaje, ruch i wreszcie rozmach z jakim żyli mieszkańcy metropolii szybko wyparło wspomnienia o urokliwym Irkucku.

Leningrad 1938 - rodzina OBERHARD

Leningrad 1928 – rodzina OBERHARD (Klaudia, Anna, Aleksander II, Izydor, ?)

Nie tylko Aleksandrowi nowy świat zawrócił w głowie. W 1928 roku Izydor rozwiódł się z Klaudią i wiekszość czasu przebywał w Moskiwie. W 1938 roku został zamordowany przez NKWD podczas prowadzenia na przesłuchanie za zdrade narodu radzieckiego.

W 1937 roku Aleksander zdał maturę i został studentem I roku Akademii Medycznej w Moskwie. Po śmierci ojca (1938) , został uznany za “syna wroga ludu” i wyrzucony z uczelni. Dostał też przydział pracy – “kopalnia złota wKazachstanie: kierowca”.

Aleksander II Oberhard 1935r Leningrad

Aleksander II Oberhard 1935r Leningrad

Trafił do bazy transportowej i jego pierwszym zadaniem było złożyć samochod do transportu złota. Auta przychodziły w formie paczek: silnik, śruby, tylny most, koła i inne metalowe elementy. Takie rzeczy jak kabina, skrzynia wykonywali kierowcy we własnym zakresie z drzewa. Silnik był na tzw. “gaz drzewny”, czyli wodór, metan itd. otrzymywany z zagazowanego drzewa, którego wkoło było pod dostatkiem. Do 1941 roku Aleksander woził złoto w wielkich konwojach złożonych z setek ciężarówek. Podróz w jedną stronę trwala około 3 dni – bez postojów. Baza transportowa mieściła się na totalnym zadupiu, aprowizacja była znikoma, jedynie co dostarczano regularnie, to beczki z wodą kolońską, którą pito przy byle okazji, zakąszając czym popadnie. Chociaż nie był to typowy obóz pracy ogrodzony drutami i tak nie było gdzie uciekać. Wkoło setki kilometrów zabójczej tajgi. W samej bazie transportowej, oprócz pracy ponad siły, choroby: malaria i szkorbut, których doświadczył także Aleksander II.

 

Aleksander II Oberhard 1938r Moskwa

Aleksander II Oberhard 1938r Moskwa

22 czerwca 1941 roku Niemcy napadły na ZSRR. Aleksander, jak wielu innych, zgłosił sie do punktu mobilizacyjnego, ale uznano że jako syn wroga ludu nie jest godny zginąć za Stalina.

“W 1941 roku wrócił do Leningradu, do Klaudii, która opiekowała się zabraną z domu dziecka córką Izydora: Irenką. W czasi blokady Leningradu, woził zapasy żywności poprzez zamarźnięte jezioro Ładoga. Jako cywilny ochotnik – nawet wtedy w tak dramatycznej sytuacji – Armia Czerwona dalej traktowała go jako wroga ludu. 10 kwietnia 1942 roku czekał po drugiej stronie jeziora na mająca przybyć w transporcie ewakuacyjnym swoją matkę Klaudię i przyrodnią siostrę. Nie spotkali się już. Niemiecka bomba trafiła w ciężarówke wiozącą cywilów – mimo oznaczenia czerwonego krzyża.”

Izydor OBERHARD i Klaudia KAŁUSOWSKA – miłość na końcu swiata w Irkucku. (1892 – 1923).

Irkuck, przełom XIX i XX wieku….. Świat przypominajacy pionierskie czasy na Dzikim Zachodzie.

Pamietnik Klaudii Oberhard -Irkuck

Pamietnik Klaudii Oberhard -Irkuck

Z jednej strony nowi, zsyłani przez carat Polacy, z drugiej tysiące awanturników, dezerterów, poszukiwaczy złota, wiecznie pijani ruscy żołnierze mający pilnować porządku na peryferiach mocarstwa, dla których owa służba była karą i przekleństwem.
W tym tyglu powoli wyłaniało sie nowe pokolenie – dzieci zesłańców, które nigdy nie widziały ojczyzny rodziców, ale żyło zgodnie z polską tradycją. Wśród zesłańców było bowiem bardzo wielu ludzi wykształconych, którzy rozumieli, że jedynym sposobem przetrwania jest kultywowanie własnego dziedzictwa. Rewolucja w 1917 roku, paradoksalnie, pomogła tej grupie społecznej. Nowa władza potrzebowała nowych ludzi, zwłaszcza wykształconych dla unikniecia niepokojów społecznych po wyeliminowaniu starej, carskiej kadry.

Klaudia Oberhard (Kalusowska) - 1914r.

Klaudia Oberhard (Kalusowska) – 1914r.

Izydor Oberhard 1922

Izydor Oberhard 1922

Ona – córka powstańca styczniowego Cezarego Kałusowskiego, urodzona w Irkucku. Zakochana w Polsce, której nigdy nie widziała, a którą znała z opowieści, wychowana w środowisku innych, zesłanych jak jej ojciec Polaków. Dorastajaca panna zaczytana w polskiej literaturze oczekiwała na swojego Kmicica czy Skrzetuskiego, który przybedzie do niej własnie tu, do Irkucka na “końcu świata”…
On – rodowity “lwowiak” z zamożnej aptekarskiej rodziny, wykształcony, z dyplomami uniwersyteckimi farmacji i filozofii, działacz polityczny, legionista Piłsudkiego i bohater I Brygady trafił do obozu po wzięciu do niewoli po bitwie pod Marcinkowicami i w 1915 roku zostal zesłany do guberni jenisejskiej. W nagrodę za opanowanie epidemii w obozie – dostaje pozwolenie na osiedlenie sie w Irkucku.Tak więc drogi Klaudii i Izydora zeszły się i w 1917 roku wzięli ślub. Ona – miała swojego bohatera, On mial wreszcie po latach tułaczki i niebezpieczeństw: miłość, bezpieczny kąt, stabilne zajęcie – cały mieszczanski pakiet o jakim marzą wojownicy ratujacy świat… A apteka prowadzona przez Klaudie zyskała fachowca farmaceutę.Do 1923 roku – wyjazdu z Irkucka do Leningradu całej rodziny, Oberhardowie – stanowią szczęsliwą rodzinę. Miłość do małzonka i dziecka wydaje sie niwelować całkowicie róznice: charakteru, wykształcenia, światopogladu i wizji życia rodzinnego. Klaudia akceptuje ograniczenia wynikające z awansu społecznego Izydora, tym łatwiej, że związane jest to z poprawą bytu całej rodziny: nowe mieszkania, wieksze pieniądze, prestiż ….

Klaudia, Aleksander, Izydor 1920r.

Klaudia, Aleksander, Izydor 1920r.

Od urodzin syna Aleksandra, Klaudia prowadzi pamiętnik – stąd wiemy co się działo w tamtym czasie. Izydor robi oszałamiajaca karierę – staje się postacią znaną. Zostaje profesorem na Uniwersytecie Irkuckim. Publikuje prace naukowe w dziedzinie biochemii i filozofii, prowadzi samodzielne badania docierając aż nad Morze Japońskie. Władza radziecka jest łaskawa – potrzebuje sukcesów a w raportach dobrze prezentuje sie tzw. nowa inteligencja.

Izydor, Aleksander, Klaudia 1922 - ostatnie szczesliwe lata. Irkuck

Izydor, Aleksander, Klaudia 1922 – ostatnie szczesliwe lata. Irkuck

Świat Klaudii – “dziewczyny z sąsiedztwa” staje się dla niej coraz bardziej obcy. Śmietanka towarzyska Irkucka: profesorowie, komisarze, pisarze, rozwijają wizję nowego społeczeństaw i świata. Nikt już nie pyta: “a co z Polską ?”.  Na fotce – “post rewolucyjny” strój Izydora, także świadczy o zmianie jego usposobienia. Nie zapominajmy, że mówimy o autentycznym, uznanym  naukowcu publikującym naukowe artykuły także w prasie zagranicznej…

 

Izydor z synem Aleksandrem w 1928 roku (Leningrad)

Izydor z synem Aleksandrem w 1928 roku (Leningrad)

W 1923 roku, o Izydorze było na tyle głosno, że zaproponowano mu pracę w Leningradzie – w katedrze Iwana Pawłowa – znanego fizjologa badającego u zwierząt tzw. “odruch Pawłowa”.Na poczatek władza przydzieliła im pokój w kamienicy ze wspólną kuchnią i toaletą. Klaudia dostała posadę kierowniczki państwowej apteki. Jednak życie w wielkim mieście – w tamtym czasie –  niosło ze sobą o wiele więcej zagrożeń dla rodziny Oberhard niż ktokolwiek mógł sie spodziewac…

Izydorze Gustawie Oberhard można przeczytać  (tutaj),  (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj) (tutaj),  (tutaj)

KOBIETY z rodziny OBERHARD: Karolina Luiza ( Charlotta ) Oberhard (Oberhardowa) z d. Finkelstein – ambitna i niezwykła .

Urodzona w 1856 roku – prawdopodobnie w Wiedniu Karolina Luiza ( Charlotta ) Finkelstein ( ojciec Gustav,  matka  Fanny zd. Weinreb ) dzieciństwo i młodość spędziła  w środkowym okresie epoki wiktoriańskiej, w której rola kobiety była dość precyzyjnie okreslona:

KrolinaLuizaOberhard

Krolina Luiza Oberhard (Finkelstein) 1856 – 1915

Idealna kobieta wiktoriańska to model “anioła w domu” – kobieta zarówno piękna, jak i zaradna, pracowita, odpowiedzialna, będąca strażniczką domowego ciepła i moralności.”

Wszechstronnie wykształcona, wyszła za Aleksandra Oberhard i urodziła dwóję dzieci ( Izydor i Irena ). I nie było by w tym nic niezwykłego, gdyby jak wiekszość kobiet w tamtych czasach, prowadziła wyłącznie życie matki i gospodyni domowej. Tym bardziej że Aleksander był właścicielem dobrze prosperującej apteki we Lwowie, Karolina była właścicielem realnym kamienicy przy ul. Zamarstynowskiej 28  i Oberhardowie należeli do rodzin zamożnych. Należeli do awangardy intelektualnej mieszkańców Lwowa. W pamiętniku rodzinnym zachowała się informacja o koncertach muzycznych organizowanych w ich domu.

Karolina Oberhardowa w wykazie urzedników we Lwowie (1894)

Karolina Oberhardowa w wykazie urzedników we Lwowie (1894)

W książce Kazimierza Rędzińskiego – o szkolnictwie świeckim w Galicji 1813 – 1918 czytamy, że funkcje dyrektorki żeńskiej szkoły im. T. Czackiego na początku XX wieku pełniła Karolina Oberhardowa. Była ostatnią dyrektorką tej placówki przed rozpoczęciem I Wojny Światowej. Przedtem, przez wiele lat łaczyła obowiązki żony i matki z pracą nauczycielki, przechodząc przez wszystkie szczeble kariery zawodowej: od praktykantki, poprzez tzw. “nauczycielkę rzeczową” do dyrektora szkoły. Pamietajmy, że mówimy oprzełomie XIX i XX wieku, gdzie praca i awans zawodowy kobiet były rzeczą niezawyczajną, nawet w tak rozwiniętym dużym ośrodku jak Lwów.

W 1912 roku zmarł jej mąż Aleksander. Aptekę przejął ich syn Izydor.  Zbliżająca się I Wojna Światowa, ślub i wyjazd córki Ireny, aresztowanie syna Izydora stworzyły pustkę wokól Karoliny. W 1914 roku wyjechała wraz z innymi uciekinierami ze Lwowa do Wiednia, gdzie zatrzymała się w domu rodzinnym . Tam jeszcze spotkała się ze swoją  córką Ireną . Zmarła 9 sierpnia 1915 roku. Spoczęła na wiedeńskim cmentarzu, tym samym, gdzie pochowana jest Fanny Weinreb Finkelstein – jej matka.

Zofia Finkelstein Kleiner

Zofia Finkelstein Kleiner

Gustaw Finkelstein i Fanny mieli troje dzieci:  Karolinę Luizę ( 1856 ), Cecylię ( 1857 ), oraz Zofię ( 1858 ).  Zofia Finkelstein wyszła za Hermana Kleinera ( inżyniera, urzędnika kolei, pracujacego we Lwowie ). Obie rodziny utrzymywały bliskie kontakty. Syn Zofii Finkelstein Kleiner i Hermana Juliusz Edwin Kleiner ( 1886 – 1957 ), późniejszy profesor i historyk literatury był bratem ciotecznym Izydora i Ireny. Juliusz i Izydor studiowali w tym samym czasie na Uniwersytecie Lwowskim.

 

Lwów, Zamarstynowska 38, Apteka POD ZGODĄ – Aleksander Oberhard 1857 – 1912

Aleksander Oberhard – magister farmacji, własciciel apteki POD ZGODĄ we Lwowie przy ul. Zamarstynowskiej 38. Otwarciu w 1908 roku towarzyszło uroczyste przekazanie 100 koron dla biednych na ręce prezydenta miasta Lwowa.

Otwarcie Apteki POD ZGODA 1908 rok. Lwow

Otwarcie Apteki POD ZGODA 1908 rok. Lwow

Aleksander Oberhard 1857 - 1912

Aleksander Oberhard 1857 – 1912

 

 

 

 

 

 

Ojciec IZYDORA i IRENY mąż KAROLINY.  Szanowany obywatel, filantrop , patriota, który przekazał 9800 koron na budowę fundamentów pod pomnikiem Adama Mickiewicza we Lwowie. Właściciel realny kamienicy przy Pl. Strzeleckim 3, a następnie przy ul. Zamarstynowskiej 28 we Lwowie. Uzdolniony muzycznie skrzypek koncertujący w Operze lwowskiej. Ale przede wszystkim był  aptekarzem, magistrem farmacji,  jednym z kilkunastu jacy działali w tamtym czasie we Lwowie.

Jako jeden z niewielu lwowskich mieszkańców miał telefon !  o numerze: 1176.

Potwierdza to spis abonentów miasta Lwowa z 1912 roku:

Spis abonentów miasta LWOWA – Apteka POD ZGODA

 

 

Jako lwowski farmaceuta był mocno zaangażowany w działalność społeczną, pełniąc różne funkcje we władzach organizacji aptekarskich Galicji.

Aleksander Oberhard we wladzach organizacji aptekarskich Galicji

Aleksander Oberhard we wladzach organizacji aptekarskich Galicji

W dokumentach rodzinnych zachowała się  RECEPTA wystawiona do REALIZACJI przez aptekarza Aleksandra Oberhard w aptece POD ZGODĄ.

…..Należy wyjasnić, żę na przełomie XIX i XX wieku apteki funkcjonowały całkiem inaczej niż dzisiaj. 90% leków było wyrabianych na miejscu, przez farmaceutów, których wiedza w zakresie chemii była ogromna . Wiekszość sprzedawanych produktów wykonywana była w oparciu o składy podawane przez lekarzy, lub stanowiły autorskie dzieło danej apteki. Bez problemu można było zamówić kolorowy atrament, płyn usuwający plamy, czy nalewkę na spirytusie. Czytając gazety z tamtych lat znajdujemy ogłoszenia o “rewelacyjnych maściach na odciski” wymyślonych przez konkretnego farmaceutę prowadzącego taką a taka aptekę.  Słynny Ignacy Łukasiewicz, który jako pierwszy otrzymał naftę metodą destylacji w 1853 roku był aptekarzem, a badania prowadził w lwowskiej aptece Mikolascha….

Recepta Apteka Pod Zgoda - Aleksander Oberhard

Recepta Apteka Pod Zgoda – Aleksander Oberhard

 

 

“Kalendarz Legionów Polskich na rok 1915” – Komendant Izydor Oberhard

Kalendarz Legionow Polskich na rok 1915 - Podlaska Biblioteka Cyfrowa

I Kalendarz Legionow Polskich na rok 1915 – Podlaska Biblioteka Cyfrowa

 

Relacje o Polskim Legioniście – IZYDORZE OBERHARD i jego bohaterskim wyczynie ( pozostał na polu bitwy ratując rannych towarzyszy, przez co dostał sie do niewoli i został zesłany na Sybir )- pojawiają się w wielu publikacjach. Oto jedna z nich – źródłowa – “Kalendarz Legionow Polskich na rok 1915 – zestawiony przez Antoniego Chmurskiego ” – Podlaska Biblioteka Cyfrowa, dostepna także w wersji elektronicznej. Niezaleznie od tej publikacji, na podstawie archiwów wojskowych, Marek Gałęzowski opisał to zdarzenie w książce  „Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich”.

Lata 1805 – 1950. “… where we came from … “

Aleksander Oberhard family Tree and Genealogy 1805-1950

Aleksander Oberhard family Tree and Genealogy 1805-1950

Mapa pobytu rodziny OBERHARD lata: 1850 – 1950.

Mapa pobytu rodziny OBERHARD lata: 1850 –1950.

Rodząc sie okreslonego dnia w określonym miejscu nie znajdujemy się tam przypadkowo, ale jako skutek działań, błedów, szaleństw, czy marzeń naszych przodków.

Gdyby ktoś, przed laty zadał mi pytanie: “Dlaczego urodziłeś się w Warszawie – skoro twoi pradziadkowie pochodzili ze Lwowa i Wilna” – nie umiałbym odpowiedzieć, lub, co bardziej prawdopodobne, potraktowałbym pytanie jako idiotyczne.

Dzisiaj,  patrząc na powyższą mapę, zawierającą geograficzną drogę jaką przebyli moi protoplaści, znając ich indywidualne życiowe  losy:  odpowiedź jest jest jedna i oczywista.

Należy z pokorą przyjąć fakt, że owe wędrówki po świecie, bynajmniej nie turystyczne, spowodowane były przyczynami, przy wyjaśnianiu których logika zawodzi. Przyczyna bowiem pojawiła się gdzieś dużo wcześniej  . Może były to rozmowy rodziców o wolnej Polsce, może wpływ profesorów uczelni wileńskiej i lwowskiej, może treści kolportowanych ulotek, czy zwykłe przekonanie o sprawiedliwości społecznej wzmocnione młodzieńczą fantazją. Tego  nikt nie wie. Faktem jest, że marząc o Polskę, skazywani na zesłanie, osadzani w więzieniach, zmagając się z klimatem i ciężkim losem, walcząc w powstaniach i na wojnach – Kałusowski i Oberhard  przetrwali.

Przewędrowali pól świata, mieli dzieci i ich dzieci spotkały się.

Dlatego jesteśmy tu i teraz.

Źródło: archiwa rodzinne

 

Mapa pobytu rodziny OBERHARD lata: 1850 – 1950.

MAPA POBYTU RODZINY OBERHARD LATA: 1850 – 1950.

….

Cezary Kałusowski – powstaniec 1863, zesłaniec (Irkuck), farmaceuta

Cezary Kałusowski   (1836 – 1909)

Losy Cezarego Kałusowskiego opisane są także:  (tutaj)(tutaj)(tutaj)(tutaj), (tutaj), (tutaj)

Cezary Kałusowski

Cezary Kałusowski (1836 – 1909)

Cezary Kałusowski – syn Ignacego (i Elżbiety Rokickiej), szlachcic z pow. Oszmiańskiego gub. Wileńskiej.  Uczestnik Powstania Styczniowego. Farmaceuta – absolwent Uniwersytetu w Petersburgu.  Działacz Organizacji Narodowej w Grodzieńsku, skazany na 8 lat ciężkich robót – zesłany do Aleksandrowska.  Zwolniony na mocy amnestii, ponownie skazany na karę więzienia za udział w powstaniu bajkalskim.

W 1870 roku zamieszkał w Irkucku, właściciel i założyciel szeregu firm min. Fabryki wód mineralnych. Poszukiwacz złota. Większość zycia poświęcił farmacji – od 1895 roku właściciel Miejskiej Apteki w Irkucku. Do 1909 roku był aptekarzem. Po rewolucji apteka została znacjonalizowana przez władze sowieckie.  Mąż Anny Judin.

Z jego córką Klaudią (zginęła w czasie oblężenia Leningradu 10.04.1942) w 1917 roku , ożenił się Izydor Oberhard – opisywany w innym miejscu legionista piłsudczyk także z zawodu farmaceuta.

W mrocznych czasach przełomu XIX i XX wieku los połączył dwóch niezwykłych ludzi . Obydwaj walczyli o ideały wolności – obydwaj zostali  zesłani  i obydwaj przetrwali dając początek nowej linii naszej genealogii.

…. W rodzinnych archiwach zachowała się opowieść o wiernym służącym i towarzyszu walk powstańczych, który po zesłaniu Cezarego Kałusowskiego zobowiązał sie odnaleźć swego pana i  dostarczyć  mu pieniądze.  Pięć lat trwała podróz i poszukiwania, które zakończyły się sukcesem. Niestety nie zachowało się nazwisko tego dzielnego człowieka…..

Opowiadamy o tym, gdyż ta historia doskonale charakteryzuje  czasy, gdy  ideały kształtowały charaktery i losy żyjących wtedy ludzi.

Bibliografia: „Powstańcy styczniowi i syberyjscy” – Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m.st. Warszawy str. 300 tom II wyd. 2005.

Cezary Kalusowski i Anna Kalusowska ( z d. Judin ) - archiwum rodzinne 1909 r.

Cezary Kalusowski i Anna Kalusowska ( z d. Judin ) – archiwum rodzinne 1909 r.